มันอาจจะดูไร้สาระหรืออาจมองว่าเราอวยตัวเอง แต่นี่เป็นปัญหาของเราจริงๆค่ะ มันทำให้เราปิดกั้นตัวเอง ทำให้เรารู้สึกไม่กล้าชอบใคร
เราได้มีโอกาสประกวดกิจกรรมหนึ่งของมหาวิทยาลัย กิจกรรมนั้นใช้เวลาเกือบๆเดือน ทำให้สนิทกับพี่ช่างภาพประจำมหาลัย(พี่น้องกันนะคะ) เพราะพี่เขาชวนไปถ่ายรูปบ่อย แล้วก็ชอบเอารูปเราไปลงเพจต่างๆ นี่อาจเป็นส่วนนึงมั้งที่ทำให้คนรู้จักเราเยอะขึ้น สิ่งที่ตามมาคือแฟนเก่าบอกเลิกเราค่ะ เพราะเขาบอกว่าเรามีคนเข้าหาเยอะเกิน เขาขี้หึง(ทั้งๆที่เราไม่ได้คุยกับใครเลย) สิ่งที่ตามมาอีกอย่างคือมีคนเข้าหาเยอะค่ะ แต่ทำไมเรารู้สึกว่าไม่มีใครจริงใจสักคน แทบทุกคนที่เข้ามาหาเรามักจะเข้ามาเพราะภายนอกของเราเสมอ
เวลาเราถามว่าทำไมถึงมาคุยกับเราหรอ? เขาก็จะบอกว่าเพราะหมอสวย(เราไม่ได้บอกว่าเราสวยนะคะ แต่เขาตอบแบบนี้จริงๆ เราเป็นคนที่ไม่ค่อยมั่นใจในภายนอกตัวเองด้วยซ้ำ) ถ้าเจอคนที่ตอบแบบนี้เราจะเลิกคุยทันที มันเหมือนกับว่าเขาชอบเราเพราะหน้าตาหรือชอบเราเพราะเราเรียนทันตะ (อีกอย่างเราไม่ค่อยชอบให้ใครเรียกหมออะ เรายังเรียนอยู่เลย) นั่นแหละค่ะ มันเหมือนว่าเขาไม่ได้จริงใจกับเราจริงๆ แล้วเราจะมองเขาในด้านลบทันทีเลย
มันเหมือนเป็นปมในชีวิตของเราเลยนะ ตอนม.ปลายเราแอบชอบรุ่นพี่คนนึง ตอนนั้นพี่เค้าไม่มองเราเลย แล้วพอเราเข้ามหาลัย เราเปลี่ยนตัวเองทุกอย่างค่ะ แทบจะเป็นคนละคนเลยก็ว่าได้ วันนั้นงานพี่พบน้องพี่เค้ามาชวนเราคุยค่ะ เราก็เออออตามไป แล้วเย็นวันนั้น พี่เค้าก็ทักเรามาค่ะ เราอึ้งมาก ก้ตอบๆไป แต่ไม่ได้คิดอะไรแล้วนะ แต่พี่เค้าก็ยังทักมาเรื่อยๆ คือจีบนั่นเอง เราไม่โอเคเลยที่เจออะไรแบบนี้
ทุกวันนี้เราอยากเจอคนที่ไม่ได้มองเราจากภายนอก เพราะเราไม่ได้ชอบคนจากภายนอกเหมือนกันค่ะ เพราะการจะอยู่ร่วมกันมันไม่ใช่เรื่องรูปลักษณ์เลย มันอยู่ที่นิสัยใจคอล้วนๆ เราอยากเจอคนที่รับเราได้ทุกสภาพ ผ่านอะไรไปด้วยกัน(นิยายนิดนึง555) แต่หายากจังค่ะ55555
จริงๆแล้วเรากลัว กลัวว่าคนที่เข้ามาคือคนที่ไม่ได้ชอบเราที่เราเป็นเราจริงๆ กลัวเขาชอบเราเพราะอย่างอื่น ทุกวันนี้ก็เลยไม่กล้าที่จะรู้สึกกับใครเลย มันเหมือนเป็นการป้องกันตัวเอง ทำยังไงก็ได้ให้ตัวเองรู้สึกปลอดภัย เราไม่รู้จะสลัดความรู้สึกนี้ออกไปยังไง ทุกวันนี้ก็เลยเหงาไปตามระเบียบค่ะ5555555
ทำไมคนเราต้องมองกันจากภายนอกด้วยคะ?
