สวัสดีค่ะ ตอนนี้กำลังจะจบปี 1 ค่ะ คณะสายศิลป์ที่ก็มีชื่ออยู่ ที่มหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งค่ะ
(ไม่ขอเอ่ยละกันนะคะว่าคณะไหน ม.ไหน)
คือเราเอง เป็นเด็กสายวิทย์มาก่อน เป็นเด็กวิทย์แบบวิทย์จ๋ามาก
มีเพื่อนก็เป็นเด็กสายวิทย์เหมือนกัน เคยไปอยู่คณะสายวิทย์ละก็ซิ่วมาอยู่คณะนี้
ซึ่งเราค้นพบว่า มันต่างกันมากกกกกกกกก
คือตอนแรกก็พอรู้แหละ ว่าเออสังคมมันก็คงไม่เหมือนเดิม คงไม่มีความสตริกเท่าเด็กวิทย์ แต่ก็มีความติสท์กว่างี้
แต่ก็ไม่ได้คิดว่าจะต่างกันขนาดนี้
ตั้งแต่ระบบการคิด การประมวลผล การจัดลำดับความสำคัญ การบริหาร พังค่ะ พังๆๆๆๆๆ
(ไม่ได้หมายถึงเด็กสายศิลป์ทุกคนนะคะ แต่เด็กคณะนี้ที่เราเจอส่วนใหญ่เป็นแบบนี้จริงๆ)
ทำอะไรตามใจ ไม่โฟกัสที่โจทย์ที่ได้มา บริหารเวลาก็ไม่เป็น มาปั่นนาทีสุดท้าย
แล้วงานแนวนี้มันใช่อะไรที่ทำสองวิเสร็จหรอ ไม่ใช่ป่ะ
อีกอย่างเลยคือเรื่องการจับกลุ่ม
คือเรื่องกลุ่มมันก็มีทุกที่แหละเนอะ เพียงแต่ที่นี่คือกลุ่มสตรองมาก มากจนแบบคนนอกกลุ่มหลงไปนี่แทบไม่มีที่ยืน
ซึ่ง เห้ยยย นั่นก็เพื่อนนะะะ แต่ก็รู้สึกแบบนั้นจริงๆ
ทุกวันนี้คือถ้าไม่ได้อยู่กับคนในกลุ่มมันจะรู้สึกเคว้งมากเลย เหมือนอยู่ท่ามกลางคนไม่รู้จักทั้งที่ก็เพื่อนในคณะ
พี่คณะเองตอนรับน้องแรกๆก็คุยดีอยู่หรอก แต่หลังๆก็ชวนแต่คนรู้จัก คนสนิท ส่วนที่เหลือก็ถูกทิ้งไว้
พี่คะ ที่พี่บอกอย่าทิ้งใครไว้ข้างหลัง แต่พี่กำลังทิ้งน้องส่วนหนึ่งไว้ข้างหลังนะคะ
เรื่องจับกลุ่มนินทาก็แรงมาก ใครไม่ใช่กลุ่มตัวเองแค่นั่งหายใจก็โดนนินทาได้แล้ว
อยากรู้ว่าคณะอื่นมีแบบนี้ไหมคะ มันเป็นเรื่องปกติของคณะมหาลัยจริงๆน่ะหรอคะ
แต่ที่ที่ก่อนเราจะซิ่วมามันไม่เป็นแบบนี้นะ คิดถึงเพื่อนที่นั่นตลอดเลยเวลาเจออะไรแบบนี้
เราถามตัวเองบ่อยมากว่าเราต้องอยู่กับอะไรแบบนี้ต่อไปอีกสามปีจริงๆน่ะหรอ
เราชอบคณะนี้นะ แต่ก็เริ่มจะไม่ไหวกับสังคมแบบนี้แล้ว
ความจริงมีรายละเอียดยิบย่อยอีกเยอะมากที่ไม่ได้พูดึง
ไม่อยากจะมองเลยว่าเพราะเป็นเด็กวิทย์กับเด็กศิลป์ และเราเป็นเด็กวิทย์ที่เข้ากับเด็กศิลป์ไม่ได้
(แต่ในกลุ่มเราก็มีเด็กศิลป์นะ ก็อยู่ด้วยกันได้ ถึงจะมีปัญหาหน่อยๆตอนทำงานแต่ก็อยู่ในะดับปกติ)
หรือเพราะเราแค่เข้าไม่ได้กับสังคมในคณะนี้คะ
เด็กวิทย์ที่อยู่คณะสายศิลป์เคยเจอแบบนี้ไหมคะ แล้วถ้าเคย ทำยังไงคะ (นอกจากทำใจให้ชิน...)
