EP 1
6.00น.
ฉันตื่นขึ้นมาพร้อมกับเดินลงไปเปิดผ้าม่านออก ทำให้แสงแดดยามเช้าเล็ดลอดเข้ามาในห้อง อ่า...ไม่คิดว่าการตื่นเช้ามันจะรู้สึกดีขนาดนี้^0^
ก๊อกๆ
“คุณหนูค่า ตื่นได้แล้วคะ เช้าแล้วนะคะ..”
ป้านวลเดินขึ้นมาปลุกฉันอย่างเป็นประจำทุกเช้า ป้านวลเป็นแม่บ้านในคฤหาส์นของฉันเอง ชีวิตคุณหนูและการเป็นเน็ตไอดอลของฉันดีมากเลยละ^^ ฮิๆ
“คะป้านวล พิ้งกำลังจะไปอาบน้ำแล้วคะ^^”
ฉันพูดจบก็หยิบผ้าเช็ดตัว เดินเข้าไปห้องน้ำ ฉันอาบน้ำไม่นานหรอก 5นาทีเสร็จ (วิ่งผ่านน้ำเอา555) จากนั้นฉันก็มาแต่งตัวแล้วรีบลงไปข้างล่าง ไม่อยากให้ทุกคนรอนาน
ตึกๆ
“พิ้ง! อย่าวิ่งสิลูก..เดี๋ยวก็ตกบันไดหรอก”
เสียงแม่ของฉันเอง แหะๆ ฉันคงรีบไปหน่อย พี่ชายตัวดีของฉันยังไม่ลงมาเลย หรือว่าฉันจะตื่นเช้าไปหรอ..
“ยืนบื้ออะไรตรงนี้นะ! เกะกะจริงๆ”
พูดไม่ทันขาดคำ นั้นไง จนได้ ฉันโดนแบบนี้ประจำแหละ เช้าๆต้องโดนแขวะตลอด ชิ!
“ทางมีตั้งเยอะแยะ เดินทางอื่นไม่เป็นหรือไง”
คิดว่าฉันจะยอมโดนง่ายๆหรอ แขวะกลับได้เหมือนกันละยะ
“เดี๋ยวนี้ กล้าหยอกย้อนพี่หรอไง!”
“ฉันก็มีปากเหมือนกัน ทำไมจะหยอกย้อนไม่ได้!”
เปรี้ยงๆๆ
ตอนนี้เกิดสงครามระหว่างฉันกับพี่ แน่ละ ใครจะไปยอมละ อีกอย่างฉันก็ไม่ยอมแพ้คนอย่างพี่ง่ายๆหรอก! ระหว่างที่เราใช้สายตาปะทะกันอยู่นั้น คุณพ่อก็เดินลงมาพอดี
“เฮ้อ...จะกินกันไหมข้าวอะ ทะเลาะกันอยู่ได้!”
คุณพ่อพูดขึ้น ทำให้สงครามฉันและพี่หยุดลง แล้วเราสองคนก็เดินไปนั่งที่โต๊ะ ในระหว่างรับประทานอาหารกันอยู่ คุณพ่อกับคุณแม่ก็ปรึกษาเรื่องไปเที่ยวกันสุดสัปดาห์นี้ ส่วนฉันกับพี่ก็นั่งเงียบจนรับประทานอาหารเสร็จ แล้วคุณพ่อก็ขับรถไปส่งโรงเรียน
โรงเรียนเซนต์แฮดเทอร์
ฉันกับพี่ลงมาจากรถ พร้อมกับกล่าวลาพ่อ แล้วเราก็เดินเข้าโรงเรียนกัน ฉันกับพี่ถูกจับตามองเป็นตลอดที่เดินเข้ามา แน่ละ ฉันกับพี่ เราเป็นเน็ตไอดอลชื่อดังนี้นา ใครจะไม่จับตามอง แต่พี่นะดังกว่าฉันเยอะ พวกผู้หญิงเลยหันมาสนใจแต่เขา T^T ส่วนฉันก็มีพวกผู้ชายมาสนใจเยอะ ถือว่าเท่ากันละนะ^^ แต่ฉันสะใจพี่อยู่อย่างหนึ่งนะ เพราะว่า......
“กรี๊ดๆนั้น! เอเคอร์นี้นะ!!!”
จ้ะ=_=” ชื่ออย่างกับหน่วยมาตราวัด พวกผู้หญิงในโรงเรียนต่างกรี๊ดกร๊าดให้กับผู้มาใหม่ อย่าง เอเคอร์ หนุ่มฮอตของโรงเรียน เขาถือเป็นศัตรูเบอร์หนึ่งของพี่ฉันเลยละ เรื่องนี้ละที่ฉันบอกว่าสะใจ^^ เพราะเอเคอร์นะ หล่อ รวย ไม่แพ้พี่ฉันเลย นี้ถ้าเขาเป็นเน็ตไอดอลเหมือนกับฉันและพี่นะ หึๆ รับรองว่าพี่ฉันจมดิ่งไปเลยค่ะ=_=”
“ชิ! น่ารำคาญ!”
