ก่อนอื่นขอเกริ่นก่อนเลยนะคะว่าเราไม่ได้เก่งอะไร และแน่นอนว่ามีคนอื่นที่สามารถหาเงินได้มากกว่าเรา
กระทู้นี้อยากตั้งเพื่อเป็นกำลังใจให้ ผู้ที่ร่วมชะตากรรมที่ขึ้นชื่อว่า "เด็กซิ่ว" เหมือนเราค่ะ
เราเพิ่งเริ่มตั้งกระทู้หากแท็กผิด หรือผิดพลาดตรงไหนขออภัยค่า และแนะนำได้เลยนะคะ
สวัสดีค่ะ เราเคยเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งใน 3K เรียนคณะเกี่ยวกับเคมี ก่อนที่จะเข้ามหาวิทยาลัยเราเป็นเด็กนักเรียนสายวิทย์-คณิตคนหนึ่ง ที่ผู้ใหญ่คิดว่าจะต้องฉลาดแต่เปล่าเลยค่ะ เราโง่ ทั้งคณิต ฟิสิกส์ อังกฤษ ชีวะ เราสอบตกมาแล้วทุกวิชาค่ะ สอบตกจริงๆค่ะสอบซ่อมตลอด ถึงแม้ตอน ม.ต้นและม.ปลายจะอยู่ห้องคิงห้องแรกมาตลอดหกปีแต่เราก็เรียกว่าเป็นเด็กปลายแถวของห้องเลยก็ว่าได้ เกรดรั้งอยู่ลำดับท้ายๆมาโดยตลอด
สาเหตุที่เราเลือกเรียนสาขาวิชาเกี่ยวเคมีมาจากสถาบันติวเตอร์ชื่อดังแห่งหนึ่ง คงไม่มีใครไม่รู้จัก 'เคมีอ.อุ๊' ที่แสนโด่งดังใช่มั้ยคะ TT นั่นแหละค่ะคือจุดเริ่มต้นที่ทำให้เราคิดว่า "เห้ยแกรรรร๊ ตัวฉันต้องถนัดเคมีแน่ๆ" พอขึ้นม.ปลายจะมีวิชาที่เพิ่มเข้ามาคือพวกฟิสิกส์ เคมี ชีวะ (สมัยเราเหมือนตอนม.ต้นจะยากสุดแค่คณิตเพิ่มฯ นะคะ ที่เหลือจะเป็นวิชาพื้นฐานพอเลือกเรียนสายวิทย์เลยมิวิชาการเข้ามาค่อนข้างเยอะ)เราก็แบบมึนงงกับ 3 วิชาดังกล่าวนี้มากกก และไม่เข้าใจอะไรเลยซักนิดเดียวในคาบสอนแรกๆก็ตั้งใจ คาบหลังๆคือหลับค่ะ555555 แล้วก็มีเพื่อนชวนเรียนกวดวิชาเคมีนี่แหละค่ะ เราเป็นคนค่อนข้างหัวไวค่ะหากคนสอนสอนเข้าใจเราจะรับเข้าหัวได้เร็วมาก หลังจากเรียนกวดวิชาคะแนนเราพลิกหลังเท้าเป็นหน้ามือเลยค่ะ เราได้ท็อปวิชาเคมีของห้องตลอดถึงไม่ท็อปก็จะอยู่ลำดับต้นๆ เพื่อนๆก็งงกันใหญ่ทำไมคนแบบเราฉลาด รู้สึกภูมิใจมากค่ะหลังจากนั้นพอเราเริ่มเข้าใจและชื่นชอบจึงสนใจวิชานี้เป็นพิเศษหาความรู้อยู่ตลอดคะแนนเคมีดีมากตลอด 3 ปี เป็นจุดเริมต้นให้เราหลงรักวิชานี้ และ(หลง)คิดว่าถนัดวิชานี้
มาเข้าเรื่องแห่งโลกความจริงที่โหดร้ายดีกว่าค่ะ u______u เราเก่งเคมีขึ้นก็จริงแต่วิชาอื่นเราโง่เหมือนเดิมค่ะ เราจึงเน้นไปเรียนสายเคมีโดยตรงเลยดีกว่าเราสอบตรงติดเกี่ยวกับเคมีที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งแต่ที่นั่นไม่ใช่มหาวิยาลัยที่เราใฝ่ฝัน เราอยากใส่ครุยแดงค่ะจึงสละสิทธ์และยื่นแอดมิดชั่นไป แล้วเราก็ได้เข้ามาเรียนสมใจอยาก YES!!! ดวงตาเป็นประกาย วิงค์ ๆ เด็กโง่แบบเราเข้ามหาลัยที่อยากเข้าได้เหวยย
แต่..... เข้าได้มาก็เท่านั้นแหละค่ะ
