หากพูดถึงชีวิตในมหาวิทยาลัย มันเต็มไปด้วยโอกาส เรื่องท้าทาย น่าเรียนรู้ น่าทดลอง ลองผิดลองถูก และผจญภัยในแบบเรียนรู้
แต่ทุกคนใช่ว่า จะเกิดเท่าเทียมกันในด้านฐานะ พื้นฐานความรู้ประสบการณ์ และความพร้อมด้านร่างกายและจิตใจ กระผมเป็นคนหนึ่งที่เป็นบัณฑิตลูกพ่อขุน ม.รามคำแหง อยากจะระบายจากใจจริงว่า มหาวิทยาลัยให้โอกาสมากมายแก่เรา
แต่ตัวเราเองที่ชิงเรียนเพื่อจบเพื่อใบปริญญาบัตร เท่านั้น แม้จะจบ สามปีครึ่ง สาขาภาษาอังกฤษ แต่มาวันนี้ ผมรู้สึกอยากจะฝากข้อคิด บทเรียน และสิ่งที่ผมยังไม่ได้ทำในตอนนั้น คือ
1. อยากเข้าฟังบรรยายทุกคาบ ทุกวิชาที่ลงทะเบียน เพราะเนื้อหาจากบรรยาย มีคุณค่ามาก อาจารย์จะสอนให้ข้อคิดเยอะกว่าในตำรา
2. อยากเข้าชมรมที่เรารักและพัฒนาชมรมให้เกิดประโยชน์แก่รุ่นน้อง และมีผลงาน สร้างโปรไฟล์ให้ตัวเองได้เวลาสมัครงาน
3. อยากถามคำถามที่สงสัยให้มากที่สุด เวลาเข้าฟังบรรยาย
4. อยากนั่งหน้า ในคลาสบรรยายทุกคาบ
5. อยากเล่นกีฬาทุกวัน ฟิตร่างกาย ให้มากกว่านั้น และเป็นนักกีฬาตัวจริงของมหาวิทยาลัย เพราะเราไม่แข็งไม่ซ้อมมากพอ
6. อยากตอบรับ คำทักทายของ สาวๆ เพราะที่ผ่านมา ผมมักสนใจแต่ อ่านๆ ชีท เพื่อสอบ เพื่อจบ มันกดดันเหลือเกินเรียนรามเนี้ย กลัวไม่จบ เกินสี่ปีนี้ อายชาวบ้านเค้า แต่พอจบเร็วปกติ มันก็ไม่เป็นธรรมชาติ จนไม่มีเวลาคุยกับสาว(คุยบ้าง แต่มักไม่เจอแบบคุยถูกคอ ถูกชะตา)
7. อยากไปฝึกงานตั้งแต่ปี2 ในงานที่ตรงกับสาขาที่เราเรียน อย่างของผม มนุดอิ้ง ...I might be working part-time in foreign restaurants, department stores, clubs, Language institute, T.V stations, Magazine office etc.
8. อยากลดเรื่องเที่ยว ปรับปรุง เรื่องไม่มีวินัยด้าน การนอน การส่งงาน และ มารยาทการพูดจาต่อ เพื่อนๆ
9. อยากเข้าหอสมุด สัก70% ในมหาวิทยาลัย ในกรุงเทพฯ เพื่อศึกษาหาความรู้ให้มากที่สุด อยากค้น อยากทำวิจัยของเราเอง
10. อยากอยู่หอพักที่มันโล่งๆ มีอาณาบริเวณที่สามารถหายใจเข้าออกเป็นออกซิเจน มีบริเวณอ่านหนังสือ มีลาน ไม่มีคนมารบกวน ไม่เจอพวกไม่รักเรียน ไม่เจอเพื่อนหลอกให้กินยา ไม่เจอนศ.คุยรบกวนในห้องเรียน
อย่างไรก็ดี ปัจจุบัน ผมก็Happy กับ Status และ การงานของตัวเอง เพียงแค่ว่า ถ้าย้อนได้ อยากจะรีบชิงโอกาสนั้นให้เร็วที่สุดครับ
ป.ล ผมไม่กลัวคู่แข่ง ไม่เสียดายที่ไม่ได้สอบเอนทรานท์
แต่ผมกลัว ว่า ตัวเองในตอนนี้ ไม่มีการงานที่ดีมีความรู้และมีศักดิ์ศรีในตัวเองและในสังคม ครับ
10 ประการ ที่ผมจะรีบทำ ถ้าสามารถย้อนเวลาชีวิตในมหาลัยอีกครั้ง (ตอนนี้อายุ 38)!!