ทันใดนั้นเองพี่ฉันก็สบถออกมา
“อิจฉาอะดิ ยอมรับมาเหอะนะ”
ฉันพูดพร้อมหันไปมองเอเคอร์ที่โดนสาวๆลุมล้อมอยู่
“อิจฉาไร! อย่ามาพูดมั่วๆ”
พี่หันมาตะคอกใส่ฉันทันที เนี่ยหรอไม่อิจฉา=_=”
“แต่เขาหล่อดีนะ ไม่แปลกหรอกที่พี่จะอิจฉา”
หึๆ ถึงคราวฉันเอาคืนบ้างละ
“พิ้ง! อย่าไปเข้าใกล้มัน! เข้าใจไหม! ถ้าพี่เห็นเธออยู่กับมันสองต่อสองละก็ รับรองพี่โกรธจริงๆแน่!”
เอาแล้วไง คำว่าโกรธของพี่ฉันมันเลวร้ายสุดๆเลยนะ! คราวก่อนโกรธฉันไปตั้ง 5เดือนกว่าๆเลยเชียวนะ กว่าจะขอคืนดีได้แทบตาย
“รู้แล้วนะ พิ้งไม่เข้าใกล้หรอก พี่ก็รู้ว่าสเป็คพิ้งไม่ใช่คนแบบนั้น”
ฉันพูดพร้อมเดินตามพี่ไป จนถึงหน้าห้องเรียนของฉัน ไม่อยากจะบอกว่าฉันกับพี่ถึงจะทะเลาะกันแค่ไหนก็ตาม แต่พี่ก็ยังห่วงฉันอยู่ดี มาส่งหน้าห้องฉันทุกวัน ฉันก็รักพี่เหมือนกันแหละนะ^^
“ ไปเข้าห้องได้แล้ว แล้วตอนเย็นเดี๋ยวพี่โทรหา”
“ค่า คุณพี่ชายยย”
ฉันลากเสียงยาวเพื่อกวนประสาทพี่^^
“อย่ามากวน ไปได้แล้ว!”
“รู้แล้วๆ”
ฉันพูดเสร็จก็เดินเข้าห้องมา ส่วนพี่ฉันก็เดินไปที่ห้องตัวเอง ระหว่างฉันเดินเข้ามา ฉันแจกยิ้มให้ทุกคน^^ ฉันทำแบบนี้ประจำแหละ ทุกคนก็เลยชอบฉัน
“พิ้ง! ทางนี้!”
เสียงยัยเฟล เพื่อนสนิทของฉันเอง ยัยนี่เรียกดังชะมัด กลัวฉันจะไม่ได้ยินรึไง=_=”
“ยัยเฟล จะตะโกนทำไมยะ ฉันไม่ได้หูตึงนะ!”
ฉันเดินเข้าไปแล้วว่ามันทันที ก็จริงนี่ ตะโกนสะเหมือนฉันอยู่บนดาวอังคารสะอย่างนั้น
“แหม ฉันก็ไม่ได้ตะโกนดังขนาดนั้นไหมละ ช่างมันเถอะ แล้วแกอะ เด่นมาตั้งแต่เช้าเลยนะยะ จะมีสักวันไหมที่จะไม่เด่นกับคนอื่นบ้างอะ”
ยัยนี่=_=” ไม่ยอมรับว่าตะโกนเสียงดัง ยังจะมาว่ากันอีก
“ทำไงได้ ก็คนมันดัง ฮิๆ^^”
“จ้า แม่คุณหนูไอดอล=_=” นั้น! อาจาร์มาละ”
พอยัยเฟลบอก ฉันก็กลับมานั่งที่เก้าอี้ข้างๆมัน แล้วก็เริ่มเรียนไปเรื่อยๆ จนถึงเวลาพักเที่ยง ฉันกับเฟล ก็เดินไปที่โรงอาหารของโรงเรียนกัน
“แกจะกินไรอะ”
ยัยเฟลหันมาถามฉัน
“ไม่รู้เหมือนกัน แต่คนเยอะอะ หาโต๊ะกันก่อนเหอะ”
ฉันกับยัยเฟล เดินหาโต๊ะจนทั่วโรงอาหาร แต่ก็ไม่มีโต๊ะไหนว่างเลย=_=” จนสายตาฉันหันไปสะดุดกับโต๊ะของพี่ไวท์ พี่ชายของฉัน^0^ ฉันเลยสะกิดยัยเฟล แล้วลากมันมาที่โต๊ะของพี่ไวท์
“พี่ไวท์!”