ประเดิมเทอมแรกก็ติดโปรเลยค่าาาา ไม่ติด F นะคะเทอมแรก แต่ D เพียบบบ แต่เราไม่รู้สึกรู้สาอะไรด้านเรียนต่อไป T^T เทอมสองเราลงวิชาช่วยเพียบได้เกรด 2.5++ ลบโปรได้ก็โอเคโล่งใจ แต่พอขึ้นปีสองเท่านั้นแหละค่ะปีแรกเป็นแค่การทบกวนเนื้อหาและปูพื้นฐานใหม่แต่ปีสองเริ่มเข้าสู่หลักสูตรที่ลงลึกลงไปจริงๆ
ปี 2 เทอม 1 เราติด F วิชาภาค 2 ตัวเลยค่ะ
ปี 2 เทอม 2 เราถอนวิชาภาค 1 ลงวิชาช่วย (จึงทำให้พ้นโปร)
ปี 3 เทอม 1 เราติด F วิชาภาค 2 ตัว ซึ่งหนึ่งในนั้น เป็นตัวที่เราเคยติดมาแล้ว
เราตัดสินใจว่าจะซิ่วตอนก่อนสอบไฟนอล ของ ปี 3 เทอม 1 แล้วค่ะเพราะเราคิดมาตลอดเลยว่าที่เราอยู่ได้ด้วยวิชาช่วยล้วนๆ ส่วนวิชาภาคเราไม่แตะ C เลย พอเรามาติด F ซ้ำอีกครั้งในวิชาภาคตัวเดิมเราจึงมั่นใจว่าเราไม่เหมาะกับสายนี้จริงๆ ไม่ใช่เราท้อนะคะ (หรืออาจจะใช่นะ ไม่รู้ค่า5555) เพราะนี่เป็นแค่อีก 1 ใน 6 ตัวต่อที่เราต้องเรียน และภาควิชาของมหาวิทยาลัยที่เราเคยเรียนนั้นไม่เปิดซัมเมอร์เราติด F ตอนปี 2 เทอม 1 เราจะสามารถลงเรียนใหม่ได้ปีหน้าคือ ปี 3 เทอม 1 เท่านั้น เพราะเทอม 2 ไม่มีเปิดสอน ใช่ค่ะ แปลว่าหากเราพลาดตรงไหนไปตัวหนึ่งแปลว่าเราต้องเรียนเพิ่มอีก 1 ปี และนี่เราติด F วิชานี 2 ครั้งแปลว่าเราต้องเรียน 4+2 = 6 ปี ถ้า 6 ปีมันจบแน่ๆเราก็จะเรียนค่ะ แต่นี่ถึงเราผ่านตัวนี้ไปได้เราไม่มั่นใจเลยค่ะว่าเราจะไม่ติดตัวอื่นอีกเพราะที่เรียนมาเราไม่เข้าใจเลยพยายามแล้วค่ะ แต่กลายเป็นว่าไม่เข้าใจตั้งแต่แรกวิชาอื่นๆที่ผ่านๆมา ก็แค่ท่องจำเข้าไปสอบ เราจึงมั่นใจว่าถึงเราเรียนไปก็อาจจะไม่จบหรือหากจบออกมาก็ไม่ได้เป็นบุคลากรที่มีคุณภาพอย่างแน่นอนค่ะเป็นเพราะเราทำตัวเราเอง ---------จึงตัดสินใจซิ่ว----------
.......หลายคนคงเริ่มเบื่อ เมื่อไหร่แกจะเข้าเรื่องหาเงินเกือบ 300,000 ซักทีฟระะะ มัวแต่ยืดเยื้อ {ขอโทษค่ะ T_____T}
มาค่ะ!!! ใครคิดว่าซิ่วแล้วต้องเศร้าคะ ใช่ค่ะเศร้า 55555555 ตอนบอกแม่นี่น้ำตาแตก แต่นั่นแหละค่ะเราเศร้าแปปเดียว ครอบครัว พ่อ แม่ พี่ ลูกพี่ลูกน้อง ลุง ป้า น้า อา และแฟนเรา ทุกคนให้กำลังใจดีมากกกก♥ ตอนแรกกะไม่บอกใครแต่รู้กันทั้งตระกูล ฮือออ T^T แต่ก็ดีค่ะกำลังใจเยอะดี แหะๆ
เราเป็นพวกอยู่ว่างไม่ได้ต้องหาอะไรทำเราเคยขายของออนไลน์มาตั้งแต่ ม.4 แล้วค่ะ ขายก๊อกๆแก๊กๆมาเรื่อยๆ เพื่อหาเงินใช้เองและซื้อของที่อยากได้แต่มาหยุดขายตอนเข้ามหาลัยและมีขายประปรายอยู่บ้างแล้วก็หยุดไปอีกเพราะต้องเรียนไม่สะดวกที่จะจริงจัง
แต่พอมาช่วงที่เราตัดสินใจว่าจะซิ่ว (ช่วงก่อนไฟนอลปี 3 เทอม 1 ประมาณปลายเดือน พฤศจิกายน)
เราจึงกลับมาขายของออนไลน์อีกครั้งค่ะ
>>>>>>>
>>>>>>>>>
>>>>>>>>>>> เรารู้สึกเครียดค่ะ จิตตก เลยหางานอดิเรกทำเป็นการขจัดความเครียดของตนเอง
>>>>>>>>>
>>>>>>>
