ใครเคยมีประสบการณ์ช้ำใจ เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อกันบ้าง

เริ่มเรื่องเลยคือ เรากับอดีตเพื่อนสนิทคนนี้ นามสมมุติ ป. คบกันมาตั้งแต่มัธยมต้น จนตอนนี้ขึ้นปี2แล้ว เราสองคนเป็นเพื่อนรักกันมาก พูดได้ว่าเป็นเพื่อนตาย เราจะไม่ปิดบังกัน มีอะไรเราจะบอกกันตลอด เราคบใคร เค้าคบใคร เรารู้กัน เป็นส่วนหนึ่งในครอบครัวของเรา พ่อแม่เราทั้งสองคนรู้จัก สนิทสนมกันดี ป. เป็นคนห้าวๆไม่ค่อยยอมใคร นิสัยร้ายนิดๆตามประสา ส่วนเราเป็นคนตลกๆ บางทีก็โลกส่วนตัวสูง เรื่องร้ายๆก็มีบ้าง เพื่อนในกลุ่มเรามี 4คน แต่เราสนิทกับ ป. มากที่สุด พูดได้ว่าชีวิตนี้ถ้าไม่มีเพื่อนคนนี้คงลำบากน่าดู ประเด็นที่เราตั้งกระทู้ก็คือ ย้อนไปเมื่อ 7เดือนที่แล้ว ก่อนจะปิดเทอม ช่วงนั้นเรากับ ป. โสดกันทั้งคู่ แต่เราจะไม่ค่อยสนใจใครซักเท่าไหร่ ชวนกันเที่ยว ชวนกันเรียน ใช้ชีวิตไปเรื่อยๆตามประสาคนโสด ถามว่าคนคุยมีมั้ยก็มีนะ แต่เรารู้สึกว่ามันก็ไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่ ส่วน ป. นี้ เจ้าชู้พอตัว เราต้องเป็นคนคอยเตือนมันเวลามันคุยกับใครแล้วชอบไปหาคนที่คุยด้วย กลัวว่าเพื่อนจะโดนหลอก อาทิตย์ก่อนสอบเราชวน ป. ไปติวหนังสือที่โรงอาหารมหาลัย เพราะว่าอยู่ใกล้หอ (เราอยู่หอใน ส่วนป. อยู่หอนอก) วันนั้นคนเยอะเพราะว่ามีคนมาติวกัน เราก็นั่งติวกับ ป. และเพื่อนๆกลุ่มเดียวกัน บังเอิญเหลือบไปเห็นพี่ปี 4 คนหนึ่ง เห็นแล้วเราก็รู้สึกประทับใจนะ เป็นกันแทบทุกคนเวลาเห็นคนหล่อ 5555 แต่พี่คนนี้มีอะไรบางอย่างที่ทำให้เราคิดถึงเค้าตลอดเวลา เราเริ่มชอบเค้าแล้วละ (ขนาดเห็นแค่แปบเดียวนะ) ตอนนั้นเรายังไม่ได้บอก ป. ว่าเราเห็นพี่คนนั้นและรู้สึกยังไงกับพี่คนนั้น วันต่อมาเราก็มาติวกันที่เดิม ก็เจอพี่คนนั้นอีก เค้าอยู่คนละคณะกับเรา เราเห็นไปเห็นพี่เค้าแล้วตอนนั้นเองพี่เค้าก็มองมาที่เรา เราสบตากันด้วย ตอนนั้นเขินมาก แต่เราก็ได้แต่มโนไปเองว่าเขาชอบเราด้วย (หน้าอาย) เราเลยเปิดใจบอก ป. ว่าเราเจอพี่คนนั้นตอนเรามาติวกัน
เรา: ป. ๆ (ขออนุญาติใช้คำหยาบนะคะ) กูชอบพี่คนปี4 คนนึง เค้าอยู่คณะอื่นอ่ะ
ป. : คนไหนวะ ไม่เห็นเล่าให้ฟังเลย
เรา: พี่เค้านั่งอยู่โต๊ะข้างหลังโน้น (พร้อมชี้ให้เพื่อนดู)
ป. หล่อดีนี้หว่าาาา ดีต่อใจกูมาก (แล้วมันก็ขำ)
เรา: อย่าๆนี่ของกู (พร้อมทำท่าทางนอยด์ๆแต่ก็ไม่ได้อะไร)
ป. : แหม ล้อเล่นหรอก คนคุยกูมากมาย เอาเลยๆ เดี่ยวกูช่วย
เรา: ต้องแบบนี้สิเพื่อนเรา
หลังจากนั้นไม่กี่วัน ป. ก็ไปสืบหาเฟสบุ๊คของพี่เค้ามาให้เราจนได้ เราเข้าไปส่องถึงรู้ว่าพี่เค้าก็โสด เราก็แอดไป พี่เค้ารับแอดไวมาก เรานี้เขินจนกระโดดเลย เราเข้าไปส่องหน้าเฟสพี่เค้า เค้าก็โพสอะไรไปเรื่อย ไม่ค่อยมีอะไร เราเข้าไปส่องที่เพื่อนของเค้า ก็เจอเฟส ป. เป็นเพื่อนของพี่เค้าด้วย ลืมบอกพี่เค้าชื่อ ด. พอเราเห็นเฟส ป เป็นเพื่อนกับพี่ด. เราก็ไม่ได้เอะใจอะไรมาก แค่มันเอาเฟสพี่เค้ามาได้ก็โอเคแล้ว พอเป็นเพื่อนกันแล้วเราก็สเต็ปอ่อยขั้นรุนแรง ไปกดไลค์รูปเค้าทุกรูป กดทุกโพส จนถูกบล็อคไลค์ 5555555 สักพักพี่ ด. ทักมา...
