หลังจากวันนั้นมาพี่เค้าก็ดูแลเอาใจใส่เราดีเสมอมาค่ะเค้าทำทุกๆสิ่งทุกอย่างที่มันทำให้เรามีความสุข
แต่ทว่าความสุขมันมักจะอยู่กับเราได้ไม่นานหรอกคะ คือวันนั้นได้แอบไปหาพี่เค้าที่บ้านเพราะเป็นวันเกิดของพี่เค้า เราแอบทำเซอร์ไพร์สแต่ไม่ได้บอกพี่เค้าว่าจะไปหา
แต่พอเราไปถึงบ้านพี่ท๊อปเรากลับเจอรองเท้าของผญ.คนหนึ่ง(เหมือนในละครเป๊ะๆ) เราเลยลองเดินเข้าไปในบ้านยันห้องนอนของพี่เค้าเลยค่ะ
แต่สิ่งที่เราเจอทำให้ใจเราหล่นว้าปไปเลยคะ เพราะเราเห็นผญ.คนหนึ่งกำลังนอนอยู่บนเตียงกับพี่เค้าค่ะ..
ทำให้เราเสียใจมากกพูดอะไรไม่ออกแต่จู่ๆพี่ท๊อปเค้าสลึมสลือตื่นขึ้นมาเห็นเรากำลังยื่นมองพี่เค้ากับผญ.ที่อยู่บนเตียงด้วยเช่นกัน พี่เค้าก็ลุกขึ้นมาเดินมาหาเราแล้วพูดกับเราว่า..
บทสนทนา##
พี่ท๊อป : มาได้ใง? (พูดแบบงงๆ)
เรา : (ไม่สนใจค่ะเดินออกมา)
พี่ท๊อป : (เดินตามเรามา) เห้ยเดี๋ยวก่อน
เรา : พี่เห็นว่าร่าโง่ขนาดนั้นเลยหรอ?? ทำแบบนี้ได้ยังใง? (ทั้งโกรธทั้งน้ำตาคลอ..)
พี่ท๊อป : (จับแขนเราเข้ามากอด)
แต่เราไม่ยอมคะสบัดหนีแล้วกลับบ้านไปเลยคะไม่อยากพูดอะไรด้วย
พอถึงบ้านเราเอาแต่หมกตัวเองอยู่แต่ในห้องคะไม่ยอมออกไปไหนเลย.เพื่อนเราก็ชวนไปนู้นไปนี่แต่เราปฎิเสธหมดเลยค่ะมันไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไรทั้งนั้นคะ
ส่วนพี่เค้าก็เอาแต่โทรมาหาเราคะ ทั้งโทรทั้งไลน์มาหา แต่เราไม่ตอบไปค่ะ
เราเสียใจมากที่ได้รู้เรื่องอะไรแบบนี้
ตอนนั้นเราจะเลิกกับพี่เค้ามากเลยคะ แต่อีกใจเราก็รักพี่เค้าน่ะแต่..รักเราทำไมถึงทำแบบนี้ ถ้าเราไม่แอบไปหาในวันนั้นก็คงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง..
หลังจากที่เกิดเรื่องขึ้นนั้นพี่เค้าก็มาหาเราทุกวันค่ะคงอยากจะเคลียกับเราให้รู้เรื่องแต่เราก็ไม่อยากเจอคะเลยบ่ายเบี่ยงไป ประมาณ2อาทิตย์เกือบ3อาทิตย์คะที่เราไม่คุยด้วยกับพี่เค้า
แต่สิ่งที่พี่เค้าทำคือไปหาเพื่อนเราค่ะให้เพื่อนเราช่วยทำให้เราออกมาเจอพี่เค้าให้ได้
เราก็ได้ออกมาเจอเพื่อนเราค่ะแต่เราไม่รู้ว่ามันเป็นแผนของพี่เค้า
พอเราไปถึงที่ที่เพื่อนเรานัดให้ออกมาเจอคือสวนสาธารณะค่ะ เราเหลือบไปเห็นรถพี่เค้า ตอนนั้นหัวใจเราเต้นแรงมากคะ คิดในใจว่ามันต้องมีเรื่องอะไรแน่ๆ
แน่นอนค่ะพอเราจอดรถเสร็จ..
เพื่อนเราก็เข้ามาถามเราว่า...
บทสนทนา##
ชิบู : มีเรื่องอะไรทำไมไม่บอกกู?? มีไรทำไมไม่มาระบายที่กูยังเห็นกูเป็นเพื่อนอยู่มั้ย?