เราจึงเริ่มขายของออนไลน์อีกครั้ง เราเคยขายมาทั้งกระเป๋า รองเท้า เครื่องประดับแต่ก็นานมาแล้วจำนวนคนซื้อและกระแสไม่เหมือนก่อนจึงเริ่มคิดว่าจะขายอะไรดีโดยมองมาที่ตัวเองว่าตัวเราอยากจะได้อะไร ตัวเราชอบอะไร และคิดได้ว่า "เอาวะ เสื้อผ้านี่แหละฉันอยากได้ที่สุดอะแกรรรรร๊ *0* " เลยเลือกขายเสื้อผ้าผู้หญิงเน้นถูก เน้นสวย เน้นว่าคนเห็นแล้วต้องซื้อ คุณภาพเหมาะสมคุ้มเกินราคา ไม่ใช่ถูกแต่ใส่รอบเดียวขาดไรงี้ก็ไม่ไหวเราอยากได้ลูกค้าที่ซื้อแล้วกลับมาซื้ออีก และสำคัญ 'ห้ามตัดราคา' จะพากันตายหมดพวกตัดราคาจะขายได้ก็แค่ในระยะสั้นเท่านั้นแหละค่ะถ้าเจ้าใหญ่เค้าหมดความอดทนเอาลงขายในราคาส่งบ้างแล้วเราจะหนาว555555 ตัวเราจะสำรวจราคาคู่แข่งตลอดและขายที่ราคาเดียวกันหรือใกล้เคียงกันโดยไม่ตัดราคาค่ะ จากนั้นเราก็เริ่มลงขายทุกช่องทางทั้งในกลุ่ม Facebook , Instagram , และแอพพลิเคชั่นขายของ ขายทุกทางเท่าที่จะขายได้โดยทุกครั้งไม่เคยเอาทุนไปลงนะคะ เราเปิดพรีก่อนและเอากำไรจากการพรีออเดอร์ล็อตแรกไปต่อทุนเพื่อมาสต็อกสินค้าเอง และรับตัวแทนจำหน่าย มีเรทราคาส่งสำหรับคนซื้อเยอะ(เราขอสงวนสิทธิ์ไม่บอกชื่อร้านและช่องทางการติดต่อทุกช่องทางนะคะ เราไม่ได้ต้องการมาขายของ อยากให้กระทู้นี้มุ่งประเด็นไปที่การรีวิวชีวิตอย่างแท้จริง) และลงขายเรื่อยๆอย่างต่อเนื่อง หมั่นอัพเดตสินค้า คัดสรรสินค้า และบริการทุกระดับประทับใจ (เดี๋ยวๆไม่ใช่ธนาคารสีเขียว 5555) และก็ทำมาเรื่อยๆได้เดือนกว่าๆตอนใกล้ช่วงปีใหม่ขายดีมากกกก พลังการช็อปทำลายล้างของผู้หญิงสูงอย่างที่คาดไว้จริงๆด้วยค่ะ
ยิ้มปริ่มเลยค่ะ แต่เป็นรอยยิ้มที่มาพร้อมกับหมีแพนด้าใต้ตาต้องแพคของไม่ได้หลับไม่ได้นอน
และเรื่องที่เครียดกว่านั้นก็มาค่ะคือของขายดีมากขายดีจนทุนเรามีไม่พอ ช่องทางการขายหลักของเราคือขายของผ่านแอพแอพหนึ่งไงคะคือลค.ต้องโอนเงินผ่านไปที่แอพรอแอพยืนยันและทางร้านต้องส่งของให้เมื่อลูกค้าได้รับสินค้าร้านถึงจะได้เงิน เอาล่ะสิ แล้วยอดขายช่วงก่อนปีใหม่อยู่ที่ "120,000฿ " กว่าๆค่ะ อันนี้เป็นเงินหมุนนะคะ จะตกกำไรอยู่ที่ประมาณ 20-30% แล้วเราจะไปเอาทุนที่ไหนT__________T ทุนเดิมที่ขายมาเกือบเดือนก็มีแค่ 30K กว่าๆ หมุนจนตัวจะเป็นเกลียว เดือดร้อนถึงพี่สาวเราอีกค่ะ ช่วยแพคของก็ต้องช่วย(อาทิตย์กว่าๆ 400+ เกือบ 500 ชิ้น) แล้วยังจะมาขอยืมเงินอีก แต่พี่สาวเราเห็นว่าเราไม่ได้ลงทุนเปล่าเพราะสินค้าทั้งหมดมีลูกค้าซื้อหมดแล้วจึงให้ยืมเงิน 40K หรือ 50K เราจำไม่ค่อยได้ค่ะแล้วเราก็รอดตัวไป
.....ทำได้เดือนกว่าๆ พอหมดช่วงปีใหม่เรามีเงินเก็บ...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
70 K+ หรือ 70,000฿ กว่าๆนั่นเองค่ะ (หักลบหนี้คืนพี่สาวเรียบร้อย)
เป็นเงินเย็นเงินเก็บประมาณ 40K และเงินหมุน 30K
..
