อึม.......มันเป็นเรื่อง Sensitive ที่มันดูไม่มีทางออกเลยคะ ขออนุญาติอธิบายความแตกต่าง ของเรากับพ่อแม่ก่อนนะคะ
พ่อแม่เรา อยู่ต่างจังหวัด บ้านใหญ่มาก ขนาด1 ไร่ มีรถกระบะ1 คัน พ่อเคยเป็นวิศวะ ลาออกมาอยู่บ้านเฉยๆ ตอนเราอายุ 10 ขวบ แม่เราเป็นราชการครู เป็นคนทำงานเลี้ยงเรามา และเลี้ยงพ่อด้วย แม่เกษียนอายุแล้ว มีบำนาญ แบบสบายๆ รักษาพยาบาลฟรี ปัจจุบันทั้งสองท่าน อยู่บ้านเฉยๆ ปลูกต้นไม้บ้าง
เราอายุ 34 แต่งงานแล้ว มีบ้านเป็นของตัวเอง อยู่กทม ใกล้ BTS มีคอนโด1 มีรถ 1 คัน รายได้ 50 K ขายของ online 20 K ให้แม่เดือนละ 50K ได้ เอาเงินขายของ online มากิน อยู่ ตังเก็บส่วนตัว จบตรี เกียรตินิยม และได้ที่1 คณะ และ จบ โทแล้วคะ
มารู้จักพ่อ แม่
- ไม่เคยทานข้าวนอกบ้าน เพราะว่ารู้สึกว่าแพงและไม่อร่อย
- ซื้อรถมาแต่ไม่ขับ นั่งรถเมลล์
- ไม่เคยไปเที่ยว ไปแค่ปีละครั้ง เคยไปบ่นไว้ว่าจะต้องไปไหว้พระวัดนี้ทุกปี
- ไม่เคยฟังเพลง
- ไม่เคยดูหนังใน โรงภาพยนต์
- ไม่เคยไปเที่ยวต่างประเทศ
- ไม่เคยนั่งรถไฟฟ้า
- ไม่เคยใช้ smart phone
- ไม่มีเพื่อนสนิท ไม่เคยไปพบปะใคร
- ทะเลาะกับญาติ ทุกคน
- เชื่อว่า การทำประกันชีวิตคือสิ่งที่หลอกลวง
- นอน 2 ทุ่ม
- ปลูกทุกอย่างกินเอง
- เป็นคนที่ไม่เคยมีระเบียบในการจัดของ ที่บ้านจะทะเลาะกันทุกวันเพราะ หาของไม่เจอ
- แม่เราจะเป้นคนชอบทำกับข้าว แต่ครัวไม่สะอาดเลย ไม่เคยทำความสะอาด
เรา
- อยากทานข้าวนอกบ้านบ้าง นานๆทีไป ก็อร่อย เปลี่ยนบรรยากาศ และมีความฝันว่าอยากพาพ่อแม่ไปทาน ร้านอาหารที่เราเคยไปแล้วปรทับใจ แต่เค้าจะไม่ไป หรือถ้าไป จะไปนั่งในร้านและติทุกอย่างในร้าน ว่าไม่สวย ไม่เข้าท่า ไม่อร่อย แพง
- นั่ง Taxi หรือ BTS หรือขับรถเอง , สองแถวนั่งบ้าง เวลาไปตลาดใกล้ๆ แต่พ่อแม่เราไม่ชอบให้เราขึ้น Taxi จะทุกข์มาก เวลาเรานั่ง แท๊กซี่ไปทำงาน ต้องโทรไปบอก กทรถ ถึงแล้วก็ต้องบอก คนขับ Taxi หน้าตายังไง กี่บาท แพงที่สุด คือง่ายๆ ไม่อยากให้เรานั่ง เราจะต้องโกหก วิธีเดินทางตลอดเวลา
