สวัสดีนะ
เราก็เป็นเด็กผู้หญิงคนนึง ที่กำลังขึ้นปี1 แต่เราไม่ใช่คนสวย ไม่ได้ผอมหุ่นดี เหมือนคนอื่น
วันหนึ่ง เราไปร่วมกิจกรรมของมหาลัยที่เราเรียนอยู่ เราก็ทำกิจกรรมปกติ จนสายตาเราไปสะดุดกับพี่คนนึง เขามาเก็บภาพกิจกรรม เรากำลังจะอ่านชื่อที่ป่ยชื่อของพี่เขาแต่เขาก็ดันปิดมันเฉยเลย แล้วก็ปิดทั้งวัน วันนั้นทั้งวันเราไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากมองหาพี่คนนั้น เพราะเราเป็นพวกถ้าถูกใจอะไรก็จะมองหามันจนเจอไม่ว่าจะอยู่ไหนก็ตาม
วันที่2 เราก็ไม่รู้ว่าพี่เขาจะมาถ่ายรูปอีกไหม แต่พี่เขาก็มานะ วันนั้นเราพยายามจะรู้ชื่อพี่เขาให้ได้ แต่พี่เเกดันไม่เอาป้ายชื่อมาด้วย อดรู้ชื่อไป แล้วก็เปนอีกวันที่ไม่ทำอะไรนอกจากมองหาแต่พี่เขา แต่!! พอตกเย็นรุ่นพี่ปี2ที่เรารู้จัก บอกมาว่าพี่เขาชื่อ...(ขอไม่บอกน้าา) เท่านั้นแหละ อาการหนักกว่าเดิมเลย555+
วันที่3 วันสุดท้ายของกิจกรรมละ เรารู้ชื่อพี่เขาแล้ว เราก็มองหาแต่พี่เขาเหมือนเดิม แล้วมีเกมหนึ่งที่พี่ๆให้เล่นกัน แล้วเพื่อนคนนึงได้คำสั่งให้เอาแป้งไปทาพี่ตากล้อง ก็คือพี่คนที่เรามองอยูแล้วก็ขอเฟสบุ๊คมาด้วย แล้วเอามาเขียนขึ้นกระดาน เราอยู่ตรงหน้ากระดานพอดี กำลังจะถ่านรูปเก็บไปไว้ พี่ๆที่อยู่หน้าห้องก็เเซวเราใหญ่ ยอมรับว่าเราเขิลมากเลยละ หลังจากนั้นทั้งวันเราก็มองพี่เขาทั้งวันน
พอหลังจากวันนั้นเราก็แอดเฟสพี่เขาไป แล้วทักไป พี่เขาก็ตอบนะ คุยปกติมากเลย เราเลยตัดสินใจบอกชอบพี่เขาวันนั้นเลยแต่ที่พีคสุดคือ พี่เขาก็ยังคุยกับเราปกติ พี่เขาเป็นคนน่ารักมากๆเลยละ แต่หลายๆวันเข้า เรารู้สึกว่าเราเยอะ น่ารำคาญ เราพยายามจะไม่คุย ไม่ทักพี่เขาไป เพราะเราไม่ได้มีสิทธิ์ที่จะคุยกับเขาทุกวัน ทำตัวเยอะกับเขาทุกวันอยู่เเล้ว แต่ยิ่งคุยเราก็ยิ่งชอบพี่เขา แต่พี่เขานี่สิ ไม่คิดอะไรกับเราเลย555+
#แค่อยากเล่าให้ใครฟังโดยไม่ต้องรบกวนใครเท่านั้น 555+
ขอบคุณที่เสียเวลามาอ่านกันนะคะ ถึงจะไม่รู้ว่าจะมีคนมาอ่านไหม และ มันก็ไม่ได้จบฟิน หรือสมหวังแต่อย่างใด
#พี่ปี4
พี่ปี4
เราก็เป็นเด็กผู้หญิงคนนึง ที่กำลังขึ้นปี1 แต่เราไม่ใช่คนสวย ไม่ได้ผอมหุ่นดี เหมือนคนอื่น
วันหนึ่ง เราไปร่วมกิจกรรมของมหาลัยที่เราเรียนอยู่ เราก็ทำกิจกรรมปกติ จนสายตาเราไปสะดุดกับพี่คนนึง เขามาเก็บภาพกิจกรรม เรากำลังจะอ่านชื่อที่ป่ยชื่อของพี่เขาแต่เขาก็ดันปิดมันเฉยเลย แล้วก็ปิดทั้งวัน วันนั้นทั้งวันเราไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากมองหาพี่คนนั้น เพราะเราเป็นพวกถ้าถูกใจอะไรก็จะมองหามันจนเจอไม่ว่าจะอยู่ไหนก็ตาม
วันที่2 เราก็ไม่รู้ว่าพี่เขาจะมาถ่ายรูปอีกไหม แต่พี่เขาก็มานะ วันนั้นเราพยายามจะรู้ชื่อพี่เขาให้ได้ แต่พี่เเกดันไม่เอาป้ายชื่อมาด้วย อดรู้ชื่อไป แล้วก็เปนอีกวันที่ไม่ทำอะไรนอกจากมองหาแต่พี่เขา แต่!! พอตกเย็นรุ่นพี่ปี2ที่เรารู้จัก บอกมาว่าพี่เขาชื่อ...(ขอไม่บอกน้าา) เท่านั้นแหละ อาการหนักกว่าเดิมเลย555+
วันที่3 วันสุดท้ายของกิจกรรมละ เรารู้ชื่อพี่เขาแล้ว เราก็มองหาแต่พี่เขาเหมือนเดิม แล้วมีเกมหนึ่งที่พี่ๆให้เล่นกัน แล้วเพื่อนคนนึงได้คำสั่งให้เอาแป้งไปทาพี่ตากล้อง ก็คือพี่คนที่เรามองอยูแล้วก็ขอเฟสบุ๊คมาด้วย แล้วเอามาเขียนขึ้นกระดาน เราอยู่ตรงหน้ากระดานพอดี กำลังจะถ่านรูปเก็บไปไว้ พี่ๆที่อยู่หน้าห้องก็เเซวเราใหญ่ ยอมรับว่าเราเขิลมากเลยละ หลังจากนั้นทั้งวันเราก็มองพี่เขาทั้งวันน
พอหลังจากวันนั้นเราก็แอดเฟสพี่เขาไป แล้วทักไป พี่เขาก็ตอบนะ คุยปกติมากเลย เราเลยตัดสินใจบอกชอบพี่เขาวันนั้นเลยแต่ที่พีคสุดคือ พี่เขาก็ยังคุยกับเราปกติ พี่เขาเป็นคนน่ารักมากๆเลยละ แต่หลายๆวันเข้า เรารู้สึกว่าเราเยอะ น่ารำคาญ เราพยายามจะไม่คุย ไม่ทักพี่เขาไป เพราะเราไม่ได้มีสิทธิ์ที่จะคุยกับเขาทุกวัน ทำตัวเยอะกับเขาทุกวันอยู่เเล้ว แต่ยิ่งคุยเราก็ยิ่งชอบพี่เขา แต่พี่เขานี่สิ ไม่คิดอะไรกับเราเลย555+
#แค่อยากเล่าให้ใครฟังโดยไม่ต้องรบกวนใครเท่านั้น 555+
ขอบคุณที่เสียเวลามาอ่านกันนะคะ ถึงจะไม่รู้ว่าจะมีคนมาอ่านไหม และ มันก็ไม่ได้จบฟิน หรือสมหวังแต่อย่างใด
#พี่ปี4