เรา : นัดกูมาถามเรื่องนี้เนี่ยน่ะ?
ชิบู : พี่ท๊อปเล่าเรื่องทุกอย่างให้กูฟังแล้วน่ะพี่เขาอยากเคลียกับอ่ะ..
เรา : กูไม่อยากคุย
ไรด้วยทั้งนั้นอ่ะ
สักพักพี่ท๊อปก็เดินออกมาจากห้องน้ำแล้วเดินมาคุยกับเราแต่เราบ่ายเบี่ยงเดินออกมาจากตรงนั้นค่ะกำลังจะขับรถกลับบ้านแต่ทว่าพี่เค้ายึดกุญแจรถเราไปค่ะ ตอนนั้นเพื่อนเราไม่อยู่แล้วค่ะชิ่งกลับไปเลย😥😒😒 (เอาแล้วกู)
หลังจากนั้นพี่ท๊อปก็พูดกับเราว่า..
พี่ท๊อป : เรื่องวันนั้นพี่ขอโทษน่ะ.
เรา : แค่นี้ใช่มั้ยที่จะพูด?
พี่ท๊อป : รู้..ว่ารับไม่ได้
เรา : พี่ก็รู้ดีนี่ว่าเรื่องแบบนี้มีใครเค้ารับได้กัน?
พี่ท๊อป : ขอโทษว่ะไม่ได้ตั้งใจทำไรแบบนั้น..
เรา : มันไม่มีผญ.คนไหนเค้ารับได้หรอกน่ะเรื่องแบบนี้.. หยุดเรื่องของเราไว้แค่นี้เถอะน่ะ..ร่าเหนื่อยที่ต้องมาเจอเรื่อง
ๆแบบนี้อีกอ่ะ (น้ำตาเกือบไหล)
พี่ท๊อป : (มองหน้าเราแล้วเงียบไป)
ตอนนั้นเราก็ไม่ได้พูดอะไรกันต่อค่ะเราร้องไห้สุดทางกลับมาบ้านแต่ทว่าตอนนั้นเกิดพายุค่ะฝนตกตลอดทาง(เหมือนเล่นmvเพลงอยู่ค่ะ5555)
พอหลังจากจบการสนทนากันวันนั้นมาเราก็ไม่ได้คุยอะไรกันอีกเลยค่ะพี่เค้าก็เงียบหายไป..
กว่าจะพอ#9
แต่ทว่าความสุขมันมักจะอยู่กับเราได้ไม่นานหรอกคะ คือวันนั้นได้แอบไปหาพี่เค้าที่บ้านเพราะเป็นวันเกิดของพี่เค้า เราแอบทำเซอร์ไพร์สแต่ไม่ได้บอกพี่เค้าว่าจะไปหา
แต่พอเราไปถึงบ้านพี่ท๊อปเรากลับเจอรองเท้าของผญ.คนหนึ่ง(เหมือนในละครเป๊ะๆ) เราเลยลองเดินเข้าไปในบ้านยันห้องนอนของพี่เค้าเลยค่ะ
แต่สิ่งที่เราเจอทำให้ใจเราหล่นว้าปไปเลยคะ เพราะเราเห็นผญ.คนหนึ่งกำลังนอนอยู่บนเตียงกับพี่เค้าค่ะ..
ทำให้เราเสียใจมากกพูดอะไรไม่ออกแต่จู่ๆพี่ท๊อปเค้าสลึมสลือตื่นขึ้นมาเห็นเรากำลังยื่นมองพี่เค้ากับผญ.ที่อยู่บนเตียงด้วยเช่นกัน พี่เค้าก็ลุกขึ้นมาเดินมาหาเราแล้วพูดกับเราว่า..
บทสนทนา##
พี่ท๊อป : มาได้ใง? (พูดแบบงงๆ)
เรา : (ไม่สนใจค่ะเดินออกมา)
พี่ท๊อป : (เดินตามเรามา) เห้ยเดี๋ยวก่อน
เรา : พี่เห็นว่าร่าโง่ขนาดนั้นเลยหรอ?? ทำแบบนี้ได้ยังใง? (ทั้งโกรธทั้งน้ำตาคลอ..)