...และทำมาเรื่อยๆจนถึงตอนนี้มีเงินเก็บ 200K+ หรือ 2 แสน กว่าๆต้นๆ เป็นเงินเย็นไม่รวมเงินหมุน
ต้นปีที่ผ่านมาช่วงปีใหม่เราให้พ่อ และแม่ คนละ 10,000 ฿ รวม = 20,000฿
ซื้อโน้ตบุคหนึ่งเครื่อง เพราะเราไม่เคยมีค่ะอยากได้เป็นทุนเดิมและใช้ขายของด้วย = 20,000฿
ค่าใช้จ่ายส่วนตัว,ซื้อของที่อยากได้,ซื้อของเข้าบ้าน = ประมาณ 20,000฿ (ระยะเวลา 6 เดือนนะคะไม่ใช่ใช้ทีเดียว)
ช่วงสงกรานต์การหารกับพี่สาวให้เงินพ่อกับแม่คนละ = 5,000฿
รวมเงินที่เราหาได้ทั้งหมดตัดเศษลง เป็นเงินประมาณ 265,000฿ ค่ะ
ยังไม่รวมของล็ตใหม่ที่เราเพิ่งลงไป 106,440฿ นะคะนี่ก็เป็นกำไรเหมือนกันที่เราเอามาต่อทุนแต่เราไม่ได้นับเพราะยังเป็นเงินหมุนอยู่
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
จบแล้วค่ะเรื่องราวตลอดระยะเวลาประมาณครึ่งปีของเราตั้งแต่รู่ตัวว่าจะซิ่ว
เราเคยท้อนะคะแต่เราไม่ถอยไม่ค่อยเศร้าอะไรนานเพราะได้กำลังใจที่ดีจากทุกๆคนรอบข้าง
หรือถ้าใครเครียดหางานอดิเรกทำแบบเราก็ได้ค่ะ เครียดเหมือนกันแต่ได้เงินด้วย 55555
และได้รู้จักตัวเองว่าตัวเราเองก็มีศักยภาพเพียงพอที่ถึงล้มก็ลุกขึ้นได้ และพร้อมจะเริ่มต้นใหม่
ตอนนี้เราสมัครเรียนมหาวิทยาลัยเอกชนใกล้บ้านเรียนคณะการโรงแรมซึ่งเป็นคณะที่เราอยากเข้าในตอนแรก
แต่ตอนนั้นเราเรียนสายวิทย์เลยคิดเองที่จะเลือกเรียนคณะเคมี ทั้งๆที่แม่เราเชียร์การโรงแรมตั้งแต่แรก ฮือออ น่าจะเชื่อแม่ T^T 55555
...สุดท้ายนี้ขอเป็นกำลังใจให้เพื่อนๆทุกคนที่ซิ่วแล้วหรือกำลังจะซิ่ว
อย่าหมดกำลังใจหรือท้อถอยนะคะ เอาความผิดพลาดที่เคยได้รับปรับใช้กับชีวิตพวกเราเองให้ดียิ่งๆขึ้นต่อไป ให้ความผิดพลาดเป็นบทเรียนแก่ชีวิตแต่อย่าให้มันทำเราจมอยู่กับความเศร้าและความผิดหวังนะคะ ล้มได้เราก็ลุกขึ้นได้อย่าแน่นอนค่ะ สู้ๆนะคะทุกคน
#ปล. เราขอไม่แจ้งชื่อร้าน ชื่อเรา หรือช่องทางการติดต่อใดๆทั้งหน้าและหลังไมค์นะคะ เราตั้งกระทูนี้ขึ้นมาเพื่อให้กำลังใจทุกๆคนที่ทั้งเป็นเด็กซิ่วและไม่ใช่เด็กซิ่วแบบเรา และเป็นแนวทางเผื่อใครอยากเริ่มต้นการหาเงินก็ใช้วิธีเราได้เลยค่ะ ไม่ได้ต้องการแสวงหาผลประโยชน์แต่อย่างใด
#ปล. 2 เราไม่ได้สนับสนุนให้คนซิ่วออกมาหาเงินนะคะไม่ใช่เด็ดขาด
แค่รีวิวชีวิตตัวเองและต้องการสื่อว่าหากผิดพลาดไปแล้วปล่อยมันไปเราลุกขึ้นมาทำสิ่งต่างๆได้
- เพื่อนรุ่นพี่เราที่เป็นชาวต่างชาติเคยกล่าวไว้ว่า -
การเรียนและความรู้เป็นพรอันประเสริฐมันจะติดอยู่กับตัวเราตลอดไป
และเราก็เชื่อแบบนั้นมาตลอดจนถึงตอนนี้ค่ะ
ขอบคุณทุกคนมากๆ นะคะที่สนใจเรื่องราวของเราและอ่านมาจนถึงตอนจบ
"เด็กซิ่ว" กับ เงินเก็บเกือบสามแสน ภายใน 6 เดือน
