กระทู้นี้ ไม่มีเจนตนาว่าใคร
เป็นความน้อยใจในโชคชะตาล้วนๆ
จขกท.เป็นเด็กบ้านนอก แต่อยู่ในเขตอำเภอเมือง ก็เลยมีโอกาศได้เข้าไปเรียนใน ร.ร. ประจำจังหวัด
ทำให้เจอคนหลายประเภท เปิดโลกกว้าง
แน่นอนว่า ร.ร. ประจำจังหวัดแบบนั้น จะต้องมีคน "รวย"
แน่นอน คนรวย ก็ต้องมีทั้งเรียนเก่งและไม่เก่ง
แต่(ขีดเส้นใต้สองเส้น) คนที่เรียนไม่เก่ง มีเงินเรียนพิเศษ มีโอกาศเรียนแบบเข้มข้น
จนสอบติดมหาลัยชื่อดังในสาขาที่เป็นหน้าเป็นตา
(ให้นึกออกง่ายๆ อาทิ พยาบาล วิศวกร แต่แพทย์ไม่เก่งจริงคงไม่มีใครกล้าอะนะ .. ไม่มีเจนตนาว่าพยาบาลวิศวะมีแต่คนโง่นะ แค่ยกตัวอย่าง อย่าโลกสวย)
แล้วมหาลัยบางทีค่าเทอมแพงมากจนคนจนๆไม่มีสิทธิ
บางคนอาจจะคิดว่า ถ้าเก่งก็สอบชิงทุนสิ
ใช่ สำหรับจนแต่เก่งก็พอมีทาง
แต่จนแต่เก่งไม่มากพอที่จะสอบติดมหาลัยชื่อดัง แค่ไม่กี่คะแนนก็น่าเสียดาย
ในที่นี้จะกล่าวว่าคนที่ไม่เก่งแต่รวย บางมหาลัยเข้าง่ายถ้ามีเงิน (ไม่ได้ว่ามหาลัยใดๆทั้งสิ้น มันก็มีแหละเยอะแยะ อย่าโลกสวย )
หลังจากที่เรียนงู ๆ ปลา ๆ ทำงานส่งใช้เงินบ้าง จ้างเพื่อนทำวิจัยบ้าง บางคนจ้างอาจารย์พิเศษสอนตัวต่อตัวบ้าง
เพราะอำนาจเงิน
แล้วก็จบมาด้วยอาชีพที่เป็นหน้าตาแก่วงศาคณาญาติ
(เขียนผิดอย่าดราม่าพยายามสุดๆ)
ได้เงินเดือนสูง รวยซ้ำรวยซาก
(บอกตามตรงไม่อิจฉาคนรวยที่ทำธุรกิจตัวเอง
แต่มีอคติที่ว่า รวยแต่โง่ดันได้เป็นครู อาจารย์ พยาบาล วิศวกร บลาๆ เพราะเงิน ...อย่าดราม่า.. มันมีไม่ได้ว่าอาชีพใดๆ ไม่ได้ว่าใคร แต่เหล่าตามประสบการณ์ตามที่เจอ)
แต่ก็ต้องยอมรับกับความพยายามทำตัวเองให้เหมาะสมกับฐานะ เข้าใจว่ามันยาก เข้าใจว่าที่เขาทำแบบนั้นเพราะสถานการณ์มันบังคับและต้องพยายามมากกว่าคนอื่น (เข้าใจหมดแหละแต่น้อยใจไง)
จะมีคนจนไม่กี่คนหรอกที่วาสนาดี
ด้วยปัญญา ด้วยโชคลาภ ด้วยความขยัน
และด้วยความพยายามมากกว่าคนอื่นหลายเท่า
บางคน(จน)ก็วาสนาดีเกินไป การศึกษาไม่สูง ระดับปัญญาไม่สูง แต่อยู่ๆโชคชะตาก็ประทานงานที่สบายมาให้ทำอย่างไม่น่าเชื่อ