- ไปเที่ยว ทะเล เชียงใหม่ กาญ เขาใหญ่ ประมาณปีละ 1-2 ครั้ง มีความฝันว่า อยากไปเที่ยวกับพ่อแม่บ้าง เหมือนในหนัง โลกสวย แต่พ่อแม่จะไม่ไป และหาว่าการที่เราไปเที่ยว คือการใช้เงินที่เยอะ เคยไปแล้วทำไมต้องไปอีก ไม่เห็นน่าไป ไปทำไม ไร้สาระ ฉะนั้นอย่าฝันว่า เราเคยได้ไปเที่ยวกับเพื่อนฝุงไหม ถ้าอยากไปมากๆ ต้องบอกแม่ว่า วันนี้ไปเรียน ไปทำงาน ไปสัมมนา ฉะนั้นไม่ว่ามือถือเรา ก็ห้ามมีรูป ไม่สามารถเอาความประทับใจต่างๆ ที่ไปเที่ยวมา
- ชอบดูหนังราคาถูกทุกวันพุธ ดูหนังใน โรงภาพยนต์ พ่อแม่มองว่าในโรงหนัง คือสถานที่ๆ ผู้ชายและผู้หญิงเข้าไป xxx กัน ไม่ปลอทภัยอาจจะโดนข่มขืนได้ พ่อแม่ไม่เคยรู้จักภาพยนต์ และไม่เคยดู เวลาจะไปดูหนัง ต้องบอกแม่ว่า ซื้อแผ่นมาดูที่บ้าน
- ไม่เคยไปเที่ยวต่างประเทศ มองว่าประเทศไทยดีที่สุด ไม่มีประโยชน์ที่จะไปเรียนรู้ ไปเห็น ไปถ่ายรูป ไปลอง ไปรู้ หรือมีความสนุกใดๆ และก็ไม่เคยอยากให้เราพาไป. และรู้สึกแย่มาก ทุกข์มากเวลาเราจะไป จะไปเอาข่าวหนังสือพิมพ์ มาร้องไห้กับเราว่า เครื่องบินตก เค้าเสียลูกไป แม่จะทำยังไง เราจะต้องโกหกว่าเราอยู่เมืองไทย เพราะปกติไม่ได้คุยกันทุกวัน
- ห้ามเราโทรกลับที่บ้าน เสียค่าโทรศัพท์แพง คุยกัน 30 วิ วาง
- ไม่เคยนั่งรถไฟฟ้า เพราะฉะนั้นเวลาเค้ามาหาเราที่ กทม ก็จะหลงทางตลอดเวลา และไม่ชอบ BTS เพราะกลัวการเปลี่ยน ขบวน จะสอนวิธีขึ้นก็ไม่ยอม เดินออก
- ไม่เคยใช้ smart phone พอจะฝึกใช้ smart phone กดอะไรผิด ก็กินเนตไปเยอะ ทีนี้ก็จะบ่นยาว ด่าค่ายมือถือว่าโกงประชาชน พอเราอธิบายให้ฟัง ก็ไม่ฟัง ไม่เชื่อ บอกว่าพวกนี้คือคนที่โกง
- ไม่มีเพื่อนสนิท ไม่เคยไปพบปะใคร และไม่เข้าใจว่าทำไมต้องมี facebook หรือ line ไม่อยากรู้จัก หรือคุยกับใคร และมองว่าการใช้มือถือของเรา เป็นเรื่องไร้สาระ
- ทะเลาะกับญาติ ทุกคน เพราะตัวเองถูกหมด คนอื่นทำผิดเล็กๆน้อยๆ โกรธหมด คือตอนนี้ เรามีญาติเหมือนไม่มี ลูกที่ลูกน้องเราแต่งงานมีลูกไปแล้ว เรายังไม่รู้เลย
- เชื่อว่า การทำประกันชีวิตคือสิ่งที่หลอกลวง แต่เราคิดว่า เป็นสิ่งเดียวที่มนุษย์เงินเดือนจะมี ไว้เผื่อคนข้างหลัง หรือประกันสุขภาพไว้ ดีกว่าเกิดเหตุร้ายๆแล้วไม่มีเงิน ซึ่งเค้ามองว่าเราเนรคุณ ไม่เชื่อฟังเค้าเวลาไปซื่อประกัน เราซื้อประกันโดยต้องแอบเล่มกรรมธรรม ไว้