พี่ท๊อป : (จับแขนเราเข้ามากอด)
แต่เราไม่ยอมคะสบัดหนีแล้วกลับบ้านไปเลยคะไม่อยากพูดอะไรด้วย
พอถึงบ้านเราเอาแต่หมกตัวเองอยู่แต่ในห้องคะไม่ยอมออกไปไหนเลย.เพื่อนเราก็ชวนไปนู้นไปนี่แต่เราปฎิเสธหมดเลยค่ะมันไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไรทั้งนั้นคะ
ส่วนพี่เค้าก็เอาแต่โทรมาหาเราคะ ทั้งโทรทั้งไลน์มาหา แต่เราไม่ตอบไปค่ะ
เราเสียใจมากที่ได้รู้เรื่องอะไรแบบนี้
ตอนนั้นเราจะเลิกกับพี่เค้ามากเลยคะ แต่อีกใจเราก็รักพี่เค้าน่ะแต่..รักเราทำไมถึงทำแบบนี้ ถ้าเราไม่แอบไปหาในวันนั้นก็คงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง..
หลังจากที่เกิดเรื่องขึ้นนั้นพี่เค้าก็มาหาเราทุกวันค่ะคงอยากจะเคลียกับเราให้รู้เรื่องแต่เราก็ไม่อยากเจอคะเลยบ่ายเบี่ยงไป ประมาณ2อาทิตย์เกือบ3อาทิตย์คะที่เราไม่คุยด้วยกับพี่เค้า
แต่สิ่งที่พี่เค้าทำคือไปหาเพื่อนเราค่ะให้เพื่อนเราช่วยทำให้เราออกมาเจอพี่เค้าให้ได้
เราก็ได้ออกมาเจอเพื่อนเราค่ะแต่เราไม่รู้ว่ามันเป็นแผนของพี่เค้า
พอเราไปถึงที่ที่เพื่อนเรานัดให้ออกมาเจอคือสวนสาธารณะค่ะ เราเหลือบไปเห็นรถพี่เค้า ตอนนั้นหัวใจเราเต้นแรงมากคะ คิดในใจว่ามันต้องมีเรื่องอะไรแน่ๆ
แน่นอนค่ะพอเราจอดรถเสร็จ..
เพื่อนเราก็เข้ามาถามเราว่า...
บทสนทนา##
ชิบู : มีเรื่องอะไรทำไมไม่บอกกู?? มีไรทำไมไม่มาระบายที่กูยังเห็นกูเป็นเพื่อนอยู่มั้ย?
เรา : นัดกูมาถามเรื่องนี้เนี่ยน่ะ?
ชิบู : พี่ท๊อปเล่าเรื่องทุกอย่างให้กูฟังแล้วน่ะพี่เขาอยากเคลียกับอ่ะ..
เรา : กูไม่อยากคุย
สักพักพี่ท๊อปก็เดินออกมาจากห้องน้ำแล้วเดินมาคุยกับเราแต่เราบ่ายเบี่ยงเดินออกมาจากตรงนั้นค่ะกำลังจะขับรถกลับบ้านแต่ทว่าพี่เค้ายึดกุญแจรถเราไปค่ะ ตอนนั้นเพื่อนเราไม่อยู่แล้วค่ะชิ่งกลับไปเลย😥😒😒 (เอาแล้วกู)
หลังจากนั้นพี่ท๊อปก็พูดกับเราว่า..
พี่ท๊อป : เรื่องวันนั้นพี่ขอโทษน่ะ.
เรา : แค่นี้ใช่มั้ยที่จะพูด?
พี่ท๊อป : รู้..ว่ารับไม่ได้
เรา : พี่ก็รู้ดีนี่ว่าเรื่องแบบนี้มีใครเค้ารับได้กัน?
พี่ท๊อป : ขอโทษว่ะไม่ได้ตั้งใจทำไรแบบนั้น..
เรา : มันไม่มีผญ.คนไหนเค้ารับได้หรอกน่ะเรื่องแบบนี้.. หยุดเรื่องของเราไว้แค่นี้เถอะน่ะ..ร่าเหนื่อยที่ต้องมาเจอเรื่อง
พี่ท๊อป : (มองหน้าเราแล้วเงียบไป)
ตอนนั้นเราก็ไม่ได้พูดอะไรกันต่อค่ะเราร้องไห้สุดทางกลับมาบ้านแต่ทว่าตอนนั้นเกิดพายุค่ะฝนตกตลอดทาง(เหมือนเล่นmvเพลงอยู่ค่ะ5555)
พอหลังจากจบการสนทนากันวันนั้นมาเราก็ไม่ได้คุยอะไรกันอีกเลยค่ะพี่เค้าก็เงียบหายไป..