แอบชอบเพื่อน

สวัสดีครับ คือผมมีเรื่องอยากจะระบายสักหน่อย คือผมมีเพื่อนผู้หญิงคนนึง ซึ่งสนิทกันมากคุยกันได้ทุกเรื่องมี่อะไรเราปรึกษากันตลอด ไปไหนก็ไปด้วยกันทำอะไรหลายๆอย่างด้วยกัน เราคุยกันทุกวันคอลเฟสกันทุกคืน พฤติกรรมของเรามันมากกว่าเพื่อนกันไปแล้วครับจนผมเริ่มรู้สึกหวั่นไหวกับเขาไปแล้ว แต่ผมก็เลือกจะเลือกที่จะไม่บอกเขา ด้วยเหตุผลสุดฮิตละครับกลัวเสียเพื่อน555 ผ่านไปไม่นานผมก็เพิ่งรู้ว่าเขามีแฟนแล้ว มันก็รู้สึกจุกๆหน่อยแหละครับแต่ก็เลือกที่จะไม่บอกเหมือนเดิมเลือกที่จะเก็บเอาไว้คนเดียวดีกว่า^^ พอเขาทั้งคู่เริ่มเปิดตัวว่าคบกันจิงจังเขาก็เริ่มทิ้งระยะห่างกับผมออกไปเรื่อยๆ จากคุยกันทุกวันเป็นนานๆทีถ้าไม่จำเป็นก็ไม่คุยเลย มันก็เรื่องปกติแหละเน่อะคนเป็นแฟนกันเขาก็ต้องอยากคุยกันแค่2คนสิเน่อะ5555 จนวันนึงเขาทะเลาะกันเขาก็ทักมาระบายกับผม ซึ่งผมในฐานะเพื่อนก็ต้องรับฟังและคอยปลอบใจแหละครับ แต่พอดีกันผมก็เหมือนวิญญาณเลยครับฮ่าๆ แต่เขาก็เริ่มกลับมาคุยกับผมบ่อยขึ้น เพราะเขาคงมีปัญหาอะไรสักอย่างแหละมั้งครับ เราก็คุยกันเหมือนเมื่อก่อนแล้วละครับ ผมก็แอบดีใจหน่อยๆฮ่าๆ มีปัญหาอะไรเขาก็มาปรึกษาเหมือนเดิมแต่ปัญหาหลักๆก็เรื่องแฟนของเขาแหละครับ ในใจผมมันก็หวิวๆยังไงไม่รู้บอกไม่ถูก ผมก็กลัวว่าที่ผมคุยกับเขานี่มันจะเป็นปัญหาต่อชีวิตคู่ของเขาผมก็เริ่มถอยห่างออกทีละก้าวๆ อย่างข้อความในเฟสผมไม่ตอบเขา เขาก็ส่งแชทมารัวๆ โทรตามบ้างละ มาหาที่บ้านบ้างละ คือผมพยายามจะหนีเขาตัดใจจากเขาแต่ก็เหมือนผมหนีเขาไม่พ้นสักที เมื่อไม่กี่วันก่อนเขาก็โทรมาปรึกษาเกี่ยวกับเรื่องของเขาอ่ะครับทำนองว่า อีกไม่กี่วันก็จะถึงวันครบรอบ1ปีแล้วจะทำอะไรให้ดี วินาทีนั้นถ้าใครเป็นผมคงจะเข้าใจความรู้สึกของผมสิน่ะครับ มันอธิบายออกมาเป็นคำพูดไม่ได้จริงๆ  ผมไม่อยากเจ็บแบบนี้อีกแล้ว ผมคิดที่จะหายไปจากชีวิตเขาแต่ผมว่าผมคงเป็นคนที่ไม่มีเหตุผลเอาสะเลยใช่มั้ยครับ ผมกับเขาเราสัญญากันไว้ว่าเราทั้งคู่จะเป็นเพื่อนรักเพื่อนตายกันตลอดไป ซึ่ง ณ เวลานี้ผมอึดอัดใจมากๆ ไม่รู้จะเดินไปทางไหนต่อดีทางตันไปหมด ผมหาทางออกไม่เจอเลยจริงๆครับ..  เรื่องราวทั้งหมดก็มีเท่านี้ละครับ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านความในใจของผมน่ะครับ