หน้าแรก
คอมมูนิตี้
ห้อง
แท็ก
คลับ
ห้อง
แก้ไขปักหมุด
ดูทั้งหมด
เกิดข้อผิดพลาดบางอย่าง
ลองใหม่
แท็ก
แก้ไขปักหมุด
ดูเพิ่มเติม
เกิดข้อผิดพลาดบางอย่าง
ลองใหม่
{room_name}
{name}
{description}
กิจกรรม
แลกพอยต์
อื่นๆ
ตั้งกระทู้
เข้าสู่ระบบ / สมัครสมาชิก
เว็บไซต์ในเครือ
Bloggang
Pantown
PantipMarket
Maggang
ติดตามพันทิป
ดาวน์โหลดได้แล้ววันนี้
เกี่ยวกับเรา
กฎ กติกา และมารยาท
คำแนะนำการโพสต์แสดงความเห็น
นโยบายเกี่ยวกับข้อมูลส่วนบุคคล
สิทธิ์การใช้งานของสมาชิก
ติดต่อทีมงาน Pantip
ติดต่อลงโฆษณา
ร่วมงานกับ Pantip
Download App Pantip
Pantip Certified Developer
ปีศาจ....
กระทู้สนทนา
แต่งเรื่องสั้น
ปีศาจ
ลายลิขิต
ฉันกำลังนั่งฟังพล็อตนิยายเรื่องใหม่ของสามีคนใหม่อยู่ เป็นพล็อตนิยายที่แปลกประหลาดพิศดาร หลุดโลกเต็มไปด้วยจินตนาการ เขาชื่นชมความเป็นอัจฉริยะของตัวเอง เล่าสิ่งที่คิดให้ฟังด้วยดวงตาเป็นประกาย
"ผมจะให้คนทั้งโลกทึ่งไปกับนิยายของผม มันจะต้องกลายเป็นนิยายระดับ เบส เซลเลอร์ภายในปีนี้ ยอดขายถล่มทะลายไปทั่วโลก คุณเชื่อผมไหม"
เขาหยุดโอ่ความเก่งกาจด้านการประพันธ์ของตัวเองแล้วถามขึ้น ฉันละมือจากบีบนวดคลายเส้นแถวต้นคอกับไหล่สองข้างของเขาชั่วคราว ชะโงกหน้าข้ามไหล่มามองสันหน้าเข้มของสามี
"ฉันเชื่อมั่นในความตั้งใจและฝีมือการเขียนนิยายของคุณค่ะ คุณทำได้แน่ ไม่มีปัญหา"
ฉันพูดให้กำลังใจ และไม่ได้พูดเกินความจริง สามีฉันเขียนนิยายเก่ง จินตนาการลึกล้ำเหนือจักรวาล ที่แม้แต่มนุษย์นอกโลกยังต้องฉงน
"อืม ผมต้องทำสำเร็จ อีกเรื่องที่เขียนจบไปแล้วผมยังทำได้เลย ได้รางวัลปากกาทองตั้งสามปีซ้อน"
"อ๋อ เรื่องนั้นน่ะเหรอ เรื่องที่นางเอกเป็นปีศาจ แอบมาใช้ชีวิตปะปนกับมนุษย์ธรรมดาอย่างเรา ฉันอ่านแล้วยังงงๆ กับวิธีคิดของนางเอก ทำไมต้องรอจนพระเอกรักเสียก่อน ถึงค่อยกินเขา"
"คุณจะเข้าใจได้ยังไง คุณไม่ใช่ปีศาจ" เขาหันมาหัวเราะให้ ใบหน้าภูมิใจในพล็อตนิยายของตัวเอง
"เรื่องนี้ฉันยอมรับว่าหัวไม่ถึงค่ะ อ่านแล้วไม่ค่อยเข้าใจชีวิตของนางเอก" ฉันยอมรับกับความคิดอันแสนมหัศจรรย์ของสามีตัวเอง
"เพราะคุณไม่ใช่นักเขียนไง ถึงจินตนาการไปไม่ถึง ไม่อยากเสียเวลาอธิบาย ยังไงคุณก็คงไม่เข้าใจ ผมจะเริ่มลงมือเขียนเรื่องใหม่แล้ว ไว้ผมเขียนจบแล้วค่อยอ่าน ผมเบื่ออธิบาย..."