บางคน(จน) ขยันสิบเท่า มองหาโอกาสตลอดเวลา
พยายามทำทุกสิ่งมากกว่าคนอื่น
แต่...ก็ไร้ซึ่งโชค ไม่มีแม้แต่โอกาส
[ไม่ได้ต้องการให้คนรวยเห็นใจแบ่งเงินมาใช้หรอกนะ]
แต่สุดท้ายแล้วเราก็มีความสุขในแบบของเรา
แบบที่คนรวยไม่เคยสัมผัส แบบที่เป็นเรา
แต่ "กิเลส" ความอยาก มันก็บังคับให้เราต้องขวนขวายหาเงินเพื่อตอบสนองความต้องการ
สรุป จขกท.แค่อิจฉาคนรวย
ศัพท์เฉพาะในที่นี้(ให้เข้าใจตรงกัน):คนรวย คือ คนที่สามารถซื้อวัตถุนิยมได้ทุกอย่างตามที่ตนต้องการโดยที่ขนหน้าแข้งไม่ล่วง
ง่าย ๆ เพื่อนที่เรียนด้วยกันมา มันเรียนโง่มากกกชนิดที่แบบไม่รู้เรื่องอะไร แต่มันได้เป็นพยาบาล เฉยเลย บางคนเป็นครูจร้าาาาา
(เพราะบางคนอาจจะบอกว่า รวยคือเท่าไรถึงเรียกว่ารวย ถ้าเราพอใจในสิ่งที่เรามีก็รวยแล้ว ใช่ แต่ให้เข้าใจตรงกัน)
ปล.1 เขียนผิดโปรดให้อภัย พยายามสุดๆ
ปล.2 ที่แก้ไข เพราะแก้ไขคำผิดตาม ปล.1 นั้นแหละ
ปล.3 ไม่รู้จะแท็กห้องไหน
ปล.4 ไม่ได้เหมารวมอาชีพ บุคคลใดทั้งสิ้น
ปล.5 ตั้งกระทู้สนทนาไม่ได้ ไม่มีเจตนาเอาคำตอบจากสังคม
ทำไม??คนรวยบางคนที่ไม่ฉลาดแต่มีอาชีพที่ควรฉลาด
เป็นความน้อยใจในโชคชะตาล้วนๆ
จขกท.เป็นเด็กบ้านนอก แต่อยู่ในเขตอำเภอเมือง ก็เลยมีโอกาศได้เข้าไปเรียนใน ร.ร. ประจำจังหวัด
ทำให้เจอคนหลายประเภท เปิดโลกกว้าง
แน่นอนว่า ร.ร. ประจำจังหวัดแบบนั้น จะต้องมีคน "รวย"
แน่นอน คนรวย ก็ต้องมีทั้งเรียนเก่งและไม่เก่ง
แต่(ขีดเส้นใต้สองเส้น) คนที่เรียนไม่เก่ง มีเงินเรียนพิเศษ มีโอกาศเรียนแบบเข้มข้น
จนสอบติดมหาลัยชื่อดังในสาขาที่เป็นหน้าเป็นตา
(ให้นึกออกง่ายๆ อาทิ พยาบาล วิศวกร แต่แพทย์ไม่เก่งจริงคงไม่มีใครกล้าอะนะ .. ไม่มีเจนตนาว่าพยาบาลวิศวะมีแต่คนโง่นะ แค่ยกตัวอย่าง อย่าโลกสวย)
แล้วมหาลัยบางทีค่าเทอมแพงมากจนคนจนๆไม่มีสิทธิ
บางคนอาจจะคิดว่า ถ้าเก่งก็สอบชิงทุนสิ
ใช่ สำหรับจนแต่เก่งก็พอมีทาง
แต่จนแต่เก่งไม่มากพอที่จะสอบติดมหาลัยชื่อดัง แค่ไม่กี่คะแนนก็น่าเสียดาย
