สวัสดีคะ พอดีมีเรื่องจะปรึกษา ตอนนี้เราจบมัธยมปลายเเล้วคะ กำลังหามหาวิทยาลัยเรียนต่อ สมัยมัธยมเรามีเพื่อนไม่ค่อยมากหรอกคะ ก่อนจบก็มีเพื่อนเเค่ สามคน เราเป็นผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มคะ หน้าตาก็งั้นๆ เเต่เพื่อนเราคนนึงหน้าตาหล่อคะ อีกคนนึงก็พอประมาณ เเต่เราไม่ได้ชอบคนหล่อหลอกนะค่ะ เราชอบอีกคนนึง ถ้าถามว่าทำไงถึงชอบขึ้นมา เราก็ตอบไม่ได้เเน่ชัดหรอกคะ อาจเป็นเพราะว่าอยู่ด้วยกันมาก เวลาเรียนก็นั่งด้วยกัน หนีเรียนด้วยกัน กินข้าวด้วยกัน ดื่มน้ำขวดเดียวกัน (สามคน) ไปไหน ไปกัน ก็เฮฮาดีคะ (ตอนนั้น) เเต่คนที่เราชอบ เค้าจะเอาใจเราเป็นพิเศษ อาจเป็นเพราะเราเป็นผู้หญิงมั่งคะ ยิ่งเอาใจเรามากๆเข้า เราก็ยิ่งฟุ้งซ้านคะ ก็เลยกลายเป็นเเอบชอบสะงั้น เวลาเพื่อนเรามีเเฟนเราก็ไม่เเสดงอาการอะพอไรเลย เหมือนบอกกันตัวเองว่า เป็นเพื่อนดีกว่า ไม่อยากบอกไป กลัวบอกไปเเล้วจะมองหน้ากันไม่ติด จบมัธยมมา เราสามคนก็เริ่มห่างกันคะ ยิ่งคนหล่อเรานี้ไม่ได้ทักไปคุย เหมือนขาดการติดต่อไปเลยคะ เเต่คนที่เราเเอบชอบเรายังทักไปคุยเป็นบางครั้งบางคราว อาทิตย์ละครั้ง คุยกันเเค่ ไม่เกิน 20 บรรทัด เเต่เวลาคุยก็เหมือนสนิดกันมาก พิมพ์หากัน สิงค์ สา ลา สัตว์นี้มาเต็มคะ 555 ก็นั้นเหละ ตามภาษาวับรุ่น เเต่นานๆเข้าก็เริ่มคิดถึงหนักขึ้น จนเอาไปฝัน (ไม่ใช่เรื่องนั้นนะคะ) อาจเป็นเพราะเเต่ก่อนเราเเทบตัวติดกัน พอมาห่างกันก็เริ่มออกอาการคิดถึง เราควรบอกเขาดีไหมคะ หรือ ให้มันเป็นอยากงี้เเหละ (เหมือนจะได้อยู่มหาลัยเดียวกัน เเต่คนละสาขา)
อยากให้รู้ว่าเเอบชอบเพื่อน!