เขาว่า ฉันไม่อยากขัดคอเขา ปล่อยให้เขาเพ้อฝันไปคนเดียว เข้าครัวไปทำอาหารมาให้เขากินดีกว่า
สามีฉันเป็นพ่อหม้ายเมียตาย ไม่หล่อแบบพระเอกในนิยายที่เขาเขียน แต่ก็น่ารัก มีพุงแก้มยุ้ย เนื้อตัวจ้ำม่ำ ฉันชอบแบบนี้ดูแล้วมีน้ำมีนวลดี เงินทองเป็นของนอกกาย เราสองคนไม่ค่อยฟุ้งเฟ้อเห่อเหิม รายได้จากเงินเกษียณของเขาไม่มากเท่าไหร่ แต่ก็ไม่ถึงกับทำให้เราลำบาก เขาชอบเขียนนิยาย ส่วนฉันก็ชอบคนเขียนนิยาย เราเลยปิ๊งกันแม้วัยจะต่างกัน
เขานั่งเขียนนิยายตั้งแต่เช้า ตกบ่ายก็นอน เย็นลุกมานั่งเขียนต่อจนดึกดื่น ยกเว้นวันศุกร์ที่จะออกไปสังสรรค์ข้างนอกบ้าง ซึ่งวันนั้นฉันปล่อยเขาอิสระเต็มที่ จะไปขัดใจทำไมก็เขาชอบชีวิตแบบนี้ นับวันความสุขจึงเปล่งกระจาย ฉาบตามหน้าตาให้มีสีสัน ไม่ซีดเซียวเหี่ยวแห้งอย่างคนสิ้นหวัง แม้ไม่มีลูกเต้าให้เขาอีก แต่ฉันก็ทำหน้าที่ของเมียที่ดีได้สมกับความตั้งใจ
ฉันกำลังรอเวลาด้วยความมุ่งมั่นบางอย่าง หลังเขาเขียนนิยายเรื่องนี้จบลงคงสมหวังเสียที
หนึ่งปีผ่านไป
นิยายของเขาจบลงพร้อมความสำเร็จอันงดงาม เขากลายเป็นนักเขียนชื่อดัง ผู้คนต่างทึ่ง เล่าลือกันถึงนิยายประหลาด สามีฉันมามีชื่อเสียงเอาตอนแก่ซึ่งดูเขาจะดีใจมาก แต่เขาไม่รู้หรอกว่าเมียของเขาดีใจกว่ามากมายหลายเท่านัก ฉันสมหวังในสิ่งที่รอคอย
ค่ำคืนพิเศษสุดนี้ ฉันจึงแยกส่วนหัวตัวเองออกเป็นสองซีก พุ่งลิ้นยาวเหยียดปักเข้าไปในปากของร่างอ้วนล่ำที่กำลังนอนหลับฝันดีอยู่ข้างตัว สำราญกับเสียงสำลักเลือดขลุกขลักในลำคอและอาการสั่นเร่าระริกไหวไปทั้งตัว ปลายลิ้นเรียวเล็กแตกแยกออกชอนไชขึ้นไปหาสมองเนียนนุ่ม แล้วดูดกินอย่างหิวกระหาย
อร่อย...นึกภาพใบหน้าตัวเองไม่ออกเลย ว่ามีแววปลาบปลื้มขนาดไหนขณะกัดกินสุดที่รักอย่างเต็มอิ่ม ถัดจากสมองอ่อนนุ่ม ฉันจะตัดชิ้นส่วนของเขาเก็บใส่กล่องยัดตู้เย็นเอาไว้กิน ฉันกินตามความรักที่มีให้สามีแต่ละคน ถ้ารักมากก็ยิ่งกินเร็วมาก ส่วนกลางลำตัวคือส่วนโอชาที่สุด นุ่นมักเก็บไว้กินทีหลัง เหมือนเรากินก๋วยเตี๋ยวแล้วเก็บลูกชิ้นไว้กินหลังสุด
อยากลิ้มรสสมองนักเขียนมานานแล้ว ผัวคนที่หนึ่งเป็นหมอ สมองอร่อยใช้ได้ คนถัดๆมาก็แล้วแต่ว่าอยากกินสมองคนแบบไหน สมองห่วยที่สุดคือสมองคนพเนจรไร้บ้าน พวกเขาสิ้นหวังสูญเสียความฝัน สมองเมื่อกินจึงทั้งขมทั้งขื่น
จะให้อร่อยต้องขุนให้อ้วนพี สมองเอิบอาบความคิดวิจิตรบรรเจิด เริ่ดหลุดออกไปนอกจิตมนุษย์ ยิ่งคิดพิศดารเท่าไหร่ยิ่งอร่อย ฉันชอบสมองคิดแปลกจนร่องสมองขับสารย้อมเนื้อสมองมันเยิ้ม...ซึ่งมันแสนจะโอชะ
ถอนลิ้นออกจากช่องปากของเขา จุมพิตแผ่วเบาลงบนหน้าผาก ก่อนหันไปหยิบมีดขาววับขึ้นมา ก่อนจรดมันลงแก่นกลางลำตัวของสุดที่รัก....