- ซื้ออาหารกิน เป็นเรื่องผิด แพง ไม่สะอาด ซึ่งการมีชีวิตคนกรุงเทพ การไปตลาดแล้วทำกับข้าวทานทุกวันเป็นเรื่องที่ยาก ต้องมีเวลาไปจ่ายตลาด เวลาทำกับข้าว กว่าจะได้กิน เค้าไม่เข้าใจ
- เราไม่ชอบอยู่บ้าน เพราะที่บ้านไม่สะอาด หาของไม่เจอ ไม่เคยทำความสะอาด พอเราทำ เค้าก็ว่า หาของๆเค้าไม่เจอ พอเค้ามาหาเราที่กทม ก็จะเอานิสัยเดิมๆ ส่วนเราก็ทะเลาะกับเค้าทุกวัน
- เราทำงานรัชดา และบ้านอยู่อ่อนนุช เลิกงาน 6 โมง แม่คาดหวังว่าเราคงจะถึงบ้าน 6.30 ซึ่งในชีวิตจริงเป็นไปไม่ได้เลยคะ กว่าจะออกจาก ออฟฟิตก็ต้อง 6.30 ผ่ารถติดอีก 1-2 ชม กว่าจะถึงบ้าน 2 ทุ่มขึ้นไป เราต้องโกหกแม่ว่าถึงบ้านแล้ว ตลอดเวลา
- พ่อแม่เรา ใช่ชีวิตด้วยความเครียดตลอดเวลา ไม่มีคำว่า Entertain ใดๆ
- พ่อแม่จะมองว่าการไปกินข้าวกับเพื่อนร่วมงาน เป้นสิ่งที่ไม่จำเป็น ทำไมต้องไป เพราะเค้าไม่มีเพื่อนและไม่มีสังคม แต่เรามี
- เราไม่เคยได้มีอิสระในการตัดสินใจพื้นฐาน
- ห้ามทำสีผม ห้ามทาเล็บ ห้าใส่แขนกุด ห้ามใส่กางเกงขามั้นหรือกระโปรงสั้นเหนือเข่าขึ้นมา
- ห้ามซื้อเสื้อผ้าใหม่ๆ (มีได้ 20 ชุด) ห้ามซื้อกระเป๋า ห้ามซื้อรองเท้า คือ มี1-2 ชิ้นเท่าที่จำเป็นพอ
- รื้อรถเรา ออกมาเป้นชิ้นๆ เอามาทากันสนิม โดยที่ไม่ขออนุญาติเราสักคำ
- ไม่ชอบ เหล็กดัดลายที่เราเลือก (บ้านเรา) ก็ด่ามาหลายปี
- ไม่ชอบงานที่เราทำ หาว่าไม่มั่นคง จะมั่นคงต้องทำงานราชการ หรือว่า ธนาคารเท่านั้น
- เราซื้อบ้าน ไม่ขออนญาติก็โกรธมาก คือเราซื้อกับสามีนะ
- ฝนังบ้านห้ามทาสี ห้ามติด wallpaper
- พ่อแม่เรา จะแกะจดหมายที่ส่งมาที่บ้านทุกฉบับ คือ เราไม่เคยได้รับการเคารพวสิทธิส่วนบุคคลพื้นฐานเลย
- เราจะแต่งงาน อยากแต่งงานในสวนแบบ ฝรั่ง สรูปพ่อแม่เราไม่อนุมัติ ของชำร่วยเราแจกอย่าง แม่จะแจกอย่าง คือไม่มีความประทับใจอะไรเลย ในการแต่งงาน
- มันมีรายละเอียดมากกว่านี้มากคะเล่าไม่หมด
สรุปว่า เราโตแล้ว เราเข้าใจว่าทำไม เราเข้าใจว่าเราเป็นลูกคนเดียว แล้วเค้าก็รักเราคะ
