สวัสดีเพื่อนๆชาวพันทิพทุกคนนะครับ มีปัญหา (เอ๊ะ มันก็ไม่ใช่ปัญหาซะทีเดียว5555) จะมาปรึกษาความคิดเห็นเหมือนเดิมครับ
เห็นหัวข้อกระทู้ก็คงคิดว่า จขกท. มโนอีกแน่ๆ นู่นนี่นั่นก็ว่ากันไป
เรื่องของเรื่องคือในกลุ่มเพื่อนน่ะครับ ช่วงแรกๆที่สนิทกันทุกคนจะมีบทในการทำกิจกรรมต่างๆ ไปกิน ไปเที่ยว
ตั้งวงจับเข่าเม้ามอย แล้วเราก็จะมีส่วนร่วมในการแสดงความคิดเห็นต่างๆ ตามประสาคนมีบทในกลุ่ม
ในระหว่างนั้นเราก็ถูกแซวขำๆ ในการเปรียบเทียบกับเพื่อนคนอื่นๆ คนนั้นเรียนเก่งกว่า คนนั้นดูดีกว่า
ใช้คำพูดแบบ "อย่างน้อยเขาก็ดีกว่ามืงน่ะ" "มืงมันไม่มีอะไรสักอย่าง"
ซึ่งเราก็ไม่เข้าใจว่าจะพูดทำไมในเมื่อแต่ละคนก็มีคาแรกเตอร์ที่แตกต่างกัน
ช่วงพักหลังก็เหมือนไม่ได้คุยกันบ่อยๆ บางครั้งกลุ่มเพื่อนๆเขาก็จะไปคุยกับเพื่อนกลุ่มอื่นๆ
สนิทกันอะไรกันไป ซึ่งเราก็ไม่ได้เป็นคนร่วมจอยในกลุ่มนั้น (พูดแบบบ้านๆ จะให้เทียบก็เหมือนช่วงที่ขนมปังติดพี่ต้าใหม่ๆ แหละ)
ตรงนั้นทำให้เรารู้สึกว่า เขาคงมีเพื่อนกลุ่มใหม่แล้ว คงคุ้นเคยกับกลุ่มนั้นมากกว่า เราก็เลยตัดสินใจไม่ยุ่งดีกว่า
หรือจะให้เคลียร์ตรงๆ มันก็พูดยากเนาะ เพราะเราก็ไม่ได้ทะเลาะกันหรืออะไร
พอผ่านช่วงเวลาตรงนั่นไปสักพัก เรารู้สึกว่าเพื่อนๆ กลุ่มนั้นรู้สึกแฮปปี้ สนุกสนานดีจัง เราอยากมีโมเม้นท์แบบนั้นบ้าง
แต่ทำไมเราถึงไม่ได้สัมผัสในจุดๆนั้น เพราะเราเข้าหาใครไม่เก่งหรือเปล่า??
พอตัดสินใจปรึกษาเพื่อนในกลุ่ม เราได้คำตอบว่า เขาโอเคแฮปปี้กับเราทุกอย่างแต่เราไม่เคยใส่ใจอะไรกับคนในกลุ่มเลย...
เฮ้ย....แล้วที่ผ่านมามันคืออะไรวะ??
