สวัสดีครับ เราขื่อฟลุ๊คนะ คือเรามีเรื่องอยากจะมาบอก ให้เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆทุกคนฟัง เริ่มกันเลยนะคับ
คือผมมีเพื่อนคับ หลายคนเลย พวกเรามารวมตัวกันตั้งวงดนตรีกันคับ มันมีเพื่อนคนนึงคับมันขื่อไบร์ท เพื่อนคนนี้ผมสนิทมากคับ มีรัยผมขอบเล่าให้มันฟังคับ
ทีอยุ่วันนึงคับ พวกเราไปซ้อมดนตรีกันคับ พอซ้อมกันเสร็จก็เริ่มคุยกันว่าจะไปไหนกันต่อดี เพราะอารมตอนนั้นไม่มีใครอยากกลับบ้านเลย เลยตกลงกันว่าไปบ้านไอไบร์ท พอพวกเรามาจอดรถหน้าบ้าน มันก็มีรถคันนึงขับตามหลังมาระบีบแตแล้วบอกว่า "มากทำไรหน้าบ้านกุเว้ยยยยย" คนคนนั้นคือพ่อไบร์ทเองคับ เขาเป็นคนตลกๆคับ พอพ่อจอดรถ นั้นแหละเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่อง
มีผู้หญิงคนนึงลงมาจาดรถคับ ชื่อว่า นุ๊ก เป็นน้องไอไบร์ทเอง ตอนนั้นเห็นระหมั่นไส้เลย เพราะอยู่ดีๆมันก็เดินมายืนข้างๆระบอกว่า มาทำไรกันเยอะแยะ ด้วยน้ำเสียเหมือนคนเหนื่อระอยากนอน ผมก็เริ่มไม่ชอบหน้าตั้งแต่วันนั้นเลย เพื่อนทุกคนในวงต่างชอบนุ๊กกันทุกคนเลย เพราะนุ๊กก็สวยมาก พากันไปขอเฟส ไลน์จากไอไบร์ท แต่ผมคนนึงคับที่ไม่ได้ไปขอเพราะไม่ชอบหน้า
เวลาก็ผ่านไปเลื้อยๆอยู่ดีก็ไปสนิทกับนุ๊กเฉย สนิทไดไงหรอ หลังจากวันนั้นไลน์ก็เด้ง ขึ้นว่านุ๊กเพิ่มเพื่อนมา ก็คุยเล่นๆกันตามภาษา ระจากวันนั้นก็คุยกันมาปีกว่าๆ นุ๊กมีแฟนครับเป็นทอมด้วย เวลานุ๊กทะเลาะกับแฟนมันก็ชอบมาปรึกษาผมครับ ตามภาษาเลย ก็ให้คำปรึกษาไปสาระภาพเลยนะ ตอนนั้นเริ่มรู้สึกดีกับนุ๊กระแต่ด้วยสถานะเพื่อน เลยพูดอะไรออกไปไม่ได้ครับ พอนุ๊กมีแฟนมา3คนระพอเลิกกับคนนี้ผมก็เริ่มตัดสินใจจะบอกความในใจไปเพราะเห็นคนที่เรารักต้องเจ็บมามากพอระครับ พอบอกไปก็คิดว่าหมดหวังและระ นุ๊กทั้งสวย มันคงไม่มาชอบเราหรอก แต่นุ๊กพูดกลับว่า "ลองดูก็ได้" ตอนนั้นโครตมีความสุขเลย นับตั้งแต่วันนั้นเรา2คนก็คุยกันบ่อยขึ้น เริ่มถามความเป็นอยู่กันมากขึ้นระเริ่มนัดกันออกไปเที่ยวกันตามภาษาแฟน โดยที่เพื่อนๆไม่มีใครรู้เลยแม้กะทังไอไบร์ทเพื่อที่สนิทที่สุด คุยกันได้เดือนกว่าๆ นุ๊กก็เริ่มเปลี่ยนไป ระวันนั้นก็มาถึง นุ๊กบอกว่า เราอยากได้ฟลุ๊คคนเดิมกลับคืนมาวะ เพื่อนคนนั้น คนที่เราปรึกษาได้ทุกเรื่องกลับคืนมา ไอเราก็จึกๆระด้วยอารมโกรธมากจึงบอกไปว่า ไม่อ่า ถ้าเลิกกันก็อย่ามาเป็นเพื่อนกันอีกเลย นุ๊กก็เสียใจมาก ตามมาขอเป็นเพื่อนอยู่ตั้งนานประมาณ4เดือนได้ ระนุ๊กก็พูดคำสุดท้ายกับผม พูดว่า "แน่ใจนะว่าจะไม่กลับมาเป็นเพื่อนกัน ระอย่ามาขอกุเป็นเพื่อนนะ" ต่อให้กราบกุ กุก็จะไม่เป็นเพื่อนกับ ผมก็พูดเออคงไม่มีวันนั้น ระยะเวลาผ่านมา3ปีกว่าๆ ผมได้แต่ภาวนาให้ฟ้าเห็นใจ ทำให้เรากลับมาเป็นเพื่อนกันใหม่อีกครั้ง