ฉันเรียกพี่ไวท์ก่อนจะไปถึงโต๊ะ ทั้งโต๊ะเขามีเพื่อนของพี่ 2-3 คน แล้วก็พี่ไวท์นั่งกินข้าวกันอยู่
“พิ้ง ? มีอะไร ทำไมไม่ไปกินข้าวอะ”
“ก็กำลังจะกิน แต่หาโต๊ะไม่ได้เลยอะดิ เลยจะมานั่งกับพี่ด้วยอะ”
ทั้งโต๊ะดูเหมือนจะต้อนรับฉันกับยัยเฟลนะ แต่สายตาพี่ฉันนิแบบ......=_=”
“หาโต๊ะไม่ได้ก็ไม่ต้องกินดิ “
อะไรนะ! อีพี่บ้า จะใจร้ายเกินไปหน่อยไหม ชิ!
“เฮ้ย ไวท์! น้องแกเลยนะเว้ย ทำไมใจร้ายกับน้องแบบนั้นวะ”
เพื่อนของพี่ไวท์ หันมาว่าพี่ไวท์ แต่พี่ไวท์ก็ทำหน้าตาเฉยชา หืม...นี้ถ้าไม่นับเป็นพี่ฉันนะ ฉันเตะก้านคอไปแล้ว=_=”
“พิ้งๆ นั้นๆ ตรงนั้น”
ยัยเฟลหันมากระซิบกับฉันแล้วชี้ไปยังโต๊ะที่...เอเคอร์กับเพื่อนๆของเขานั่งอยู่ นั้นทำให้ฉันคิดแผนดีๆออก หึๆ ขอบใจมากยัยเฟล^^
“ไม่เป็นไร ถ้าพี่ไม่ให้ฉันนั่งกับพี่ ฉันไปนั่งโต๊ะนั้นก็ได้ ไป!เฟล”
ฉันจับมือยัยเฟล ทำท่าทีเดินไปยังโต๊ะของเอเคอร์ แต่พี่ฉันรู้ทัน จึงดึงแขนฉันกลับมา
แต่ว่า ดึงเบาๆหน่อยไม่ได้รึไง=_=” ฉันเจ็บนะ
“พี่ไม่ได้บอกสักหน่อยว่าไม่ให้นั่ง อยากนั่งก็นั่งดิ”
ทีอย่างนี้ละ=_=” ชิ เอาแต่ใจชะมัด แต่ก็เอาเถอะ ดีกว่าไม่มีโต๊ะนั่ง สุดท้ายฉันก็มานั่งข้างๆพี่ไวท์ แล้วยัยเฟลก็นั่งตรงข้ามฉัน ระหว่างนั่งกินเพื่อนพี่ไวท์ชวนคุยตลอดเลย=_=” ใช่ว่าจะไม่อยากคุยหรอกนะ แต่เล่นคุยซะจนฉันจะไม่ได้กินข้าว.....คิดผิดคิดถูกที่มานั่งเนี่ย=_=”
16.00น .
เป็นเวลาเลิกเรียนพอดี ฉันกับยัยเฟลเดินถือกระเป๋าออกมาจากห้องเรียน ฉันเดินคุยกับยัยเฟล จนพี่ไวท์โทรมาตามที่บอกไว้
ตื้ดๆ
“ฮัลโหล พี่?”
(พิ้ง อยู่ไหน?)
“ฉันเดินออกมาจากห้องเรียนแล้ว พี่จะให้รอไหนละ”
(อืม เดินมารอพี่ที่ใต้ต้นไทรของโรงเรียนนะ เดี๋ยวพี่ไป)
“ค่า”
ฉันแยกกับเฟล แล้วเดินไปตามจุดที่พี่บอกให้รอ โชคดีที่ใต้ต้นไม้ของโรงเรียนเรามีม้านั่งด้วย ฉันเลยไปนั่งรอพี่ พรางเอาโทรศัพท์มาเล่นไปฆ่าเวลา
“ว่าไง”
เอ๊ะ? เท่าที่ได้ยินไม่ใช่เสียงพี่ฉันแน่อะ แล้วเสียงนี้คือ.......
“เอเคอร์?!”
เอาไงดี! เขามาได้ไงเนี่ย ที่สำคัญถ้าพี่มาเห็นเข้าละก็ ฉันตายแน่เลย T^T
“ทำไมต้องตกใจขนาดนั้น?”
ไม่ให้ตกใจได้ไง=0=” นายเล่นเข้ามาหาฉันแบบนี้ฉันก็ตายละสิ
“นะ..นายมีไรหรอ ทำไมมาอยู่นี้อะ^^”
“อ่อ ฉันมาหาเธอนั้นแหละ^^”
มาหาฉัน??? เพื่ออะไร? ทำไมมาเอาตอนนี้ละT^T
“มาหาฉัน? มะ..มีเรื่องไรหรอ”
“ก็เรื่อง....”
“พิ้ง!!”
เอาแล้วไง งานเข้าแล้ว พี่ไวท์มาพอดีT^T จะแก้ตัวไงดีละเนี่ย แต่ว่า ฉันไม่ผิดนี้น่า เขาเองมาหาฉันก่อนเองนิ
“พะ...พี่ไวท์^^”
“กลับบ้าน!”
พี่ไวท์ฉุดแขนฉันลากออกไป โอ้ย! เจ็บอะ ดึงแรงไปแล้วT^T
“เดี๋ยวสิครับ!”
