ขอวิธีจัดการกับความเหงา และความฟุ้งซ่านของตัวเองหน่อยคะ

ขอแทนตัวเองว่า เรา นะคะ
เราเป็นลูกคนเดียว พ่อเราเสียตอนเราอายุ 2 ขวบ เราอยู่กับแม่สองคนมาตลอด จนเราอายุ 25 ปี แม่เราก็เสีย เราไม่มีญาติ ตอนนี้ใช้ชีวิตอยู่กับครอบครัวแฟน ครอบครัวแฟนดีกับเรามากคะ แต่เรากลับรู้สึกว่า เราไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งในครอบครัวเค้าเลย เรายังรู้สึกเหงา และรู้สึกเหมือนขาดอะไรบ้างอย่างไป เรากลัวการสูญเสียและการจากลา กังวลอยู่ตลอดว่าสักวันเราอาจโดนทิ้งให้อยู่คนเดียว และทุกครั้งที่แฟนเราไม่อยู่ เราจะรู้สึกเศร้า และเหงาอย่างบอกไม่ถูก แต่เราก็เข้าใจคะ ว่าทุกคนต้องมีสังคมต้องมีเวลาของตัวเอง แต่เราจัดการกับความเหงา และความคิดฟุ้งซ่านแบบนี้ไม่ได้คะ อยากขอคำแนะนำคะ