สวัสดีค่ะ เรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้เป็นเรื่องของจขกทเอง ที่ตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาเพื่อที่จะสารภาพความรู้สึกกับคนคนหนึ่งและอยากที่บันทึกเรื่องราวต่อไปนี้ไว้ ถึงแม้ว่ามันจะเป็นช่วงเวลาเพียงสั้นๆแต่มันสวยงามมากในความทรงจำ ขอย้อนกลับไปเมื่อ 2 ปีที่แล้วเป็นช่วงที่เราปิดเทอมและเตรียมตัวจะขึ้นม.4 ด้วยระยะเวลาในการปิดเทอมนั้นค่อนข้างที่จะนานรวมทั้งความต้องการลดน้ำหนักของเรา ทำให้เราตัดสินใจไปออกกำลังกายที่สวนแห่งหนึ่งใกล้ๆกับหมู่บ้าน ตอนนั้นเรามีจุดประสงค์ที่แน่วแน่และหนักแน่นว่าจะลดน้ำหนักให้ได้ เราไปวิ่งไปออกกำลังกายโดยไม่สนใจผู้คนรอบๆตัวที่ผ่านไปมา แต่แล้วอยู่มาวันหนึ่งเราก็ต้องเปลี่ยนความคิดและจุดประสงค์ไป ตอนนั้นเราวิ่งเสร็จแล้ว กำลังวอร์มร่างกายเพื่อที่จะกลับบ้าน มีผู้ชายตัวสูง ผิวแทนคนหนึ่งวิ่งผ่านหน้าเราไป มันเป็นภาพ slow ที่เกิดขึ้น ตอนนั้นคือใจเต้นแรงมาก ก่อนหน้านี้ก็เคยวิ่งสวนกันอยู่บ้างไม่เคยรู้สึกอะไรเลย ทำไมตอนนี้ถึงเต้นแรงขนาดนี้แหละ หรืออาการแบบนี้คือการตกหลุมรัก หลังจากนั้นก็ไม่ได้เกิดอะไรขึ้น ไม่ได้มีการเปลี่ยนแปลงอะไร เราทำได้เพียงแค่พยายามวิ่งตามเขาให้ทัน วิ่งด้วยแรงที่มีอยู่ทั้งหมดเพื่อที่จะได้อยู่ข้างๆเค้า เพื่อที่จะได้ก้าวไปพร้อมๆกัน แอบมองเขาอยู่ห่างๆในมุมของเรา คอยเป็นห่วง คอยมองหาเวลาที่ไม่เห็น เวลาที่พี่เค้าใส่เสื้อแขนกุดกับกางเกงขาสั้นมาวิ่งเราก็จะหวงมาก โกรธมากว่าทำไมต้องแต่งตัวแบบนี้มา แต่เราก็ไม่มีสิทธิ์ในการเรียกร้องอะไรทำได้เพียงตะโกนด่าพี่เค้าในใจ เราจะเจอกับเขาได้แค่ช่วงปิดเทอม พอเปิดเทอมเราก็ทำได้แค่เพียงพร่ำเพ้อพรรณนาถึงพี่เค้าให้เพื่อนๆฟัง เรารู้ชื่อของพี่เค้าตอนปิดเทอมจะขึ้นม.5 และรู้ทะเบียนรถมอเตอร์ไซต์ของเขา ตอนปิดเทอมขึ้น.6 ถ้าพี่ได้เข้ามาอ่านเรื่องราวเหล่านี้ก็อยากที่จะขอโทษที่ทำตัวเหมือนโรคจิตแอบมองพี่ ขอโทษถ้าทำให้อึดอัด เราแค่อยากที่จะเรียนรู้และเข้าไปอยู่ในโลกของพี่ว่าพี่ชอบฟังเพลงแนวไหน ชอบกินข้าวกับอะไร ชอบดูหนังผีเหมือนกันไหม ชอบผู้หญิงแบบใดและคนอย่างเราจะมีสิทธิ์อยู่ในสายตาพี่ไหม 2ปีที่ผ่านมาเราพยายามที่จะเข้าหาพี่เค้า