แต่ทุกคนใช่ว่า จะเกิดเท่าเทียมกันในด้านฐานะ พื้นฐานความรู้ประสบการณ์ และความพร้อมด้านร่างกายและจิตใจ กระผมเป็นคนหนึ่งที่เป็นบัณฑิตลูกพ่อขุน ม.รามคำแหง อยากจะระบายจากใจจริงว่า มหาวิทยาลัยให้โอกาสมากมายแก่เรา
แต่ตัวเราเองที่ชิงเรียนเพื่อจบเพื่อใบปริญญาบัตร เท่านั้น แม้จะจบ สามปีครึ่ง สาขาภาษาอังกฤษ แต่มาวันนี้ ผมรู้สึกอยากจะฝากข้อคิด บทเรียน และสิ่งที่ผมยังไม่ได้ทำในตอนนั้น คือ
1. อยากเข้าฟังบรรยายทุกคาบ ทุกวิชาที่ลงทะเบียน เพราะเนื้อหาจากบรรยาย มีคุณค่ามาก อาจารย์จะสอนให้ข้อคิดเยอะกว่าในตำรา
2. อยากเข้าชมรมที่เรารักและพัฒนาชมรมให้เกิดประโยชน์แก่รุ่นน้อง และมีผลงาน สร้างโปรไฟล์ให้ตัวเองได้เวลาสมัครงาน
3. อยากถามคำถามที่สงสัยให้มากที่สุด เวลาเข้าฟังบรรยาย
4. อยากนั่งหน้า ในคลาสบรรยายทุกคาบ
5. อยากเล่นกีฬาทุกวัน ฟิตร่างกาย ให้มากกว่านั้น และเป็นนักกีฬาตัวจริงของมหาวิทยาลัย เพราะเราไม่แข็งไม่ซ้อมมากพอ
6. อยากตอบรับ คำทักทายของ สาวๆ เพราะที่ผ่านมา ผมมักสนใจแต่ อ่านๆ ชีท เพื่อสอบ เพื่อจบ มันกดดันเหลือเกินเรียนรามเนี้ย กลัวไม่จบ เกินสี่ปีนี้ อายชาวบ้านเค้า แต่พอจบเร็วปกติ มันก็ไม่เป็นธรรมชาติ จนไม่มีเวลาคุยกับสาว(คุยบ้าง แต่มักไม่เจอแบบคุยถูกคอ ถูกชะตา)
7. อยากไปฝึกงานตั้งแต่ปี2 ในงานที่ตรงกับสาขาที่เราเรียน อย่างของผม มนุดอิ้ง ...I might be working part-time in foreign restaurants, department stores, clubs, Language institute, T.V stations, Magazine office etc.
8. อยากลดเรื่องเที่ยว ปรับปรุง เรื่องไม่มีวินัยด้าน การนอน การส่งงาน และ มารยาทการพูดจาต่อ เพื่อนๆ
9. อยากเข้าหอสมุด สัก70% ในมหาวิทยาลัย ในกรุงเทพฯ เพื่อศึกษาหาความรู้ให้มากที่สุด อยากค้น อยากทำวิจัยของเราเอง
10. อยากอยู่หอพักที่มันโล่งๆ มีอาณาบริเวณที่สามารถหายใจเข้าออกเป็นออกซิเจน มีบริเวณอ่านหนังสือ มีลาน ไม่มีคนมารบกวน ไม่เจอพวกไม่รักเรียน ไม่เจอเพื่อนหลอกให้กินยา ไม่เจอนศ.คุยรบกวนในห้องเรียน
อย่างไรก็ดี ปัจจุบัน ผมก็Happy กับ Status และ การงานของตัวเอง เพียงแค่ว่า ถ้าย้อนได้ อยากจะรีบชิงโอกาสนั้นให้เร็วที่สุดครับ
ป.ล ผมไม่กลัวคู่แข่ง ไม่เสียดายที่ไม่ได้สอบเอนทรานท์
แต่ผมกลัว ว่า ตัวเองในตอนนี้ ไม่มีการงานที่ดีมีความรู้และมีศักดิ์ศรีในตัวเองและในสังคม ครับ