กระทู้นี้ที่ผมเขียนขึ้นมา เพื่อแค่ระบายครับ ไม่รู้จะพูด จะคุย จะปรึกษาใคร ก็เลยตัดสินใจที่จะเก็บไว้คนเดียว
.....เรื่องมันมีอยู่ว่า ผมก็ไปชอบคนๆแหละครับ รู้จักกันทางเฟส ผมก็ปลื้มๆเขาอยู่ ก็เลยตัดสินใจทักไป (ท้งๆที่ไมเคยทักใครไปก่อน)
ก็คุยกันไปเรื่อยๆ ผมก็รู้สึกชอบเขาขึ้นมาเขาเป็นน่ารัก เป็นตัวของตัวเอง บาทีก็ดูเป็นผู้ใหญ่ เป็นคนชิวๆ เหมือนไม่ใส่ใจอะไรมากมาย
พอคุยได้เดือนนึง ผมก็รู้สึกบอกเขาไปว่าชอบบ แต่เขาก็ตอบมาว่า เขาก็รู้สึกดีด้วย (แต่ที่จริงคงไม่อะไรด้วยหรอก) ผมก็พยามยามไม่คิดไรมาก
ก็เข้าใจว่ามันยังคุยกันไม่นาน ก็เลยคุยต่อไปเรื่อยๆยิ่งนับวันยิ่งคิดถึงแต่เรื่องเขา ทักเขาไปตลอด เพื่อที่จะได้คุยกับเขา (จนเขาแทบจะลำคาน)
เขาก็พูดดีกับเรานะ บางทีมันเหมือนให้ความหวังเราด้วย เพราะคุยกันแทบทุกวัน ทำให้เรายิ่งชอบเขามากขึ้นๆทุกวันไม่เคยน้อยลง
จนบางทีเราก็คิดว่าเขาเป็นแฟน เวลาไม่ได้คุยก็คิดถึงเอามากๆ แต่ก็ไม่กล้าขอเขาเป็นแฟน เพราะเจียมตัวในหลายๆสิ่ง
ติดที่หนังหน้าตัวเองด้วยแหละ รู้ตัวดี ในเฟสก็ติดดาวรับการแจ้งเตือนไว้ โพสถึงเขาก็โพสทุกวันละหลายๆโพส แต่เขาก็ได้แค่กดฮีโมจิให้ แถมมีช่วงนึงที่คุยกับเรา เค้าก็โพสถึงคนอื่น (น่าจะเป็นแฟนเก่า) มันยิ่งทำให้เราเสียใจเสียความรู้สึกเอามากๆ จึงคิดจะตัดใจจากเขา แต่พอได้คุย ใจมันก็ออ่อน ความรู้สึกเดิมๆก็กลับมา ผมรู้ตัวในตอนนี้คือรักเขา เอาซะมากๆเลย ยิ่งตอนโทรคุย ยิ่งอยากจะมุดไปกอดเขาในโทรศัพท์ เป็นเอามากๆ
......... แต่ยิ่งพอนานวันผมก็ยิ่งเหมือนตัวเองไม่มีค่า ใส่ใจ ทุ่มเทเขาทุกอย่าง แต่สิ่งที่เขาให้กลับมา มันคือความสุข ปนความน้อยใจ (พูดให้รู้สึกดี แต่ทำให้เสียใจ) เหมือนไม่ใส่ใจ สนใจสนใจเราสักเท่าไหร่ เวลาน้อยใจ เขาก็ไม่ง้อ แถมบางทีก็งอนกลับ เราก็ต้องไปง้อเขา มีช่วงๆที่เกมส์ rovฮิตๆ เขาก็ชวนเราเล่นเอาทุกวัน แทบจะไม่ได้คุยกันเลย เราไม่เคยเจอกันครับ เคยแต่เปิดกล้องคอลครึ้งนึง แบบหน้าทุเรศของเรา กับหน้าดีๆอย่างเขา
