คือได้การบ้านมาให้ตั้งกระทู้แต่ผมคิดไม่ออกครับ

นี่มันจบปริญญาเอกมาได้ไง เป็นอาจารย์สอนหนังสือจะไปสอนให้ใครเป็นคนดีได้ไง ผมไม่เข้าใจ"คอรับชั่นในระดับที่ยอมรับได้" สำหรับผม รับไม่ได้การการโกงในทุกๆระดับ ไม่สนว่าจะเป็นใครมาจากไหน ประเทศจะพ

เขามีกลุ่มเพื่อน ผญ ค่ะ เวลาเขาอยู่กับเพื่อน เหมือนโลกเขาสดใสมาก สนุกเฮฮา โดยเฉพาะรอยยิ้ม ดูมีความสุข แต่พอตัดมาตอนที่อยู่กับเรา เขาก็ดูเงียบๆ ไม่มีเสียงหัวเราะ หยอกล้อ บางทีเราชวนคุยเรื่องสนุก ฮาๆ เล

ขอสอบถามความคิดเห็นของทุกๆคนหน่อยนะคะ คือเราทำงานที่นี่มาจะ 3 ปีแล้ว  ปกติเรากับหัวหน้า ก็ปกติกันดีนะคะ เราคุยกันในที่ทำงานปกติ หัวเราะกันปกติมาก แต่พอมาวันนึงเขาก็ไม่คุยกับเรา ไม่ค่อยเรียกเรา เว

เพียงเพราะต้องการสร้างเสียงหัวเราะให้กับคนรอบข้าง แนวล้อเล่นเรียกความสนุกเฮฮานะครับ ไม่ไช่แนวเด็กเลี้ยงแกะ ถ้ามากไปมีข้อเสียอย่างไรบ้างครับ หรือว่าดีอยู่แล้ว ขอคำแนะนำด้วยนะครับ ปล.ทุกวันนี้ที่ผม

ตอนนี้จบป.6 มาหลายปีล่ะค่ะ ละค่ะ ตอนนี้กะลังนั่งคิดเพลินๆถึงเพื่อนๆกันสมัยเรียน จำตอนที่ล้อชื่อพ่อ แม่ กันได้อยู่เลย จำตอนที่หัวเราะ เฮฮาสนุกด้วยกัน มันเป็นอะไรที่มีความสุขมาก จำตอนที่ไปเข้าค่ายด้วยกั

ตามหัวข้อเลยค่ะไม่แน่ใจว่าเป็นอะไรไม่ค่อยเข้าใจ ตัวเองเหมือนกันตอนเราต้องเข้าสังคมเราก็ยิ้มเฮฮา สนุกมากๆพยามทำให้ทุกคนหัวเราะแต่พอกลับมาถึง บ้านก็เหนื่อยแล้วก็คิดลบค่ะเหมือนจมอยู่กับควมคิด ตัวเองแ

เรารู้สึกว่าอยากไม่พยายามทำอะไรเลย แค่อยากทำให้มันผ่านไปวันๆ เหมือนตอนเรียนถ้าเรียนก็แค่อยากจบ ไม่ได้อยากมีกิจกรรม ไม่ได้อยากสนุกเฮฮา แค่อยากเรียนเฉยๆแล้วกลับบ้าน เหมือนตอนทำงาน แค่อยากทำให้ผ่านไปวันๆ

หาเพื่อนคุยกัน แลกเปลี่ยนประสบการ ความสุข ความเศร้า เสียงหัวเราะ ในกลุ่มเน้นเฮฮา คุยกันสนุกๆๆ แอดไลน์ได้เลย onedeh