เอเคอร์ก็หันมาจับมือฉันอีกคน เอาเข้าไป เล่นชักกะเยอร์เลยไหมละ ถ้าจะเป็นแบบนี้T^T
“ปล่อยมือน้องสาวฉัน!”
“ผมมีเรื่องจะคุยกับน้องสาวคุณนะครับ!”
“แต่ฉันไม่ให้คุย! ปล่อยมือ! ไม่เห็นหรือไง คนขับรถฉันมารับแล้ว!”
พี่ไวท์พูดพร้อมชี้มือไปทางหน้าประตูโรงเรียน ที่มีรถของคฤหาส์นแล้วก็คนขับรถของเรา ยืนรออยู่ ทำให้เอเคอร์นั้น ปล่อยมือฉันออก แล้วพี่ไวท์ก็ลากฉันไปเลย พอมาถึงที่รถพี่ไวท์ก็ผลัก ขอใช้คำว่าผลักเลยนะT^T ฉันรู้เลยว่า พี่โกรธฉันอยู่แน่ๆอะ ทำไงดีT^T
“พ...พี่ไวท์”
“ทำไม! ถึงอยู่กับมัน!”
พี่ไวท์หันมาตะคอกใส่ฉัน ทำให้ฉันรู้สึกกลัวมาก ฉันไม่เคยเห็นเขาน่ากลัวได้ขนาดนี้เลยT^T
“พิ้งไม่ได้ไปหาเขานะ! เขามาหาพิ้งเอง แล้วอีกอย่าง....”
“เขามาหาพิ้ง! แล้วพิ้งก็อยู่กับมันสองคนงั้นหรอ!”
พี่ไวท์หันมาตะคอกต่อ ทั้งๆที่ฉันยังอธิบายไม่จบเลย=_=”
“พี่! ฟังกันก่อนดิ! บอกว่ามันไม่มีอะไรไง!”
ฉันเริ่มตะคอกกลับบ้าง ทนไม่ไว้แล้วนะ! ไม่ฟังกันบ้างเอาแต่ว่าๆฉันอยู่ฝ่ายเดียว
“งั้นก็บอกมา ทำไมถึงอยู่กับมันสองคน!”
“ก็พี่บอกว่า ให้พิ้งไปรอที่ใต้ต้นไทรของโรงเรียน พิ้งก็ไปนั่งรอ แล้วเอเคอร์ จู่ๆเขาก็เดินมาหาฉันเอง แต่ฉันกับเขาไม่ได้คุยอะไรกัน พี่ก็เดินเข้ามาก่อน”
“จะบอกว่า พี่ไปขัดงั้นสิ!”
“พี่ไวท์! มันไม่ใช่อย่างงั้น!”
“พอ! ทีหลังถ้าพี่ไปเห็นอีก เรื่องมันไม่จบง่ายๆแบบนี้แน่! เข้าใจไหม!”
“ค่ะT^T”
ฉันตอบรับด้วยสีหน้าเศร้า ซึ่งพี่ไวท์ก็เห็นนั้นแหละ แต่เขาก็หันหน้าไปทางอื่น ตลอดทางเรานั่งเงียบมาจนถึงคฤหาส์น เมื่อคนขับรถมาเปิดประตูรถ พี่ไวท์ก็เดินลงไปโดยไม่รอฉัน (ปกติก็ไม่รออยู่แล้วอะนะ=_=”) แล้วเดินขึ้นห้องไป และปิดประตูด้วยความโมโห ทำให้แม่หันมาถามฉัน เพราะไม่เคยเห็นพี่เขาเป็นแบบนี้มาก่อน
“พิ้ง พี่เขาเป็นไรหรอลูก ทำไมถึงโมโหกลับมาละ?”
“ไม่มีอะไรหรอกคะแม่^^ พี่เขาคงหงุดหงิดนิดหน่อยนะ”
พอฉันตอบเสร็จ ฉันก็เดินกลับห้อง โชคดีที่แม่ไม่ถามไรต่อ แล้วเดินเข้าไปในครัวเพื่อเตรียมอาหาร ส่วนฉันเข้าห้องมา ก็เปิดคอมเพื่อทำหน้าที่ เน็ตไอดอลชื่อดัง^^
ผ่านไป 1 ชั่วโมง ป้านวลก็มาเรียกฉันกับพี่ลงไปกินข้าว ซึ่งระหว่างเดินลงไป พี่ไวท์ไม่มองหน้าฉันเลยT^T สงสัยโกรธจริงๆ ระหว่างทานข้าวฉันกับพี่ไวท์แทบมองหน้ากันไม่ติด จนกระทั่งทานข้าวกันเสร็จ พี่ก็เดินกลับห้องไป โดยไม่คุยกับฉันอีกT^T หวังว่าพรุ่งนี้พี่ไวท์คงหายโกรธฉันละนะ.....
ปล.หัดแต่งใหม่ ติชมได้นะคะ^^
สาวไอดอลกับนายหนุ่มฮอต
6.00น.
