ใครเป็นบ้างคะ เหมือนตัวเองเลวๆไงก็ไม่รู้

เรื่องก็คือ ผู้ชายทุกคนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตเรา เราจะชอบคนที่เขามีแฟนแล้วแทบทุกคน ยกเว้นคนแรก...คือ มันเหมือนการทรมานตัวเองรึเปล่า รักแรกของเราตอน  ม.๒ เราจะชอบเขาเรื่อยๆอ่ะ  แบบไม่ต้องการให้เขาชอบกลับด้วย  พอใจที่เป็นอยู่คือรักแรกของเราเขาไม่มีแฟนนะ เพื่อนคนหนึ่งจับพิรุธได้แบบ เราคือคนนิ่งๆ  หน้าออกดุๆ โหดๆ ดูเย็นชาอ่ะ  แต่มันกลับจับได้ทีนี้แซวกันใหญ่ เราก็เขินนะเขินมากและเหมือนเจ้าตัวเขาก็รู้ตัว แต่เขาเฉยๆอ่ะ ไม่นานต่อมาเขาก้อมีแฟนคือตอนนั้นแบบช็อค แบบเกิดมาพึ่งเคยมีอาการแบบนี้อ่ะ รักแรกไง เห็นเขาอัพสเตตัสมีแฟนแล้ว  บอกฝันดีกัน เราแบบไม่ทันตั้งตัว นอนเล่นมือถืออยู่ตกใส่หน้าเลย ใจสั่น น้ำตาไหล คือชอบมาสองปี อีกเกือบปีใช้เวลาตัดใจเราจะเป็นคนเฟคเรื่องคนมีแฟนแล้ว เราจะไม่ยุ่งด้วยเลย
แต่ตอนนี้ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง คือ ตัวเองชอบคนที่มีแฟนแล้วง่ายมาก คือไม่ได้ไปทำให้ใครแตกแยกนะ คนที่แตกแยกคือ ตัวเอง คือยิ่งใครรักแฟนห่วงแฟนก็ยิ่งปลื้ม เรียกว่าตกหลุมรักเลยแหละ แล้วแฟนมันเราไม่ได้เกลียดหรือตั้งแง่นะ เรากลับคิดเอ็นดูชอบเหมือนน้องสาวอ่ะ แต่ตอนนี้รู้สึกอึดอัดมากเราชอบผู้ชายหนึ่ง (ไอ้คนนี้ไม่เกี่ยวกับที่มันรักแฟนนะมันเจ้าชั)คนเจ้าชู้มากโลเล เปลี่ยนแฟนบ่อย จีบเขาไปเรื่อยอ่ะ เขาเล่นแบบเกินเพื่อนแบบขอเป็นแฟนเราก็แสดงออกว่าไม่ชอบ ด่าบ้าง ว่าบ้าง เขาหยอก  คือเรารู้ไงว่าเขามีแฟน แต่เขาทำแบบนี้กับเราคือมันรู้สึกอยากร้องไห้อ่ะ หลายวันมานี้วีนใส่มันเยอะมาก  และมันก็หายไปแต่เราสิ แบบอยู่ยาก ทำไงดีถ้าแนะนำให้ตัดใจคงยากแน่ๆ แต่อึดอัดอ่ะ เขาก็เป็นเพื่อนเราด้วย