กระทู้แรกในชีวิตครับ มันคือเรื่องจริงของผมเอง
ชีวิตผมเหมือนดั่งละคร เกิดมาในครอบครัวลูกคนจีนที่พ่อแม่สู้ชีวิต แต่เห็นความสำคัญของการศึกษา ทำให้ผมได้เรียนคณะที่หลายคนใฝ่ฝันได้
ที่นั่นผมได้เจอกับผู้หญิงต่างคณะ ซึ่งต่อมาได้แต่งงานด้วยกัน เธอสวย รูปร่างดี แต่มีนิสัยที่ใครๆอาจจะมองว่าไม่ค่อยดีเท่าไร คือเธอไม่ค่อยแคร์ใคร เหมือนถูกสปอยล์มา และ ไม่ค่อยใช้เหตุผล
เราสร้างฐานะมาด้วยกัน ผมทำงานประจำที่รายได้ดีมาก เสียภาษีปีละล้านกว่าบาท ส่วนเธอก็รายได้ดี และต่อมาลาออกมาเลี้ยงลูก ตอนหลังผมลาออกมาเพื่อทำธุรกิจ โดยมีเธออยู่เคียงบ่าเคียงไหล่กับผมมาโดยตลอด เราฝ่าฟันอุปสรรคมาพร้อมกันทุกเรื่อง สร้างตัวจนเรียกได้ว่าอยู่ในขั้นฐานะดีครอบครัวนึง เรามีบ้าน รถ ที่ดิน เงินฝาก เดินทางต่างประเทศด้วยชั้นธุรกิจหรือชั้นหนึ่งเท่านั้น ลูกเรียนอินเตอร์ บลา บลา... ดูเหมือนจะน่าอิจฉาในสายตาคนอื่น แต่ใครจะรู้ว่าเรามีปัญหาเหมือนกับคนทั่วๆไป แต่อาจจะเป็นเรื่องที่คาดไม่ถึงเหมือนกัน
ปัญหาคือ ภรรยาผมเป็นคนขี้เหนียวมาก ขนาดพ่อแม่เธอลำบากมาก แก่แล้ว ไม่มีเงินใช้ ลูกคนอื่นๆก็ไม่มีรายได้ ส่วนภรรยาผมก็ช่วยเหลือแบบไม่ต่อเนื่อง และเพียงพอ ทำให้ผมต้องแอบช่วยเหลือ โดยการให้เงินพ่อตาแม่ยายผมอยู่ประจำ ยาวนานเป็นปีๆ ภรรยาผมบ่นเสมอว่าอยากได้เพชร อยากได้กระเป๋าแบรนด์เนมมากขึ้น แต่ก็ต้องคอยใช้เงินอย่างประหยัด (ทั้งๆที่เรามีเงินเก็บเป็นร้อยล้าน) เธอประหยัดมากจริงๆครับ ไม่สั่งน้ำแข็ง ไม่ทิป ชอบของฟรีมากๆๆๆๆ แต่ไม่ใช่ว่าจะไม่กล้าใช้เงินเลย เพราะกระเป๋าหรือนาฬิกาแพงๆ เธอก็ซื้อนะครับ แต่โดยชีวิตประจำวันแล้ว ถือว่าประหยัดมาก
สิ่งที่ทำให้ผมรู้สึกไม่ดีมาโดยตลอดคือ ตอนที่ผมแอบให้เงินพ่อตา แม่ยายใช้นี่แหละครับ ใจผมรู้สึกตำหนิเธอทุกครั้งที่ผมแอบให้เงิน จะไม่ให้ก็ไม่ได้ ไม่งั้นคนแก่จะเอาอะไรกิน
การที่ผมแอบไม่ชอบพฤติกรรมของภรรยาผม อาจจะทำให้ผมแสดงออกในรูปแบบอื่นบ่อยๆ จนเธอพูดว่า ผมเห็นคนอื่นดีไปหมด ยกเว้นเธอ เธอชอบว่าผมไม่เคยเข้าข้างเธอ ไม่ว่าเธอจะถูกหรือผิด ซึ่งแน่นอนครับ หากภรรยาผมผิด ผมก็พยายามอธิบายเธอทุกครั้งด้วยเหตุด้วยผล แต่เธอจะไม่ค่อยพอใจอยู่ดี