อยากให้พูดคุยแลกเปลี่ยนประสบการณ์นะคะ ตรงไหนที่เรามองแคบไปแนะนำได้นะคะ
ขออย่างเดียวอย่าเพิ่งด่ากันเลยนะคะ ช่วงนี้จิตใจอ่อนแอจริงๆค่ะ
ทำไมถึงเป็นคณะที่ต้องอยู่แบบหวาดระแวงได้ขนาดนี้กันนะ
(ไม่ขอเอ่ยละกันนะคะว่าคณะไหน ม.ไหน)
คือเราเอง เป็นเด็กสายวิทย์มาก่อน เป็นเด็กวิทย์แบบวิทย์จ๋ามาก
มีเพื่อนก็เป็นเด็กสายวิทย์เหมือนกัน เคยไปอยู่คณะสายวิทย์ละก็ซิ่วมาอยู่คณะนี้
ซึ่งเราค้นพบว่า มันต่างกันมากกกกกกกกก
คือตอนแรกก็พอรู้แหละ ว่าเออสังคมมันก็คงไม่เหมือนเดิม คงไม่มีความสตริกเท่าเด็กวิทย์ แต่ก็มีความติสท์กว่างี้
แต่ก็ไม่ได้คิดว่าจะต่างกันขนาดนี้
ตั้งแต่ระบบการคิด การประมวลผล การจัดลำดับความสำคัญ การบริหาร พังค่ะ พังๆๆๆๆๆ
(ไม่ได้หมายถึงเด็กสายศิลป์ทุกคนนะคะ แต่เด็กคณะนี้ที่เราเจอส่วนใหญ่เป็นแบบนี้จริงๆ)
ทำอะไรตามใจ ไม่โฟกัสที่โจทย์ที่ได้มา บริหารเวลาก็ไม่เป็น มาปั่นนาทีสุดท้าย
แล้วงานแนวนี้มันใช่อะไรที่ทำสองวิเสร็จหรอ ไม่ใช่ป่ะ
อีกอย่างเลยคือเรื่องการจับกลุ่ม
คือเรื่องกลุ่มมันก็มีทุกที่แหละเนอะ เพียงแต่ที่นี่คือกลุ่มสตรองมาก มากจนแบบคนนอกกลุ่มหลงไปนี่แทบไม่มีที่ยืน
ซึ่ง เห้ยยย นั่นก็เพื่อนนะะะ แต่ก็รู้สึกแบบนั้นจริงๆ
ทุกวันนี้คือถ้าไม่ได้อยู่กับคนในกลุ่มมันจะรู้สึกเคว้งมากเลย เหมือนอยู่ท่ามกลางคนไม่รู้จักทั้งที่ก็เพื่อนในคณะ
พี่คณะเองตอนรับน้องแรกๆก็คุยดีอยู่หรอก แต่หลังๆก็ชวนแต่คนรู้จัก คนสนิท ส่วนที่เหลือก็ถูกทิ้งไว้
พี่คะ ที่พี่บอกอย่าทิ้งใครไว้ข้างหลัง แต่พี่กำลังทิ้งน้องส่วนหนึ่งไว้ข้างหลังนะคะ
เรื่องจับกลุ่มนินทาก็แรงมาก ใครไม่ใช่กลุ่มตัวเองแค่นั่งหายใจก็โดนนินทาได้แล้ว
อยากรู้ว่าคณะอื่นมีแบบนี้ไหมคะ มันเป็นเรื่องปกติของคณะมหาลัยจริงๆน่ะหรอคะ
แต่ที่ที่ก่อนเราจะซิ่วมามันไม่เป็นแบบนี้นะ คิดถึงเพื่อนที่นั่นตลอดเลยเวลาเจออะไรแบบนี้
เราถามตัวเองบ่อยมากว่าเราต้องอยู่กับอะไรแบบนี้ต่อไปอีกสามปีจริงๆน่ะหรอ
เราชอบคณะนี้นะ แต่ก็เริ่มจะไม่ไหวกับสังคมแบบนี้แล้ว
ความจริงมีรายละเอียดยิบย่อยอีกเยอะมากที่ไม่ได้พูดึง
ไม่อยากจะมองเลยว่าเพราะเป็นเด็กวิทย์กับเด็กศิลป์ และเราเป็นเด็กวิทย์ที่เข้ากับเด็กศิลป์ไม่ได้
(แต่ในกลุ่มเราก็มีเด็กศิลป์นะ ก็อยู่ด้วยกันได้ ถึงจะมีปัญหาหน่อยๆตอนทำงานแต่ก็อยู่ในะดับปกติ)
หรือเพราะเราแค่เข้าไม่ได้กับสังคมในคณะนี้คะ
เด็กวิทย์ที่อยู่คณะสายศิลป์เคยเจอแบบนี้ไหมคะ แล้วถ้าเคย ทำยังไงคะ (นอกจากทำใจให้ชิน...)
อยากให้พูดคุยแลกเปลี่ยนประสบการณ์นะคะ ตรงไหนที่เรามองแคบไปแนะนำได้นะคะ
ขออย่างเดียวอย่าเพิ่งด่ากันเลยนะคะ ช่วงนี้จิตใจอ่อนแอจริงๆค่ะ