เราได้มีโอกาสประกวดกิจกรรมหนึ่งของมหาวิทยาลัย กิจกรรมนั้นใช้เวลาเกือบๆเดือน ทำให้สนิทกับพี่ช่างภาพประจำมหาลัย(พี่น้องกันนะคะ) เพราะพี่เขาชวนไปถ่ายรูปบ่อย แล้วก็ชอบเอารูปเราไปลงเพจต่างๆ นี่อาจเป็นส่วนนึงมั้งที่ทำให้คนรู้จักเราเยอะขึ้น สิ่งที่ตามมาคือแฟนเก่าบอกเลิกเราค่ะ เพราะเขาบอกว่าเรามีคนเข้าหาเยอะเกิน เขาขี้หึง(ทั้งๆที่เราไม่ได้คุยกับใครเลย) สิ่งที่ตามมาอีกอย่างคือมีคนเข้าหาเยอะค่ะ แต่ทำไมเรารู้สึกว่าไม่มีใครจริงใจสักคน แทบทุกคนที่เข้ามาหาเรามักจะเข้ามาเพราะภายนอกของเราเสมอ
เวลาเราถามว่าทำไมถึงมาคุยกับเราหรอ? เขาก็จะบอกว่าเพราะหมอสวย(เราไม่ได้บอกว่าเราสวยนะคะ แต่เขาตอบแบบนี้จริงๆ เราเป็นคนที่ไม่ค่อยมั่นใจในภายนอกตัวเองด้วยซ้ำ) ถ้าเจอคนที่ตอบแบบนี้เราจะเลิกคุยทันที มันเหมือนกับว่าเขาชอบเราเพราะหน้าตาหรือชอบเราเพราะเราเรียนทันตะ (อีกอย่างเราไม่ค่อยชอบให้ใครเรียกหมออะ เรายังเรียนอยู่เลย) นั่นแหละค่ะ มันเหมือนว่าเขาไม่ได้จริงใจกับเราจริงๆ แล้วเราจะมองเขาในด้านลบทันทีเลย
มันเหมือนเป็นปมในชีวิตของเราเลยนะ ตอนม.ปลายเราแอบชอบรุ่นพี่คนนึง ตอนนั้นพี่เค้าไม่มองเราเลย แล้วพอเราเข้ามหาลัย เราเปลี่ยนตัวเองทุกอย่างค่ะ แทบจะเป็นคนละคนเลยก็ว่าได้ วันนั้นงานพี่พบน้องพี่เค้ามาชวนเราคุยค่ะ เราก็เออออตามไป แล้วเย็นวันนั้น พี่เค้าก็ทักเรามาค่ะ เราอึ้งมาก ก้ตอบๆไป แต่ไม่ได้คิดอะไรแล้วนะ แต่พี่เค้าก็ยังทักมาเรื่อยๆ คือจีบนั่นเอง เราไม่โอเคเลยที่เจออะไรแบบนี้
ทุกวันนี้เราอยากเจอคนที่ไม่ได้มองเราจากภายนอก เพราะเราไม่ได้ชอบคนจากภายนอกเหมือนกันค่ะ เพราะการจะอยู่ร่วมกันมันไม่ใช่เรื่องรูปลักษณ์เลย มันอยู่ที่นิสัยใจคอล้วนๆ เราอยากเจอคนที่รับเราได้ทุกสภาพ ผ่านอะไรไปด้วยกัน(นิยายนิดนึง555) แต่หายากจังค่ะ55555
จริงๆแล้วเรากลัว กลัวว่าคนที่เข้ามาคือคนที่ไม่ได้ชอบเราที่เราเป็นเราจริงๆ กลัวเขาชอบเราเพราะอย่างอื่น ทุกวันนี้ก็เลยไม่กล้าที่จะรู้สึกกับใครเลย มันเหมือนเป็นการป้องกันตัวเอง ทำยังไงก็ได้ให้ตัวเองรู้สึกปลอดภัย เราไม่รู้จะสลัดความรู้สึกนี้ออกไปยังไง ทุกวันนี้ก็เลยเหงาไปตามระเบียบค่ะ5555555