สวัสดีครับเพื่อนๆ
ผมมีแฟนคนหนึ่ง เป็นผู้หญิงน่ารักและมีเสน่ห์เราคบกันราวๆ 1ปี 4-5 เดือนแรกเป็นช่วงที่มีความสุขที่สุด ก่อนเราทะเลอะกันจนแยกกันอยู่ หลังจากที่แยกกันอยู่ผมก็ติดเพื่อนกินเหล้า สูบบุหรี่ แต่เราก็มาหากันบ่อยๆ แทบทุกคืน เธอไม่ชอบคนกินเหล้าดูบุหรี่ แต่ผมก็บอกให้เธอไป และพลักไส้ไล่ส่งเธอเสมอ ไม่คยเห็นความสำคัญทะเลอะกันก็พูดจาร้ายๆใส่เธอ เธอเป็นคนดีมากไม่เคยเทียวผับบาร์เหบ้าเบียร์ไม่แตะแต่ผมทำทุกอย่าง ไม่เคยฟังที่เธอพูดเธอทั้งห่วงและห่วงผมมาก ตลอดมาช่วง 6-12 เดือน ผมเริ่มสงสัยว่าเธอแอบคุยกับคนอื่นผมขอดูมือถือเธอก็ไม่ให้ดูมาตลอด แต่ผมก็ได้แค่น้อยใจเพราะไม่อยากจะทะเลอะกับเธอ ผมทำงานต่างจังหวัดบ่อยๆ จนเดือน ก.พ 60 ผมกลับมาจากต่างจังหวัด เธอบอกผม ก่อนหน้านี่สองวันเธอไปค่ายที่การ์ณ ผมขอเธอไปเทียวเธอไม่อนุญาติ ผมเลยพูดไม่ดีกับเธอ ขึ้นวะขึ้นโว๊ะ กูบ้างและจะเลิกบ้างและ วันต่อมาเพื่อมาจากขอนแก่นผมก็ไปกับเพื่อนอีก เธอก็เลยไม่ได้มาหาผม 3วันต่อมาเธอบอกลาผม บอกว่าไม่อยากทุนทุกอีกแล้ว อยู่ไม่ได้แล้วอยู่ไปก็ไม่มีความสุขผมก็ไม่มีความสุขเธอก็ไม่มีความสุข ชีวิตคนละรูปแบบ เลิกรากันไป ได้สามเดือน เธอท้องแต่ไม่ใช้ลูกของผม พ่อเด็กรับผิดชอบแต่เด็กตอนนี้เธอแบกรับทุกอย่างไว้คนเดียว และผมก็ยังรักเธอทั้งๆที่ร็ว่าเธอนอกใจผม และมันก็เป็นผมที่ทำให้เธอหมดรักในตัวผมจึงทำแบบนั้นลงไป ตอนนี้ผมพยายามเปลี่ยนแปลงตัวเอง พยายามเลิกดูดบุหรี่ กินเหล้าบ้างยามจำเป็น พยายามรับฝังความคิดเห็นคนอื่น และผมจะแค่ความรู้สึกเธอฟังเธอฟังเสียงที่เธอพูดไม่ใช้หูทวนลมแบบแต่ก่อน แต่ไม่ว่าผมจะตามง้อเธอเท่าไหร่เธอก็บอกให้ผมไปสร้างครอบครัวของตัวเอง นี้ไม่ใช้ลูกผม ไม่ต้องห่วงเธอ เธออยู๋ได้ เพราะถ้าเธอกลับมาเธอกลัวว่าจะเจออะไรเดิมๆ เจ็บปวดเหมือนเดิม แต่ผมเปลี่ยนไปแล้วจริงๆนะ เธอเฝ้าบอกผมว่าอย่าเสียเวลาตามเธอเลย มันเสียเวลาเปล่าให้ผมเอาเวลาไปทำอย่างอื่น เธอบอกว่าเธอเจ็บจนเกินเยียวยาแล้ว ต่อยังไงก็ไม่ติด แต่ผมรักเธอไม่ว่าเธอจะเป็นยังไง ท้องมาก็ตาม ครั้งนี้ผมจะเป็นคนที่เธอพึ่งพาได้ จะเป็นผู้ใหญ่ ผมยอมแลกทุกอย่างเพื่อเธอ แต่ไม่ว่ายังไงเธอก็ไม่ยอมใจอ่อนซักที่ ตอนนี้ชีวิตผมสิ้งหวังไม่รู้จะทำไงดี ขาดเธอไปผมเหมือนตายทั้ง ยิ้งได้ร็ว่าเธอนอนปวดท้องคนเดียวทุกคืนไปไหนมาไหนคนเดียวผมยิ่งอดห่วงเธอไม่ได้เลยแม้แต่วินาที่เดียว ทุกสิ่งอย่างมันเกิดขึ้นเพราะผม ผมทำให้เธอต้องเจอแบบนี้ถ้าผมดีกับเธอบ้างดูแลเธอบ้างเธอคงไม่เลยเถิดไปไกลขนาดนี้ ผมควรจะทำอย่างไรต่อดี