สิ่งที่เราพยายามทำมามันอาจดูเหมือนไม่มากและดูเหมือนจะไม่ได้อะไรเลย แต่กลับคนที่ไม่เคยเข้าหาใครก่อนแบบเรามันเป็นเรื่องทียากมากนะ แค่เพียงส่งยิ้มให้ยังไม่กล้า ไม่มีความมั่นใจอะไรเลย ทำได้เพียงเก็บมันไว้อยู่ในใจให้มันเป็นเรื่องราวดีๆที่เกิดขึ้น สุดท้ายนี้เรามีประโยคหนึ่งที่อยากบอกกับพี่ด้วยตัวเอง แต่ไม่มีความกล้ามากพอที่จะบอกกับพี่ตรงๆ เราอยากบอกกับพี่
“บัวชอบพี่เต๋านะ ” ไม่รู้ว่านี้ใช่ชื่อของพี่จริงๆหรือเปล่างั้นก็เป็นเจ้าของรถมอไซต์ทะเบียน 1วก 8253 กรุงเทพมหานคร ขอบคุณนะที่เข้ามาในชีวิต เข้ามาเป็นเรื่องราวดีๆที่เกิดขึ้น มาเป็นความสุข เป็นแรงบันดาลใจให้เราอยากที่จะพัฒนาตัวเองให้เป็นคนที่ดีกว่านี้ ถึงแม้ว่ามันจะเป็นช่วงเวลาสั้นๆและไม่ได้มีเรื่องน่าปะทับใจอะไรเลยแต่มันกลับเป็นช่วงเวลาที่ดีจริงๆ เราหวังว่าพี่จะมีความสุข ร่างกายที่แข็งแรง มีรอยยิ้มแบบนี้ไปในทุกๆวัน ไม่รู้ว่าเราจะได้กลับมาเจอกันอีกไหมแต่เราสัญญานะ ถ้าได้เจอกันอีกครั้งเราจะส่งยิ้มให้กับพี่ แล้วบอกกับพี่ว่าครั้งหนึ่งเราเคยชอบพี่เท่าจักรวาลเลยนะ
จนกว่าจะพบกันใหม่.....พี่เต๋าของน้อง
แอบชอบผู้ชายมา 2 ปี ทั้งๆที่ไม่เคยรู้จักกัน
สวัสดีค่ะ เรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้เป็นเรื่องของจขกทเอง ที่ตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาเพื่อที่จะสารภาพความรู้สึกกับคนคนหนึ่งและอยากที่บันทึกเรื่องราวต่อไปนี้ไว้ ถึงแม้ว่ามันจะเป็นช่วงเวลาเพียงสั้นๆแต่มันสวยงามมากในความทรงจำ ขอย้อนกลับไปเมื่อ 2 ปีที่แล้วเป็นช่วงที่เราปิดเทอมและเตรียมตัวจะขึ้นม.4 ด้วยระยะเวลาในการปิดเทอมนั้นค่อนข้างที่จะนานรวมทั้งความต้องการลดน้ำหนักของเรา ทำให้เราตัดสินใจไปออกกำลังกายที่สวนแห่งหนึ่งใกล้ๆกับหมู่บ้าน ตอนนั้นเรามีจุดประสงค์ที่แน่วแน่และหนักแน่นว่าจะลดน้ำหนักให้ได้ เราไปวิ่งไปออกกำลังกายโดยไม่สนใจผู้คนรอบๆตัวที่ผ่านไปมา แต่แล้วอยู่มาวันหนึ่งเราก็ต้องเปลี่ยนความคิดและจุดประสงค์ไป ตอนนั้นเราวิ่งเสร็จแล้ว กำลังวอร์มร่างกายเพื่อที่จะกลับบ้าน มีผู้ชายตัวสูง ผิวแทนคนหนึ่งวิ่งผ่านหน้าเราไป มันเป็นภาพ slow ที่เกิดขึ้น ตอนนั้นคือใจเต้นแรงมาก ก่อนหน้านี้ก็เคยวิ่งสวนกันอยู่บ้างไม่เคยรู้สึกอะไรเลย ทำไมตอนนี้ถึงเต้นแรงขนาดนี้แหละ หรืออาการแบบนี้คือการตกหลุมรัก หลังจากนั้นก็ไม่ได้เกิดอะไรขึ้น ไม่ได้มีการเปลี่ยนแปลงอะไร เราทำได้เพียงแค่พยายามวิ่งตามเขาให้ทัน วิ่งด้วยแรงที่มีอยู่ทั้งหมดเพื่อที่จะได้อยู่ข้างๆเค้า เพื่อที่จะได้ก้าวไปพร้อมๆกัน แอบมองเขาอยู่ห่างๆในมุมของเรา คอยเป็นห่วง คอยมองหาเวลาที่ไม่เห็น เวลาที่พี่เค้าใส่เสื้อแขนกุดกับกางเกงขาสั้นมาวิ่งเราก็จะหวงมาก โกรธมากว่าทำไมต้องแต่งตัวแบบนี้มา แต่เราก็ไม่มีสิทธิ์ในการเรียกร้องอะไรทำได้เพียงตะโกนด่าพี่เค้าในใจ เราจะเจอกับเขาได้แค่ช่วงปิดเทอม พอเปิดเทอมเราก็ทำได้แค่เพียงพร่ำเพ้อพรรณนาถึงพี่เค้าให้เพื่อนๆฟัง เรารู้ชื่อของพี่เค้าตอนปิดเทอมจะขึ้นม.5 และรู้ทะเบียนรถมอเตอร์ไซต์ของเขา ตอนปิดเทอมขึ้น.6 ถ้าพี่ได้เข้ามาอ่านเรื่องราวเหล่านี้ก็อยากที่จะขอโทษที่ทำตัวเหมือนโรคจิตแอบมองพี่ ขอโทษถ้าทำให้อึดอัด เราแค่อยากที่จะเรียนรู้และเข้าไปอยู่ในโลกของพี่ว่าพี่ชอบฟังเพลงแนวไหน ชอบกินข้าวกับอะไร ชอบดูหนังผีเหมือนกันไหม ชอบผู้หญิงแบบใดและคนอย่างเราจะมีสิทธิ์อยู่ในสายตาพี่ไหม 2ปีที่ผ่านมาเราพยายามที่จะเข้าหาพี่เค้า สิ่งที่เราพยายามทำมามันอาจดูเหมือนไม่มากและดูเหมือนจะไม่ได้อะไรเลย แต่กลับคนที่ไม่เคยเข้าหาใครก่อนแบบเรามันเป็นเรื่องทียากมากนะ แค่เพียงส่งยิ้มให้ยังไม่กล้า ไม่มีความมั่นใจอะไรเลย ทำได้เพียงเก็บมันไว้อยู่ในใจให้มันเป็นเรื่องราวดีๆที่เกิดขึ้น สุดท้ายนี้เรามีประโยคหนึ่งที่อยากบอกกับพี่ด้วยตัวเอง แต่ไม่มีความกล้ามากพอที่จะบอกกับพี่ตรงๆ เราอยากบอกกับพี่ “บัวชอบพี่เต๋านะ ” ไม่รู้ว่านี้ใช่ชื่อของพี่จริงๆหรือเปล่างั้นก็เป็นเจ้าของรถมอไซต์ทะเบียน 1วก 8253 กรุงเทพมหานคร ขอบคุณนะที่เข้ามาในชีวิต เข้ามาเป็นเรื่องราวดีๆที่เกิดขึ้น มาเป็นความสุข เป็นแรงบันดาลใจให้เราอยากที่จะพัฒนาตัวเองให้เป็นคนที่ดีกว่านี้ ถึงแม้ว่ามันจะเป็นช่วงเวลาสั้นๆและไม่ได้มีเรื่องน่าปะทับใจอะไรเลยแต่มันกลับเป็นช่วงเวลาที่ดีจริงๆ เราหวังว่าพี่จะมีความสุข ร่างกายที่แข็งแรง มีรอยยิ้มแบบนี้ไปในทุกๆวัน ไม่รู้ว่าเราจะได้กลับมาเจอกันอีกไหมแต่เราสัญญานะ ถ้าได้เจอกันอีกครั้งเราจะส่งยิ้มให้กับพี่ แล้วบอกกับพี่ว่าครั้งหนึ่งเราเคยชอบพี่เท่าจักรวาลเลยนะ จนกว่าจะพบกันใหม่.....พี่เต๋าของน้อง