นี่หรือนิสัยลูกผู้ชาย

ถึงคดีความจะจบสิ้น(คนหนึ่งแค่ต้องการให้เรายอมความเพื่อแค่ให้เรายอมความเพื่อไม่ให้ถูกออกจากราชการแต่เรายอมความเพราะคำว่ารัก)แต่แผลในใจมันไม่มีวันเลือนหายไปจากใจ
เราเป็นเมียเขาหรือเมียน้อยก็ไม่แน่ใจเพราะเลิกกับเมียแต่ไม่ได้อย่า
ปีแรกก็รักกันดี
ปีที่สองก็ยังรักกันดีเขามีหึงหวงนิดหน่อยซ้อมปางตายเนื่องจากไปดูดวงแล้วคิดมาเราการครองชีวิตกลัวเราจะมีใหม่
ปีที่สามทุกอย่างมันเปลี่ยน โกหกเราไปโน้นไปนี่ตลอดเราจับได้หลายครั้งเขาเริ่มทำตัวให้เราเสียใจ ร้องไห้บ่อยมากเกือบทุกวัน
วันหยุดจากเคยอยุ่ด้วยกันไปใหนมาใหนเที่ยวด้วยกันก็ไม่เคยได้เห็นหน้า เราอ้อนวอนขอให้เขาหยุดพาเราไปเที่ยวบ้าง
เหมือนแทบจะก้มกราบนี่เหรอคนที่เรารักและบอกเรารักจะมีเราแค่คนสุดท้าย เขาละเลยไม่สนใจ โทรไปหาถามว่าอยุ่ใหนทำอะไรกลับโดนปิดเครื่องใส่
ไม่ใยดี ช่วงที่เขาไม่สนใจมีคนมาคุยมาจีบมากมาย เราก็ก็คุยน่ะทุกคนที่เข้ามาคุยเราก็ไม่ได้โกหกน่ะว่าเราโสด
เราเล่าเหตุการณ์ทุกอย่างว่าชีวิตเป็นอย่างไง ระบายทุกคนที่เขามาก็ให้กำลังใจให้เราผ่านไปให้ได้  พอเข้าช่างสิ้นปี59เราเริ่มเปลี่ยนไปบ้างเขากลับ
คิดได้สัญญาสารพัดแต่ทำไม่ได้เลย เราให้โอกาศมามากมายเพราะคำว่ารักยอมเจ็บซ้ำๆซากจนวันที่มันสุดแบบไม่สวย เรายอมเจ็บวันนี้ดีกว่า
ยอมเลิกกับเขา เรายอมรับเราเป็นคนทิ้งเขาเองความอดทนมันมีขีดจำกัด เลิกกันเราก็ให้เขากลับไปหาลูกหาเมียที่เขาทิ้งมาเพื่อหาความสุขทางกาม
เราคิดว่าเขาจะสำนึกได้ แต่ที่ใหนได้ เขากับเลวไปไม่มีจุดสิ้นสุด หานอนกะสาวไซไลน์นักศึกษาบ้างจีบคนโน้นคนนี้ไปเรื่อย นอนกะใครไปทั่วถ้าเป็นผู้หญิงเขาคงเรียกว่า แต่ผุ้ชายไม่รุ้เรียกว่าอะไรเหมือนกัน เลิกกับเราไม่พอเรามีใหม่ก็ไปบอกคนโน้นคนนี้ว่าเรา แบบโน้นแบบนี้ หมดกะเราไปเยอะ
โทษค่ะนี่หรือนิสัยลูกผู้ชายพูดความจริงซิค่ะว่าคุณทำอะไรไว้กับฉันบ้างฉันจะทำไม่ดีทิ้งคุณไป ลูกผู้ชายหน่อย
-ทอง1บาทที่คุณซื้อให้เพื่อยอมถอนแจ้งความแต่ไม่คุ้มด้วยซ้ำกับการโดนซ้อม
-รถจักรยานยนต์เก่าๆหมื่นสองพันบาทให้เราไปทำงาน
-ให้เงินเราใช้วันละ 100บาท บ้างวันแทบไม่ได้ให้
-เราสมัครเรียน ก.ศ.น เขาซื้อโน๊ตบุ๊คให้ไว้เรียนและทำรายงานให้เขาส่งที่ทำงานเขาอีก
เงินที่คุณไปซื้อบริการที่2000-2500 ค่าห้องอีกที่ต้องออกเอง ถางขาไม่กี่ช.มโมงได้ง่าย
เขาไม่เห็นบ่น เราอยุ่กับเขาตั้งกี่ปีเงินเก็บก็ไม่มี สร้างอะไรก็ไม่คิดจะสร้าง
หลอกให้เราฝันไปวันๆๆจะเปิดร้านโน้นนี้นั้นให้ก็ไม่มี เราก็ไม่ได้เรียกร้องอะไร
(ทุกวันนี้ฉันผ่านจุดที่ต้องอยุ่กับความทุกข์ระทมมาได้แล้วแต่แผลในใจมันไม่มาวันจาง
นี่หรือคนที่ขึ้นชือว่าตำรวจไทย ร.ต.ท รัชกฤต กิติบัวทอง (สุโชติ บัวทอง)
-เจอกันพาเราไปกิน ใส่ยาให้เรากินในน้ำดื่มเพือต้องการมีอะไรกับเรา
-ใช้ยาเสพติดที่จับกุมมาได้แต่ลักลอมเอามาเก็บไว้เป็นของตนเพื่อมาใช้หลอกล่อเราให้ไปหา
-วันๆงานการไม่ทำใช้แต่ลูกน้องนอนอยุ่แต่ที่ทำงาน นานสักครั้งจะออกทำงานสักทีเวลาผุ้บังคับบัญชาบังคับ