ผลกระทบ เราจะต้องเป็นลูกคนนั้นที่พ่อแม่เราชอบ โกหกตลอดชีวิต เค้ารักคนนั้นที่ไม่ใช่เรา เราต้องทานยานอนหลับมา 3 ปี เพราะไม่รู้จะจัดการปัญหาครบครัวตรงนี้ยังไง เรากลายเป็นคนที่เครียดมาก สิ่งที่เราฝัน เราอยากไปทำงานต่างประเทศ อยากไปเที่ยว อยากกินของอร่อยๆ ซึ่งกลายเป้นคนที่เนรคุณ ถ้าทำแบบนั้น เนรคุณ= ทำสิ่งที่พ่อแม่ห้าม ทำสิ่งที่พ่อแม่ไม่ชอบ
คำถามทำยังไงดีคะ ที่ต้องอยู่พ่อแม่ที่เค้าไม่ยอมรับความเป็นตัวเรา รู้สึกต้องโกหกตลอดเพื่อเป็นลูกอีกคนที่เค้ารัก แต่เรามีชีวิตที่ต่างจากเค้ามาก อยู่ด้วยกันเกินครึ่งวัน ก็ทะเลาะกัน พ่อเราเป็นคนรุณแรง ทะเลาะกันเรื่องเล็กๆ จะเป้นเรื่องใหญ่ ทำร้ายข้าวของ ปาของใส่เรา ซึ่งเราไม่ชอบครอบครัวที่ใช้ความรุณแรง คือทำยังไงดีคะ เวลาเราทำอะไรขัดใจ เค้าจะเครียดมาก เอาปืนมาเล่น เล่งๆ ไปทางโน้นที ทางนี้ที คือเรารู้สึกบ้าไปแล้ว นี่ใช่บ้านปะเนี่ย รู้สึกว่า ไม่มีความสุขและรับความที่เป็นเค้าไม่ได้ เวลามีเรื่องทุกข์ใจ พ่อแม่เราจะด่าตลอดเวลา คือเราจะไม่สามารถล้ม หรือแสดงความอ่อนแอ ต่อหน้าพ่อแม่ได้เลย
เราจะใช้ชีวิตที่เหลือของเรากับเค้ายังไงคะ เค้าก็เป็นพ่อแม่แบบในฝันหรือครอบครัวที่อบอุ่นแบบที่เราอยากได้ไม่ได้ เราก็อึดอัดมากในการเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่เรา ดูจากภายนอก เราดูดี พร้อมทุกอย่าง แต่ลึกๆในใจ เราไม่รู้จะมีวันพรุ่งนี้ไปทำไม รู้แต่ว่าต้องทำเหมือนเมื่อวาน พ่อแม่จะได้สบายใจ เรากลายเป็นคนที่ไม่เสียดายชีวิตเลยคะ ถ้าตายวันนี้ ก็โอเค เพราะไม่มีความไฝ่ฝันว่าจะต้องทำอะไร เสียดายที่ไม่ได้ทำ เพราะยังไงก็ไม่ได้ทำ ไม่รู้ว่าชีวิตวันข้างหน้าอยู่ไปเพื่ออะไร เวลาทะเลาะกับพ่อแม่ทีไร จะเห็นตัวเองผูกคอตาย หรือว่ายิงตัวตายตลอดเวลา เรารู้สึกเราไม่มีความสุขในชีวิตเลยคะ เพราะมันไม่ใช่ชีวิตเรา เราเสแสร้งเป็นตัวละครที่พ่อแม่อยากให้เป็น เราก็รักเค้าโดยยอมเป็นลูกอีกคนที่เค้าอยากเห็น แล้วใครรักเรา ที่เราเป็นบ้าง
