ตามหัวข้อเลย...เราเป็นพยาบาลรพ.สต.
เปิดแอกเคาท์ เพื่อมาคุยเรื่องนี้เลย 😬
เราจะเล่าแค่ในส่วนของเรารับผิดชอบนะ
เราเพิ่งบรรจุได้ไม่กี่ปีลงอนามัย มีพยาบาลคนเดียวในอนามัย พื้นที่รับผิดชอบ 14หมู่บ้าน ประชากร หมื่นสี่กว่าๆ
รับผิดชอบตรวจคนไข้เรื้อรัง เบาหวาน ความดันฯ ที่ส่งกลับมารับยาอนามัย
คนไข้รวมๆก็พันนิดๆ แต่แบ่งรับแบ่งสู้กับโรงพยาบาลไปบางส่วน บางหมู่บ้านเราต้องออกไปจ่ายยาเองเพราะอยู่ไกล ถนนขาด การเดินทางไม่สะดวก
อะพยาบาลออกไปเอง
รับผิดชอบเรื่องฝากครรภ์ เยี่ยมหลังคลอด ระบบฝากครรภ์ที่นี่จะตรวจครั้งแรกที่อนามัยแล้วจึงส่งเข้าโรงบาล ตามระบบบลาๆๆซึ่งเคสนึงก็ใช้เวลาอย่างน้อยประมาณครึ่ง-1ชั่วโมงได้ เพราะโรงพยาบาลไม่มีคลินิกฝากครรภ์ เวลาที่ติดอบรมก็ต้องเลื่อนคนไข้ไปอีกนาจา...ตามแต่ช่วงที่ระบบกำหนด
รับงานเยี่ยมบ้าน ต้องเยี่ยมในรายที่มีการส่งผ่านโปรแกรมออนไลน์ และเคสที่เป็นปัญหา เคสที่ไปไหนไม่ได้ไม่ว่าจะพิการ หรือไม่พิการ
หากมีคนไข้ด่วนก็ต้องออกไปดูไปเตรียมบ้านสอนใช้อุปกรณ์ บลาๆๆให้ โดยส่วนมากจะออกกับอสม. และเจ้าหน้าที่แผนไทย
รับงานตรวจรักษาทั่วไปก็ตั้งแต่เช้าเวลาทำการไปจนถึงสองทุ่มครึ่ง ตามตารางที่จัด
และงานวิชาการงานวิจัยตามสภาพ
ล่าสุดมีการประกวดอนามัยดีเด่น และติดดาวห้าแฉกอีก บอกเลยโคตรเหนื่อย เรากับทีมงานในอนามัยไม่ได้หลับไม่ได้นอนมาหลายวันละ
เกณฑ์ก็ให้มาแบบงงๆ แถมต้องใช้งบประมาณหมดไป อย่างมาก ทำงานล่วงเวลาชนิดที่ไม่ได้ค่าตอบแทนมาหลายวัน
มีเคสผู้ป่วยให้เยี่ยมด่วนต้องออกไปดู สภาพพยาบาลแบบอิดโรยแล้วอะ จนญาติถามว่าไหวไหม ขับรถแทบจะตกถนน เฮ้อ!!!