จนมาวันนี้ ผมรู้สึกท้อ รู้สึกเสียใจเสียความรู้สึก บางทีผมเศร้าจะเป็นจะตาย เขาก็ยังมีความสุขอยู่เลย ยอมเป็นคนโง่ที่รักเขาข้างเดียว เราคุยกันมาได้จะ 4 เดือนแล้วครับ สำหรับผมมันนานมาก ทั้งๆที่ไม่ได้เป็นอะไรกัน ครั้งนี้เลยคิดจะออกไปจากชีวิตเขาให้ได้ ไม่ต้องติดต่อเขา ยิ่งอยู่ๆไปก็ยิ่งเป็นคนไร้ค่า คิดไปเองจนจะตาย เสียใจแค่ไหน เขาก็ไม่มีวันรู้ เขาอาจจะคุยกับเราเเค่เหงา คุยเล่นๆหรือคั่นเวลา แต่สำหรับเรามันจริงจังจริงใจ ทุกการกระทำ
......หากเขาได้มีโอกาสได้มาอ่าน ผมอยากบอกเขาว่า ผม เสียใจครับ เสียใจมากๆ แบบสุดๆอะ ที่ต้องออกไปจากเขา ผมยังคิดถึงเขาทุกเวลา อยากอยู่ใกล้ อยากดูแลเขา ผมลืมเขายังไม่ได้หรอก ไม่รู้หรอกว่ามันต้องใช้เวลานานเท่าไหร่ เพราะใจผมมันผูกพันธ์เขาไปแล้ว ผมยังรอวันที่เราได้เจอเขา ถึงแม้ในฐานะอะไรก็ดี ผมอยากบอกว่าผมยังอยู่ข้างๆเขาเสมอ ถึงบางเรื่องผมคิดเองเออเอง ผมก็ขอโทษ แต่มันคือสิ่งที่ความรู้สึกผมมันรู้สึกแบบที่เขียนไปแล้วจริงๆ เธอเคยทำอะไรให้ผมน้อยใจ เสียใจ คิดมาก ผมไม่เคยโกรธเขาเลยครับ
ไม่ใช่เพราะอะไร เพราะคำว่ารักคำเดียว ผมรักเธอนะ คนที่เรียกผมว่าไอตูดหมึก RJKP ...
ขอบคุณมากๆนะครับสำหรับคนที่อ่านเรื่องไร้สาระของผมจนจบ
#ถ้าจะด่าผม ก็ด่ามาทางหลังไมค์ได้เลยครับ ยินดี
ความรักโง่ๆ ของควายตัวหนึ่ง
.....เรื่องมันมีอยู่ว่า ผมก็ไปชอบคนๆแหละครับ รู้จักกันทางเฟส ผมก็ปลื้มๆเขาอยู่ ก็เลยตัดสินใจทักไป (ท้งๆที่ไมเคยทักใครไปก่อน)
ก็คุยกันไปเรื่อยๆ ผมก็รู้สึกชอบเขาขึ้นมาเขาเป็นน่ารัก เป็นตัวของตัวเอง บาทีก็ดูเป็นผู้ใหญ่ เป็นคนชิวๆ เหมือนไม่ใส่ใจอะไรมากมาย
พอคุยได้เดือนนึง ผมก็รู้สึกบอกเขาไปว่าชอบบ แต่เขาก็ตอบมาว่า เขาก็รู้สึกดีด้วย (แต่ที่จริงคงไม่อะไรด้วยหรอก) ผมก็พยามยามไม่คิดไรมาก
ก็เข้าใจว่ามันยังคุยกันไม่นาน ก็เลยคุยต่อไปเรื่อยๆยิ่งนับวันยิ่งคิดถึงแต่เรื่องเขา ทักเขาไปตลอด เพื่อที่จะได้คุยกับเขา (จนเขาแทบจะลำคาน)
เขาก็พูดดีกับเรานะ บางทีมันเหมือนให้ความหวังเราด้วย เพราะคุยกันแทบทุกวัน ทำให้เรายิ่งชอบเขามากขึ้นๆทุกวันไม่เคยน้อยลง
จนบางทีเราก็คิดว่าเขาเป็นแฟน เวลาไม่ได้คุยก็คิดถึงเอามากๆ แต่ก็ไม่กล้าขอเขาเป็นแฟน เพราะเจียมตัวในหลายๆสิ่ง