** บ่นให้สามีฟัง แต่สามีช่วยอะไรไม่ได้ และสามีพูดว่า เราไม่ใช่คนที่ต้องมารองรับอารมณืความเครียดของเราตลอดเวลานะ เราคิดว่าแย่แล้ว
เรามาถึงจุดนี้ได้ยังไง ที่ไม่เสียดายความตายได้ยังไง คนปกติเค้าไม่คิดเรื่องตายกันนะ เราก็คิดว่าทางออกเรื่องตาย มันคงไม่ดี อยู่มาตั้งนาน ถ้าจะมาตายเพราะพ่อแม่ สู้เอาตัวเองบวช หรือไปช่วยงานการกุศลให้เป็นประโยชน์กับโลกดีกว่า เราไม่เคยอยากเจอพ่อแม่ เพราะทุกครั้งที่เจอคือความทุกข์ เราไม่ชอบการกลับบ้าน เป็นที่ๆน่ากลัว ไม่ปลอทภัยตลอดเวลา เราอิจฉาเพื่อนทุกคนที่เค้ามีพ่อแม่ ที่เขาเข้าใจกันและกัน เรามีครอบครัวก็เหมือนไม่มี เป็นการยากมากที่จะให้คนที่แตกต่างกันมากกๆ มาเจอกันแล้วจะมีความสุข และเรารู้สึกตลอดเวลาว่า พ่อแม่ไม่ได้รักเราจริงๆ เราคนที่ไม่ได้เสแสร้ง เป็นลูกอกตัญญุในสายตาเค้าตลอดเวลา
อยู่กับพ่อแม่ไม่มีความสุขเลยคะ ทิ้งเค้าก็ทิ้งไม่ได้ ตายก็ตายไม่ได้ หรือจริงๆ ตายก็จบ ไม่ต้องทุกข์ วนเวียนไปแบบนี้
ทำยังไงดีคะ ที่ต้องอยู่พ่อแม่ที่เค้าไม่ยอมรับความเป็นตัวเรา รู้สึกต้องโกหกตลอดเพื่อเป็นลูกอีกคนที่เค้ารัก แล้วเราล่ะ
พ่อแม่เรา อยู่ต่างจังหวัด บ้านใหญ่มาก ขนาด1 ไร่ มีรถกระบะ1 คัน พ่อเคยเป็นวิศวะ ลาออกมาอยู่บ้านเฉยๆ ตอนเราอายุ 10 ขวบ แม่เราเป็นราชการครู เป็นคนทำงานเลี้ยงเรามา และเลี้ยงพ่อด้วย แม่เกษียนอายุแล้ว มีบำนาญ แบบสบายๆ รักษาพยาบาลฟรี ปัจจุบันทั้งสองท่าน อยู่บ้านเฉยๆ ปลูกต้นไม้บ้าง
เราอายุ 34 แต่งงานแล้ว มีบ้านเป็นของตัวเอง อยู่กทม ใกล้ BTS มีคอนโด1 มีรถ 1 คัน รายได้ 50 K ขายของ online 20 K ให้แม่เดือนละ 50K ได้ เอาเงินขายของ online มากิน อยู่ ตังเก็บส่วนตัว จบตรี เกียรตินิยม และได้ที่1 คณะ และ จบ โทแล้วคะ
มารู้จักพ่อ แม่
- ไม่เคยทานข้าวนอกบ้าน เพราะว่ารู้สึกว่าแพงและไม่อร่อย
- ซื้อรถมาแต่ไม่ขับ นั่งรถเมลล์
- ไม่เคยไปเที่ยว ไปแค่ปีละครั้ง เคยไปบ่นไว้ว่าจะต้องไปไหว้พระวัดนี้ทุกปี
- ไม่เคยฟังเพลง
- ไม่เคยดูหนังใน โรงภาพยนต์
- ไม่เคยไปเที่ยวต่างประเทศ
- ไม่เคยนั่งรถไฟฟ้า
- ไม่เคยใช้ smart phone
- ไม่มีเพื่อนสนิท ไม่เคยไปพบปะใคร
- ทะเลาะกับญาติ ทุกคน
- เชื่อว่า การทำประกันชีวิตคือสิ่งที่หลอกลวง
- นอน 2 ทุ่ม
- ปลูกทุกอย่างกินเอง
- เป็นคนที่ไม่เคยมีระเบียบในการจัดของ ที่บ้านจะทะเลาะกันทุกวันเพราะ หาของไม่เจอ
