เมื่อชีวิตป.โทไม่ง่ายอย่างที่คิด ควรทำอย่างไรดีคะ?

สวัสดีค่ะชาวพันทิป ตอนนี้เรากำลังเรียนป.โทอยู่ค่ะ สาขาที่เราเรียนเกี่ยวกับทางวิทยาศาสตร์ค่ะ   แต่ต้องเล่าที่มาก่อนว่า...สาเหตุที่เราเรียนต่อโทเพราะพ่อแม่อยากให้เป็น อ. ค่ะ ซึ่งเราไม่ได้ชอบทางนี้ตั้งแต่แรก แต่เราเป็นคนทนเรียนได้แต่ก็ไม่ใช่ว่าเก่งนะคะ พ่อแม่เราเลยตะล่อมเราเรื่อยมา และด้วยนิสัยเราไม่เคยขัดใจพ่อแม่มาก่อน เราก็เลยลองสอบดูค่ะ ปรากฎว่าสอบติดค่ะ พอเราเข้าเรียน...เราอยากได้อะไรพ่อแม่หาให้เราทุกอย่างเลยค่ะ ไม่ว่าจะเงิน รถ หอ ของทุกอย่าง ขอแค่เราเรียนให้เขา เขาให้เราได้หมดทุกอย่าง เราเรียนคอร์สเวิร์คมาแล้วประมาณปีครึ่ง และเริ่มทำแลปมาได้ประมาณ 1 ปี ซึ่งผลที่ได้ก็ไม่ค่อยน่าพึงพอใจเท่าไหร่ ตอนนี้กำลังจะหมดปีที่ 2 ของเราแล้ว แต่ปัญหาหลักมันไม่ได้อยู่ตรงนี้ค่ะ มันอยู่ตรงที่ว่าเราเริ่มรู้สึกเบื่อถึงเบื่อมากกกกกกก ไม่อยากจะเข้าหา advisor เพราะ advisor เราค่อนข้างดุและโมโหง่ายค่ะ เราจึงทนรับแรงกดดันไม่ไหว  โดนดุมากๆก็เครียดไม่อยากทำอะไรเลย ไม่อยากทำแลป ไม่อยากจะแก้งานหรือไม่อยากแม้แต่จะหยิบเปเปอร์มาอ่าน เรารู้สึกว่าเมื่อก่อนเราเคยมีความสุขกว่านี้ เรากำลังทำอะไรอยู่ก็ไม่รู้ที่ไม่ใช่ตัวเราเลย เราเหนื่อยไปหมด ทำไมเราต้องมาเครียดนั่งร้องไห้คนเดียวทุกวัน จนบางทีก็ไม่ออกจากห้องไปสุงสิงกับเพื่อนเลยทั้งๆที่เป็นปกติเป็นคนร่าเริงมาก เราเลยมีความคิดว่าไม่อยากจะเรียนต่อแล้วค่ะ เราได้ไปปรึกษากับเพื่อนๆพี่ๆที่เรียนด้วย เขาก็บอกว่าเราโชคดีกว่าคนอื่นนะ ทั้งได้รับทุนจากมหาวิทยาลัยตลอดการศึกษา และตอนนี้กำลังจะไปพรีเซ้นส์งานที่ต่างประเทศ แต่ทำไมเราไม่รู้สึกดีใจเลยค่ะ  เราเคยคุยกับพ่อแม่ไปครั้งนึงว่าเราท้อ เราเหนื่อย เราไม่อยากเรียนแล้ว พ่อแม่ก็ได้แต่ปลอบให้เราสู้ต่อไป เรากลัวนะคะว่าถ้าเราไม่เรียนต่อพ่อแม่เราจะรู้สึกผิดหวัง เสียใจ เพราะเราเป็นความหวังของพวกเขา แต่ตอนนี้สภาพจิตใจเราย่ำแย่ค่ะ หดหู่มาก บางทีก็ไม่ทำอะไรเลยได้แต่นั่งเหม่อไปเฉยๆ ใครเคยเป็นแบบนี้บ้างคะ พอจะมีวิธีแนะนำให้หายจากอาการเหล่านี้ไหมคะ หรือว่าเราไม่ควรที่จะทนเรียนต่อไปดีคะ?

ปล. ท้ายที่สุดเราก็ยังไม่แน่ใจว่าเราจะเป็น อ. หรือไม่ เพราะความฝันของเราจริงๆ คือ แค่อยากมีร้านเบเกอรี่เฉยๆค่ะ แต่ที่บ้านไม่ค่อยสนับสนุน อยากให้เป็น อ. เพราะจะได้มีอาชีพที่มั่นคง แต่คนเรียนเนี่ยจะเป็นศพแล้วค่ะ/ ปาดน้ำตา