ติดที่หนังหน้าตัวเองด้วยแหละ รู้ตัวดี ในเฟสก็ติดดาวรับการแจ้งเตือนไว้ โพสถึงเขาก็โพสทุกวันละหลายๆโพส แต่เขาก็ได้แค่กดฮีโมจิให้ แถมมีช่วงนึงที่คุยกับเรา เค้าก็โพสถึงคนอื่น (น่าจะเป็นแฟนเก่า) มันยิ่งทำให้เราเสียใจเสียความรู้สึกเอามากๆ จึงคิดจะตัดใจจากเขา แต่พอได้คุย ใจมันก็ออ่อน ความรู้สึกเดิมๆก็กลับมา ผมรู้ตัวในตอนนี้คือรักเขา เอาซะมากๆเลย ยิ่งตอนโทรคุย ยิ่งอยากจะมุดไปกอดเขาในโทรศัพท์ เป็นเอามากๆ
......... แต่ยิ่งพอนานวันผมก็ยิ่งเหมือนตัวเองไม่มีค่า ใส่ใจ ทุ่มเทเขาทุกอย่าง แต่สิ่งที่เขาให้กลับมา มันคือความสุข ปนความน้อยใจ (พูดให้รู้สึกดี แต่ทำให้เสียใจ) เหมือนไม่ใส่ใจ สนใจสนใจเราสักเท่าไหร่ เวลาน้อยใจ เขาก็ไม่ง้อ แถมบางทีก็งอนกลับ เราก็ต้องไปง้อเขา มีช่วงๆที่เกมส์ rovฮิตๆ เขาก็ชวนเราเล่นเอาทุกวัน แทบจะไม่ได้คุยกันเลย เราไม่เคยเจอกันครับ เคยแต่เปิดกล้องคอลครึ้งนึง แบบหน้าทุเรศของเรา กับหน้าดีๆอย่างเขา
จนมาวันนี้ ผมรู้สึกท้อ รู้สึกเสียใจเสียความรู้สึก บางทีผมเศร้าจะเป็นจะตาย เขาก็ยังมีความสุขอยู่เลย ยอมเป็นคนโง่ที่รักเขาข้างเดียว เราคุยกันมาได้จะ 4 เดือนแล้วครับ สำหรับผมมันนานมาก ทั้งๆที่ไม่ได้เป็นอะไรกัน ครั้งนี้เลยคิดจะออกไปจากชีวิตเขาให้ได้ ไม่ต้องติดต่อเขา ยิ่งอยู่ๆไปก็ยิ่งเป็นคนไร้ค่า คิดไปเองจนจะตาย เสียใจแค่ไหน เขาก็ไม่มีวันรู้ เขาอาจจะคุยกับเราเเค่เหงา คุยเล่นๆหรือคั่นเวลา แต่สำหรับเรามันจริงจังจริงใจ ทุกการกระทำ
......หากเขาได้มีโอกาสได้มาอ่าน ผมอยากบอกเขาว่า ผม เสียใจครับ เสียใจมากๆ แบบสุดๆอะ ที่ต้องออกไปจากเขา ผมยังคิดถึงเขาทุกเวลา อยากอยู่ใกล้ อยากดูแลเขา ผมลืมเขายังไม่ได้หรอก ไม่รู้หรอกว่ามันต้องใช้เวลานานเท่าไหร่ เพราะใจผมมันผูกพันธ์เขาไปแล้ว ผมยังรอวันที่เราได้เจอเขา ถึงแม้ในฐานะอะไรก็ดี ผมอยากบอกว่าผมยังอยู่ข้างๆเขาเสมอ ถึงบางเรื่องผมคิดเองเออเอง ผมก็ขอโทษ แต่มันคือสิ่งที่ความรู้สึกผมมันรู้สึกแบบที่เขียนไปแล้วจริงๆ เธอเคยทำอะไรให้ผมน้อยใจ เสียใจ คิดมาก ผมไม่เคยโกรธเขาเลยครับ
ไม่ใช่เพราะอะไร เพราะคำว่ารักคำเดียว ผมรักเธอนะ คนที่เรียกผมว่าไอตูดหมึก RJKP ...
ขอบคุณมากๆนะครับสำหรับคนที่อ่านเรื่องไร้สาระของผมจนจบ
#ถ้าจะด่าผม ก็ด่ามาทางหลังไมค์ได้เลยครับ ยินดี