ฉันตื่นขึ้นมาพร้อมกับเดินลงไปเปิดผ้าม่านออก ทำให้แสงแดดยามเช้าเล็ดลอดเข้ามาในห้อง อ่า...ไม่คิดว่าการตื่นเช้ามันจะรู้สึกดีขนาดนี้^0^
ก๊อกๆ
“คุณหนูค่า ตื่นได้แล้วคะ เช้าแล้วนะคะ..”
ป้านวลเดินขึ้นมาปลุกฉันอย่างเป็นประจำทุกเช้า ป้านวลเป็นแม่บ้านในคฤหาส์นของฉันเอง ชีวิตคุณหนูและการเป็นเน็ตไอดอลของฉันดีมากเลยละ^^ ฮิๆ
“คะป้านวล พิ้งกำลังจะไปอาบน้ำแล้วคะ^^”
ฉันพูดจบก็หยิบผ้าเช็ดตัว เดินเข้าไปห้องน้ำ ฉันอาบน้ำไม่นานหรอก 5นาทีเสร็จ (วิ่งผ่านน้ำเอา555) จากนั้นฉันก็มาแต่งตัวแล้วรีบลงไปข้างล่าง ไม่อยากให้ทุกคนรอนาน
ตึกๆ
“พิ้ง! อย่าวิ่งสิลูก..เดี๋ยวก็ตกบันไดหรอก”
เสียงแม่ของฉันเอง แหะๆ ฉันคงรีบไปหน่อย พี่ชายตัวดีของฉันยังไม่ลงมาเลย หรือว่าฉันจะตื่นเช้าไปหรอ..
“ยืนบื้ออะไรตรงนี้นะ! เกะกะจริงๆ”
พูดไม่ทันขาดคำ นั้นไง จนได้ ฉันโดนแบบนี้ประจำแหละ เช้าๆต้องโดนแขวะตลอด ชิ!
“ทางมีตั้งเยอะแยะ เดินทางอื่นไม่เป็นหรือไง”
คิดว่าฉันจะยอมโดนง่ายๆหรอ แขวะกลับได้เหมือนกันละยะ
“เดี๋ยวนี้ กล้าหยอกย้อนพี่หรอไง!”
“ฉันก็มีปากเหมือนกัน ทำไมจะหยอกย้อนไม่ได้!”
เปรี้ยงๆๆ
ตอนนี้เกิดสงครามระหว่างฉันกับพี่ แน่ละ ใครจะไปยอมละ อีกอย่างฉันก็ไม่ยอมแพ้คนอย่างพี่ง่ายๆหรอก! ระหว่างที่เราใช้สายตาปะทะกันอยู่นั้น คุณพ่อก็เดินลงมาพอดี
“เฮ้อ...จะกินกันไหมข้าวอะ ทะเลาะกันอยู่ได้!”
คุณพ่อพูดขึ้น ทำให้สงครามฉันและพี่หยุดลง แล้วเราสองคนก็เดินไปนั่งที่โต๊ะ ในระหว่างรับประทานอาหารกันอยู่ คุณพ่อกับคุณแม่ก็ปรึกษาเรื่องไปเที่ยวกันสุดสัปดาห์นี้ ส่วนฉันกับพี่ก็นั่งเงียบจนรับประทานอาหารเสร็จ แล้วคุณพ่อก็ขับรถไปส่งโรงเรียน
โรงเรียนเซนต์แฮดเทอร์
ฉันกับพี่ลงมาจากรถ พร้อมกับกล่าวลาพ่อ แล้วเราก็เดินเข้าโรงเรียนกัน ฉันกับพี่ถูกจับตามองเป็นตลอดที่เดินเข้ามา แน่ละ ฉันกับพี่ เราเป็นเน็ตไอดอลชื่อดังนี้นา ใครจะไม่จับตามอง แต่พี่นะดังกว่าฉันเยอะ พวกผู้หญิงเลยหันมาสนใจแต่เขา T^T ส่วนฉันก็มีพวกผู้ชายมาสนใจเยอะ ถือว่าเท่ากันละนะ^^ แต่ฉันสะใจพี่อยู่อย่างหนึ่งนะ เพราะว่า......
“กรี๊ดๆนั้น! เอเคอร์นี้นะ!!!”
จ้ะ=_=” ชื่ออย่างกับหน่วยมาตราวัด พวกผู้หญิงในโรงเรียนต่างกรี๊ดกร๊าดให้กับผู้มาใหม่ อย่าง เอเคอร์ หนุ่มฮอตของโรงเรียน เขาถือเป็นศัตรูเบอร์หนึ่งของพี่ฉันเลยละ เรื่องนี้ละที่ฉันบอกว่าสะใจ^^ เพราะเอเคอร์นะ หล่อ รวย ไม่แพ้พี่ฉันเลย นี้ถ้าเขาเป็นเน็ตไอดอลเหมือนกับฉันและพี่นะ หึๆ รับรองว่าพี่ฉันจมดิ่งไปเลยค่ะ=_=”
“ชิ! น่ารำคาญ!”