กระทู้นี้อยากตั้งเพื่อเป็นกำลังใจให้ ผู้ที่ร่วมชะตากรรมที่ขึ้นชื่อว่า "เด็กซิ่ว" เหมือนเราค่ะ
เราเพิ่งเริ่มตั้งกระทู้หากแท็กผิด หรือผิดพลาดตรงไหนขออภัยค่า และแนะนำได้เลยนะคะ
สวัสดีค่ะ เราเคยเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งใน 3K เรียนคณะเกี่ยวกับเคมี ก่อนที่จะเข้ามหาวิทยาลัยเราเป็นเด็กนักเรียนสายวิทย์-คณิตคนหนึ่ง ที่ผู้ใหญ่คิดว่าจะต้องฉลาดแต่เปล่าเลยค่ะ เราโง่ ทั้งคณิต ฟิสิกส์ อังกฤษ ชีวะ เราสอบตกมาแล้วทุกวิชาค่ะ สอบตกจริงๆค่ะสอบซ่อมตลอด ถึงแม้ตอน ม.ต้นและม.ปลายจะอยู่ห้องคิงห้องแรกมาตลอดหกปีแต่เราก็เรียกว่าเป็นเด็กปลายแถวของห้องเลยก็ว่าได้ เกรดรั้งอยู่ลำดับท้ายๆมาโดยตลอด
สาเหตุที่เราเลือกเรียนสาขาวิชาเกี่ยวเคมีมาจากสถาบันติวเตอร์ชื่อดังแห่งหนึ่ง คงไม่มีใครไม่รู้จัก 'เคมีอ.อุ๊' ที่แสนโด่งดังใช่มั้ยคะ TT นั่นแหละค่ะคือจุดเริ่มต้นที่ทำให้เราคิดว่า "เห้ยแกรรรร๊ ตัวฉันต้องถนัดเคมีแน่ๆ" พอขึ้นม.ปลายจะมีวิชาที่เพิ่มเข้ามาคือพวกฟิสิกส์ เคมี ชีวะ (สมัยเราเหมือนตอนม.ต้นจะยากสุดแค่คณิตเพิ่มฯ นะคะ ที่เหลือจะเป็นวิชาพื้นฐานพอเลือกเรียนสายวิทย์เลยมิวิชาการเข้ามาค่อนข้างเยอะ)เราก็แบบมึนงงกับ 3 วิชาดังกล่าวนี้มากกก และไม่เข้าใจอะไรเลยซักนิดเดียวในคาบสอนแรกๆก็ตั้งใจ คาบหลังๆคือหลับค่ะ555555 แล้วก็มีเพื่อนชวนเรียนกวดวิชาเคมีนี่แหละค่ะ เราเป็นคนค่อนข้างหัวไวค่ะหากคนสอนสอนเข้าใจเราจะรับเข้าหัวได้เร็วมาก หลังจากเรียนกวดวิชาคะแนนเราพลิกหลังเท้าเป็นหน้ามือเลยค่ะ เราได้ท็อปวิชาเคมีของห้องตลอดถึงไม่ท็อปก็จะอยู่ลำดับต้นๆ เพื่อนๆก็งงกันใหญ่ทำไมคนแบบเราฉลาด รู้สึกภูมิใจมากค่ะหลังจากนั้นพอเราเริ่มเข้าใจและชื่นชอบจึงสนใจวิชานี้เป็นพิเศษหาความรู้อยู่ตลอดคะแนนเคมีดีมากตลอด 3 ปี เป็นจุดเริมต้นให้เราหลงรักวิชานี้ และ(หลง)คิดว่าถนัดวิชานี้
มาเข้าเรื่องแห่งโลกความจริงที่โหดร้ายดีกว่าค่ะ u______u เราเก่งเคมีขึ้นก็จริงแต่วิชาอื่นเราโง่เหมือนเดิมค่ะ เราจึงเน้นไปเรียนสายเคมีโดยตรงเลยดีกว่าเราสอบตรงติดเกี่ยวกับเคมีที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งแต่ที่นั่นไม่ใช่มหาวิยาลัยที่เราใฝ่ฝัน เราอยากใส่ครุยแดงค่ะจึงสละสิทธ์และยื่นแอดมิดชั่นไป แล้วเราก็ได้เข้ามาเรียนสมใจอยาก YES!!! ดวงตาเป็นประกาย วิงค์ ๆ เด็กโง่แบบเราเข้ามหาลัยที่อยากเข้าได้เหวยย
แต่..... เข้าได้มาก็เท่านั้นแหละค่ะ
ประเดิมเทอมแรกก็ติดโปรเลยค่าาาา ไม่ติด F นะคะเทอมแรก แต่ D เพียบบบ แต่เราไม่รู้สึกรู้สาอะไรด้านเรียนต่อไป T^T เทอมสองเราลงวิชาช่วยเพียบได้เกรด 2.5++ ลบโปรได้ก็โอเคโล่งใจ แต่พอขึ้นปีสองเท่านั้นแหละค่ะปีแรกเป็นแค่การทบกวนเนื้อหาและปูพื้นฐานใหม่แต่ปีสองเริ่มเข้าสู่หลักสูตรที่ลงลึกลงไปจริงๆ
