เรากับเขาคบกันมานาน ก็นะครับ มาพังกันปีที่7 (คงจะอาถรรพ์จริงๆ) ช่วงนั้น เราสองคนไม่ค่อยเข้าใจกัน ห่างๆกัน เราเป็นคนเงียบๆและไม่ชอบการทะเลาะกันที่สุด จึงปล่อยให้ทุกอย่างเดินหน้าต่อไปแบบนั้น (เพราะปกติที่ผ่านมา เวลาเราทะเลาะกัน ไม่เข้าใจกัน เราจะให้เวลากันและกัน เพื่อที่จะมีช่องว่าง ได้พักผ่อนสมอง พักผ่อนใจ แล้วค่อยกลับมาเคลียกัน ตราบใดที่ไม่มีใครเข้ามา เราทั้งสองคนไม่มีวันปล่อยมือกัน เรารู้ข้อนั้นของเราทั้งคู่ดี)
วันนึง มีผู้หวังดีเข้ามาในชีวิตแฟนเรา ที่ปรึกษาที่ดี ซึ่งคนๆนี้ เป็นน้องของรุ่นน้องที่เราสนิทมาก รักมันเหมือนน้องแท้ๆ และตัวเราก็เป็นคนทำให้พวกเขารู้จักกันเอง โดยเขาก็เข้ามาสนิทกับแฟนเราเรื่อยๆ เริ่มไปกินข้าว ดูหนัง (เขาเป็นคนต่างจังหวัดไม่ค่อยได้เข้ากรุงเทพฯ ส่วนแฟนเราเป็นคนที่ชอบดูแลเพื่อนฝูงพี่น้องมาก จึงทำหน้าที่คอยพาไปเที่ยว คอยแนะนำ เหมือนที่เคยทำกับทุกๆคนรอบตัวมาตลอด)
เราไว้ใจมากครับตอนนั้น รู้สึกว่ามันไม่มีอะไรหรอก นั่นก็คนรักอีกคนก็น้องของรุ่นน้อง พวกเขาไม่กล้าทำแบบนั้นหรอก เพราะก็รู้กันอยู่แล้วว่าเราอยู่ในฐานะไหน สุดท้ายก็แจ็คพอต...แฟนมาบอกเลิกเรา ด้วยเหตุผลว่า เข้ากันไม่ได้ ไม่ใช่ ฯลฯ เรางงครับ ไปต่อไม่ถูก เพราะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น รักกันอยู่ดีๆเป็นแบบนี้ได้ยังไง เราไม่รู้เรื่องอะไรเลย เพราะก่อนหน้านี้เราทั้งคู่คุยกันดีมาก สุดท้ายก็ต้องยอมจบอย่างมึนๆแบบนั้น ช็อก อึ้ง ไม่เข้าใจอะไรสักอย่าง น้ำตาของคนที่ไม่เคยร้องไห้ให้กับอะไรยกเว้นเรื่องแม่ ก็ไหลครับ เพราะผู้หญิงคนนี้คือคนที่เรารักที่สุดรองมาจากแม่เรา
ก็ปล่อยเรื่องราวผ่านไปสักพัก สรุปมารู้ทีหลังว่าคนใหม่มันใส่เราซะยับเลย แล้วแฟนเราก็เชื่อ พอเรารู้อย่างนั้น เราก็อืม..เข้าใจแล้วว่าทำไมแฟนเราทำแบบนั้น ยอมรับว่าผิดหวังในตัวเขานะ เราคบกันมานานเหลือเกิน ไหนจะเป็นเพื่อนกันมาอีกก่อนหน้านี้ คุณเลือกเชื่อคนที่รู้จักกันแค่ไม่ถึงเดือน มันจุกครับแต่ก็ดันเข้าใจเขานะ เพราะรู้ว่าเขาเป็นคนยังไง แฟนเราไม่เลือกที่จะมาถามอะไรเราเลย ส่วนเราเป็นคนศักดิ์ศรีสูงมาก ถ้าคุณไม่ถามมันก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องบอก แม้ว่าจะเป็นอย่างนี้ แต่เราก็คิดถึง ยังห่วง ยังรักเขาเสมอ สำหรับเรา เขาคือคนเดียวที่มีผลต่อใจของเรา แต่วันนี้เขาเลือกแล้ว เราก็จะเคารพการตัดสินใจของเขา และเราก็เคยบอกเขาไว้ ว่าให้อยู่กับสิ่งที่เลือกไปให้เต็มที่ เขาเชื่อว่าคนๆนี้ดีก็จงเดินต่อไปข้างหน้า แต่ถ้าวันนึงเขาล้มขึ้นมา เราอยู่ที่เดิมเสมอ