ล่าสุด เธอโมโหคนๆนึง โดยที่ผมคิดว่าไม่ใช่ความผิดของคนๆนั้น แต่เธอก็โกรธผมมาก ที่ไม่เข้าข้างเธอ เลยพาลเรื่องเก่าๆในอดีตว่าผมไม่เคยเข้าข้างเธอ
ผมคิดว่าการที่ผมแอบไม่ชอบพฤติกรรมของเธอ แต่แสร้งแสดงว่ายอมรับได้ ทำให้ผมแอบไม่ยอมรับเธอ จนหลังๆนี่ เธอชอบบ่นว่า ผมไม่ค่อยดูแล ทำให้เธอเองก็รู้สึกว่าไม่รู้จะฝากชีวิตไว้กับผมได้หรือไม่
ที่ผ่านมา ผมพยายามบอกเธอมาตลอด ให้พยายามช่วยเหลือพ่อแม่เธอบ้าง แต่ไม่สำเร็จ เธอก็บอกว่าช่วยมาเยอะแล้ว ให้พี่น้องคนอื่นช่วยบ้าง (แต่เราก็รู้ว่ามีเราคนเดียวที่ช่วยได้) ตอนนี้ พอเธอรู้สึกไม่มั่นใจผม ทำให้เราทะเลาะกันบ่อยขึ้น จนล่าสุด เธอขอหย่าครับ
ผมไม่ได้ต้องการหย่า เพราะข้อดีเธอก็เยอะ เธอทุ่มเทให้ครอบครัวเรามากๆ เป็นแม่และภรรยาที่ดี แต่เริ่มรู้สึกว่า อาจจะต้องปล่อยเธอไป เพราะเธอเองก็เริ่มไม่มั่นใจในตัวผม ทำให้ไม่มีความสุขที่อยู่กับผม และเธอเองยังสวยดูแลตัวเองดี น่าจะหาคนใหม่ได้ ส่วนผมก็รู้สึกว่าเธอทำไม่ถูกกับพ่อแม่ ขี้เหนียวเกินไป และพาลคิดว่า อีกหน่อยหากผมเป็นอะไรขึ้นมา เธอจะดูแลไหม ขนาดพ่อแม่เธอเอง เธอยังไม่ยอมช่วยเลย ที่ผ่านมาเธอดูแลผม เพราะผมเป็นคนหลักในการดำเนินธุรกิจ
ตัวผมเอง หากว่าหย่าแล้ว ประเมินแล้วอยู่คนเดียวไม่ได้แน่ๆ แต่อายุก็เริ่มเยอะ จะเริ่มต้นใหม่ก็ยังไม่รู้ว่าจะไปคุยกับใคร เพราะใช้ชีวิตแบบทุ่มเทให้ครอบครัวมาตลอดชีวิต ลูกก็โตหมดแล้ว ผมก็ไม่รู้ว่าจะไปเริ่มต้นชีวิตยังไง แต่เธอดูเหมือนว่าไม่อยากอยู่กับผมแล้ว
ผมควรจะยอมหย่ากับเธอไหมครับ
ชีวิตดูเหมือนจะดีมาก แต่ก็มีปัญหาที่คาดไม่ถึง ทำให้ครอบครัวถึงกับล่มสลาย
ชีวิตผมเหมือนดั่งละคร เกิดมาในครอบครัวลูกคนจีนที่พ่อแม่สู้ชีวิต แต่เห็นความสำคัญของการศึกษา ทำให้ผมได้เรียนคณะที่หลายคนใฝ่ฝันได้
ที่นั่นผมได้เจอกับผู้หญิงต่างคณะ ซึ่งต่อมาได้แต่งงานด้วยกัน เธอสวย รูปร่างดี แต่มีนิสัยที่ใครๆอาจจะมองว่าไม่ค่อยดีเท่าไร คือเธอไม่ค่อยแคร์ใคร เหมือนถูกสปอยล์มา และ ไม่ค่อยใช้เหตุผล