ปี 2 เทอม 1 เราติด F วิชาภาค 2 ตัวเลยค่ะ
ปี 2 เทอม 2 เราถอนวิชาภาค 1 ลงวิชาช่วย (จึงทำให้พ้นโปร)
ปี 3 เทอม 1 เราติด F วิชาภาค 2 ตัว ซึ่งหนึ่งในนั้น เป็นตัวที่เราเคยติดมาแล้ว
เราตัดสินใจว่าจะซิ่วตอนก่อนสอบไฟนอล ของ ปี 3 เทอม 1 แล้วค่ะเพราะเราคิดมาตลอดเลยว่าที่เราอยู่ได้ด้วยวิชาช่วยล้วนๆ ส่วนวิชาภาคเราไม่แตะ C เลย พอเรามาติด F ซ้ำอีกครั้งในวิชาภาคตัวเดิมเราจึงมั่นใจว่าเราไม่เหมาะกับสายนี้จริงๆ ไม่ใช่เราท้อนะคะ (หรืออาจจะใช่นะ ไม่รู้ค่า5555) เพราะนี่เป็นแค่อีก 1 ใน 6 ตัวต่อที่เราต้องเรียน และภาควิชาของมหาวิทยาลัยที่เราเคยเรียนนั้นไม่เปิดซัมเมอร์เราติด F ตอนปี 2 เทอม 1 เราจะสามารถลงเรียนใหม่ได้ปีหน้าคือ ปี 3 เทอม 1 เท่านั้น เพราะเทอม 2 ไม่มีเปิดสอน ใช่ค่ะ แปลว่าหากเราพลาดตรงไหนไปตัวหนึ่งแปลว่าเราต้องเรียนเพิ่มอีก 1 ปี และนี่เราติด F วิชานี 2 ครั้งแปลว่าเราต้องเรียน 4+2 = 6 ปี ถ้า 6 ปีมันจบแน่ๆเราก็จะเรียนค่ะ แต่นี่ถึงเราผ่านตัวนี้ไปได้เราไม่มั่นใจเลยค่ะว่าเราจะไม่ติดตัวอื่นอีกเพราะที่เรียนมาเราไม่เข้าใจเลยพยายามแล้วค่ะ แต่กลายเป็นว่าไม่เข้าใจตั้งแต่แรกวิชาอื่นๆที่ผ่านๆมา ก็แค่ท่องจำเข้าไปสอบ เราจึงมั่นใจว่าถึงเราเรียนไปก็อาจจะไม่จบหรือหากจบออกมาก็ไม่ได้เป็นบุคลากรที่มีคุณภาพอย่างแน่นอนค่ะเป็นเพราะเราทำตัวเราเอง ---------จึงตัดสินใจซิ่ว----------
.......หลายคนคงเริ่มเบื่อ เมื่อไหร่แกจะเข้าเรื่องหาเงินเกือบ 300,000 ซักทีฟระะะ มัวแต่ยืดเยื้อ {ขอโทษค่ะ T_____T}
มาค่ะ!!! ใครคิดว่าซิ่วแล้วต้องเศร้าคะ ใช่ค่ะเศร้า 55555555 ตอนบอกแม่นี่น้ำตาแตก แต่นั่นแหละค่ะเราเศร้าแปปเดียว ครอบครัว พ่อ แม่ พี่ ลูกพี่ลูกน้อง ลุง ป้า น้า อา และแฟนเรา ทุกคนให้กำลังใจดีมากกกก♥ ตอนแรกกะไม่บอกใครแต่รู้กันทั้งตระกูล ฮือออ T^T แต่ก็ดีค่ะกำลังใจเยอะดี แหะๆ
เราเป็นพวกอยู่ว่างไม่ได้ต้องหาอะไรทำเราเคยขายของออนไลน์มาตั้งแต่ ม.4 แล้วค่ะ ขายก๊อกๆแก๊กๆมาเรื่อยๆ เพื่อหาเงินใช้เองและซื้อของที่อยากได้แต่มาหยุดขายตอนเข้ามหาลัยและมีขายประปรายอยู่บ้างแล้วก็หยุดไปอีกเพราะต้องเรียนไม่สะดวกที่จะจริงจัง
แต่พอมาช่วงที่เราตัดสินใจว่าจะซิ่ว (ช่วงก่อนไฟนอลปี 3 เทอม 1 ประมาณปลายเดือน พฤศจิกายน)
เราจึงกลับมาขายของออนไลน์อีกครั้งค่ะ
>>>>>>>
>>>>>>>>>
>>>>>>>>>>> เรารู้สึกเครียดค่ะ จิตตก เลยหางานอดิเรกทำเป็นการขจัดความเครียดของตนเอง
>>>>>>>>>
>>>>>>>