ในใจเรา เชื่อว่าคนใหม่ของเขาไม่ใช่คนที่ดี สำหรับเรา คนที่ดีจริง เขาต้องไม่โฉยโอกาสเวลาที่พวกเราอ่อนแอเข้ามาแทรกแบบนี้ แทรกธรรมดาไม่พอ ใส่ร้ายเขาอีก เราคิดแต่ว่า ถ้าคุณอยากแย่ง ช่วยแย่งอย่างมีศักดิ์ศรีทีได้มั้ย ไม่ใช่มาเหยียบคนอื่นให้ต่ำลง เพื่อที่จะให้ตัวเองสูงขึ้นมา เรามายืนให้เท่ากันสิ แล้วก็วัดกันไปเลย ถ้าคุณดีจริง เชิญครับ สุดท้ายแล้วเรารักแฟนเราเกินกว่าจะมารั้งเขาไว้ถ้าเขาเจอสิ่งที่ดีกับตัวเขาจริงๆ เรายินดีนะ และก็จะดีใจด้วยถ้าคนที่เข้ามาหาแฟนเราเป็นคนดีจริง แต่นี่คุณเล่นเอาความไม่จริงมาทำให้เราต้องแยกจากกัน เข้ามาแย่งไม่พอดันใส่กันขนาดนี้ คุณเป็นคนที่จิตใจมืดคนนึงสำหรับเรา
เรื่องราวผ่านมาสักประมาณเกือบปี เราก็อยู่ห่างๆอย่างห่วงๆ ให้ตัดกันให้ตายยังไงเราสองคนก็ต่างตัดกันไม่ได้หรอกครับ แฟนเราก็ทักมาคุยกับเรานานๆครั้ง เวลาที่มันมีปัญหาที่ไม่สามารถบอกใครได้จริงๆ(เพราะไม่ว่ายังไง เราก็คือคนๆนึงบนโลกใบนี้ที่รู้จักเขาดีที่สุดและเข้าใจเขาที่สุด) ทุกครั้งที่คุยกัน เราก็ให้กำลังใจ บอกให้เขาสู้ แม้อยากบอกว่ารักอยู่ คิดถึง เป็นห่วง แต่เราก็ทำไม่ได้ (มันไม่ถูกต้องสำหรับเรา เพราะเขามีแฟนใหม่แล้ว) เราพยายามคุยอย่างมีระยะที่ดีที่สุด ซึ่งที่จริง คนรอบตัวเราแทบจะทุกคนบอกเราว่าไม่ต้องแคร์อะไรเลย มันไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะคิดด้วยซ้ำที่จะมาห้ามในสิ่งที่มันทำกับคนอื่นไว้ มันคือนรกในใจ คือเวรกรรมของมัน แต่แม้ว่าเพื่อนๆ คนรอบข้างทุกคนจะบอกอย่างนั้น เราก็ไม่สบายใจ
เราเป็นคนที่แคร์ทุกคนบนโลกใบนี้ เราห่วงความรู้สึกทุกคน ต่อให้มันจะเป็นคนที่ทำร้ายเราก็เถอะ และอีกอย่างการคุยกับคนที่มีแฟนแล้ว มันไม่ถูกต้องสำหรับเรา มันเป็นเรื่องที่ผิดเพราะเราไม่เคยบริสุทธิ์ใจ ยังรักและห่วงใยเขาเสมอมา เราเข้าใจความรู้สึกแฟนปัจจุบันเวลาที่มีคนอื่นมามีผลต่อใจแฟนตัวเอง สิ่งที่เราเป็นห่วงจริงๆคือแฟนเก่าเรา เพราะทุกอย่างมันก็จะวนไปที่เขา เขาคุยกับเรา>แฟนใหม่ไม่สบายใจ>ทะเลาะกัน>โดนสั่งห้ามคุยกับเรา มันเป็นลูบแบบนี้จนเราเจ็บปวดเอง เพราะห่วงเขาก็ไม่ได้ ตัดใจก็ไม่ได้ เริ่มใหม่ก็ไม่ได้ ทำบ้าอะไรไม่ได้เลยสักอย่าง แต่ถ้าถามใจเราจริงๆ เรามีความสุขทุกครั้งที่เขายังนึกถึงเราเสมอ เราอยากเป็นคนที่ไม่สนความถูกต้อง เพราะจะแย่งเขากลับมาก็ไม่ยากเลย เรารู้จักเขาดี แต่ศักดิ์ศรีสำหรับเรา สิ่งที่เรายึดมั่นเสมอมาว่าจะไม่ทำแบบนั้น มันทำให้เราต้องเป็นแบบนี้
ต้องยอมรับเลยว่ามันสับสนมากในหัว เพราะต้องทะเลาะกับตัวเอง ความคิดต่างๆนานามันตีกันมั่วไปหมด เราควรทำยังไงต่อไปดี ทางไหนคือทางที่มันดีจริงๆสำหรับทุกคน อยากขอคำแนะนำจากหลายๆคนจริงๆครับ ขอบคุณมากนะครับที่รับฟังกัน
เมื่อแฟนเก่าที่ถูกแย่งไปมีปัญหา แล้วเขากลับมาปรึกษาเรา แล้วแฟนใหม่ที่แย่งไปหึง เราควรทำยังไง เพราะในใจยังคงห่วงเขาเสมอ..
