ตอนนี้ผมอายุ23ปี ย้อนไปเมื่อปี54 สมัยเรียนม.6 ช่วงอายุ17ย่าง18 เกิดอุบัติเหตุรถชนอย่างหนัก ทำให้ขา(ซ้าย)หัก
ต้องรักษาตัวเป็นระยะเวลาต่อเนื่อง2ปี ส่งตัวรักษาต่อถึง3รพ. นอนติดเตียงนาน 4เดือน23วัน ผ่าตัดทั้งหมดรวม15ครั้ง
สภาพร่างกายว่าแย่แล้ว สภาพจิตใจยิ่งแย่กว่า ไหนจะคิดเรื่องขาว่าจะได้ตัดทิ้งมั้ย ไหนจะเรื่องสอบเรียนต่อ ไหนจะทำเรื่องจบม.6
จนเคยคิดสั้นถึง13ครั้ง (ต้องขอบคุณพ่อแม่ที่ดูแลมาอย่างดีและได้กำลังใจจากเพื่อนพี่น้องและการสร้างภูมิคุ้มกันจิตใจที่ดีให้ตัวเอง)
กว่าจะก้าวผ่าคืนวันร้ายๆมาได้ ต้องใช้เวลาเป็นปีสองปี (ปี54-56) จนเข้าสู่ปีที่3 (ม.ค.57) หมอถอดเหล็กถอดเฝือกออกให้ หัดกายภาพ
กลับมาเดินได้อีกครั้ง ทำให้สามารถไปไหนมาไหนได้ แต่คงหักโหมไม่ได้เหมือนที่ผ่านมา เพราะว่าสิ่งที่กระทบต่อการดำรงชีวิต ก็คือ...
ความเจ็บปวดตลอดเวลาของขา เวลาออกไปเดินห้างซื้อของหรือทำธุระนอกบ้าน สังเกตุดูตัวเองพบว่า ระยะเวลา1-2ชม.ก็จะเริ่มปวด
กระดูกขาและเท้าบวม ส่วนกิจกรรมอื่นๆที่ทำได้ อาทิเช่น ว่ายน้ำ ปั่นจักรยาน เวลาอยู่บ้านก็ช่วยพ่อแม่ปั่นผ้า กวาดบ้าน ถูบ้านได้คับ
พอใช้ชีวิตมาจนถึง ปีที่4ที่5 (พ.ศ.58-59) ก็สามารถเดินทางออกไปท่องเที่ยวทำบุญไกลบ้านได้ ก็คิดว่าเดินพื้นที่ลาดชันและเล่นน้ำ
ชายหาดได้ แต่ก็ต้องแลกมาซึ่งขาที่ปวดบวมเล็กน้อยคับ ส่วนตัวคิดว่าได้แค่นี้ก็นับว่าดีมากพอแล้ว มีชีวิตรอดมาได้ก็นับว่าบุญแล้ว
จนมาเข้าสู่ปีที่6 (ปี60) หมอนัดผ่าตัดตกแต่งข้อเท้าครั้งสุดท้าย และคิดว่าน่าจะหายดีซักประมาณ90-95% ได้คับ
เลยอยากจะขอคำแนะนำและคำปรึกษาจากเพื่อนๆพี่ๆ ว่าถ้าผมหายดีแล้ว อยากจะกลับไปเรียนต่อหรือทำงานในด้านไหนดี
แล้วมีงานด้านใดบ้าง ที่ไม่ต้อง ยืนนาน/นั่งนาน/เดินบ่อย/ บ้างรึเปล่าคับ ? ผมคิดหาทางออกไม่ได้ วอนให้คำแนะนำทีคับ
ปล.คิดว่าจะโพสต์บทความนี้นานแล้วแต่เพิ่งมีโอกาศเรียบเรียงคำพูด หากผิดพลาดประการใด ขออภัยด้วยนะคับ
ปล.2ขอบพระคุณล่วงหน้าทั้งคำแนะนำและคำปรึกษาสำหรับผู้ที่เข้ามาแสดงความคิดเห็นผมยินดีน้อมรับครับ