จบค่ะ
แก้ไขข้อความเมื่อ
▼
กำลังโหลดข้อมูล...
▼
แสดงความคิดเห็น
กระทู้ที่คุณอาจสนใจ
เราหมดไฟกับการแต่งยายทำยังไงให้มีไฟมาแต่งนิยายอีกคะ..?
คือเราแต่งนิยายวายมา2ปีแล้วแต่รู้สึกปีนี้รู้สึกเบื่อ ขี้เกียจและก็ในสมองตันไปหมดเลยค่ะคิดพล็อตนิยายไม่ออก แต่งนิยายก็ไม่เคยจบสักเรื่องเหมือนก่อน ทำยังไรดี?
สมาชิกหมายเลข 6373635
ขอคำแนะนำด่วนค่ะ มีอาการปวดท้องรุนแรงลามไปทวารหนัก
ขอคำแนะนำจริงๆ นะคะ อายค่ะแต่ไม่สบายใจจริงๆ. ขอความสุภาพด้วยนะคะ ดิฉันอยู่อเมริกาค่ะ เมื่อคืนมีเพศสัมพันธ์กับสามี ไม่พิศดารอะไรค่ะ ไม่มีแบบรุนแรง. ก่อนหน้านี้หนึ่งเดือนเคยมีอาการปัสสาวะขัดแต่หายดีแล้
สมาชิกหมายเลข 785815
ทำไมถึงมีแต่ประเทศญี่ปุ่นที่สร้างหนังหรือการ์ตูนเกี่ยวกับการทำอาหารแบบพิศดาร
หนังประเทศอื่นๆไม่เห็นมีบ้างเลยโดยเฉพาะหนังฝรั่ง รู้สึกว่าอาจจะมีจีนอีกประเทศพวกหนังคนเล็กกุ๊กเทวดาอะไรพวกนั้น หรือว่าฝรั่งไม่ชอบจับเรื่องอาหารมาจินตนาการแบบหลุดโลก สำหรับผมนี่เรื่องอาหารจินตนาการไม่ค
MIDNIGHT A
แนะนำนิยายไหม่ ยอดพยัคฆ์พิทักษ์ราชวงศ์ถัง
1ในสามยุทธจักรนวนิยายพิศดาร พึ่งสอยมาเมื่อวานสนุกมากครับใครสนใจลองสอยมาอ่านได้คับ
สมาชิกหมายเลข 1049067
ให้เลือก สลากกินแบ่งขายเกินใบละ120 กับมีหวยใต้ดิน(ลอค?)ให้เล่น คนไทยชอบแบบไหนกว่า?
คนใหญ่ๆในบ้านเมืองนี้ปล่อยให้มีการฮั้วโควต้าดันราคาขายกันมาจะเป็นร้อยปี ถ้าโลกแตกจริงก็คงยันโลกแตกไปเลย ในขณะที่หวยใต้ดินก็ครองใจมหาชน แม้จะมีเลขพิศดาร แปลกเกินจินตนาการใดๆ ออกมาหยั่งเชิงสติสัมปฌัญญะ(
HeavenMoon
ถ้าขายพล็อตนิยายนี่ได้มั้ยคะ?
คือตอนนี้กำลังคิดว่าถ้าเราขายพล็อตมันจะได้รึป่าวคะ ส่วนตัวเป็นคนมีจินตนาการสูงมากเลยคิดว่าจะใช้ประโยชนฺ์ส่วนนี้หาเงินน่ะค่ะ แต่ไม่ทราบว่าจะขายได้รึป่าว หรือถ้าขายได้ควรขายในราคาเท่าไหร่คะ
สมาชิกหมายเลข 5921482
อยากได้พล็อตนิยายแนวตลก / ขำขัน
ทุกคนช่วยคิดพล็อตนิยายหน่อยค่ะ อยากได้แนวตลกๆ ขำๆ เวลาอ่านไม่ต้องพกสมองมา แนวผีฮาๆ ก้ได้ค่ะได้หมด
สมาชิกหมายเลข 8037798
เขียนเล่าเรื่องอย่างไรให้สนุกคะ
เด็กผู้หญิงมักชอบจินตนาการ หล่อนคิดพล็อตนิยายออกมาได้เป็นเรื่องๆแต่พอจะบรรยายฉากจริงๆกลับแป้ก...เฮ้อ กลุ้มมากเลยเจ้าค่ะ จึงใคร่ขอเคล็ดวิชาจากผู้รู้ เพื่อฝึกปรือฝีปากกา เป็นนักประพันธ์ชั้นยอด... โปร
หยิบทิชชู่
ค่าแรง 4 หมื่นกับเงื่อนไขการทำงานพิศดาร
คือแรงบันดาลใจในการตั้งกระทู้นี้ คือ เผอิญ จขกท ต้องหาเงิน 4 หมื่นให้ได้ใน 6 เดือน เลยลองเอามาจินตนาการ หากหาเงินได้จากการทำงานครั้งเดียว แล้วได้ค่าแรง 4 หมื่นคงดี555+ เลยมาหาคนช่วยมโนว่า ถ้าคุณจะจ้าง
สมาชิกหมายเลข 1830081
อ่านกระทู้อื่นที่พูดคุยเกี่ยวกับ
แต่งเรื่องสั้น
บนสุด
ล่างสุด
อ่านเฉพาะข้อความเจ้าของกระทู้
หน้า:
หน้า
จาก
แชร์ : 1
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน
อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่
ยอมรับ
ปีศาจ....