- แม่เราจะเป้นคนชอบทำกับข้าว แต่ครัวไม่สะอาดเลย ไม่เคยทำความสะอาด
เรา
- อยากทานข้าวนอกบ้านบ้าง นานๆทีไป ก็อร่อย เปลี่ยนบรรยากาศ และมีความฝันว่าอยากพาพ่อแม่ไปทาน ร้านอาหารที่เราเคยไปแล้วปรทับใจ แต่เค้าจะไม่ไป หรือถ้าไป จะไปนั่งในร้านและติทุกอย่างในร้าน ว่าไม่สวย ไม่เข้าท่า ไม่อร่อย แพง
- นั่ง Taxi หรือ BTS หรือขับรถเอง , สองแถวนั่งบ้าง เวลาไปตลาดใกล้ๆ แต่พ่อแม่เราไม่ชอบให้เราขึ้น Taxi จะทุกข์มาก เวลาเรานั่ง แท๊กซี่ไปทำงาน ต้องโทรไปบอก กทรถ ถึงแล้วก็ต้องบอก คนขับ Taxi หน้าตายังไง กี่บาท แพงที่สุด คือง่ายๆ ไม่อยากให้เรานั่ง เราจะต้องโกหก วิธีเดินทางตลอดเวลา
- ไปเที่ยว ทะเล เชียงใหม่ กาญ เขาใหญ่ ประมาณปีละ 1-2 ครั้ง มีความฝันว่า อยากไปเที่ยวกับพ่อแม่บ้าง เหมือนในหนัง โลกสวย แต่พ่อแม่จะไม่ไป และหาว่าการที่เราไปเที่ยว คือการใช้เงินที่เยอะ เคยไปแล้วทำไมต้องไปอีก ไม่เห็นน่าไป ไปทำไม ไร้สาระ ฉะนั้นอย่าฝันว่า เราเคยได้ไปเที่ยวกับเพื่อนฝุงไหม ถ้าอยากไปมากๆ ต้องบอกแม่ว่า วันนี้ไปเรียน ไปทำงาน ไปสัมมนา ฉะนั้นไม่ว่ามือถือเรา ก็ห้ามมีรูป ไม่สามารถเอาความประทับใจต่างๆ ที่ไปเที่ยวมา
- ชอบดูหนังราคาถูกทุกวันพุธ ดูหนังใน โรงภาพยนต์ พ่อแม่มองว่าในโรงหนัง คือสถานที่ๆ ผู้ชายและผู้หญิงเข้าไป xxx กัน ไม่ปลอทภัยอาจจะโดนข่มขืนได้ พ่อแม่ไม่เคยรู้จักภาพยนต์ และไม่เคยดู เวลาจะไปดูหนัง ต้องบอกแม่ว่า ซื้อแผ่นมาดูที่บ้าน
- ไม่เคยไปเที่ยวต่างประเทศ มองว่าประเทศไทยดีที่สุด ไม่มีประโยชน์ที่จะไปเรียนรู้ ไปเห็น ไปถ่ายรูป ไปลอง ไปรู้ หรือมีความสนุกใดๆ และก็ไม่เคยอยากให้เราพาไป. และรู้สึกแย่มาก ทุกข์มากเวลาเราจะไป จะไปเอาข่าวหนังสือพิมพ์ มาร้องไห้กับเราว่า เครื่องบินตก เค้าเสียลูกไป แม่จะทำยังไง เราจะต้องโกหกว่าเราอยู่เมืองไทย เพราะปกติไม่ได้คุยกันทุกวัน
- ห้ามเราโทรกลับที่บ้าน เสียค่าโทรศัพท์แพง คุยกัน 30 วิ วาง
- ไม่เคยนั่งรถไฟฟ้า เพราะฉะนั้นเวลาเค้ามาหาเราที่ กทม ก็จะหลงทางตลอดเวลา และไม่ชอบ BTS เพราะกลัวการเปลี่ยน ขบวน จะสอนวิธีขึ้นก็ไม่ยอม เดินออก