ทั้งๆที่เราก็ให้ใจแบบนี้กับเพื่อนทุกคนไม่ได้ให้ใครเป็นพิเศษ
แต่สำหรับเพื่อนกลุ่มนี้กลับไม่ได้รับเลย
เรารู้สึกเสียความรู้สึกมากๆ และไม่รู้จะทำยังไง เลยไม่ได้คุยกันอีก
มันทำให้เราคิดมาก และยิ่งบวกกับการที่เราได้กลุ่มเพื่อนๆที่มีความสุขในโลกของเขา โดยที่ไม่มีเรา
บวกกับการที่เราโดนเปรียบเทียบกับคนในกลุ่มเมื่อครั้งก่อนๆ
มันเลยทำให้เรา "อิจฉา" เขามากขึ้น ... เอาตามตรงคือไม่อยากรู้สึกแบบนี้เหมือนกันนะ
เรารู้สึกว่า การที่เราโดนตัดขาดทางอ้อม โดยที่ไม่ได้ทำอะไรเลยมันไม่โอเค
แล้วมันก็ยิ่งทวีความคิดขึ้นมา จากที่อิจฉา ก็กลับกลายเป็น อยากได้อยากมี คนนั้นมีเราก็ต้องมีอย่างเขา
และก็กลายเป็นอาการเรียกร้องความสนใจขึ้นมา อยากเอาชนะเขา อยากทำทุกอย่างให้เหนือกว่าเขา ในแบบที่เราเป็น
เราอยากหยุดความคิดตัวเองแบบนี้นะ และลองทำอะไรตัวคนเดียวมาหลายๆครั้ง แต่ก็ละความคิดไม่ได้จริงๆ
เพื่อนๆคิดว่า เราควรจะทำอย่างไรดี?
..........................................................................................................................................................................
เพื่อนๆ อ่านแล้วคงรู้สึกเกลียด จขกท.มาก 55555555 (ด่าได้แต่อย่าแรง ตอนที่พิมพ์ก้รู้สึกผิดเหมือนกันนะเนี่ย)
ปัจจุบันเราก็อยู่ในสังคมทำงานแล้วล่ะครับ ก็ทำงานเก็บเงิน ใช้ชีวิตของตัวเองไปเรื่อยๆ
ไปเที่ยว ไปหาประสบการณ์ ทำอะไรใหม่ๆ หาอะไรใส่ตัวเองให้มันดูมีคุณค่ามากกว่านี้ ไม่อยากบั่นทอนตัวเองอีกแล้ว
ส่วนเรื่องเพื่อน คุยกับเพื่อนได้ตามปกติ แต่ถามว่าสนิทกันเหมือนมั้ย ก็คงไม่แล้ว แต่ก็ยังปลงไม่ลง 100% หรอกครับ
ยังไงก็ลองแชร์ประสบการณ์ให้ฟังกันได้นะ
รู้สึกว่าตัวเองจะเหมือนออยในฮอร์โมนทุกที?
เห็นหัวข้อกระทู้ก็คงคิดว่า จขกท. มโนอีกแน่ๆ นู่นนี่นั่นก็ว่ากันไป
เรื่องของเรื่องคือในกลุ่มเพื่อนน่ะครับ ช่วงแรกๆที่สนิทกันทุกคนจะมีบทในการทำกิจกรรมต่างๆ ไปกิน ไปเที่ยว
ตั้งวงจับเข่าเม้ามอย แล้วเราก็จะมีส่วนร่วมในการแสดงความคิดเห็นต่างๆ ตามประสาคนมีบทในกลุ่ม
ในระหว่างนั้นเราก็ถูกแซวขำๆ ในการเปรียบเทียบกับเพื่อนคนอื่นๆ คนนั้นเรียนเก่งกว่า คนนั้นดูดีกว่า
ใช้คำพูดแบบ "อย่างน้อยเขาก็ดีกว่ามืงน่ะ" "มืงมันไม่มีอะไรสักอย่าง"
ซึ่งเราก็ไม่เข้าใจว่าจะพูดทำไมในเมื่อแต่ละคนก็มีคาแรกเตอร์ที่แตกต่างกัน
ช่วงพักหลังก็เหมือนไม่ได้คุยกันบ่อยๆ บางครั้งกลุ่มเพื่อนๆเขาก็จะไปคุยกับเพื่อนกลุ่มอื่นๆ
สนิทกันอะไรกันไป ซึ่งเราก็ไม่ได้เป็นคนร่วมจอยในกลุ่มนั้น (พูดแบบบ้านๆ จะให้เทียบก็เหมือนช่วงที่ขนมปังติดพี่ต้าใหม่ๆ แหละ)
ตรงนั้นทำให้เรารู้สึกว่า เขาคงมีเพื่อนกลุ่มใหม่แล้ว คงคุ้นเคยกับกลุ่มนั้นมากกว่า เราก็เลยตัดสินใจไม่ยุ่งดีกว่า
หรือจะให้เคลียร์ตรงๆ มันก็พูดยากเนาะ เพราะเราก็ไม่ได้ทะเลาะกันหรืออะไร
พอผ่านช่วงเวลาตรงนั่นไปสักพัก เรารู้สึกว่าเพื่อนๆ กลุ่มนั้นรู้สึกแฮปปี้ สนุกสนานดีจัง เราอยากมีโมเม้นท์แบบนั้นบ้าง
แต่ทำไมเราถึงไม่ได้สัมผัสในจุดๆนั้น เพราะเราเข้าหาใครไม่เก่งหรือเปล่า??