ทันใดนั้นเองพี่ฉันก็สบถออกมา
“อิจฉาอะดิ ยอมรับมาเหอะนะ”
ฉันพูดพร้อมหันไปมองเอเคอร์ที่โดนสาวๆลุมล้อมอยู่
“อิจฉาไร! อย่ามาพูดมั่วๆ”
พี่หันมาตะคอกใส่ฉันทันที เนี่ยหรอไม่อิจฉา=_=”
“แต่เขาหล่อดีนะ ไม่แปลกหรอกที่พี่จะอิจฉา”
หึๆ ถึงคราวฉันเอาคืนบ้างละ
“พิ้ง! อย่าไปเข้าใกล้มัน! เข้าใจไหม! ถ้าพี่เห็นเธออยู่กับมันสองต่อสองละก็ รับรองพี่โกรธจริงๆแน่!”
เอาแล้วไง คำว่าโกรธของพี่ฉันมันเลวร้ายสุดๆเลยนะ! คราวก่อนโกรธฉันไปตั้ง 5เดือนกว่าๆเลยเชียวนะ กว่าจะขอคืนดีได้แทบตาย
“รู้แล้วนะ พิ้งไม่เข้าใกล้หรอก พี่ก็รู้ว่าสเป็คพิ้งไม่ใช่คนแบบนั้น”
ฉันพูดพร้อมเดินตามพี่ไป จนถึงหน้าห้องเรียนของฉัน ไม่อยากจะบอกว่าฉันกับพี่ถึงจะทะเลาะกันแค่ไหนก็ตาม แต่พี่ก็ยังห่วงฉันอยู่ดี มาส่งหน้าห้องฉันทุกวัน ฉันก็รักพี่เหมือนกันแหละนะ^^
“ ไปเข้าห้องได้แล้ว แล้วตอนเย็นเดี๋ยวพี่โทรหา”
“ค่า คุณพี่ชายยย”
ฉันลากเสียงยาวเพื่อกวนประสาทพี่^^
“อย่ามากวน ไปได้แล้ว!”
“รู้แล้วๆ”
ฉันพูดเสร็จก็เดินเข้าห้องมา ส่วนพี่ฉันก็เดินไปที่ห้องตัวเอง ระหว่างฉันเดินเข้ามา ฉันแจกยิ้มให้ทุกคน^^ ฉันทำแบบนี้ประจำแหละ ทุกคนก็เลยชอบฉัน
“พิ้ง! ทางนี้!”
เสียงยัยเฟล เพื่อนสนิทของฉันเอง ยัยนี่เรียกดังชะมัด กลัวฉันจะไม่ได้ยินรึไง=_=”
“ยัยเฟล จะตะโกนทำไมยะ ฉันไม่ได้หูตึงนะ!”
ฉันเดินเข้าไปแล้วว่ามันทันที ก็จริงนี่ ตะโกนสะเหมือนฉันอยู่บนดาวอังคารสะอย่างนั้น
“แหม ฉันก็ไม่ได้ตะโกนดังขนาดนั้นไหมละ ช่างมันเถอะ แล้วแกอะ เด่นมาตั้งแต่เช้าเลยนะยะ จะมีสักวันไหมที่จะไม่เด่นกับคนอื่นบ้างอะ”
ยัยนี่=_=” ไม่ยอมรับว่าตะโกนเสียงดัง ยังจะมาว่ากันอีก
“ทำไงได้ ก็คนมันดัง ฮิๆ^^”
“จ้า แม่คุณหนูไอดอล=_=” นั้น! อาจาร์มาละ”
พอยัยเฟลบอก ฉันก็กลับมานั่งที่เก้าอี้ข้างๆมัน แล้วก็เริ่มเรียนไปเรื่อยๆ จนถึงเวลาพักเที่ยง ฉันกับเฟล ก็เดินไปที่โรงอาหารของโรงเรียนกัน
“แกจะกินไรอะ”
ยัยเฟลหันมาถามฉัน
“ไม่รู้เหมือนกัน แต่คนเยอะอะ หาโต๊ะกันก่อนเหอะ”
ฉันกับยัยเฟล เดินหาโต๊ะจนทั่วโรงอาหาร แต่ก็ไม่มีโต๊ะไหนว่างเลย=_=” จนสายตาฉันหันไปสะดุดกับโต๊ะของพี่ไวท์ พี่ชายของฉัน^0^ ฉันเลยสะกิดยัยเฟล แล้วลากมันมาที่โต๊ะของพี่ไวท์
“พี่ไวท์!”
