จขกท. อ่านมาหลายกระทู้ เรื่องเพื่อนมหาลัย กับเพื่อนมัธยม แต่วันนี้มีประสบการณ์ตรงกับตัวเองแลัว
ไม่อยากให้เหมารวมนะคะว่าทุกคนที่มีเพื่อนในมหาลัยแล้วความสัมพันธ์จะต้องเป็นแบบนี้
แรกๆ ก็เข้ากันได้ดี แชร์สุขแชร์ทุกข์ จขกท.ให้ใจเพื่อนมหาลัยมากๆ (ตรงนี้ก็คิดว่าผิดที่ตัวเองแหละค่ะ)
แต่พอนานๆไป จนถึงวันนี้ ใกล้จะเรียนจบแล้ว กลับรู้สึกจริงๆว่า เราไม่มีใครเลย
เหมือนเรามีแค่งานที่ต้องทำร่วมกัน มีแค่คาบเรียนที่เราจะพบกันจริงๆ คุยกันจริงๆ
ยิ่งกับเพื่อนสนิท พอเค้าเจอคนที่ไปกินไปเที่ยวด้วยกันได้ เจอคนที่ทำอะไรเหมือนๆกัน คนที่อยู่กับเค้ามาตลอดอย่างเราก็หมดความหมาย
จขกท.ทราบดีค่ะว่า เพื่อนไม่ใช่สิ่งของ และเราไม่สามารถห้าม หรือสร้างพันธะสัญญาใดๆขึ้นมาผูกมัดเพื่อนไว้ได้ และเค้ามีสิทธิ์เลือกที่จะเปลี่ยน
แต่มันก็อดเสียใจไม่ได้จริงๆนะคะ
แล้วยิ่งพอเค้าเปลี่ยนกลุ่ม ยิ่งแสดงออกมากขึ้นด้วยการที่พวกเค้าส่งสัญญาณสายตา หรือมีภาษาอะไรที่เค้าคุยแล้วเค้าเข้าใจกันเอง ยิ่งรู้สึกว่าคนเก่าๆอย่างเราเป็นคนนอก
มันยิ่งรู้สึกแย่ค่ะ
แต่ก็พยายามคิดว่า ความจริงแลัวก็ยังเหลือเพื่อนอีกหลายคน รวมถึงเพื่อนมัธยมที่นานเท่าไหร่ก็ยังเหมือนเดิม
ห่างกันแค่ไหน ไม่เจอกันเป็นเดือนๆ แต่ไม่เคยรู้สึกว่ามีอะไรเปลี่ยนไปเลย
ถ้าจะเรียกความสัมพันธ์กับเพื่อนมหาวิทยาลัยว่าความสัมพันธ์แบบผู้ใหญ่ จขกท.ก็คิดว่าคงจะไม่ผิดนัก แต่ทุกวันนี้จขกท.ก็ไม่เข้าใจค่ะว่า อะไรทำให้เพื่อนมหาลัยกับเพื่อนสมัยมัธยมต่างกันขนาดนี้
ใครมีความคิดเห็นอย่างไร แชร์กันนะคะ
ว่าด้วยเรื่องเพื่อนมหาลัยค่ะ
ไม่อยากให้เหมารวมนะคะว่าทุกคนที่มีเพื่อนในมหาลัยแล้วความสัมพันธ์จะต้องเป็นแบบนี้
แรกๆ ก็เข้ากันได้ดี แชร์สุขแชร์ทุกข์ จขกท.ให้ใจเพื่อนมหาลัยมากๆ (ตรงนี้ก็คิดว่าผิดที่ตัวเองแหละค่ะ)
แต่พอนานๆไป จนถึงวันนี้ ใกล้จะเรียนจบแล้ว กลับรู้สึกจริงๆว่า เราไม่มีใครเลย
เหมือนเรามีแค่งานที่ต้องทำร่วมกัน มีแค่คาบเรียนที่เราจะพบกันจริงๆ คุยกันจริงๆ
ยิ่งกับเพื่อนสนิท พอเค้าเจอคนที่ไปกินไปเที่ยวด้วยกันได้ เจอคนที่ทำอะไรเหมือนๆกัน คนที่อยู่กับเค้ามาตลอดอย่างเราก็หมดความหมาย
จขกท.ทราบดีค่ะว่า เพื่อนไม่ใช่สิ่งของ และเราไม่สามารถห้าม หรือสร้างพันธะสัญญาใดๆขึ้นมาผูกมัดเพื่อนไว้ได้ และเค้ามีสิทธิ์เลือกที่จะเปลี่ยน
แต่มันก็อดเสียใจไม่ได้จริงๆนะคะ
แล้วยิ่งพอเค้าเปลี่ยนกลุ่ม ยิ่งแสดงออกมากขึ้นด้วยการที่พวกเค้าส่งสัญญาณสายตา หรือมีภาษาอะไรที่เค้าคุยแล้วเค้าเข้าใจกันเอง ยิ่งรู้สึกว่าคนเก่าๆอย่างเราเป็นคนนอก
มันยิ่งรู้สึกแย่ค่ะ
แต่ก็พยายามคิดว่า ความจริงแลัวก็ยังเหลือเพื่อนอีกหลายคน รวมถึงเพื่อนมัธยมที่นานเท่าไหร่ก็ยังเหมือนเดิม
ห่างกันแค่ไหน ไม่เจอกันเป็นเดือนๆ แต่ไม่เคยรู้สึกว่ามีอะไรเปลี่ยนไปเลย
ถ้าจะเรียกความสัมพันธ์กับเพื่อนมหาวิทยาลัยว่าความสัมพันธ์แบบผู้ใหญ่ จขกท.ก็คิดว่าคงจะไม่ผิดนัก แต่ทุกวันนี้จขกท.ก็ไม่เข้าใจค่ะว่า อะไรทำให้เพื่อนมหาลัยกับเพื่อนสมัยมัธยมต่างกันขนาดนี้
ใครมีความคิดเห็นอย่างไร แชร์กันนะคะ