ผมยังมีโอกาศไหม
ผมมีแฟนคนหนึ่ง เป็นผู้หญิงน่ารักและมีเสน่ห์เราคบกันราวๆ 1ปี 4-5 เดือนแรกเป็นช่วงที่มีความสุขที่สุด ก่อนเราทะเลอะกันจนแยกกันอยู่ หลังจากที่แยกกันอยู่ผมก็ติดเพื่อนกินเหล้า สูบบุหรี่ แต่เราก็มาหากันบ่อยๆ แทบทุกคืน เธอไม่ชอบคนกินเหล้าดูบุหรี่ แต่ผมก็บอกให้เธอไป และพลักไส้ไล่ส่งเธอเสมอ ไม่คยเห็นความสำคัญทะเลอะกันก็พูดจาร้ายๆใส่เธอ เธอเป็นคนดีมากไม่เคยเทียวผับบาร์เหบ้าเบียร์ไม่แตะแต่ผมทำทุกอย่าง ไม่เคยฟังที่เธอพูดเธอทั้งห่วงและห่วงผมมาก ตลอดมาช่วง 6-12 เดือน ผมเริ่มสงสัยว่าเธอแอบคุยกับคนอื่นผมขอดูมือถือเธอก็ไม่ให้ดูมาตลอด แต่ผมก็ได้แค่น้อยใจเพราะไม่อยากจะทะเลอะกับเธอ ผมทำงานต่างจังหวัดบ่อยๆ จนเดือน ก.พ 60 ผมกลับมาจากต่างจังหวัด เธอบอกผม ก่อนหน้านี่สองวันเธอไปค่ายที่การ์ณ ผมขอเธอไปเทียวเธอไม่อนุญาติ ผมเลยพูดไม่ดีกับเธอ ขึ้นวะขึ้นโว๊ะ กูบ้างและจะเลิกบ้างและ วันต่อมาเพื่อมาจากขอนแก่นผมก็ไปกับเพื่อนอีก เธอก็เลยไม่ได้มาหาผม 3วันต่อมาเธอบอกลาผม บอกว่าไม่อยากทุนทุกอีกแล้ว อยู่ไม่ได้แล้วอยู่ไปก็ไม่มีความสุขผมก็ไม่มีความสุขเธอก็ไม่มีความสุข ชีวิตคนละรูปแบบ เลิกรากันไป ได้สามเดือน เธอท้องแต่ไม่ใช้ลูกของผม พ่อเด็กรับผิดชอบแต่เด็กตอนนี้เธอแบกรับทุกอย่างไว้คนเดียว และผมก็ยังรักเธอทั้งๆที่ร็ว่าเธอนอกใจผม และมันก็เป็นผมที่ทำให้เธอหมดรักในตัวผมจึงทำแบบนั้นลงไป ตอนนี้ผมพยายามเปลี่ยนแปลงตัวเอง พยายามเลิกดูดบุหรี่ กินเหล้าบ้างยามจำเป็น พยายามรับฝังความคิดเห็นคนอื่น และผมจะแค่ความรู้สึกเธอฟังเธอฟังเสียงที่เธอพูดไม่ใช้หูทวนลมแบบแต่ก่อน แต่ไม่ว่าผมจะตามง้อเธอเท่าไหร่เธอก็บอกให้ผมไปสร้างครอบครัวของตัวเอง นี้ไม่ใช้ลูกผม ไม่ต้องห่วงเธอ เธออยู๋ได้ เพราะถ้าเธอกลับมาเธอกลัวว่าจะเจออะไรเดิมๆ เจ็บปวดเหมือนเดิม แต่ผมเปลี่ยนไปแล้วจริงๆนะ เธอเฝ้าบอกผมว่าอย่าเสียเวลาตามเธอเลย มันเสียเวลาเปล่าให้ผมเอาเวลาไปทำอย่างอื่น เธอบอกว่าเธอเจ็บจนเกินเยียวยาแล้ว ต่อยังไงก็ไม่ติด แต่ผมรักเธอไม่ว่าเธอจะเป็นยังไง ท้องมาก็ตาม ครั้งนี้ผมจะเป็นคนที่เธอพึ่งพาได้ จะเป็นผู้ใหญ่ ผมยอมแลกทุกอย่างเพื่อเธอ แต่ไม่ว่ายังไงเธอก็ไม่ยอมใจอ่อนซักที่ ตอนนี้ชีวิตผมสิ้งหวังไม่รู้จะทำไงดี ขาดเธอไปผมเหมือนตายทั้ง ยิ้งได้ร็ว่าเธอนอนปวดท้องคนเดียวทุกคืนไปไหนมาไหนคนเดียวผมยิ่งอดห่วงเธอไม่ได้เลยแม้แต่วินาที่เดียว ทุกสิ่งอย่างมันเกิดขึ้นเพราะผม ผมทำให้เธอต้องเจอแบบนี้ถ้าผมดีกับเธอบ้างดูแลเธอบ้างเธอคงไม่เลยเถิดไปไกลขนาดนี้ ผมควรจะทำอย่างไรต่อดี