ฉันเรียกพี่ไวท์ก่อนจะไปถึงโต๊ะ ทั้งโต๊ะเขามีเพื่อนของพี่ 2-3 คน แล้วก็พี่ไวท์นั่งกินข้าวกันอยู่
“พิ้ง ? มีอะไร ทำไมไม่ไปกินข้าวอะ”
“ก็กำลังจะกิน แต่หาโต๊ะไม่ได้เลยอะดิ เลยจะมานั่งกับพี่ด้วยอะ”
ทั้งโต๊ะดูเหมือนจะต้อนรับฉันกับยัยเฟลนะ แต่สายตาพี่ฉันนิแบบ......=_=”
“หาโต๊ะไม่ได้ก็ไม่ต้องกินดิ “
อะไรนะ! อีพี่บ้า จะใจร้ายเกินไปหน่อยไหม ชิ!
“เฮ้ย ไวท์! น้องแกเลยนะเว้ย ทำไมใจร้ายกับน้องแบบนั้นวะ”
เพื่อนของพี่ไวท์ หันมาว่าพี่ไวท์ แต่พี่ไวท์ก็ทำหน้าตาเฉยชา หืม...นี้ถ้าไม่นับเป็นพี่ฉันนะ ฉันเตะก้านคอไปแล้ว=_=”
“พิ้งๆ นั้นๆ ตรงนั้น”
ยัยเฟลหันมากระซิบกับฉันแล้วชี้ไปยังโต๊ะที่...เอเคอร์กับเพื่อนๆของเขานั่งอยู่ นั้นทำให้ฉันคิดแผนดีๆออก หึๆ ขอบใจมากยัยเฟล^^
“ไม่เป็นไร ถ้าพี่ไม่ให้ฉันนั่งกับพี่ ฉันไปนั่งโต๊ะนั้นก็ได้ ไป!เฟล”
ฉันจับมือยัยเฟล ทำท่าทีเดินไปยังโต๊ะของเอเคอร์ แต่พี่ฉันรู้ทัน จึงดึงแขนฉันกลับมา
แต่ว่า ดึงเบาๆหน่อยไม่ได้รึไง=_=” ฉันเจ็บนะ
“พี่ไม่ได้บอกสักหน่อยว่าไม่ให้นั่ง อยากนั่งก็นั่งดิ”
ทีอย่างนี้ละ=_=” ชิ เอาแต่ใจชะมัด แต่ก็เอาเถอะ ดีกว่าไม่มีโต๊ะนั่ง สุดท้ายฉันก็มานั่งข้างๆพี่ไวท์ แล้วยัยเฟลก็นั่งตรงข้ามฉัน ระหว่างนั่งกินเพื่อนพี่ไวท์ชวนคุยตลอดเลย=_=” ใช่ว่าจะไม่อยากคุยหรอกนะ แต่เล่นคุยซะจนฉันจะไม่ได้กินข้าว.....คิดผิดคิดถูกที่มานั่งเนี่ย=_=”
16.00น .
เป็นเวลาเลิกเรียนพอดี ฉันกับยัยเฟลเดินถือกระเป๋าออกมาจากห้องเรียน ฉันเดินคุยกับยัยเฟล จนพี่ไวท์โทรมาตามที่บอกไว้
ตื้ดๆ
“ฮัลโหล พี่?”
(พิ้ง อยู่ไหน?)
“ฉันเดินออกมาจากห้องเรียนแล้ว พี่จะให้รอไหนละ”
(อืม เดินมารอพี่ที่ใต้ต้นไทรของโรงเรียนนะ เดี๋ยวพี่ไป)
“ค่า”
ฉันแยกกับเฟล แล้วเดินไปตามจุดที่พี่บอกให้รอ โชคดีที่ใต้ต้นไม้ของโรงเรียนเรามีม้านั่งด้วย ฉันเลยไปนั่งรอพี่ พรางเอาโทรศัพท์มาเล่นไปฆ่าเวลา
“ว่าไง”
เอ๊ะ? เท่าที่ได้ยินไม่ใช่เสียงพี่ฉันแน่อะ แล้วเสียงนี้คือ.......
“เอเคอร์?!”
เอาไงดี! เขามาได้ไงเนี่ย ที่สำคัญถ้าพี่มาเห็นเข้าละก็ ฉันตายแน่เลย T^T
“ทำไมต้องตกใจขนาดนั้น?”
ไม่ให้ตกใจได้ไง=0=” นายเล่นเข้ามาหาฉันแบบนี้ฉันก็ตายละสิ
“นะ..นายมีไรหรอ ทำไมมาอยู่นี้อะ^^”
“อ่อ ฉันมาหาเธอนั้นแหละ^^”
มาหาฉัน??? เพื่ออะไร? ทำไมมาเอาตอนนี้ละT^T
“มาหาฉัน? มะ..มีเรื่องไรหรอ”
“ก็เรื่อง....”
“พิ้ง!!”
เอาแล้วไง งานเข้าแล้ว พี่ไวท์มาพอดีT^T จะแก้ตัวไงดีละเนี่ย แต่ว่า ฉันไม่ผิดนี้น่า เขาเองมาหาฉันก่อนเองนิ
“พะ...พี่ไวท์^^”
“กลับบ้าน!”
พี่ไวท์ฉุดแขนฉันลากออกไป โอ้ย! เจ็บอะ ดึงแรงไปแล้วT^T
“เดี๋ยวสิครับ!”