พอตัดสินใจปรึกษาเพื่อนในกลุ่ม เราได้คำตอบว่า เขาโอเคแฮปปี้กับเราทุกอย่างแต่เราไม่เคยใส่ใจอะไรกับคนในกลุ่มเลย...
เฮ้ย....แล้วที่ผ่านมามันคืออะไรวะ??
ทั้งๆที่เราก็ให้ใจแบบนี้กับเพื่อนทุกคนไม่ได้ให้ใครเป็นพิเศษ
แต่สำหรับเพื่อนกลุ่มนี้กลับไม่ได้รับเลย
เรารู้สึกเสียความรู้สึกมากๆ และไม่รู้จะทำยังไง เลยไม่ได้คุยกันอีก
มันทำให้เราคิดมาก และยิ่งบวกกับการที่เราได้กลุ่มเพื่อนๆที่มีความสุขในโลกของเขา โดยที่ไม่มีเรา
บวกกับการที่เราโดนเปรียบเทียบกับคนในกลุ่มเมื่อครั้งก่อนๆ
มันเลยทำให้เรา "อิจฉา" เขามากขึ้น ... เอาตามตรงคือไม่อยากรู้สึกแบบนี้เหมือนกันนะ
เรารู้สึกว่า การที่เราโดนตัดขาดทางอ้อม โดยที่ไม่ได้ทำอะไรเลยมันไม่โอเค
แล้วมันก็ยิ่งทวีความคิดขึ้นมา จากที่อิจฉา ก็กลับกลายเป็น อยากได้อยากมี คนนั้นมีเราก็ต้องมีอย่างเขา
และก็กลายเป็นอาการเรียกร้องความสนใจขึ้นมา อยากเอาชนะเขา อยากทำทุกอย่างให้เหนือกว่าเขา ในแบบที่เราเป็น
เราอยากหยุดความคิดตัวเองแบบนี้นะ และลองทำอะไรตัวคนเดียวมาหลายๆครั้ง แต่ก็ละความคิดไม่ได้จริงๆ
เพื่อนๆคิดว่า เราควรจะทำอย่างไรดี?
..........................................................................................................................................................................
เพื่อนๆ อ่านแล้วคงรู้สึกเกลียด จขกท.มาก 55555555 (ด่าได้แต่อย่าแรง ตอนที่พิมพ์ก้รู้สึกผิดเหมือนกันนะเนี่ย)
ปัจจุบันเราก็อยู่ในสังคมทำงานแล้วล่ะครับ ก็ทำงานเก็บเงิน ใช้ชีวิตของตัวเองไปเรื่อยๆ
ไปเที่ยว ไปหาประสบการณ์ ทำอะไรใหม่ๆ หาอะไรใส่ตัวเองให้มันดูมีคุณค่ามากกว่านี้ ไม่อยากบั่นทอนตัวเองอีกแล้ว
ส่วนเรื่องเพื่อน คุยกับเพื่อนได้ตามปกติ แต่ถามว่าสนิทกันเหมือนมั้ย ก็คงไม่แล้ว แต่ก็ยังปลงไม่ลง 100% หรอกครับ
ยังไงก็ลองแชร์ประสบการณ์ให้ฟังกันได้นะ