ลายลิขิต
ฉันกำลังนั่งฟังพล็อตนิยายเรื่องใหม่ของสามีคนใหม่อยู่ เป็นพล็อตนิยายที่แปลกประหลาดพิศดาร หลุดโลกเต็มไปด้วยจินตนาการ เขาชื่นชมความเป็นอัจฉริยะของตัวเอง เล่าสิ่งที่คิดให้ฟังด้วยดวงตาเป็นประกาย
"ผมจะให้คนทั้งโลกทึ่งไปกับนิยายของผม มันจะต้องกลายเป็นนิยายระดับ เบส เซลเลอร์ภายในปีนี้ ยอดขายถล่มทะลายไปทั่วโลก คุณเชื่อผมไหม"
เขาหยุดโอ่ความเก่งกาจด้านการประพันธ์ของตัวเองแล้วถามขึ้น ฉันละมือจากบีบนวดคลายเส้นแถวต้นคอกับไหล่สองข้างของเขาชั่วคราว ชะโงกหน้าข้ามไหล่มามองสันหน้าเข้มของสามี
"ฉันเชื่อมั่นในความตั้งใจและฝีมือการเขียนนิยายของคุณค่ะ คุณทำได้แน่ ไม่มีปัญหา"
ฉันพูดให้กำลังใจ และไม่ได้พูดเกินความจริง สามีฉันเขียนนิยายเก่ง จินตนาการลึกล้ำเหนือจักรวาล ที่แม้แต่มนุษย์นอกโลกยังต้องฉงน
"อืม ผมต้องทำสำเร็จ อีกเรื่องที่เขียนจบไปแล้วผมยังทำได้เลย ได้รางวัลปากกาทองตั้งสามปีซ้อน"
"อ๋อ เรื่องนั้นน่ะเหรอ เรื่องที่นางเอกเป็นปีศาจ แอบมาใช้ชีวิตปะปนกับมนุษย์ธรรมดาอย่างเรา ฉันอ่านแล้วยังงงๆ กับวิธีคิดของนางเอก ทำไมต้องรอจนพระเอกรักเสียก่อน ถึงค่อยกินเขา"
"คุณจะเข้าใจได้ยังไง คุณไม่ใช่ปีศาจ" เขาหันมาหัวเราะให้ ใบหน้าภูมิใจในพล็อตนิยายของตัวเอง
"เรื่องนี้ฉันยอมรับว่าหัวไม่ถึงค่ะ อ่านแล้วไม่ค่อยเข้าใจชีวิตของนางเอก" ฉันยอมรับกับความคิดอันแสนมหัศจรรย์ของสามีตัวเอง
"เพราะคุณไม่ใช่นักเขียนไง ถึงจินตนาการไปไม่ถึง ไม่อยากเสียเวลาอธิบาย ยังไงคุณก็คงไม่เข้าใจ ผมจะเริ่มลงมือเขียนเรื่องใหม่แล้ว ไว้ผมเขียนจบแล้วค่อยอ่าน ผมเบื่ออธิบาย..."