วันนึง มีผู้หวังดีเข้ามาในชีวิตแฟนเรา ที่ปรึกษาที่ดี ซึ่งคนๆนี้ เป็นน้องของรุ่นน้องที่เราสนิทมาก รักมันเหมือนน้องแท้ๆ และตัวเราก็เป็นคนทำให้พวกเขารู้จักกันเอง โดยเขาก็เข้ามาสนิทกับแฟนเราเรื่อยๆ เริ่มไปกินข้าว ดูหนัง (เขาเป็นคนต่างจังหวัดไม่ค่อยได้เข้ากรุงเทพฯ ส่วนแฟนเราเป็นคนที่ชอบดูแลเพื่อนฝูงพี่น้องมาก จึงทำหน้าที่คอยพาไปเที่ยว คอยแนะนำ เหมือนที่เคยทำกับทุกๆคนรอบตัวมาตลอด)
เราไว้ใจมากครับตอนนั้น รู้สึกว่ามันไม่มีอะไรหรอก นั่นก็คนรักอีกคนก็น้องของรุ่นน้อง พวกเขาไม่กล้าทำแบบนั้นหรอก เพราะก็รู้กันอยู่แล้วว่าเราอยู่ในฐานะไหน สุดท้ายก็แจ็คพอต...แฟนมาบอกเลิกเรา ด้วยเหตุผลว่า เข้ากันไม่ได้ ไม่ใช่ ฯลฯ เรางงครับ ไปต่อไม่ถูก เพราะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น รักกันอยู่ดีๆเป็นแบบนี้ได้ยังไง เราไม่รู้เรื่องอะไรเลย เพราะก่อนหน้านี้เราทั้งคู่คุยกันดีมาก สุดท้ายก็ต้องยอมจบอย่างมึนๆแบบนั้น ช็อก อึ้ง ไม่เข้าใจอะไรสักอย่าง น้ำตาของคนที่ไม่เคยร้องไห้ให้กับอะไรยกเว้นเรื่องแม่ ก็ไหลครับ เพราะผู้หญิงคนนี้คือคนที่เรารักที่สุดรองมาจากแม่เรา
ก็ปล่อยเรื่องราวผ่านไปสักพัก สรุปมารู้ทีหลังว่าคนใหม่มันใส่เราซะยับเลย แล้วแฟนเราก็เชื่อ พอเรารู้อย่างนั้น เราก็อืม..เข้าใจแล้วว่าทำไมแฟนเราทำแบบนั้น ยอมรับว่าผิดหวังในตัวเขานะ เราคบกันมานานเหลือเกิน ไหนจะเป็นเพื่อนกันมาอีกก่อนหน้านี้ คุณเลือกเชื่อคนที่รู้จักกันแค่ไม่ถึงเดือน มันจุกครับแต่ก็ดันเข้าใจเขานะ เพราะรู้ว่าเขาเป็นคนยังไง แฟนเราไม่เลือกที่จะมาถามอะไรเราเลย ส่วนเราเป็นคนศักดิ์ศรีสูงมาก ถ้าคุณไม่ถามมันก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องบอก แม้ว่าจะเป็นอย่างนี้ แต่เราก็คิดถึง ยังห่วง ยังรักเขาเสมอ สำหรับเรา เขาคือคนเดียวที่มีผลต่อใจของเรา แต่วันนี้เขาเลือกแล้ว เราก็จะเคารพการตัดสินใจของเขา และเราก็เคยบอกเขาไว้ ว่าให้อยู่กับสิ่งที่เลือกไปให้เต็มที่ เขาเชื่อว่าคนๆนี้ดีก็จงเดินต่อไปข้างหน้า แต่ถ้าวันนึงเขาล้มขึ้นมา เราอยู่ที่เดิมเสมอ
