พ่อแม่ไมไ่ด้เลี้ยงผมมาแต่เด็กๆ แต่ผมก็ได้รับการเลี้ยงดูจาก(ป้า)พี่น้องของพ่อผมมาแต่เด็กๆยันโต

ผมโตมาก็ได้เห็นหน้าพ่อผม พ่อผมก็ถามไถ่และเหมือนแกอยากดูแลผม แต่ผมก็นึกมาว่าครอบครัวป้าก็เลี้ยงผมมาตลอด ค่าเทอมอะไรก็จ่ายไห้ตลอด ข้าวก็มีไห้ผมกินตลอด แต่ผมกลับรู้สึกเหมือนตัวเองกดดันจากความคิดการปลูกฝังหรืออะไรก็ตามแต่ผมไม่รับรู้มันและพยายามหลีกหนีการสั่งสอนที่ผมคิดว่ามันไม่โอเคสำหรับผม หรือพูดง่ายๆผมไม่เป็นคนปากหวานก้นเปรี้ยว และผมมักจะมองหาเพื่อนฝูงเป็นอันดับแรก เพื่อนฝูงผม ผมสามารถปลดปล่อยความคิดได้อยย่างอิสระรวมกระทั่งพ่อผมเองก็ด้วย การสื่อสารผมสื่อสารกับพวกครอบครัวป้าไม่รู้เรื่องเหมือนผมไม่สามารถเปนอิสระไม่สามารถแสดงความคิดเห็นใดๆออกมาได้มากนัก ผมมักจะสงสัยว่า ผมเกิดมาทำไม ทำไมผมต้องมาเกิดในครอบครัวที่มันซับซ้อนแบบนี้ พี่น้องพวกเค้าเกลียดพ่อผม แต่ผมไม่ได้เกลียดพ่อเลยซักนิดเลย ป้าพยายามปลูกฝังความชั่วความเลวต่างๆนาๆของพ่อผม แต่มีบางช่วงที่พ่อขอไห้ผมมาอยู่ด้วย ผมก็ไปหา และพ่อผมก็ดูแลผมอย่างดี แม้ฐานะจะต่างจากป้าผม แต่ผมกลับรู้สึกอุ่นใจและรู้สึกว่าพ่อผมนั้นมอบความอบอุ่นและไม่ได้แสดงความเลวร้ายใดๆออกมาไห้ผมเห็นเลยซักนิดเดียว ผมไม่เข้าใจว่าผมควรตัดสินดีมั้ยว่าผมควรแยกกันอยู่จากครอบครัวฝั่งป้า แต่ครอบครั่วฝั่งป้าเค้าเลี้ยงผมมาตั้งแต่เด็กๆเล้กๆจนโตข้าวปลาอาหารหาไห้ผมกินตลอดอยากเที่ยวทะเลที่ไหนก็พาผมไปได้ตลอดแต่ผมนั้นไม่สามารถแสดงความคิดเห็นอะไรออกมาไห้เป็นอิสระต่อหน้าพวกเค้า ผมเปนคนที่มักจะเงียบขรึมต่อหน้าพวกเค้า และไม่ว่าผมจะพูดเรื่องอะไร เรื่องนั้นๆก็จะแสดงออกมาในอารมร้ายๆและอารมณ์เสียไส่ผมตลอด ผมไม่สามารถขอถอนถอนตัวจากครอบครัวฝั่งเค้าได้เพราะเค้าเลี้ยงดูผมมาตลอด ผมควรต้องคิดได้ซักทีไช่มั้ยว่าผมควรจะเลือกไครระหว่างป้ากับพ่อผม ผมสามารถหยอกล้อต้อเถียงพ่อผมได้ พ่อผมไม่เคยดุด่าและเข้าข้างผมตลอดและไห้กำลังใจผมตลอด แล้วมันจะดีมั้ยถ้าผมเลือกคิดที่ขะหนีจากครอบครัวฝั่งป้าผม และไปอยู่กับพ่อผม เพราะป้าแกเลี้ยงดูผมมาตั้งแต่เล้กจนโต และตอนนี้ผมอายุ 18 ปี ผมได้ที่อยู่พ่อตอนผมอายุ 15 ปี ผมมักจะขี่มอไซไปหาทุกเสาร์อาทิตย์ เกือบทุกอาทิตย์ ถ้าผมเลือกที่จะไปอยู่กับพ่อผม คิดว่ามันจะเป็นทางที่ถูกมั้ย ผมคิดดีมั้ย เพราะป้าผมก็เลี้ยงดูผมมมาตั้งแต่เด็ฏๆ