คุณเคยจินตนาการคนคนนึงขึ้นมาเพื่อให้ทุกอย่างเป็นดั่งใจตัวเองมั้ย

ตั้งแต่เรายังเด็กจนถึงตอนนี้โตจะเข้ามหาลัยแล้ว  เวลาเราอยู่คนเดียว เราเศร้า เสียใจ เหงา รู้สึกไม่มีใคร เราก็มีกจะสร้างคนและโลกในจินตนาการของเราขึ้นมาทำให้ตัวเองมีความสุข หรือความทุกข์เวลาเรารู้สึกหดหู่ใจ อยากรู้ไห้แต่ร้องไม่ออก เราก็จะจินตนาการสร้างสถานการณ์ขึ้นมาให้เราได้รับความทุกข์จนร้องออกมาจริงๆ ตอนเด็กๆเราอาจจะแต่งตัวเป็นตัวละครที่เราคิด แต่พอโตๆขึ้นแค่คิดอยู่ในหัวเราแล้วก็พูดออกมาคนเดียว ทำเหมือนว่ากำลังคุยอยู่กันคนอื่น


เราอยากรู้ว่าเพื่อนๆเคยเป็นกันมั้ย เราเคยพยายามเลิกจินตนาการนะ เราทำได้ซะด้วย แต่การที่จะออกจากโลกที่สร้างมันยากมาก พอเรากำลังจะเดินก้าวผ่านได้ก็จะมีเรื่องแย่ๆเจ้ามาในชีวิต ทำให้เราไม่อยากที่จะเลิกจินตนาการและปล่อยจมอยู่กับโลกที่เราสร้างต่อไป

เราควรทำยังไงถึงจะดี?
เดี๋ยวถ้ามีเวลาเราจะมาเล่าว่าเราจินตนาการอะไรบ้าง เพื่อนๆอาจจะคิดว่าเราบ้าก็ได้