มาถึงส่วนค่าตอบแทน บางอย่างตกเบิกมา6เดือนละ และบางอย่างตกเบิกสองสามเดือนละ โชคดีที่โอทีอันน้อยนิดของเราพอประทังชีวิต
บ้านพักที่ทรุดโทรม เดินที่ต้องระวังว่าจะไปโดนกระดานที่มันยุบลงมั้ย
ข้างล่างพื้นทรุดโครงส้รางเริ่มทรุดละ วันก่อนฝนตกน้ำระรบายนองพื้นเลย ซ่อมเองหมดไปหลายรายการละ สัญญาจะให้บ้านปีนี้ พอตกปีนี้เลื่อนไปอี2ปี
มาถึงกำลังใจการทำงาน มีญาติไปบอกโรงพยาบาลว่าเราไม่เคยไปเยี่ยมคนไข้เลยทั้งที่ไปบ่อยมากๆ ดึกๆดื่นๆก็โทรตาม ไปเยี่ยมบ่อยจนเกินเกณฑ์ด้วยซ้ำ
เราได้ฟังถึงกับถอดใจ แล้วพี่ๆก็บอกไปหาหลักฐานมายืนยัน โชคดีที่ได้พกกล้องไป ปกติไม่ค่อยให้ความสำคัญกับการเก็บภาพการทำงาน ทีนี้ล่ะจำขึ้นใจเลย...กรณีที่ไปเยี่ยมแล้วญาติบอกว่าไม่เคยไปเกิดกับเรา 2ครั้งละ บางทีก็นึกสงสัยว่าพวกเค้าต้องการอะไรกันเนี่ย...😥
เคยโดนตาแก่แต๊ะอั๋ง แต่ผอ.กลับหัวเราะลั่นไม่ได้สนใจเล้ย
หลวงตาวัดข้างอนามัยอยากได้ยานอนหลับมาขอกับเจ้าหน้าที่ขอแบบไม่ได้มาตรวจเลย พยาบาลและเจ้าหน้าที่พยายามแนะนำ นิมนต์มาตรวจก็ไม่มา
ขอยาจนคนมาขอให้ตายไปละ และมีการมาแซวเจ้าหน้าที่เราอีกว่านอนไม่หลับ อยากได้ยาจัง
เวลาอนามัยไปยืมของวัด ก็เหน็บแนมว่าเคยรู้จักกันด้วยหรอ แค่ขอยาทำเป็นหวง...😕
และอีกมากมายหลายตัวชี้วัดที่นายใหญ่ๆพยายามคิดมาแล้วบ่าสุดนี่ไม่มีเวลาแทบจะดูแลคนไข้เลย ไม่รู้สิบางตัวคิดมาได้ไง ตั้งเป้สไว้สุงมากอะ เหนื่อยมากบอกเลยที่ทำได้เพราะฝันอยากมาเป็นพยาบาลอนามัย ชอบความลุย แต่สิ่งที่พบคือปัจจุบันได้เป็นพยาบาลหน้าจอ ต้องคีย์สารพัดงาน
แท้จริงแล้วหัวใจของงานพยาบาลคือได้ให้การพยาบาลไม่ใช่หรือ
อยู่รพ.สต.(อนามัย)พยาบาลทำหน้าที่อะไรบ้าง(และแอบบ่น)
เปิดแอกเคาท์ เพื่อมาคุยเรื่องนี้เลย 😬
เราจะเล่าแค่ในส่วนของเรารับผิดชอบนะ
เราเพิ่งบรรจุได้ไม่กี่ปีลงอนามัย มีพยาบาลคนเดียวในอนามัย พื้นที่รับผิดชอบ 14หมู่บ้าน ประชากร หมื่นสี่กว่าๆ
รับผิดชอบตรวจคนไข้เรื้อรัง เบาหวาน ความดันฯ ที่ส่งกลับมารับยาอนามัย
คนไข้รวมๆก็พันนิดๆ แต่แบ่งรับแบ่งสู้กับโรงพยาบาลไปบางส่วน บางหมู่บ้านเราต้องออกไปจ่ายยาเองเพราะอยู่ไกล ถนนขาด การเดินทางไม่สะดวก
อะพยาบาลออกไปเอง
รับผิดชอบเรื่องฝากครรภ์ เยี่ยมหลังคลอด ระบบฝากครรภ์ที่นี่จะตรวจครั้งแรกที่อนามัยแล้วจึงส่งเข้าโรงบาล ตามระบบบลาๆๆซึ่งเคสนึงก็ใช้เวลาอย่างน้อยประมาณครึ่ง-1ชั่วโมงได้ เพราะโรงพยาบาลไม่มีคลินิกฝากครรภ์ เวลาที่ติดอบรมก็ต้องเลื่อนคนไข้ไปอีกนาจา...ตามแต่ช่วงที่ระบบกำหนด
รับงานเยี่ยมบ้าน ต้องเยี่ยมในรายที่มีการส่งผ่านโปรแกรมออนไลน์ และเคสที่เป็นปัญหา เคสที่ไปไหนไม่ได้ไม่ว่าจะพิการ หรือไม่พิการ
หากมีคนไข้ด่วนก็ต้องออกไปดูไปเตรียมบ้านสอนใช้อุปกรณ์ บลาๆๆให้ โดยส่วนมากจะออกกับอสม. และเจ้าหน้าที่แผนไทย
รับงานตรวจรักษาทั่วไปก็ตั้งแต่เช้าเวลาทำการไปจนถึงสองทุ่มครึ่ง ตามตารางที่จัด
และงานวิชาการงานวิจัยตามสภาพ
ล่าสุดมีการประกวดอนามัยดีเด่น และติดดาวห้าแฉกอีก บอกเลยโคตรเหนื่อย เรากับทีมงานในอนามัยไม่ได้หลับไม่ได้นอนมาหลายวันละ
เกณฑ์ก็ให้มาแบบงงๆ แถมต้องใช้งบประมาณหมดไป อย่างมาก ทำงานล่วงเวลาชนิดที่ไม่ได้ค่าตอบแทนมาหลายวัน
มีเคสผู้ป่วยให้เยี่ยมด่วนต้องออกไปดู สภาพพยาบาลแบบอิดโรยแล้วอะ จนญาติถามว่าไหวไหม ขับรถแทบจะตกถนน เฮ้อ!!!