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า คำว่าเพื่อน มันยาวนานที่สุด
คำว่า "เพื่อน"
คือผมมีเพื่อนคับ หลายคนเลย พวกเรามารวมตัวกันตั้งวงดนตรีกันคับ มันมีเพื่อนคนนึงคับมันขื่อไบร์ท เพื่อนคนนี้ผมสนิทมากคับ มีรัยผมขอบเล่าให้มันฟังคับ
ทีอยุ่วันนึงคับ พวกเราไปซ้อมดนตรีกันคับ พอซ้อมกันเสร็จก็เริ่มคุยกันว่าจะไปไหนกันต่อดี เพราะอารมตอนนั้นไม่มีใครอยากกลับบ้านเลย เลยตกลงกันว่าไปบ้านไอไบร์ท พอพวกเรามาจอดรถหน้าบ้าน มันก็มีรถคันนึงขับตามหลังมาระบีบแตแล้วบอกว่า "มากทำไรหน้าบ้านกุเว้ยยยยย" คนคนนั้นคือพ่อไบร์ทเองคับ เขาเป็นคนตลกๆคับ พอพ่อจอดรถ นั้นแหละเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่อง
มีผู้หญิงคนนึงลงมาจาดรถคับ ชื่อว่า นุ๊ก เป็นน้องไอไบร์ทเอง ตอนนั้นเห็นระหมั่นไส้เลย เพราะอยู่ดีๆมันก็เดินมายืนข้างๆระบอกว่า มาทำไรกันเยอะแยะ ด้วยน้ำเสียเหมือนคนเหนื่อระอยากนอน ผมก็เริ่มไม่ชอบหน้าตั้งแต่วันนั้นเลย เพื่อนทุกคนในวงต่างชอบนุ๊กกันทุกคนเลย เพราะนุ๊กก็สวยมาก พากันไปขอเฟส ไลน์จากไอไบร์ท แต่ผมคนนึงคับที่ไม่ได้ไปขอเพราะไม่ชอบหน้า
เวลาก็ผ่านไปเลื้อยๆอยู่ดีก็ไปสนิทกับนุ๊กเฉย สนิทไดไงหรอ หลังจากวันนั้นไลน์ก็เด้ง ขึ้นว่านุ๊กเพิ่มเพื่อนมา ก็คุยเล่นๆกันตามภาษา ระจากวันนั้นก็คุยกันมาปีกว่าๆ นุ๊กมีแฟนครับเป็นทอมด้วย เวลานุ๊กทะเลาะกับแฟนมันก็ชอบมาปรึกษาผมครับ ตามภาษาเลย ก็ให้คำปรึกษาไปสาระภาพเลยนะ ตอนนั้นเริ่มรู้สึกดีกับนุ๊กระแต่ด้วยสถานะเพื่อน เลยพูดอะไรออกไปไม่ได้ครับ พอนุ๊กมีแฟนมา3คนระพอเลิกกับคนนี้ผมก็เริ่มตัดสินใจจะบอกความในใจไปเพราะเห็นคนที่เรารักต้องเจ็บมามากพอระครับ พอบอกไปก็คิดว่าหมดหวังและระ นุ๊กทั้งสวย มันคงไม่มาชอบเราหรอก แต่นุ๊กพูดกลับว่า "ลองดูก็ได้" ตอนนั้นโครตมีความสุขเลย นับตั้งแต่วันนั้นเรา2คนก็คุยกันบ่อยขึ้น เริ่มถามความเป็นอยู่กันมากขึ้นระเริ่มนัดกันออกไปเที่ยวกันตามภาษาแฟน โดยที่เพื่อนๆไม่มีใครรู้เลยแม้กะทังไอไบร์ทเพื่อที่สนิทที่สุด คุยกันได้เดือนกว่าๆ นุ๊กก็เริ่มเปลี่ยนไป ระวันนั้นก็มาถึง นุ๊กบอกว่า เราอยากได้ฟลุ๊คคนเดิมกลับคืนมาวะ เพื่อนคนนั้น คนที่เราปรึกษาได้ทุกเรื่องกลับคืนมา ไอเราก็จึกๆระด้วยอารมโกรธมากจึงบอกไปว่า ไม่อ่า ถ้าเลิกกันก็อย่ามาเป็นเพื่อนกันอีกเลย นุ๊กก็เสียใจมาก ตามมาขอเป็นเพื่อนอยู่ตั้งนานประมาณ4เดือนได้ ระนุ๊กก็พูดคำสุดท้ายกับผม พูดว่า "แน่ใจนะว่าจะไม่กลับมาเป็นเพื่อนกัน ระอย่ามาขอกุเป็นเพื่อนนะ" ต่อให้กราบกุ กุก็จะไม่เป็นเพื่อนกับ ผมก็พูดเออคงไม่มีวันนั้น ระยะเวลาผ่านมา3ปีกว่าๆ ผมได้แต่ภาวนาให้ฟ้าเห็นใจ ทำให้เรากลับมาเป็นเพื่อนกันใหม่อีกครั้ง
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า คำว่าเพื่อน มันยาวนานที่สุด