ลูกเราเพิ่งเข้าอนุบาล1 ปกติเป็นเด็กทานยากอยู่แล้ว เลือกทานแต่ของที่ชอบ แม่ก็พยายามฝึกนะคะ แต่คงยังไม่พอ YY ปกติทานข้าวที่บ้านก็นั่งโต๊ะทานพร้อมกัน ก็ให้ทานเองค่ะ ยกเว้นเวลาปู่ย่ามา ย่าชอบป้อนค่ะ ตามป้อน เดินป้อน อ่อนใจค่ะ บอกจนปากจะฉีกถึงรูหู บ่นที่ก็เลิกทำที พอนานๆก็ทำอีก เราเลยปล่อยค่ะ อยากทำไรก็ทำ เราถือว่าเราเป็นแม่ แม่ต้องเป็นหลัก ควบคุมระเบียบ ส่วนคนอื่นช่างเค้า ปัญหามันอยู่ตรงที่ว่า ที่รร.เค้าทำข้าวแดง หรือข้าวมันปูค่ะ ไม่ต้องจินตนการก็รู้ลูกไม่กินแน่นอน เพราะเค้าเคยทานแต่ข้าวขาว ที่บ้านก็ทานแต่ข้าวขาวค่ะ เพราะพ่อเค้าก็ไม่ทานข้าวอื่น ข้าวกล้อง ข้าวแดง ไม่เอาเลย   จึงเป็นสาเหตุที่บ้านเราทานแต่ข้าวขาวค่ะ และเวลาเวลาเห็นสิ่งแปลกปลอม หรือของที่ไม่เคยทาน จะปฏิเสธทันที แม่ก็บอกเหตุผลครูนะคะ ครูก็บอก อ่อ....ไม่เป็นไรค่ะ ค่อยๆฝึกไป บอกตามตรงว่า นึกไม่ออกเลยค่ะ ว่าลูกจะกินยังไง รู้ฤทธิ์พอสมควร เป็นอันว่าทุกวันลูกก็ไม่ทานข้าวกลางวันค่ะ กลับมานี่คือหิวโซเลย
และรร.มีกฏห้ามนำอาหารหรือขนมใดๆมาทานที่รร.ค่ะ ถ้าเด็กแพ้อะไรแม่ครัวจะทำให้เป็นพิเศษ และส่วนตัวเราก็หวังให้การมารร.ช่วยฝึกเรื่องการทานของลูกอยู่แล้ว ถึงไม่มีกฏ ก็ไม่อยากให้ข้าวไปกินค่ะ ตอนนี้เลยได้แต่คิดว่า ทำยังไงให้เค้ายอมหัดกินแทนข้าวขาวค่ะ ขอคำปรึกษาหน่อยนะคะ