มาถึงส่วนค่าตอบแทน บางอย่างตกเบิกมา6เดือนละ และบางอย่างตกเบิกสองสามเดือนละ โชคดีที่โอทีอันน้อยนิดของเราพอประทังชีวิต
บ้านพักที่ทรุดโทรม เดินที่ต้องระวังว่าจะไปโดนกระดานที่มันยุบลงมั้ย
ข้างล่างพื้นทรุดโครงส้รางเริ่มทรุดละ วันก่อนฝนตกน้ำระรบายนองพื้นเลย ซ่อมเองหมดไปหลายรายการละ สัญญาจะให้บ้านปีนี้ พอตกปีนี้เลื่อนไปอี2ปี
มาถึงกำลังใจการทำงาน มีญาติไปบอกโรงพยาบาลว่าเราไม่เคยไปเยี่ยมคนไข้เลยทั้งที่ไปบ่อยมากๆ ดึกๆดื่นๆก็โทรตาม ไปเยี่ยมบ่อยจนเกินเกณฑ์ด้วยซ้ำ
เราได้ฟังถึงกับถอดใจ แล้วพี่ๆก็บอกไปหาหลักฐานมายืนยัน โชคดีที่ได้พกกล้องไป ปกติไม่ค่อยให้ความสำคัญกับการเก็บภาพการทำงาน ทีนี้ล่ะจำขึ้นใจเลย...กรณีที่ไปเยี่ยมแล้วญาติบอกว่าไม่เคยไปเกิดกับเรา 2ครั้งละ บางทีก็นึกสงสัยว่าพวกเค้าต้องการอะไรกันเนี่ย...😥
เคยโดนตาแก่แต๊ะอั๋ง แต่ผอ.กลับหัวเราะลั่นไม่ได้สนใจเล้ย
หลวงตาวัดข้างอนามัยอยากได้ยานอนหลับมาขอกับเจ้าหน้าที่ขอแบบไม่ได้มาตรวจเลย พยาบาลและเจ้าหน้าที่พยายามแนะนำ นิมนต์มาตรวจก็ไม่มา
ขอยาจนคนมาขอให้ตายไปละ และมีการมาแซวเจ้าหน้าที่เราอีกว่านอนไม่หลับ อยากได้ยาจัง
เวลาอนามัยไปยืมของวัด ก็เหน็บแนมว่าเคยรู้จักกันด้วยหรอ แค่ขอยาทำเป็นหวง...😕
และอีกมากมายหลายตัวชี้วัดที่นายใหญ่ๆพยายามคิดมาแล้วบ่าสุดนี่ไม่มีเวลาแทบจะดูแลคนไข้เลย ไม่รู้สิบางตัวคิดมาได้ไง ตั้งเป้สไว้สุงมากอะ เหนื่อยมากบอกเลยที่ทำได้เพราะฝันอยากมาเป็นพยาบาลอนามัย ชอบความลุย แต่สิ่งที่พบคือปัจจุบันได้เป็นพยาบาลหน้าจอ ต้องคีย์สารพัดงาน
แท้จริงแล้วหัวใจของงานพยาบาลคือได้ให้การพยาบาลไม่ใช่หรือ