พี่ด. : ไลค์ขนาดนี้เอาใจพี่ไปมั้ยครับน้อง
เรา : (ขุ่นพระ!!!) 55555 พูดแบบนี้หนูเขินนะพี่
พี่ด. : ก็จริงนะ มาถล่มไลค์พี่ คิดอะไรพี่กับป่าว
เรา : แล้วถ้าคิดจะเป็นอะไรป่าวว ><'' (อ่อยๆด้อีก)
พี่ด. : 555555 ไม่เป็นอะไรอยู่แล้ว เอะ! น้องนี่ใช้คนที่ไปติวหนังสือที่โรงอาหารใช่มั้ย
เรา : ใช่ค่ะ พี่เห็นด้วยหรอ (แอบเขิน)
พี่ด. : เห็นดิ เห็นเราแอบมองใครมาทางนี้ไม่รู้
เรา : หนูก็มองพี่นั้นแหละ
พี่ด. : บอกตรงๆแบบนี้พี่ก็เขินนะ 555555
เรา : หนูเขินกว่า ><
จากนั้นเราก็คุยกับพี่ด. ยาวเลย คุยทั้งวันทั้งคืนเหมือนไม่เคยคุยกันมาก่อน แต่เราก็แคปบางอันที่น่ารักๆไปให้ ป. ดูนะ แล้วบอกว่าขอบคุณมากๆที่หาเฟสพี่เค้ามาให้ ป. ก็บอกดีใจด้วยที่ได้คุยกันซักที ... ชีวิตช่วงนั้นแฮปปี้มาก ได้คุยกับคนที่ชอบแถมเพื่อนก็สนับสนุน ไม่กี่อาทิตย์เรากับพี่ด. ก็ตกลงเป็นแฟนกัน เรื่องมันก็เหมือนจะดีนะ แต่พอคบกันได้สัก2-3 เดือน  พี่ด. เริ่มแปลกไป จากที่เคยมีช่วงเวลาดีๆต่อกัน มันเริ่มหายไป เราก็คงนึกว่ามันเริ่มหมดโปรแล้วหรือเปล่า แต่เค้าก็ไม่ถึงกับแปลกเวอร์นะ หรือเราเองที่ชอบคิดมาก ตั้งแต่คบกันมาพี่ด. ไม่เคยมีผู้หญิงอื่นเลย ไม่เจ้าชู้ แต่เราไว้ใจเค้านะ เราก็นึกได้ว่าเค้าอยู่ปี 4แล้วคงจะยุ่งเรื่องการเรียนจบ การรับปริญญา การหางานอะไรมากมาย เราพยายามจะเข้าใจเค้า ทำตัวเป็นแฟนที่ดี ส่วนเพื่อนรักของเรา ป. ช่วงนี้ป. ไม่ค่อยมาเรียน ไม่ค่อยคุยกับเรา เราทักไปแต่ชอบอ่านไม่ตอบ เราเข้าไปส่องเฟสพี่ด. ก็เห็นป. ไปกดไลค์ตลอด แต่กับโพสเราป. ไม่ค่อยได้กด จากที่ชอบมาคอมเม้นก็ไม่เม้นเลย เราเลยข้องใจว่าเราทำอะไรให้มันโกรธหรือเปล่า เราเลยทักไปหาบอกว่าเป็นอะไรป่าว แต่ป. ก็บอกว่าไม่เป็นไรแค่ไม่สบายนิดหน่อยเลยไม่ค่อยไปเรียน เราก็เลยให้พักผ่อนเยอะเดี่ยวจดที่จะสอบไว้ให้ เรื่องเพื่อนผ่านไปมาต่อเรื่องแฟน เย็นวันนั้นเรามีนัดกับพี่ด. จะไปกินก๋วยเตี๋ยว เราก็มานั่งรอพี่ด. ที่ใต้คณะพี่เค้าจะได้ไปพร้อมกัน เราทักไปหาพี่ด.
