แหะ แหะ จริงๆอยากจะบอกว่า ถึงเป็นสมัยนี้
ผมก็ไม่ค่อยสนใจการเมืองเท่าไหร่เลย
ตอนผมเข้ามหาลัย
จำได้เลย ว่า พ่อสอนว่า ชีวิตในรั้วมหาลัย จะเป็นช่วงเวลาที่สนุกที่สุดของชีวิต
ให้ใช้มันอย่างคุ้มค่า
อย่าไปจบเร็ว อย่าไปจบ 3 ปี หรือ 3 ปีครึ่ง
ให้จบ 4 ปี
บ้านเรา ไม่ได้เดือดร้อนให้ลูกต้องมาจบ 3 ปีครึ่งแล้วไปหางานทำเร็วๆ
ให้ใช้เวลาในรั้วมหาลัยให้คุ้มค่า
เพื่อนสนิทกันจบ 3ปีครึ่งเพียบ แต่ผมเป็นเด็กว่านอนสอนง่าย เลยล่อซะ 4 ปี (ฮา) ตามมาตรฐานชายไทย
มันเป็นอย่างที่พ่อว่าไว้จริงๆครับ
ชีวิต มหาลัย มันสนุก และไม่ต้องรับผิดชอบอะไรมากมาย
แล้วผมเป็นคนเรียนเก่งซะด้วย โดดเรียนขนาดไหน เมาขนาดไหน ก็ยังทำคะแนนได้ดี
กลางวันบางทีก็โดดเรียนไปเตะบอลมั่ง ตีเทนนิสมั่ง ไปเฝ้าเหล่สาวๆคณะอื่นมั่ง
เย็นๆก็ตั้งวงเตะตะกร้อ ต่อด้วยวงเหล้า สมัยนั้นแม่โขงแบน ยี่สิบกว่าบาทมั๊ง บุหรี่กรุงทอง กรองทิพย์ ซองละ 8 บาท 10 บาท
ปูเสื่อนั่งกินเหล้ามันใต้ต้นไม้ ริมบึงหลังคณะนั่นแหละ
กับแกล้มไม่ค่อยมี เพราะ ยังเป็นเด็ก พ่อแม่ไม่ได้ให้ค่าเหล้า ค่ากับ
มีเพื่อนเรียนดนตรีก็เอามาเล่นกัน กีต้าร์ ไวโอลิน แซ๊คโซโฟน เชลโล สารพัด
ตั้งวงร้องเพลง เคาะขวดกันไปตามเรื่องตามราว
ดึกใครกลับไหวก็กลับ กลับไม่ไหวก็ไปสิงหอชาย เมามากขี่จักรยานไม่ไหวก็นอนมันที่คณะนั่นแหละ
บางคนหลับคาวงเหล้า ยุงหามไปยันเช้า
วันหยุดก็ไปเที่ยวต่างจังหวัด
นัดกันเช้ามืด ที่ใต้ถุนคณะ ยังไม่รู้เลยจะไปไหน
คิดกันเดี๋ยวนั้น โบกรถกันเดี๋ยวนั้น มีตังค์คนละ 200 บาท เที่ยวได้ตั้งหลายวัน
พวกเราโบกรถเก่งครับ ไปเที่ยวไหนได้ไกลๆ ไม่ต้องจ่ายค่ารถ
มันเป็นชีวิตที่ปราศจากความเครียดจริงๆ
สนุกล้วนๆ จริงๆ
เป็นสิ่งที่ พอโตมาเป็นผู้ใหญ่ จนแก่ขนาดนี้แล้ว มันก็ไม่มีวันจะมีความสุขได้อย่างนั้นอีก
ชีวิตคนผู้ใหญ่มันต้องรับผิดชอบอะไรเยอะแยะไปหมด
ดังนั้น สิ่งที่เนติวิทย์ทำ ผมจะเรียกว่า เป็นการ เสียสละ ก็แล้วกัน
เสียสละ ด้วยช่วงเวลา ที่น่าจะมีความสุขที่สุดในชีวิต
แทนที่จะเอาไปใช้ชีวิตสนุกๆ กลับต้องมา "แบก" อะไรไว้ตั้งกะเด็ก
ผู้ใหญ่ก็ชื่นชมไป
เพราะผู้ใหญ่ ไม่ได้แบกอะไรเอง เนติวิทย์รับแบกไว้เอง
ผู้ใหญ่สบาย...เชียร์ลูกเดียว ชมลูกเดียว ไม่เสี่ยงคุกเสี่ยงตาราง
ไอ้เด็กก็ลิ้นห้อยไปดิ รับผิดชอบไปดิ รับความเสี่ยงไปดิ
แต่ มันเป็นชีวิตของเขา มันเป็นเรื่องของเขาจริงๆครับ
ไอ้ผมก็แค่ เสียดาย ชีวิตเด็กคนนึง
ที่มันควรได้รับความสนุกสนานในชีวิต ตามวัยของเขา
ไม่มีใคร ควร ต้องมาเสียสละขนาดนั้น
การเมือง มันกลืนกินคนได้ทั้งเป็น
เรายังมีเวลาอีกตั้งเยอะที่จะบ้าการเมือง จะบ้าขนาดไหนก็ยังไม่สาย
ก็ไม่รู้จะว่ายังไง
ก็ขอให้เนติวิทย์ โชคดีแล้วกันนะครับ
