จะไปต่อหรือจะพอแค่นี้..........

....ผมกับแฟนคบกันมา 5 ปีแล้ว ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน โดยที่ยังไม่ได้แต่งงานนะครับ ตั้งแต่เค้าเรียนอยู่ปี2 ใช้ชีวิตกันแบบสามีภรรยาโดยที่ผมทำงานส่วนเค้าก็เรียนไป จนตอนนี้เค้าเรียนจบได้ปีกว่าๆแล้ว พอผมย้ายจากหอพักกลับมาอยู่ที่บ้าน(บ้านของเค้า) ที่เป็นปัญหาอยู่ทุกวันนี้คือ น้าของเขามายืมทองที่ผมซื้อให้เขาไว้ไปจำนำ ผ่านมา4ปีแล้ว ยังไม่ได้คืนโดยที่ผมพึ่งมารู้ทีหลัง ถามที่ไรบอกว่ากูยังไม่มี แต่ไปเที่ยวญี่ปุ่นบ่อยมากเลย เสื้อผ้าก็ซื้อบ่อยมาก น้ำหอมใช้ของญี่ปุ้นด้วยนะ แล้วตัวผมยังต้องรับภาระส่งดอกอีก  น้าอีกคนก็มายืมโน็ตบุ๊คไปทำงานบอกว่า2วัน แต่ผ่านมาเดือนกว่าแล้วยังไม่เอามาคืน พอผมจะใช้งานก็ไม่มีจะทำงานอีก ส่วนตัวแฟนผมก็ไม่รู้ด้วยสาเหตุอะไร ไม่กล้าทวงทั้งๆที่สองคนนั้นก็ไม่ได้มีบุญคุณอะไรเลย...... ตลอดเวลา 5 ปีที่อยู่ด้วยกันมาเงินเดือนผมแต่ละเดือน แทบจะไม่พอที่จะส่งให้แม่กับน้องผมที่บ้านเลย ผมต้องเอามาใช้จ่ายที่บ้านเขาหมด เงินเก็บไม่มีแถมยังติดลบอีก เงินเดือนผมแค่หมื่นกว่าๆไม่เพียงพอมาตั้งแต่สมัยที่เค้ายังเรียนอยู่แล้ว เรื่องที่ผมน้อยใจที่สุดคือ แฟนผมมีพี่น้อง3คน แฟนผมเป็นคนโต คนกลางเป็นทอม คนเล็กยังเรียนประถมอยู่ ทีแรกผมก็เข้าใจดีว่าการที่ผมกับเขาอยู่ด้วยกันโดยที่ไม่ได้แต่งงานผมก็ต้องส่งเขาเรียนด้วย แม่แฟนผมเขาไม่ได้ให้เงินแฟนผมตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา แต่ทำไมน้องแฟนผมที่เป็นทอม มันมีเมียเอาเมียมาอยู่ด้วย แม่แฟนผมทำไมถึงส่งเสียทั้งสองคนเลยล่ะ ทั้งค่าเรียนค่ารายงาน รวมถึงเสื้อผ้ารองเท้าเค้าก็ออกค่าใช้จ่ายหมด ผมไม่ได้ต้องการให้เขาทำแบบนั้นกับผมหรอกนะ แต่ผมแค่ให้เค้าช่วยเรื่องค่าเทอมแฟนผมบ้างแค่นั้นเอง ตลอดเวลาที่ผ่านมาผมต้องทำงานทุกวันทั้งงานประจำและงานพาททาม แต่ก็ยังไม่พอใช้ จนในที่สุดต้องเอารถไปเข้าไฟแนนท์ เพื่อมาจ่ายค่าลงทะเบียน ค่าออกทริปอีก (แฟนผมเรียนท่องเที่ยว)ทุกวันนี้ผมยังส่งหนี้ก้อนนี้ยังไม่หมดเลย พอจะหมด จำเป็นต้องใช้เงินอีก ต้องเอาไปรีไฟแนนอีก เดือนนึงผมมีเงินใช้อยู่ไม่เกิน 3000บาทต่อเดือน บางเดือนเจอเสื้อผ้าแฟนผมอีก กระเป๋าอีก ไม่พอเขาก็ขอยืมเพื่อนเขาก่อน พอสิ้นเดือนเงินผมออกก็เอาไปใช้คืน  ไหนจะตาแฟนผมอีกผมกับแฟนออกไปนอกบ้านทีไรกลับมาบ้านถามหาแต่ของกินทุกที เงินที่ลูกเค้าส่งให้ก็เอาไปเล่นหวยหมด บางทียืมร้อยสองร้อยขอไปซื้อข้าวไก่ แล้วก็ไม่คืน  ส่วนแฟนผมเค้าก็ยังไม่อยากที่หางานทำ เขาบอกว่ายังหางานที่เหมาะกับเขาไม่ได้ รับปริญามาก็ครึ่งปีแล้ว ผมเคยคิดว่าผมลำบากวันนี้เพื่อให้เค้าได้ดีในวันข้างหน้า แต่พอมาเจออย่างทุกวันนี้ผมหมดแรงเลย  ผมเริ่มแย่แล้วร่างกายผมก็แย่เพราะใช้งานมันหนักเกิน อยากกลับบ้านไปหาแม่กับน้อง แต่อีกใจก็ไม่อยากให้แม่รู้ว่าการที่ผมออกจากบ้านมาต้องมาเจอกับอะไรบ้างแม่รู้แม่คงเสียใจที่ผมต้องมาลำบากแบบนี้ ผมเริ่มท้อแล้วผมรู้สึกว่าชีวิตผมเกิดมาเพื่อใช้หนี้แค่นั้นหรือผมไม่สามารถจะสร้างชีวิตได้อีกแล้วใช่ไหม เดือนนึงแล้วที่ผมคิดจะขายทองเส้นสุดท้ายที่พ่อแม่ซื้อให้ไว้ตั้งแต่สมัยผมยังเรียนอยู่ประถม(ผมแอบเก็บไว้ไม่ให้เค้ารู้ถ้ารู้คงหมดไปแล้ว)เพื่อใช้หนี้ที่เหลืออยู่(ประมาณสองหมื่น)แล้วก็ขอแยกกลับบ้านไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ ......หรือจะทนอยู่แบบนี้ต่อไปเพราะใจก็ยังรักเค้าอยู่ ส่วนตัวแฟนผมที่จริงแล้วเค้าไม่ได้ผิดอะไรหรอกครับ เพียงแต่ญาติพี่น้องเค้าต่างหากที่ไม่น่าคบ ผมเคยชวนเค้าไปอยู่ด้วยกันที่บ้านนะแต่เค้าไม่อยากไป เค้าไม่ชอบเพราะบ้านผมตื่นเช้ากัน เค้าบอกเค้าอยู่ไม่ได้หรอก     ผมไม่รู้จะไประบายให้ใครฟัง อันที่จริงเยอะกว่านี้อีกแต่ผมพิมพ์ไม่ไหวจริงๆครับ