เราพูดชอบบอกเลิกแฟนเพราะแฟนไม่มีเวลาให้ หลังๆมานี้ก็ติดเกม จนอยู่ๆเขาก็หายไป เราติดต่อเขาไม่ได้เลยแล้วค่อนข้างอยู่ไกลกัน
เฟซบุ๊กไม่บล๊อค ไลน์ก็ไม่บล๊อค ไม่บล๊อคเลยซักทางค่ะ โทรไปก็ไม่รับแต่รับทุกเบอร์เว้นเบอร์เรา
ถ้าเราเอาเบอร์เพื่อนโทรแล้วรู้ว่าเป็นเราเขาตัดทันที เห็นเขาออนตลอดแต่เขาไม่ตอบและไม่อ่านเราเลยประมาณเกือบครึ่งปีละ
เขาเป็นคนที่ไม่ค่อยจะเรียน เล่นเกมในคาบ เวลามีการบ้านบางทีเราก็สอนเขา ช่วยเขาทำ เขาก็ซื้อของมาให้พ่อแม่เราบ่อยๆ เราคบกันเรื่อยๆเปื่อยๆ
แต่เราจะแบ่งเวลากันว่า ถ้าใกล้สอบสองอาทิตย์งดเที่ยวนะ ไม่นอนดึกนะ ใครอ่านหนังสือดึกๆก็ผลัดกันอยู่เป็นเพื่อน
เราเป็นคนตลกค่ะ เวลาเขาอยู่กับเราเขาจะชอบหัวเราะและยิ้ม ทั้งๆที่เขาเป็นคนเย็นชา เราคิดถึงรอยยิ้มนั้นนะ รอยยิ้มที่ไม่ค่อยมีใครได้เห็น
ชอบแกล้งแฟนด้วย เรานึกถึงแต่สิ่งดีๆของเขานะ แต่ตอนนี้เขาคงนึกถึงแต่เรื่องแย่ๆของเราอยู่
ไม่ได้เรียนที่เดียวกันแต่เราเคยไปหาอยู่ค่ะครั้งนึงที่ร.ร.เขา ตอนที่หายไปประมาณสองเดือน เราก็ถามว่าทำแบบนี้ทำไม? ไม่รักกันแล้วหรอ? เขาบอกว่ารักอยู่ แต่สายตาเขามองเราเย็นชามากกก เราก็ยืนร้องไห้ตรงนั้น ละเขาก็ขอตัวไปเรียนพิเศษ ขอดูมือถือก็ไม่ได้คุยกับใครใหม่นะ
เราก็ถามว่าตอบเค้าหรือส่งติ๊กเก้อมาสักอันมันยากหรอ เขาก็บอกว่าเรียนทั้งวันไม่ว่างแต่เครื่องอย่างร้อนอ่ะ เขาติดเกมมือถืออะค่ะ
หลังจากตอนนั้นตอนเล่นเกมเขาก็ทำเป็นไม่เห็นเรา เราชวนเขาเล่น เขาก็กดค้นหาห้องเลยอ่ะ เล่นเกือบทุกวันกับเพื่อนเขาน่ะค่ะ ปกติเขาจะเล่นกับเราและเพื่อนเรา
เขาสนิทกับเพื่อนเรามากค่ะเผลอๆมากกว่าเราอีก แต่เราไม่ค่อยรู้จักสังคมฝ่ายเขาเลย พึ่งมารู้จักตอนเขาหายไปเนี่ยแหละค่ะ
เราส่งข้อความส่งรูปส่งคลิปเป็นร้อยๆ เขาไม่อ่านเลยค่ะ เรารู้สึกผิดนะคะที่เราชอบพูดอะไรทำร้ายจิตใจ
ชอบทำให้เขาร้องไห้เสียใจ แต่เขาเหมือนเกลียดเราไปแล้วอ่า
แรกๆเขาไม่เป็นแบบนี้ ตอบแชทไว เปิดกล้องทุกวัน เที่ยวด้วยกันอาทิตย์ละครั้ง
หลังๆเล่นแต่เกม ขนาดไปเที่ยวด้วยกันยังเอามือถือขึ้นมาเล่นเลย ตอบช้า กลับจากโรงเรียนก็นอนเลย คุยอีกทีวันถัดไปไรงี้อะค่ะ
เขาไม่เคยงอนไม่เคยโกรธเราเลยค่ะ นี่ครั้งแรก สำนึกผิดมากๆแต่ไม่มีแม้แต่โอกาส
เราทำอะไรไม่ได้เลยค่ะ นอกจากรอ เลยอยากรู้ว่าเขาจะเกลียดเราไปอีกนานแค่ไหนคะ เป็นแค่เพื่อนก็ยังดี
จบแบบนี้มันคาใจมากๆ เขาไม่บอกเลิกไม่พูดอะไรเลยค่ะ เรามหาลัยแฟนม. 6 ไม่เคยมีแฟนมาก่อนทั้งคู่ค่ะ งงใจ
ปล.