เขาว่า ฉันไม่อยากขัดคอเขา ปล่อยให้เขาเพ้อฝันไปคนเดียว เข้าครัวไปทำอาหารมาให้เขากินดีกว่า
สามีฉันเป็นพ่อหม้ายเมียตาย ไม่หล่อแบบพระเอกในนิยายที่เขาเขียน แต่ก็น่ารัก มีพุงแก้มยุ้ย เนื้อตัวจ้ำม่ำ ฉันชอบแบบนี้ดูแล้วมีน้ำมีนวลดี เงินทองเป็นของนอกกาย เราสองคนไม่ค่อยฟุ้งเฟ้อเห่อเหิม รายได้จากเงินเกษียณของเขาไม่มากเท่าไหร่ แต่ก็ไม่ถึงกับทำให้เราลำบาก เขาชอบเขียนนิยาย ส่วนฉันก็ชอบคนเขียนนิยาย เราเลยปิ๊งกันแม้วัยจะต่างกัน
เขานั่งเขียนนิยายตั้งแต่เช้า ตกบ่ายก็นอน เย็นลุกมานั่งเขียนต่อจนดึกดื่น ยกเว้นวันศุกร์ที่จะออกไปสังสรรค์ข้างนอกบ้าง ซึ่งวันนั้นฉันปล่อยเขาอิสระเต็มที่ จะไปขัดใจทำไมก็เขาชอบชีวิตแบบนี้ นับวันความสุขจึงเปล่งกระจาย ฉาบตามหน้าตาให้มีสีสัน ไม่ซีดเซียวเหี่ยวแห้งอย่างคนสิ้นหวัง แม้ไม่มีลูกเต้าให้เขาอีก แต่ฉันก็ทำหน้าที่ของเมียที่ดีได้สมกับความตั้งใจ
ฉันกำลังรอเวลาด้วยความมุ่งมั่นบางอย่าง หลังเขาเขียนนิยายเรื่องนี้จบลงคงสมหวังเสียที
หนึ่งปีผ่านไป
นิยายของเขาจบลงพร้อมความสำเร็จอันงดงาม เขากลายเป็นนักเขียนชื่อดัง ผู้คนต่างทึ่ง เล่าลือกันถึงนิยายประหลาด สามีฉันมามีชื่อเสียงเอาตอนแก่ซึ่งดูเขาจะดีใจมาก แต่เขาไม่รู้หรอกว่าเมียของเขาดีใจกว่ามากมายหลายเท่านัก ฉันสมหวังในสิ่งที่รอคอย
ค่ำคืนพิเศษสุดนี้ ฉันจึงแยกส่วนหัวตัวเองออกเป็นสองซีก พุ่งลิ้นยาวเหยียดปักเข้าไปในปากของร่างอ้วนล่ำที่กำลังนอนหลับฝันดีอยู่ข้างตัว สำราญกับเสียงสำลักเลือดขลุกขลักในลำคอและอาการสั่นเร่าระริกไหวไปทั้งตัว ปลายลิ้นเรียวเล็กแตกแยกออกชอนไชขึ้นไปหาสมองเนียนนุ่ม แล้วดูดกินอย่างหิวกระหาย
อร่อย...นึกภาพใบหน้าตัวเองไม่ออกเลย ว่ามีแววปลาบปลื้มขนาดไหนขณะกัดกินสุดที่รักอย่างเต็มอิ่ม ถัดจากสมองอ่อนนุ่ม ฉันจะตัดชิ้นส่วนของเขาเก็บใส่กล่องยัดตู้เย็นเอาไว้กิน ฉันกินตามความรักที่มีให้สามีแต่ละคน ถ้ารักมากก็ยิ่งกินเร็วมาก ส่วนกลางลำตัวคือส่วนโอชาที่สุด นุ่นมักเก็บไว้กินทีหลัง เหมือนเรากินก๋วยเตี๋ยวแล้วเก็บลูกชิ้นไว้กินหลังสุด
อยากลิ้มรสสมองนักเขียนมานานแล้ว ผัวคนที่หนึ่งเป็นหมอ สมองอร่อยใช้ได้ คนถัดๆมาก็แล้วแต่ว่าอยากกินสมองคนแบบไหน สมองห่วยที่สุดคือสมองคนพเนจรไร้บ้าน พวกเขาสิ้นหวังสูญเสียความฝัน สมองเมื่อกินจึงทั้งขมทั้งขื่น
จะให้อร่อยต้องขุนให้อ้วนพี สมองเอิบอาบความคิดวิจิตรบรรเจิด เริ่ดหลุดออกไปนอกจิตมนุษย์ ยิ่งคิดพิศดารเท่าไหร่ยิ่งอร่อย ฉันชอบสมองคิดแปลกจนร่องสมองขับสารย้อมเนื้อสมองมันเยิ้ม...ซึ่งมันแสนจะโอชะ
ถอนลิ้นออกจากช่องปากของเขา จุมพิตแผ่วเบาลงบนหน้าผาก ก่อนหันไปหยิบมีดขาววับขึ้นมา ก่อนจรดมันลงแก่นกลางลำตัวของสุดที่รัก....
จบค่ะ