ในที่นี้จะกล่าวว่าคนที่ไม่เก่งแต่รวย บางมหาลัยเข้าง่ายถ้ามีเงิน (ไม่ได้ว่ามหาลัยใดๆทั้งสิ้น มันก็มีแหละเยอะแยะ อย่าโลกสวย )
หลังจากที่เรียนงู ๆ ปลา ๆ ทำงานส่งใช้เงินบ้าง จ้างเพื่อนทำวิจัยบ้าง บางคนจ้างอาจารย์พิเศษสอนตัวต่อตัวบ้าง
เพราะอำนาจเงิน
แล้วก็จบมาด้วยอาชีพที่เป็นหน้าตาแก่วงศาคณาญาติ
(เขียนผิดอย่าดราม่าพยายามสุดๆ)
ได้เงินเดือนสูง รวยซ้ำรวยซาก
(บอกตามตรงไม่อิจฉาคนรวยที่ทำธุรกิจตัวเอง
แต่มีอคติที่ว่า รวยแต่โง่ดันได้เป็นครู อาจารย์ พยาบาล วิศวกร บลาๆ เพราะเงิน ...อย่าดราม่า.. มันมีไม่ได้ว่าอาชีพใดๆ ไม่ได้ว่าใคร แต่เหล่าตามประสบการณ์ตามที่เจอ)
แต่ก็ต้องยอมรับกับความพยายามทำตัวเองให้เหมาะสมกับฐานะ เข้าใจว่ามันยาก เข้าใจว่าที่เขาทำแบบนั้นเพราะสถานการณ์มันบังคับและต้องพยายามมากกว่าคนอื่น (เข้าใจหมดแหละแต่น้อยใจไง)
จะมีคนจนไม่กี่คนหรอกที่วาสนาดี
ด้วยปัญญา ด้วยโชคลาภ ด้วยความขยัน
และด้วยความพยายามมากกว่าคนอื่นหลายเท่า
บางคน(จน)ก็วาสนาดีเกินไป การศึกษาไม่สูง ระดับปัญญาไม่สูง แต่อยู่ๆโชคชะตาก็ประทานงานที่สบายมาให้ทำอย่างไม่น่าเชื่อ
บางคน(จน) ขยันสิบเท่า มองหาโอกาสตลอดเวลา
พยายามทำทุกสิ่งมากกว่าคนอื่น
แต่...ก็ไร้ซึ่งโชค ไม่มีแม้แต่โอกาส
[ไม่ได้ต้องการให้คนรวยเห็นใจแบ่งเงินมาใช้หรอกนะ]
แต่สุดท้ายแล้วเราก็มีความสุขในแบบของเรา
แบบที่คนรวยไม่เคยสัมผัส แบบที่เป็นเรา
แต่ "กิเลส" ความอยาก มันก็บังคับให้เราต้องขวนขวายหาเงินเพื่อตอบสนองความต้องการ
สรุป จขกท.แค่อิจฉาคนรวย
ศัพท์เฉพาะในที่นี้(ให้เข้าใจตรงกัน):คนรวย คือ คนที่สามารถซื้อวัตถุนิยมได้ทุกอย่างตามที่ตนต้องการโดยที่ขนหน้าแข้งไม่ล่วง
(เพราะบางคนอาจจะบอกว่า รวยคือเท่าไรถึงเรียกว่ารวย ถ้าเราพอใจในสิ่งที่เรามีก็รวยแล้ว ใช่ แต่ให้เข้าใจตรงกัน)
ปล.1 เขียนผิดโปรดให้อภัย พยายามสุดๆ
ปล.2 ที่แก้ไข เพราะแก้ไขคำผิดตาม ปล.1 นั้นแหละ
ปล.3 ไม่รู้จะแท็กห้องไหน
ปล.4 ไม่ได้เหมารวมอาชีพ บุคคลใดทั้งสิ้น
ปล.5 ตั้งกระทู้สนทนาไม่ได้ ไม่มีเจตนาเอาคำตอบจากสังคม