มันแย่มากที่ต้องปล่อยมือเค้าไป
แต่ด้วยเหตุผลตอนนั้นเราคิดว่ามันสมควรแล้ว ที่เราควรปล่อยเค้าไปเจออะไรที่ดีกว่า
ทั้งๆที่เราเป็นฝ่ายออกมาเอง เราคิดเสมอว่าเดี๋ยวเราก็ลืมเค้าได้ เค้าก็คงเจอคนดีๆสักคน ช่วงเเรกๆที่เลิกติดต่อกัน เราหมกมุ่นอยู่กับเรื่องเรียน โฟกัสไปที่เรื่องเรียน เพื่อจะไม่ให้คิดถึงเค้า ใช่เราทำได้ ตอนนั้นเราคิดถึงพี่เค้าน้อยลง แต่สุดท้ายเราก็กลับมาคิดถึงพี่เค้าอีกครั้ง ตลอดระยะเวลา ประมาณ 4 เดือนกว่าๆที่เลิกติดต่อกันเราคิดถึงพี่ทุกวัน อยากจะติดต่อกลับไปจนใจจะขาด แต่เราลบทุกช่องทางติดต่อของพี่เค้าไปแล้ว เรามืดแปดด้านมาก หาหนทางติดต่อพี่เค้าไม่เจอ เราตัดสินใจไปดูไดอารี่ที่เราเขียนไว้ เผื่อว่าเราจะเผลอเขียนอะไรลงไปบ้าง และเเน่นอนเหมือนสวรรค์เป็นใจ เราไปเจอช่องทางหนึ่งเข้า เราติดต่อกลับไปแล้ว แต่เค้ายังไม่ตอบกลับมา เราอยากให้พี่รู้ว่าเราคิดถึงพี่มากๆ คิดถึงจริงๆ แล้วก็ขอโทษเรื่องที่เคยทำไว้ เราไม่หวังให้พี่ยกโทษให้เราหรอกนะ เพราะสิ่งที่เราทำไปมันแย่มากจริงๆ
ปล. พี่เค้าเป็นผู้หญิงคนเดียวกับกระทู้นี้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้https://m.pantip.com/topic/36354950?ณ
เคยปล่อยมือคนที่รักมากๆมั้ยคะ
แต่ด้วยเหตุผลตอนนั้นเราคิดว่ามันสมควรแล้ว ที่เราควรปล่อยเค้าไปเจออะไรที่ดีกว่า
ทั้งๆที่เราเป็นฝ่ายออกมาเอง เราคิดเสมอว่าเดี๋ยวเราก็ลืมเค้าได้ เค้าก็คงเจอคนดีๆสักคน ช่วงเเรกๆที่เลิกติดต่อกัน เราหมกมุ่นอยู่กับเรื่องเรียน โฟกัสไปที่เรื่องเรียน เพื่อจะไม่ให้คิดถึงเค้า ใช่เราทำได้ ตอนนั้นเราคิดถึงพี่เค้าน้อยลง แต่สุดท้ายเราก็กลับมาคิดถึงพี่เค้าอีกครั้ง ตลอดระยะเวลา ประมาณ 4 เดือนกว่าๆที่เลิกติดต่อกันเราคิดถึงพี่ทุกวัน อยากจะติดต่อกลับไปจนใจจะขาด แต่เราลบทุกช่องทางติดต่อของพี่เค้าไปแล้ว เรามืดแปดด้านมาก หาหนทางติดต่อพี่เค้าไม่เจอ เราตัดสินใจไปดูไดอารี่ที่เราเขียนไว้ เผื่อว่าเราจะเผลอเขียนอะไรลงไปบ้าง และเเน่นอนเหมือนสวรรค์เป็นใจ เราไปเจอช่องทางหนึ่งเข้า เราติดต่อกลับไปแล้ว แต่เค้ายังไม่ตอบกลับมา เราอยากให้พี่รู้ว่าเราคิดถึงพี่มากๆ คิดถึงจริงๆ แล้วก็ขอโทษเรื่องที่เคยทำไว้ เราไม่หวังให้พี่ยกโทษให้เราหรอกนะ เพราะสิ่งที่เราทำไปมันแย่มากจริงๆ
ปล. พี่เค้าเป็นผู้หญิงคนเดียวกับกระทู้นี้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้