เกิดอุบัติเหตุรถชน อยากขอคำแนะนำคำปรึกษาเกี่ยวกับการเรียนและทำงานในอนาคตครับ
ต้องรักษาตัวเป็นระยะเวลาต่อเนื่อง2ปี ส่งตัวรักษาต่อถึง3รพ. นอนติดเตียงนาน 4เดือน23วัน ผ่าตัดทั้งหมดรวม15ครั้ง
สภาพร่างกายว่าแย่แล้ว สภาพจิตใจยิ่งแย่กว่า ไหนจะคิดเรื่องขาว่าจะได้ตัดทิ้งมั้ย ไหนจะเรื่องสอบเรียนต่อ ไหนจะทำเรื่องจบม.6
จนเคยคิดสั้นถึง13ครั้ง (ต้องขอบคุณพ่อแม่ที่ดูแลมาอย่างดีและได้กำลังใจจากเพื่อนพี่น้องและการสร้างภูมิคุ้มกันจิตใจที่ดีให้ตัวเอง)
กว่าจะก้าวผ่าคืนวันร้ายๆมาได้ ต้องใช้เวลาเป็นปีสองปี (ปี54-56) จนเข้าสู่ปีที่3 (ม.ค.57) หมอถอดเหล็กถอดเฝือกออกให้ หัดกายภาพ
กลับมาเดินได้อีกครั้ง ทำให้สามารถไปไหนมาไหนได้ แต่คงหักโหมไม่ได้เหมือนที่ผ่านมา เพราะว่าสิ่งที่กระทบต่อการดำรงชีวิต ก็คือ...
ความเจ็บปวดตลอดเวลาของขา เวลาออกไปเดินห้างซื้อของหรือทำธุระนอกบ้าน สังเกตุดูตัวเองพบว่า ระยะเวลา1-2ชม.ก็จะเริ่มปวด
กระดูกขาและเท้าบวม ส่วนกิจกรรมอื่นๆที่ทำได้ อาทิเช่น ว่ายน้ำ ปั่นจักรยาน เวลาอยู่บ้านก็ช่วยพ่อแม่ปั่นผ้า กวาดบ้าน ถูบ้านได้คับ
พอใช้ชีวิตมาจนถึง ปีที่4ที่5 (พ.ศ.58-59) ก็สามารถเดินทางออกไปท่องเที่ยวทำบุญไกลบ้านได้ ก็คิดว่าเดินพื้นที่ลาดชันและเล่นน้ำ
ชายหาดได้ แต่ก็ต้องแลกมาซึ่งขาที่ปวดบวมเล็กน้อยคับ ส่วนตัวคิดว่าได้แค่นี้ก็นับว่าดีมากพอแล้ว มีชีวิตรอดมาได้ก็นับว่าบุญแล้ว
จนมาเข้าสู่ปีที่6 (ปี60) หมอนัดผ่าตัดตกแต่งข้อเท้าครั้งสุดท้าย และคิดว่าน่าจะหายดีซักประมาณ90-95% ได้คับ
เลยอยากจะขอคำแนะนำและคำปรึกษาจากเพื่อนๆพี่ๆ ว่าถ้าผมหายดีแล้ว อยากจะกลับไปเรียนต่อหรือทำงานในด้านไหนดี
แล้วมีงานด้านใดบ้าง ที่ไม่ต้อง ยืนนาน/นั่งนาน/เดินบ่อย/ บ้างรึเปล่าคับ ? ผมคิดหาทางออกไม่ได้ วอนให้คำแนะนำทีคับ
ปล.คิดว่าจะโพสต์บทความนี้นานแล้วแต่เพิ่งมีโอกาศเรียบเรียงคำพูด หากผิดพลาดประการใด ขออภัยด้วยนะคับ
ปล.2ขอบพระคุณล่วงหน้าทั้งคำแนะนำและคำปรึกษาสำหรับผู้ที่เข้ามาแสดงความคิดเห็นผมยินดีน้อมรับครับ