เราจึงเริ่มขายของออนไลน์อีกครั้ง เราเคยขายมาทั้งกระเป๋า รองเท้า เครื่องประดับแต่ก็นานมาแล้วจำนวนคนซื้อและกระแสไม่เหมือนก่อนจึงเริ่มคิดว่าจะขายอะไรดีโดยมองมาที่ตัวเองว่าตัวเราอยากจะได้อะไร ตัวเราชอบอะไร และคิดได้ว่า "เอาวะ เสื้อผ้านี่แหละฉันอยากได้ที่สุดอะแกรรรรร๊ *0* " เลยเลือกขายเสื้อผ้าผู้หญิงเน้นถูก เน้นสวย เน้นว่าคนเห็นแล้วต้องซื้อ คุณภาพเหมาะสมคุ้มเกินราคา ไม่ใช่ถูกแต่ใส่รอบเดียวขาดไรงี้ก็ไม่ไหวเราอยากได้ลูกค้าที่ซื้อแล้วกลับมาซื้ออีก และสำคัญ 'ห้ามตัดราคา' จะพากันตายหมดพวกตัดราคาจะขายได้ก็แค่ในระยะสั้นเท่านั้นแหละค่ะถ้าเจ้าใหญ่เค้าหมดความอดทนเอาลงขายในราคาส่งบ้างแล้วเราจะหนาว555555 ตัวเราจะสำรวจราคาคู่แข่งตลอดและขายที่ราคาเดียวกันหรือใกล้เคียงกันโดยไม่ตัดราคาค่ะ จากนั้นเราก็เริ่มลงขายทุกช่องทางทั้งในกลุ่ม Facebook , Instagram , และแอพพลิเคชั่นขายของ ขายทุกทางเท่าที่จะขายได้โดยทุกครั้งไม่เคยเอาทุนไปลงนะคะ เราเปิดพรีก่อนและเอากำไรจากการพรีออเดอร์ล็อตแรกไปต่อทุนเพื่อมาสต็อกสินค้าเอง และรับตัวแทนจำหน่าย มีเรทราคาส่งสำหรับคนซื้อเยอะ(เราขอสงวนสิทธิ์ไม่บอกชื่อร้านและช่องทางการติดต่อทุกช่องทางนะคะ เราไม่ได้ต้องการมาขายของ อยากให้กระทู้นี้มุ่งประเด็นไปที่การรีวิวชีวิตอย่างแท้จริง) และลงขายเรื่อยๆอย่างต่อเนื่อง หมั่นอัพเดตสินค้า คัดสรรสินค้า และบริการทุกระดับประทับใจ (เดี๋ยวๆไม่ใช่ธนาคารสีเขียว 5555) และก็ทำมาเรื่อยๆได้เดือนกว่าๆตอนใกล้ช่วงปีใหม่ขายดีมากกกก พลังการช็อปทำลายล้างของผู้หญิงสูงอย่างที่คาดไว้จริงๆด้วยค่ะ
ยิ้มปริ่มเลยค่ะ แต่เป็นรอยยิ้มที่มาพร้อมกับหมีแพนด้าใต้ตาต้องแพคของไม่ได้หลับไม่ได้นอน
และเรื่องที่เครียดกว่านั้นก็มาค่ะคือของขายดีมากขายดีจนทุนเรามีไม่พอ ช่องทางการขายหลักของเราคือขายของผ่านแอพแอพหนึ่งไงคะคือลค.ต้องโอนเงินผ่านไปที่แอพรอแอพยืนยันและทางร้านต้องส่งของให้เมื่อลูกค้าได้รับสินค้าร้านถึงจะได้เงิน เอาล่ะสิ แล้วยอดขายช่วงก่อนปีใหม่อยู่ที่ "120,000฿ " กว่าๆค่ะ อันนี้เป็นเงินหมุนนะคะ จะตกกำไรอยู่ที่ประมาณ 20-30% แล้วเราจะไปเอาทุนที่ไหนT__________T ทุนเดิมที่ขายมาเกือบเดือนก็มีแค่ 30K กว่าๆ หมุนจนตัวจะเป็นเกลียว เดือดร้อนถึงพี่สาวเราอีกค่ะ ช่วยแพคของก็ต้องช่วย(อาทิตย์กว่าๆ 400+ เกือบ 500 ชิ้น) แล้วยังจะมาขอยืมเงินอีก แต่พี่สาวเราเห็นว่าเราไม่ได้ลงทุนเปล่าเพราะสินค้าทั้งหมดมีลูกค้าซื้อหมดแล้วจึงให้ยืมเงิน 40K หรือ 50K เราจำไม่ค่อยได้ค่ะแล้วเราก็รอดตัวไป
.....ทำได้เดือนกว่าๆ พอหมดช่วงปีใหม่เรามีเงินเก็บ...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
70 K+ หรือ 70,000฿ กว่าๆนั่นเองค่ะ (หักลบหนี้คืนพี่สาวเรียบร้อย)
เป็นเงินเย็นเงินเก็บประมาณ 40K และเงินหมุน 30K
..
