คบกันมาเกือบ2ปี ก็ดีบ้างร้ายบ้าง
แต่เขายังคงเป็นเหมือนเดิม เห็นคนอื่นมาก่อนเราเสมอ
ถ้าเป็นเรื่องงานมาก่อนเรา เราโอเค เราเข้าใจ
แต่เห็นเรื่องกินเรื่องเที่ยวมาก่อนเราเสมอ
ตอนเขามีความทุกข์ ตอนลำบาก เพื่อนที่ไปเที่ยวกับเขาไม่เห็นจะช่วยอะไรเขาได้เลย
มีแต่เราที่ยังอยู่ คอยช่วยต่างๆนาๆ ให้กำลังใจ
พอถึงเวลาที่เขาจะไปเที่ยวสนุก กลับลืมเรา คนที่อยู่ข้างหลัง...
ยิ่งตอนนี้เรามาฝึกสอน อยู่ไกลกัน
เขายิ่งมีอิสระ ไปเที่ยวได้ตามที่เขาอยากไป
เลยยิ่งรู้สึกห่างกันไปกว่าเดิม
เวลาทั้งวันไม่ได้คุยกันเลยเพราะอยู่โรงเรียน
พอกลับมาตอนเย็น ตอนกลางคืนก็ยังไม่ได้คุยกัน
เราก็เลยเริ่มไม่มั่นใจ เริ่มกลัว เริ่มลังเลแล้ว
ว่าจะเอายังไงกับเขาดี
เราทุกข์ใจที่เขาไม่คิดถึงใจเรา
อยากจะมีวิธีคิดที่จะได้ไม่ต้องไปแคร์เขามาก
อยากรักแบบเผื่อใจเยอะๆ อยากฝึกอยู่โดยไม่มีเขาให้ได้
พอมีวิธีมั้ยคะ
เมื่อเราเริ่มไม่มั่นใจในความสัมพันธ์
แต่เขายังคงเป็นเหมือนเดิม เห็นคนอื่นมาก่อนเราเสมอ
ถ้าเป็นเรื่องงานมาก่อนเรา เราโอเค เราเข้าใจ
แต่เห็นเรื่องกินเรื่องเที่ยวมาก่อนเราเสมอ
ตอนเขามีความทุกข์ ตอนลำบาก เพื่อนที่ไปเที่ยวกับเขาไม่เห็นจะช่วยอะไรเขาได้เลย
มีแต่เราที่ยังอยู่ คอยช่วยต่างๆนาๆ ให้กำลังใจ
พอถึงเวลาที่เขาจะไปเที่ยวสนุก กลับลืมเรา คนที่อยู่ข้างหลัง...
ยิ่งตอนนี้เรามาฝึกสอน อยู่ไกลกัน
เขายิ่งมีอิสระ ไปเที่ยวได้ตามที่เขาอยากไป
เลยยิ่งรู้สึกห่างกันไปกว่าเดิม
เวลาทั้งวันไม่ได้คุยกันเลยเพราะอยู่โรงเรียน
พอกลับมาตอนเย็น ตอนกลางคืนก็ยังไม่ได้คุยกัน
เราก็เลยเริ่มไม่มั่นใจ เริ่มกลัว เริ่มลังเลแล้ว
ว่าจะเอายังไงกับเขาดี
เราทุกข์ใจที่เขาไม่คิดถึงใจเรา
อยากจะมีวิธีคิดที่จะได้ไม่ต้องไปแคร์เขามาก
อยากรักแบบเผื่อใจเยอะๆ อยากฝึกอยู่โดยไม่มีเขาให้ได้
พอมีวิธีมั้ยคะ