ตอนแรกก็ลูกคนเดียวค่ะ จน15ปีมีน้องสาวเพิ่มมาคน ส่วนตัวแล้วคิดว่ารักน้องนะคะเพราะยังไงก็ครอบครัวเดียวกัน แต่ว่าเพราะค่อนข้างเป็นคนเงียบๆแล้วก็โลกส่วนตัวสูง ตอนเด็กๆก็เล่นคนเดียวมาตลอด แต่น้องสาวเวลาเล่นต้องให้คนนู้นคนนี้มาเล่นด้วยเวลาไม่ได้ดั่งใจก็วีนก็เหวี่ยง แล้วเราก็ไม่ชอบเสียงดังด้วยเลยไม่ชอบเล่นกับน้องเท่าไหร่ จนตอนนี้ก็ผ่านมา5ปีแล้ว คิดว่าตัวเองก็โตพอที่จะเปิดใจเล่นกับน้องถึงเราจะรำคาญก็เถอะ แต่ก็ทำไม่เคยได้เลยค่ะ มันหงุดหงิด มันลำไยไปหมด ทำไมต้องงอแงเวลาที่น้องเล่นเกมแพ้ ทำไมต้องวีนเพราะแค่อยากเปลี่ยนเกมทั้งๆที่บอกดีๆก็เปลี่ยนให้อยู่แล้ว
ความรู้สึกมันเหมือนรักนะคะอยากให้น้องได้ดี แต่ไม่เอ็นดูประมาณนั้น
มีวิธีแก้ หรือแนวคิดไรที่เราสามารถเปลี่ยนเพื่อเข้ากับน้องได้ไหมคะ พอดีก็รู้สึกอยากเปลี่ยนตัวเองเหมือนกัน
ถ้าไม่ชอบน้องสาวตัวเองทำไงดีคะ
ความรู้สึกมันเหมือนรักนะคะอยากให้น้องได้ดี แต่ไม่เอ็นดูประมาณนั้น
มีวิธีแก้ หรือแนวคิดไรที่เราสามารถเปลี่ยนเพื่อเข้ากับน้องได้ไหมคะ พอดีก็รู้สึกอยากเปลี่ยนตัวเองเหมือนกัน