...และทำมาเรื่อยๆจนถึงตอนนี้มีเงินเก็บ 200K+ หรือ 2 แสน กว่าๆต้นๆ เป็นเงินเย็นไม่รวมเงินหมุน
ต้นปีที่ผ่านมาช่วงปีใหม่เราให้พ่อ และแม่ คนละ 10,000 ฿ รวม = 20,000฿
ซื้อโน้ตบุคหนึ่งเครื่อง เพราะเราไม่เคยมีค่ะอยากได้เป็นทุนเดิมและใช้ขายของด้วย = 20,000฿
ค่าใช้จ่ายส่วนตัว,ซื้อของที่อยากได้,ซื้อของเข้าบ้าน = ประมาณ 20,000฿ (ระยะเวลา 6 เดือนนะคะไม่ใช่ใช้ทีเดียว)
ช่วงสงกรานต์การหารกับพี่สาวให้เงินพ่อกับแม่คนละ = 5,000฿
รวมเงินที่เราหาได้ทั้งหมดตัดเศษลง เป็นเงินประมาณ 265,000฿ ค่ะ
ยังไม่รวมของล็ตใหม่ที่เราเพิ่งลงไป 106,440฿ นะคะนี่ก็เป็นกำไรเหมือนกันที่เราเอามาต่อทุนแต่เราไม่ได้นับเพราะยังเป็นเงินหมุนอยู่
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
จบแล้วค่ะเรื่องราวตลอดระยะเวลาประมาณครึ่งปีของเราตั้งแต่รู่ตัวว่าจะซิ่ว
เราเคยท้อนะคะแต่เราไม่ถอยไม่ค่อยเศร้าอะไรนานเพราะได้กำลังใจที่ดีจากทุกๆคนรอบข้าง
หรือถ้าใครเครียดหางานอดิเรกทำแบบเราก็ได้ค่ะ เครียดเหมือนกันแต่ได้เงินด้วย 55555
และได้รู้จักตัวเองว่าตัวเราเองก็มีศักยภาพเพียงพอที่ถึงล้มก็ลุกขึ้นได้ และพร้อมจะเริ่มต้นใหม่
ตอนนี้เราสมัครเรียนมหาวิทยาลัยเอกชนใกล้บ้านเรียนคณะการโรงแรมซึ่งเป็นคณะที่เราอยากเข้าในตอนแรก
แต่ตอนนั้นเราเรียนสายวิทย์เลยคิดเองที่จะเลือกเรียนคณะเคมี ทั้งๆที่แม่เราเชียร์การโรงแรมตั้งแต่แรก ฮือออ น่าจะเชื่อแม่ T^T 55555
...สุดท้ายนี้ขอเป็นกำลังใจให้เพื่อนๆทุกคนที่ซิ่วแล้วหรือกำลังจะซิ่ว
อย่าหมดกำลังใจหรือท้อถอยนะคะ เอาความผิดพลาดที่เคยได้รับปรับใช้กับชีวิตพวกเราเองให้ดียิ่งๆขึ้นต่อไป ให้ความผิดพลาดเป็นบทเรียนแก่ชีวิตแต่อย่าให้มันทำเราจมอยู่กับความเศร้าและความผิดหวังนะคะ ล้มได้เราก็ลุกขึ้นได้อย่าแน่นอนค่ะ สู้ๆนะคะทุกคน
#ปล. เราขอไม่แจ้งชื่อร้าน ชื่อเรา หรือช่องทางการติดต่อใดๆทั้งหน้าและหลังไมค์นะคะ เราตั้งกระทูนี้ขึ้นมาเพื่อให้กำลังใจทุกๆคนที่ทั้งเป็นเด็กซิ่วและไม่ใช่เด็กซิ่วแบบเรา และเป็นแนวทางเผื่อใครอยากเริ่มต้นการหาเงินก็ใช้วิธีเราได้เลยค่ะ ไม่ได้ต้องการแสวงหาผลประโยชน์แต่อย่างใด
#ปล. 2 เราไม่ได้สนับสนุนให้คนซิ่วออกมาหาเงินนะคะไม่ใช่เด็ดขาด
แค่รีวิวชีวิตตัวเองและต้องการสื่อว่าหากผิดพลาดไปแล้วปล่อยมันไปเราลุกขึ้นมาทำสิ่งต่างๆได้
- เพื่อนรุ่นพี่เราที่เป็นชาวต่างชาติเคยกล่าวไว้ว่า -
การเรียนและความรู้เป็นพรอันประเสริฐมันจะติดอยู่กับตัวเราตลอดไป
และเราก็เชื่อแบบนั้นมาตลอดจนถึงตอนนี้ค่ะ
ขอบคุณทุกคนมากๆ นะคะที่สนใจเรื่องราวของเราและอ่านมาจนถึงตอนจบ