เรา : พี่ เค้ารออยู่ข้างล่างแล้วนะ
พี่ด. โทษทีตัวเองเค้ากลับมาหอก่อนตั้งแต่ตอนบ่ายแล้วอ่ะ พอดีมึนหัวนิดหน่อย
เรา : อ้าวว เป็นไรมากป่าว อย่าหักโหมมากนะ ให้ไปหามั้ย
พี่ด. : ไม่ต้องหรอกเดี่ยวติดไข้ เค้ากินยาไปเริ่มง่วงแล้ว ขอบคุณที่เป็นห่วงนะคะที่รัก
เรา : งืออ ก็ได้ หายไวๆนะคะ
พี่ด : ครับแฟน
เราก็เฟลหน่อยๆแต่ก็เข้าใจ ก๋วยเตี๋ยวกินเมื่อไหร่ก็ได้ จากนั้นก็กลับมาหอ แล้วนึกขึ้นได้ว่าจดเรื่องที่จะสอบเอาไว้ให้ป. เราก็เลยจะเอาไปให้ป. เพราะป. คงมาเรียนไม่ได้ในช่วงนี้ เราก็นั่งรถไปหอของป. ห่างจากหอเราประมาณ5 กิโลได้ พอเราไปถึง แล้วขึ้นลิฟต์ ไปถึงหน้าห้องพอดีเราก็เคาะประตู เสียงก็เงียบนะ เราก็เรียกป. ก็ไม่มีใครตอบเราก็เลยลองเปิดประตูปรากฏว่าไม่ได้ล็อค นึกคิดว่ามันไม่สบายอยู่นี่นา คงจะลุกมาเปิดไม่ไหว เราก็เปิดประตู แล้วกำลังจะวางรองเท้าไว้ที่ชั้น เชรดเคร็ก!! เห็นรองเท้าเหมือนของพี่ด. วางอยู่ ตอนนั้นก็ตกใจนะ แต่คิดในแง่ดี รองเท้าแบบนี้เค้าก็ใส่กันเยอะแยะ (โลกสวยไปอีก) จากนั้นก็เดินไปดูห้องโถงก็ไม่มีวี่แววของป. เลยไปเดินไปดูที่ห้องนอน เราก็ทะเล่อทะล่าเปิดเข้าไป เห็นสิ่งที่ไม่อยากจะเห็นที่สุดในชีวิต ... เห็นพี่ด.กับป. นอนอยู่ด้วยกัน คือตอนนั้นหน้าชา ฉากนี้เหมืนในหนัง ไม่คิดว่าจะเกิดขึ้นจริงกับตัวเรา เดี๋ยวนะ เพื่อนรักกู แฟนกู นี่มันเกิดอะไรขึ้น ภาพที่เห็นตรงหน้าคืออะไร ไหนที่บอกไม่สบาย คือตอนนั้นช็อค ร้องไห้ไม่ออก ยืนแน่นิ่งอยู่ตรงนั้น เค้าสองคนหลับกันอยู่ สภาพเปลือกายแต่ห่มผ้า เราก็ทำอะไรไม่ถูก เราเลยถ่ายรูปมา จากนั้นเราก็ออกจากห้องของป. อย่างเหม่อลอย นั่งรถกลับหอเรา พอกลับถึงห้องเราก็มานั่งทบทวนอะไรหลายๆอย่างที่ตัวเรานั้นไม่รู้ 1.ที่ป.บอกไม่สบายคือไม่ได้เป็นอะไร 2.พี่ด. บอกป่วยแล้วไม่ได้เป็นอะไร และเบี้ยวนัดเรา โกหกเรา แล้วกลับไปนอนกับป. 3. รองเท้าที่เห็นนั้นก็ของพี่ด.เอง 4.ทำไมเราไม่รู้ว่าสองคนนี้มีลับลมคำในอะไรกัน 5.ที่ป. ไม่ค่อยตอบอะไรเรา ทำตัวแปลกไปเพราะเหตุนี้หรอ 6.ไหนป.บอกว่าของเพื่อนเราจะไม่แย่ง 7. ไปคุยไปอะไรกันตอนไหนเมื่อไหร่ คำถามมันมีเยอะมาก มากจนคิดไม่ออกแล้ว **ขอตัวไปทำธุระเดี๋ยวมาเล่าต่อนะคะ**