- ไม่เคยใช้ smart phone พอจะฝึกใช้ smart phone กดอะไรผิด ก็กินเนตไปเยอะ ทีนี้ก็จะบ่นยาว ด่าค่ายมือถือว่าโกงประชาชน พอเราอธิบายให้ฟัง ก็ไม่ฟัง ไม่เชื่อ บอกว่าพวกนี้คือคนที่โกง
- ไม่มีเพื่อนสนิท ไม่เคยไปพบปะใคร และไม่เข้าใจว่าทำไมต้องมี facebook หรือ line ไม่อยากรู้จัก หรือคุยกับใคร และมองว่าการใช้มือถือของเรา เป็นเรื่องไร้สาระ
- ทะเลาะกับญาติ ทุกคน เพราะตัวเองถูกหมด คนอื่นทำผิดเล็กๆน้อยๆ โกรธหมด คือตอนนี้ เรามีญาติเหมือนไม่มี ลูกที่ลูกน้องเราแต่งงานมีลูกไปแล้ว เรายังไม่รู้เลย
- เชื่อว่า การทำประกันชีวิตคือสิ่งที่หลอกลวง แต่เราคิดว่า เป็นสิ่งเดียวที่มนุษย์เงินเดือนจะมี ไว้เผื่อคนข้างหลัง หรือประกันสุขภาพไว้ ดีกว่าเกิดเหตุร้ายๆแล้วไม่มีเงิน ซึ่งเค้ามองว่าเราเนรคุณ ไม่เชื่อฟังเค้าเวลาไปซื่อประกัน เราซื้อประกันโดยต้องแอบเล่มกรรมธรรม ไว้
- ซื้ออาหารกิน เป็นเรื่องผิด แพง ไม่สะอาด ซึ่งการมีชีวิตคนกรุงเทพ การไปตลาดแล้วทำกับข้าวทานทุกวันเป็นเรื่องที่ยาก ต้องมีเวลาไปจ่ายตลาด เวลาทำกับข้าว กว่าจะได้กิน เค้าไม่เข้าใจ
- เราไม่ชอบอยู่บ้าน เพราะที่บ้านไม่สะอาด หาของไม่เจอ ไม่เคยทำความสะอาด พอเราทำ เค้าก็ว่า หาของๆเค้าไม่เจอ พอเค้ามาหาเราที่กทม ก็จะเอานิสัยเดิมๆ ส่วนเราก็ทะเลาะกับเค้าทุกวัน
- เราทำงานรัชดา และบ้านอยู่อ่อนนุช เลิกงาน 6 โมง แม่คาดหวังว่าเราคงจะถึงบ้าน 6.30 ซึ่งในชีวิตจริงเป็นไปไม่ได้เลยคะ กว่าจะออกจาก ออฟฟิตก็ต้อง 6.30 ผ่ารถติดอีก 1-2 ชม กว่าจะถึงบ้าน 2 ทุ่มขึ้นไป เราต้องโกหกแม่ว่าถึงบ้านแล้ว ตลอดเวลา
- พ่อแม่เรา ใช่ชีวิตด้วยความเครียดตลอดเวลา ไม่มีคำว่า Entertain ใดๆ
- พ่อแม่จะมองว่าการไปกินข้าวกับเพื่อนร่วมงาน เป้นสิ่งที่ไม่จำเป็น ทำไมต้องไป เพราะเค้าไม่มีเพื่อนและไม่มีสังคม แต่เรามี
- เราไม่เคยได้มีอิสระในการตัดสินใจพื้นฐาน
- ห้ามทำสีผม ห้ามทาเล็บ ห้าใส่แขนกุด ห้ามใส่กางเกงขามั้นหรือกระโปรงสั้นเหนือเข่าขึ้นมา
- ห้ามซื้อเสื้อผ้าใหม่ๆ (มีได้ 20 ชุด) ห้ามซื้อกระเป๋า ห้ามซื้อรองเท้า คือ มี1-2 ชิ้นเท่าที่จำเป็นพอ
- รื้อรถเรา ออกมาเป้นชิ้นๆ เอามาทากันสนิม โดยที่ไม่ขออนุญาติเราสักคำ
