มันเป็นประสบการของ จขกท เองครับ ผมมีแผลใจอันใหญ่ที่เกาะกุมในจิตใจ มันเกิดจากการโดนผู้หญิงที่รักทรยศหักหลังครับ

หลังจากผมโสดมาเกือบๆจะครบ1ปี มีผู้หญิงเข้ามา1คนครับ ผมเจอเธอเมื่อ3เดือนก่อนนี้ ผมไปส่งของแถวๆนครปฐม แล้วแวะกินข้าวแถวบางบัวทอง ผู้หญิงคนนี้เป็นลูกเจ้าของร้านครับ อายุ21 มหาลัยปี3ครับ อาจจะเป็นเพราะเธอยังเด็กหรือเธอยังเรียนอยู่ก็ไม่ทราบ แต่หนึ่งเลนคือ เธอติดโซเชี่ยวมากๆ ว่างหน่อยก็เอามือถือขึ้นมาเช็คเฟสหรืออะไรต่อมิอะไร ดังแทบตลอดเวลา ช่วงเวลาที่ผมคบกัน พ่อแม่เธอก็รู้ครับ เพราะหลังจากเจอกัน ผมก็เข้าหาเธอทางแม่เธอน่ะเหละ ดีที่แม่เธอไม่ปิดกั้นอะไร

ช่วงเวลาที่คบกัน มันเกิดความรู้สึกที่บอกว่าเหมือนไม่ใช่ตัวเอง เหมือนเด็กที่พ่อแม่บอกว่าถ้าสอบได้ที่หนึ่งพ่อจะซื้อคอมให้ จะเรียกว่าคบหวังผลแบบนั้นก็ได้ เพราที่ตัดสินใจเริ่มรักครั้งใหม่ มันเกิดจากอารมที่รู้สึกเหงา คล้ายๆนอนแล้วไม่มีหมอนข้าง และที่ทำให้ผมตัดสินใจแบบเด็ดขาดว่าจะลองดูคือ

ความอยากลองคบกับหญิงอื่นดู โดยที่ผมไม่เคยมีประสบการจีบหญิงคนอื่นเลยนอกจากแฟนคนเก่าของผม ผมอยากรู้ว่าถ้าเกิดว่าเรามีคนรักใหม่เราจะสามารถดำเนินชีวิตไปในทางอีกรูปแบบหนึ่งได้ไหม

แต่เมื่อทดลองคบกันมา2เดือน ทำให้ได้รับรู้ว่าสำหรับตัวผม เหมือนจะยังไม่พร้อม พอเวลาเขาทำตัวงี่เง่าเข้าหน่อยเราก็จะรู้สึกลำคาญ ว่าทำมันเหมือนเด็กจัง งอลเรื่องเล็กที่ไม่น่าจะงอลเป็นเรื่องใหญ่ได้ ตลอดเวลาที่คบ ผมเหมือนจะมีความสุข แต่ก็เหมือนหลอกตัวเองไปวันๆ

เมื่อวานผมทะเลาะกัน เนื่องจากผมส่งไลน์ไปแต่เช้า แต่พึ่งมาอ่านเอา11โมง ก็เลยกะโทรไปถามว่า "กินข้าวหรือยัง" คล้ายเหมือนจะโทรเช็คเหละครับว่ายังอยู่ดีหรือเปล่า ก็โกรธเป็นฝืนเป็นไฟว่ากำลังช่วยแม่อยู่ โอ้ยจะบ้าตาย ปกติเวลา11โมง เธอจะไปอู้นั่งเล่นมือถืออยู่หลังร้าน แล้วทำผมโทรไปหา พูดดีๆก็ได้ว่ายุ่งเดี้ยวโทรกลับ

รู้สึกท้อแฮะ เลิกแล้วอยู่เป็นโสดเลยดีกว่า ตอนผมบอกว่าผมเป็นพ่อม้าย เธอก็เหมือนจะไม่ค่อยชอบด้วยนะ เอาเป็นว่าโครอ่านแล้วรู้สึกแบบไหน ช่วยๆผมวิเคราะหน่อยก็ดีนะครับ ขอบคุณครับ