ชีวิตกำลังสอนอะไรเรา ?

เล่า / ระบาย
ทำไมเมื่อก่อนชีวิตเรามีความสุขมากกว่านี้
ตอนเด็ก ๆ มีแต่เล่นซน ตื่นมาก็กิน กิน กิน เล่น นอน
โตขึ้นมาอีกนิดก็มีเรียน  ตื่น กิน เรียน เรียน กิน นอน
โตขึ้นมาอีกนิด เรียนมหาลัย ก็มีเรื่องให้คิดมากขึ้นกว่าเดิมเรื่อย ๆ มา
ยิ่งโตขึ้นยิ่งสังคมกว้างมาขึ้น ยิ่งมีอะไรให้คิดมากมาย
เจอหนัก ๆ เยอะ ๆ บ้างคนก็ท้อ
ก็อดนึกตอนเด็กไม่ได้
อยากกลับไปเป็นเด็ก  แค่ ตื่นมากินกินและนอน
อิฉาตอนเด็กที่ไม่ต้องได้มาคิดมาเจออะไรมากมายให้คิดตลอดเวลา
นี้แค่ชีวิตเดินมาแค่ 20 กว่าปี ยังเจออะไรมากขนาดนี้ เหนื่อยและท้อ
แต่ชีวิตคนเรายังต้องเจออะไรอีกมากมาย ยังไม่ได้เจอครบทุกเรื่องราวในชีวิตเลย
ยังไม่ได้เจอเจ้านาย แย่ ๆ ยังไม่ได้เจอเจ้านายที่แสนดี ยังไม่ได้เจออะไรอีกมายมาย
ยังไม่ได้เจอเหตุการณ์ที่ต้องสูญเสียคนที่สำคัญที่สุดในชีวิต ถึงแม้ไม่อยากเจอ แต่สุดท้ายแล้ว
เราก็ต้องเจอมันอยู่ดีถึงแม้เราไม่อยากเจอมันให้พอเจอมันก็ตาม
ชีวิตคนเรายิ่งโตยิ่งก้าวไปข้างหน้าเราก็ต้องเจออะไรอีกมากมาย  
ยิ่งเราเอาปัญหาที่ผ่านมาแบกใส่หลังมาเรื่อย ๆ จะเกิดไรขึ้นละ
เราก็ได้แต่จ่มมันลงเพราะเราหนักแบกรับมันไม่ไหว
ทุกวันนี้ก็ปล่อยวางแต่เรื่องบ้างเรื่องมันก็ปล่อยวางลงยาก ต้องใช้เวลา
อายุขึ้นเลข 20 เจออะไรมากมายจนไม่อยากเจอท้อ
เหนื่อยเนอะที่ต้องมาเจออะไรมากมาย
แต่ชีวิตเรา  ก็ยังดีกว่าชีวิตคนอื่น ๆ อีกมากมายที่เค้าเจอมาเยอะกว่าเรา
ก็ไม่รู้น่ะว่าเค้าใช้ความอดทนและความพยามเยอะขนาดไหนกว่าจะผ่านมันมาได้  
แต่เราละจะมีความพยามและอดทนเยอะเท่าเค้าหรือมากกว่าเค้าไหม ??
สุดท้ายถึงเหนื่อยและท้อมากแค่ไหน  ก็ถอยไม่ได้  ยังมีคนที่เราต้องทดแทนบุญคุณและเลี้ยงดูท่านอยู่
ก็คงจะเป็นสิ่งเดียวที่ทำให้ผมหรือหลาย ๆ คนสู้ชีวิตต่อไป  
( ดังคำที่คน คนหนึ่งพูดไว้ ชีวิตนี้ต้องสู้ต่อไป )
ชีวิตคนเรามันก็ต้องเดินต่อ...

ปล.ถ้าพิมพ์ยังไงก็ขอโทษด้วยน่ะครับ / เป็นกระทู้แรก ที่เขียนบทความแบบนี้ไม่รู้ว่าดีหรือไม่ดี ...