- ไม่ชอบ เหล็กดัดลายที่เราเลือก (บ้านเรา) ก็ด่ามาหลายปี
- ไม่ชอบงานที่เราทำ หาว่าไม่มั่นคง จะมั่นคงต้องทำงานราชการ หรือว่า ธนาคารเท่านั้น
- เราซื้อบ้าน ไม่ขออนญาติก็โกรธมาก คือเราซื้อกับสามีนะ
- ฝนังบ้านห้ามทาสี ห้ามติด wallpaper
- พ่อแม่เรา จะแกะจดหมายที่ส่งมาที่บ้านทุกฉบับ คือ เราไม่เคยได้รับการเคารพวสิทธิส่วนบุคคลพื้นฐานเลย
- เราจะแต่งงาน อยากแต่งงานในสวนแบบ ฝรั่ง สรูปพ่อแม่เราไม่อนุมัติ ของชำร่วยเราแจกอย่าง แม่จะแจกอย่าง คือไม่มีความประทับใจอะไรเลย ในการแต่งงาน
- มันมีรายละเอียดมากกว่านี้มากคะเล่าไม่หมด
สรุปว่า เราโตแล้ว เราเข้าใจว่าทำไม เราเข้าใจว่าเราเป็นลูกคนเดียว แล้วเค้าก็รักเราคะ
ผลกระทบ เราจะต้องเป็นลูกคนนั้นที่พ่อแม่เราชอบ โกหกตลอดชีวิต เค้ารักคนนั้นที่ไม่ใช่เรา เราต้องทานยานอนหลับมา 3 ปี เพราะไม่รู้จะจัดการปัญหาครบครัวตรงนี้ยังไง เรากลายเป็นคนที่เครียดมาก สิ่งที่เราฝัน เราอยากไปทำงานต่างประเทศ อยากไปเที่ยว อยากกินของอร่อยๆ ซึ่งกลายเป้นคนที่เนรคุณ ถ้าทำแบบนั้น เนรคุณ= ทำสิ่งที่พ่อแม่ห้าม ทำสิ่งที่พ่อแม่ไม่ชอบ
** บ่นให้สามีฟัง แต่สามีช่วยอะไรไม่ได้ และสามีพูดว่า เราไม่ใช่คนที่ต้องมารองรับอารมณืความเครียดของเราตลอดเวลานะ เราคิดว่าแย่แล้ว
เรามาถึงจุดนี้ได้ยังไง ที่ไม่เสียดายความตายได้ยังไง คนปกติเค้าไม่คิดเรื่องตายกันนะ เราก็คิดว่าทางออกเรื่องตาย มันคงไม่ดี อยู่มาตั้งนาน ถ้าจะมาตายเพราะพ่อแม่ สู้เอาตัวเองบวช หรือไปช่วยงานการกุศลให้เป็นประโยชน์กับโลกดีกว่า เราไม่เคยอยากเจอพ่อแม่ เพราะทุกครั้งที่เจอคือความทุกข์ เราไม่ชอบการกลับบ้าน เป็นที่ๆน่ากลัว ไม่ปลอทภัยตลอดเวลา เราอิจฉาเพื่อนทุกคนที่เค้ามีพ่อแม่ ที่เขาเข้าใจกันและกัน เรามีครอบครัวก็เหมือนไม่มี เป็นการยากมากที่จะให้คนที่แตกต่างกันมากกๆ มาเจอกันแล้วจะมีความสุข และเรารู้สึกตลอดเวลาว่า พ่อแม่ไม่ได้รักเราจริงๆ เราคนที่ไม่ได้เสแสร้ง เป็นลูกอกตัญญุในสายตาเค้าตลอดเวลา
อยู่กับพ่อแม่ไม่มีความสุขเลยคะ ทิ้งเค้าก็ทิ้งไม่ได้ ตายก็ตายไม่ได้ หรือจริงๆ ตายก็จบ ไม่ต้องทุกข์ วนเวียนไปแบบนี้