ตอนผมอายุเท่าเนติวิทย์นี่ ผมไม่สนใจการเมืองเลยนะ
ผมก็ไม่ค่อยสนใจการเมืองเท่าไหร่เลย
ตอนผมเข้ามหาลัย
จำได้เลย ว่า พ่อสอนว่า ชีวิตในรั้วมหาลัย จะเป็นช่วงเวลาที่สนุกที่สุดของชีวิต
ให้ใช้มันอย่างคุ้มค่า
อย่าไปจบเร็ว อย่าไปจบ 3 ปี หรือ 3 ปีครึ่ง
ให้จบ 4 ปี
บ้านเรา ไม่ได้เดือดร้อนให้ลูกต้องมาจบ 3 ปีครึ่งแล้วไปหางานทำเร็วๆ
ให้ใช้เวลาในรั้วมหาลัยให้คุ้มค่า
เพื่อนสนิทกันจบ 3ปีครึ่งเพียบ แต่ผมเป็นเด็กว่านอนสอนง่าย เลยล่อซะ 4 ปี (ฮา) ตามมาตรฐานชายไทย
มันเป็นอย่างที่พ่อว่าไว้จริงๆครับ
ชีวิต มหาลัย มันสนุก และไม่ต้องรับผิดชอบอะไรมากมาย
แล้วผมเป็นคนเรียนเก่งซะด้วย โดดเรียนขนาดไหน เมาขนาดไหน ก็ยังทำคะแนนได้ดี
กลางวันบางทีก็โดดเรียนไปเตะบอลมั่ง ตีเทนนิสมั่ง ไปเฝ้าเหล่สาวๆคณะอื่นมั่ง
เย็นๆก็ตั้งวงเตะตะกร้อ ต่อด้วยวงเหล้า สมัยนั้นแม่โขงแบน ยี่สิบกว่าบาทมั๊ง บุหรี่กรุงทอง กรองทิพย์ ซองละ 8 บาท 10 บาท
ปูเสื่อนั่งกินเหล้ามันใต้ต้นไม้ ริมบึงหลังคณะนั่นแหละ
กับแกล้มไม่ค่อยมี เพราะ ยังเป็นเด็ก พ่อแม่ไม่ได้ให้ค่าเหล้า ค่ากับ
มีเพื่อนเรียนดนตรีก็เอามาเล่นกัน กีต้าร์ ไวโอลิน แซ๊คโซโฟน เชลโล สารพัด
ตั้งวงร้องเพลง เคาะขวดกันไปตามเรื่องตามราว
ดึกใครกลับไหวก็กลับ กลับไม่ไหวก็ไปสิงหอชาย เมามากขี่จักรยานไม่ไหวก็นอนมันที่คณะนั่นแหละ
บางคนหลับคาวงเหล้า ยุงหามไปยันเช้า
วันหยุดก็ไปเที่ยวต่างจังหวัด
นัดกันเช้ามืด ที่ใต้ถุนคณะ ยังไม่รู้เลยจะไปไหน
คิดกันเดี๋ยวนั้น โบกรถกันเดี๋ยวนั้น มีตังค์คนละ 200 บาท เที่ยวได้ตั้งหลายวัน
พวกเราโบกรถเก่งครับ ไปเที่ยวไหนได้ไกลๆ ไม่ต้องจ่ายค่ารถ
มันเป็นชีวิตที่ปราศจากความเครียดจริงๆ
สนุกล้วนๆ จริงๆ
เป็นสิ่งที่ พอโตมาเป็นผู้ใหญ่ จนแก่ขนาดนี้แล้ว มันก็ไม่มีวันจะมีความสุขได้อย่างนั้นอีก
ชีวิตคนผู้ใหญ่มันต้องรับผิดชอบอะไรเยอะแยะไปหมด
ดังนั้น สิ่งที่เนติวิทย์ทำ ผมจะเรียกว่า เป็นการ เสียสละ ก็แล้วกัน
เสียสละ ด้วยช่วงเวลา ที่น่าจะมีความสุขที่สุดในชีวิต
แทนที่จะเอาไปใช้ชีวิตสนุกๆ กลับต้องมา "แบก" อะไรไว้ตั้งกะเด็ก
ผู้ใหญ่ก็ชื่นชมไป
เพราะผู้ใหญ่ ไม่ได้แบกอะไรเอง เนติวิทย์รับแบกไว้เอง
ผู้ใหญ่สบาย...เชียร์ลูกเดียว ชมลูกเดียว ไม่เสี่ยงคุกเสี่ยงตาราง
ไอ้เด็กก็ลิ้นห้อยไปดิ รับผิดชอบไปดิ รับความเสี่ยงไปดิ
แต่ มันเป็นชีวิตของเขา มันเป็นเรื่องของเขาจริงๆครับ
ไอ้ผมก็แค่ เสียดาย ชีวิตเด็กคนนึง
ที่มันควรได้รับความสนุกสนานในชีวิต ตามวัยของเขา
ไม่มีใคร ควร ต้องมาเสียสละขนาดนั้น
การเมือง มันกลืนกินคนได้ทั้งเป็น
เรายังมีเวลาอีกตั้งเยอะที่จะบ้าการเมือง จะบ้าขนาดไหนก็ยังไม่สาย
ก็ไม่รู้จะว่ายังไง
ก็ขอให้เนติวิทย์ โชคดีแล้วกันนะครับ