เอเคอร์ก็หันมาจับมือฉันอีกคน เอาเข้าไป เล่นชักกะเยอร์เลยไหมละ ถ้าจะเป็นแบบนี้T^T
“ปล่อยมือน้องสาวฉัน!”
“ผมมีเรื่องจะคุยกับน้องสาวคุณนะครับ!”
“แต่ฉันไม่ให้คุย! ปล่อยมือ! ไม่เห็นหรือไง คนขับรถฉันมารับแล้ว!”
พี่ไวท์พูดพร้อมชี้มือไปทางหน้าประตูโรงเรียน ที่มีรถของคฤหาส์นแล้วก็คนขับรถของเรา ยืนรออยู่ ทำให้เอเคอร์นั้น ปล่อยมือฉันออก แล้วพี่ไวท์ก็ลากฉันไปเลย พอมาถึงที่รถพี่ไวท์ก็ผลัก ขอใช้คำว่าผลักเลยนะT^T ฉันรู้เลยว่า พี่โกรธฉันอยู่แน่ๆอะ ทำไงดีT^T
“พ...พี่ไวท์”
“ทำไม! ถึงอยู่กับมัน!”
พี่ไวท์หันมาตะคอกใส่ฉัน ทำให้ฉันรู้สึกกลัวมาก ฉันไม่เคยเห็นเขาน่ากลัวได้ขนาดนี้เลยT^T
“พิ้งไม่ได้ไปหาเขานะ! เขามาหาพิ้งเอง แล้วอีกอย่าง....”
“เขามาหาพิ้ง! แล้วพิ้งก็อยู่กับมันสองคนงั้นหรอ!”
พี่ไวท์หันมาตะคอกต่อ ทั้งๆที่ฉันยังอธิบายไม่จบเลย=_=”
“พี่! ฟังกันก่อนดิ! บอกว่ามันไม่มีอะไรไง!”
ฉันเริ่มตะคอกกลับบ้าง ทนไม่ไว้แล้วนะ! ไม่ฟังกันบ้างเอาแต่ว่าๆฉันอยู่ฝ่ายเดียว
“งั้นก็บอกมา ทำไมถึงอยู่กับมันสองคน!”
“ก็พี่บอกว่า ให้พิ้งไปรอที่ใต้ต้นไทรของโรงเรียน พิ้งก็ไปนั่งรอ แล้วเอเคอร์ จู่ๆเขาก็เดินมาหาฉันเอง แต่ฉันกับเขาไม่ได้คุยอะไรกัน พี่ก็เดินเข้ามาก่อน”
“จะบอกว่า พี่ไปขัดงั้นสิ!”
“พี่ไวท์! มันไม่ใช่อย่างงั้น!”
“พอ! ทีหลังถ้าพี่ไปเห็นอีก เรื่องมันไม่จบง่ายๆแบบนี้แน่! เข้าใจไหม!”
“ค่ะT^T”
ฉันตอบรับด้วยสีหน้าเศร้า ซึ่งพี่ไวท์ก็เห็นนั้นแหละ แต่เขาก็หันหน้าไปทางอื่น ตลอดทางเรานั่งเงียบมาจนถึงคฤหาส์น เมื่อคนขับรถมาเปิดประตูรถ พี่ไวท์ก็เดินลงไปโดยไม่รอฉัน (ปกติก็ไม่รออยู่แล้วอะนะ=_=”) แล้วเดินขึ้นห้องไป และปิดประตูด้วยความโมโห ทำให้แม่หันมาถามฉัน เพราะไม่เคยเห็นพี่เขาเป็นแบบนี้มาก่อน
“พิ้ง พี่เขาเป็นไรหรอลูก ทำไมถึงโมโหกลับมาละ?”
“ไม่มีอะไรหรอกคะแม่^^ พี่เขาคงหงุดหงิดนิดหน่อยนะ”
พอฉันตอบเสร็จ ฉันก็เดินกลับห้อง โชคดีที่แม่ไม่ถามไรต่อ แล้วเดินเข้าไปในครัวเพื่อเตรียมอาหาร ส่วนฉันเข้าห้องมา ก็เปิดคอมเพื่อทำหน้าที่ เน็ตไอดอลชื่อดัง^^
ผ่านไป 1 ชั่วโมง ป้านวลก็มาเรียกฉันกับพี่ลงไปกินข้าว ซึ่งระหว่างเดินลงไป พี่ไวท์ไม่มองหน้าฉันเลยT^T สงสัยโกรธจริงๆ ระหว่างทานข้าวฉันกับพี่ไวท์แทบมองหน้ากันไม่ติด จนกระทั่งทานข้าวกันเสร็จ พี่ก็เดินกลับห้องไป โดยไม่คุยกับฉันอีกT^T หวังว่าพรุ่งนี้พี่ไวท์คงหายโกรธฉันละนะ.....
ปล.หัดแต่งใหม่ ติชมได้นะคะ^^