เรายังไม่ลืมและไม่เลิกรักเขาเลย เพ้อถึงตลอดเลยค่ะ เดี๋ยวก็ร้องไห้เดี๋ยวก็ปกติค่ะ เราไม่อยากเป็นแบบนี้มีใครมีประสบกาณ์เข้ารักษากับจิตแพทย์มั้ยอะคะ
คือถ้าเราร้องไห้จากเรื่องอะไรมาเช่น เรื่องเพื่อน ครอบครัวหรือการเรียน เราจะคิดมากละเอาเรื่องนี้ไปรวมด้วยอะค่ะ ร้องแบบคูณสอง จิตตกมากกก
ถ้าอ่านยากก็ขอโทษด้วยนะคะ
คนเราจะรู้สึกเกลียดใครสักคนได้นานแค่ไหนกันคะ
เราพูดชอบบอกเลิกแฟนเพราะแฟนไม่มีเวลาให้ หลังๆมานี้ก็ติดเกม จนอยู่ๆเขาก็หายไป เราติดต่อเขาไม่ได้เลยแล้วค่อนข้างอยู่ไกลกัน
เฟซบุ๊กไม่บล๊อค ไลน์ก็ไม่บล๊อค ไม่บล๊อคเลยซักทางค่ะ โทรไปก็ไม่รับแต่รับทุกเบอร์เว้นเบอร์เรา
ถ้าเราเอาเบอร์เพื่อนโทรแล้วรู้ว่าเป็นเราเขาตัดทันที เห็นเขาออนตลอดแต่เขาไม่ตอบและไม่อ่านเราเลยประมาณเกือบครึ่งปีละ
เขาเป็นคนที่ไม่ค่อยจะเรียน เล่นเกมในคาบ เวลามีการบ้านบางทีเราก็สอนเขา ช่วยเขาทำ เขาก็ซื้อของมาให้พ่อแม่เราบ่อยๆ เราคบกันเรื่อยๆเปื่อยๆ
แต่เราจะแบ่งเวลากันว่า ถ้าใกล้สอบสองอาทิตย์งดเที่ยวนะ ไม่นอนดึกนะ ใครอ่านหนังสือดึกๆก็ผลัดกันอยู่เป็นเพื่อน
เราเป็นคนตลกค่ะ เวลาเขาอยู่กับเราเขาจะชอบหัวเราะและยิ้ม ทั้งๆที่เขาเป็นคนเย็นชา เราคิดถึงรอยยิ้มนั้นนะ รอยยิ้มที่ไม่ค่อยมีใครได้เห็น
ชอบแกล้งแฟนด้วย เรานึกถึงแต่สิ่งดีๆของเขานะ แต่ตอนนี้เขาคงนึกถึงแต่เรื่องแย่ๆของเราอยู่
ไม่ได้เรียนที่เดียวกันแต่เราเคยไปหาอยู่ค่ะครั้งนึงที่ร.ร.เขา ตอนที่หายไปประมาณสองเดือน เราก็ถามว่าทำแบบนี้ทำไม? ไม่รักกันแล้วหรอ? เขาบอกว่ารักอยู่ แต่สายตาเขามองเราเย็นชามากกก เราก็ยืนร้องไห้ตรงนั้น ละเขาก็ขอตัวไปเรียนพิเศษ ขอดูมือถือก็ไม่ได้คุยกับใครใหม่นะ
เราก็ถามว่าตอบเค้าหรือส่งติ๊กเก้อมาสักอันมันยากหรอ เขาก็บอกว่าเรียนทั้งวันไม่ว่างแต่เครื่องอย่างร้อนอ่ะ เขาติดเกมมือถืออะค่ะ
หลังจากตอนนั้นตอนเล่นเกมเขาก็ทำเป็นไม่เห็นเรา เราชวนเขาเล่น เขาก็กดค้นหาห้องเลยอ่ะ เล่นเกือบทุกวันกับเพื่อนเขาน่ะค่ะ ปกติเขาจะเล่นกับเราและเพื่อนเรา
เขาสนิทกับเพื่อนเรามากค่ะเผลอๆมากกว่าเราอีก แต่เราไม่ค่อยรู้จักสังคมฝ่ายเขาเลย พึ่งมารู้จักตอนเขาหายไปเนี่ยแหละค่ะ
เราส่งข้อความส่งรูปส่งคลิปเป็นร้อยๆ เขาไม่อ่านเลยค่ะ เรารู้สึกผิดนะคะที่เราชอบพูดอะไรทำร้ายจิตใจ
ชอบทำให้เขาร้องไห้เสียใจ แต่เขาเหมือนเกลียดเราไปแล้วอ่า
แรกๆเขาไม่เป็นแบบนี้ ตอบแชทไว เปิดกล้องทุกวัน เที่ยวด้วยกันอาทิตย์ละครั้ง
หลังๆเล่นแต่เกม ขนาดไปเที่ยวด้วยกันยังเอามือถือขึ้นมาเล่นเลย ตอบช้า กลับจากโรงเรียนก็นอนเลย คุยอีกทีวันถัดไปไรงี้อะค่ะ
เขาไม่เคยงอนไม่เคยโกรธเราเลยค่ะ นี่ครั้งแรก สำนึกผิดมากๆแต่ไม่มีแม้แต่โอกาส
เราทำอะไรไม่ได้เลยค่ะ นอกจากรอ เลยอยากรู้ว่าเขาจะเกลียดเราไปอีกนานแค่ไหนคะ เป็นแค่เพื่อนก็ยังดี
จบแบบนี้มันคาใจมากๆ เขาไม่บอกเลิกไม่พูดอะไรเลยค่ะ เรามหาลัยแฟนม. 6 ไม่เคยมีแฟนมาก่อนทั้งคู่ค่ะ งงใจ
ปล.
เรายังไม่ลืมและไม่เลิกรักเขาเลย เพ้อถึงตลอดเลยค่ะ เดี๋ยวก็ร้องไห้เดี๋ยวก็ปกติค่ะ เราไม่อยากเป็นแบบนี้มีใครมีประสบกาณ์เข้ารักษากับจิตแพทย์มั้ยอะคะ
คือถ้าเราร้องไห้จากเรื่องอะไรมาเช่น เรื่องเพื่อน ครอบครัวหรือการเรียน เราจะคิดมากละเอาเรื่องนี้ไปรวมด้วยอะค่ะ ร้องแบบคูณสอง จิตตกมากกก
ถ้าอ่านยากก็ขอโทษด้วยนะคะ