ในใจเรา เชื่อว่าคนใหม่ของเขาไม่ใช่คนที่ดี สำหรับเรา คนที่ดีจริง เขาต้องไม่โฉยโอกาสเวลาที่พวกเราอ่อนแอเข้ามาแทรกแบบนี้ แทรกธรรมดาไม่พอ ใส่ร้ายเขาอีก เราคิดแต่ว่า ถ้าคุณอยากแย่ง ช่วยแย่งอย่างมีศักดิ์ศรีทีได้มั้ย ไม่ใช่มาเหยียบคนอื่นให้ต่ำลง เพื่อที่จะให้ตัวเองสูงขึ้นมา เรามายืนให้เท่ากันสิ แล้วก็วัดกันไปเลย ถ้าคุณดีจริง เชิญครับ สุดท้ายแล้วเรารักแฟนเราเกินกว่าจะมารั้งเขาไว้ถ้าเขาเจอสิ่งที่ดีกับตัวเขาจริงๆ เรายินดีนะ และก็จะดีใจด้วยถ้าคนที่เข้ามาหาแฟนเราเป็นคนดีจริง แต่นี่คุณเล่นเอาความไม่จริงมาทำให้เราต้องแยกจากกัน เข้ามาแย่งไม่พอดันใส่กันขนาดนี้ คุณเป็นคนที่จิตใจมืดคนนึงสำหรับเรา
เรื่องราวผ่านมาสักประมาณเกือบปี เราก็อยู่ห่างๆอย่างห่วงๆ ให้ตัดกันให้ตายยังไงเราสองคนก็ต่างตัดกันไม่ได้หรอกครับ แฟนเราก็ทักมาคุยกับเรานานๆครั้ง เวลาที่มันมีปัญหาที่ไม่สามารถบอกใครได้จริงๆ(เพราะไม่ว่ายังไง เราก็คือคนๆนึงบนโลกใบนี้ที่รู้จักเขาดีที่สุดและเข้าใจเขาที่สุด) ทุกครั้งที่คุยกัน เราก็ให้กำลังใจ บอกให้เขาสู้ แม้อยากบอกว่ารักอยู่ คิดถึง เป็นห่วง แต่เราก็ทำไม่ได้ (มันไม่ถูกต้องสำหรับเรา เพราะเขามีแฟนใหม่แล้ว) เราพยายามคุยอย่างมีระยะที่ดีที่สุด ซึ่งที่จริง คนรอบตัวเราแทบจะทุกคนบอกเราว่าไม่ต้องแคร์อะไรเลย มันไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะคิดด้วยซ้ำที่จะมาห้ามในสิ่งที่มันทำกับคนอื่นไว้ มันคือนรกในใจ คือเวรกรรมของมัน แต่แม้ว่าเพื่อนๆ คนรอบข้างทุกคนจะบอกอย่างนั้น เราก็ไม่สบายใจ
เราเป็นคนที่แคร์ทุกคนบนโลกใบนี้ เราห่วงความรู้สึกทุกคน ต่อให้มันจะเป็นคนที่ทำร้ายเราก็เถอะ และอีกอย่างการคุยกับคนที่มีแฟนแล้ว มันไม่ถูกต้องสำหรับเรา มันเป็นเรื่องที่ผิดเพราะเราไม่เคยบริสุทธิ์ใจ ยังรักและห่วงใยเขาเสมอมา เราเข้าใจความรู้สึกแฟนปัจจุบันเวลาที่มีคนอื่นมามีผลต่อใจแฟนตัวเอง สิ่งที่เราเป็นห่วงจริงๆคือแฟนเก่าเรา เพราะทุกอย่างมันก็จะวนไปที่เขา เขาคุยกับเรา>แฟนใหม่ไม่สบายใจ>ทะเลาะกัน>โดนสั่งห้ามคุยกับเรา มันเป็นลูบแบบนี้จนเราเจ็บปวดเอง เพราะห่วงเขาก็ไม่ได้ ตัดใจก็ไม่ได้ เริ่มใหม่ก็ไม่ได้ ทำบ้าอะไรไม่ได้เลยสักอย่าง แต่ถ้าถามใจเราจริงๆ เรามีความสุขทุกครั้งที่เขายังนึกถึงเราเสมอ เราอยากเป็นคนที่ไม่สนความถูกต้อง เพราะจะแย่งเขากลับมาก็ไม่ยากเลย เรารู้จักเขาดี แต่ศักดิ์ศรีสำหรับเรา สิ่งที่เรายึดมั่นเสมอมาว่าจะไม่ทำแบบนั้น มันทำให้เราต้องเป็นแบบนี้
ต้องยอมรับเลยว่ามันสับสนมากในหัว เพราะต้องทะเลาะกับตัวเอง ความคิดต่างๆนานามันตีกันมั่วไปหมด เราควรทำยังไงต่อไปดี ทางไหนคือทางที่มันดีจริงๆสำหรับทุกคน อยากขอคำแนะนำจากหลายๆคนจริงๆครับ ขอบคุณมากนะครับที่รับฟังกัน