กระทู้นี้ผมแอคเคาท์เพื่อนมาเขียนนะครับ
ผิดผลาดยังไงก็ขอโทษด้วย

ขอพื้นที่ระบายเล็กๆในพันทิปครับ

ผมมีเพื่อนผู้หญิงที่มหาลัยเรียนคณะเดียวกันคนนึงครับ
เราดูเป็นคนชอบอะไรเหมือนๆกัน
ผมก็เลยสนใจเธอ แอบเหล่ๆบ้างไรบ้าง
แต่เธอมีแฟนอยู่แล้วครับตอนนั้น

หลังจากนั้นพอเธอเลิกกับแฟนผมก็เลยเข้าหาเธอ
เริ่มจากเนียนทักไปคุยเรื่องงาน
จนสนิทกันขึ้นมา ผมก็เริ่มจีบเธอครับ
ดูแลเธอ ไปไหนก็ถาม ดึกก็บอกให้ไปนอน บอกฝันดี เป็นคนปลุก เค้าไม่สบายผมก็คอยถาม
เค้าเครียด เค้าเสียใจ ผมก็คอยปลอบ คอยให้กำลังใจ

แต่เธอมักจะพูดถึงแต่แฟนเก่า เหมือนกับว่า
เธอติดอยู่อีกฝั่งของกำแพงในหัวใจที่ทำให้เธอยังคงคิดถึงแต่คนๆนั้น
และก็ไม่สามารถออกจากกำแพงนั้นเพื่อเปิดใจรับผู้ชายคนอื่นได้อีกแล้ว
ผมพยายามปลอบเธอ ดูแลเธอ พยายามทำลายกำแพงของเธอ แต่เธอยังคงรักในคนเก่าอยู่ ไม่ว่าเธอจะง้อยังไงแล้วเค้าจะทำร้ายจิตใจเธอแค่ไหน เธอก็ยังคงไม่ยอมถอดใจ

ส่วนผมที่พยายามจะช่วยเธอแค่ฝ่ายเดียว ในเมื่อตัวเธอเองไม่ได้มีความพยายามที่จะออกจากกำแพงนั้นเลย แถมเธอยังบอกว่าผมเป็นแค่เพื่อนที่ดีด้วย (กุต้องดีใจมั้ยเนี่ย?)

ผมก็คิดว่า...ควรถอดใจได้แล้วครับ ในเมื่อสิ่งที่ผมให้มันไม่มีความหมายอะไรกับเธอเลย ผมคงไม่มีแรงที่จะสู้กำแพงในใจเธอแล้วครับ ผมคงต้องยอมแพ้แค่นี้

ขอถอยกลับไปอยู่แค่เฟรนโซน คุยกันแค่เพื่อนคุยกันก็พอดีกว่าครับ
ผมคงดูแลเธอแบบที่เคยทำไม่ได้แล้ว ใจผมมันไม่ไหว ยิ่งสู้ยิ่งใจพัง

ถ้าเธอได้อ่านกระทู้นี้อยากจะบอกแค่ว่า กุที่แสนดีคนนั้นสู้ใจไม่ไหวแล้วว่ะ โชคดีกับเส้นทางที่เลือกเถอะ  

มีคคห.ยังไงมาแบ่งปันกันนะครับ
#วอนอย่าด่าเยอะเพราะเขียนไปแล้ว
ถ้าเขียนวนไปวนมาก็ขอโทษด้วยครับ