เราสร้างฐานะมาด้วยกัน ผมทำงานประจำที่รายได้ดีมาก เสียภาษีปีละล้านกว่าบาท ส่วนเธอก็รายได้ดี และต่อมาลาออกมาเลี้ยงลูก ตอนหลังผมลาออกมาเพื่อทำธุรกิจ โดยมีเธออยู่เคียงบ่าเคียงไหล่กับผมมาโดยตลอด เราฝ่าฟันอุปสรรคมาพร้อมกันทุกเรื่อง สร้างตัวจนเรียกได้ว่าอยู่ในขั้นฐานะดีครอบครัวนึง เรามีบ้าน รถ ที่ดิน เงินฝาก เดินทางต่างประเทศด้วยชั้นธุรกิจหรือชั้นหนึ่งเท่านั้น ลูกเรียนอินเตอร์ บลา บลา... ดูเหมือนจะน่าอิจฉาในสายตาคนอื่น แต่ใครจะรู้ว่าเรามีปัญหาเหมือนกับคนทั่วๆไป แต่อาจจะเป็นเรื่องที่คาดไม่ถึงเหมือนกัน
ปัญหาคือ ภรรยาผมเป็นคนขี้เหนียวมาก ขนาดพ่อแม่เธอลำบากมาก แก่แล้ว ไม่มีเงินใช้ ลูกคนอื่นๆก็ไม่มีรายได้ ส่วนภรรยาผมก็ช่วยเหลือแบบไม่ต่อเนื่อง และเพียงพอ ทำให้ผมต้องแอบช่วยเหลือ โดยการให้เงินพ่อตาแม่ยายผมอยู่ประจำ ยาวนานเป็นปีๆ ภรรยาผมบ่นเสมอว่าอยากได้เพชร อยากได้กระเป๋าแบรนด์เนมมากขึ้น แต่ก็ต้องคอยใช้เงินอย่างประหยัด (ทั้งๆที่เรามีเงินเก็บเป็นร้อยล้าน) เธอประหยัดมากจริงๆครับ ไม่สั่งน้ำแข็ง ไม่ทิป ชอบของฟรีมากๆๆๆๆ แต่ไม่ใช่ว่าจะไม่กล้าใช้เงินเลย เพราะกระเป๋าหรือนาฬิกาแพงๆ เธอก็ซื้อนะครับ แต่โดยชีวิตประจำวันแล้ว ถือว่าประหยัดมาก
สิ่งที่ทำให้ผมรู้สึกไม่ดีมาโดยตลอดคือ ตอนที่ผมแอบให้เงินพ่อตา แม่ยายใช้นี่แหละครับ ใจผมรู้สึกตำหนิเธอทุกครั้งที่ผมแอบให้เงิน จะไม่ให้ก็ไม่ได้ ไม่งั้นคนแก่จะเอาอะไรกิน
การที่ผมแอบไม่ชอบพฤติกรรมของภรรยาผม อาจจะทำให้ผมแสดงออกในรูปแบบอื่นบ่อยๆ จนเธอพูดว่า ผมเห็นคนอื่นดีไปหมด ยกเว้นเธอ เธอชอบว่าผมไม่เคยเข้าข้างเธอ ไม่ว่าเธอจะถูกหรือผิด ซึ่งแน่นอนครับ หากภรรยาผมผิด ผมก็พยายามอธิบายเธอทุกครั้งด้วยเหตุด้วยผล แต่เธอจะไม่ค่อยพอใจอยู่ดี
ล่าสุด เธอโมโหคนๆนึง โดยที่ผมคิดว่าไม่ใช่ความผิดของคนๆนั้น แต่เธอก็โกรธผมมาก ที่ไม่เข้าข้างเธอ เลยพาลเรื่องเก่าๆในอดีตว่าผมไม่เคยเข้าข้างเธอ
ผมคิดว่าการที่ผมแอบไม่ชอบพฤติกรรมของเธอ แต่แสร้งแสดงว่ายอมรับได้ ทำให้ผมแอบไม่ยอมรับเธอ จนหลังๆนี่ เธอชอบบ่นว่า ผมไม่ค่อยดูแล ทำให้เธอเองก็รู้สึกว่าไม่รู้จะฝากชีวิตไว้กับผมได้หรือไม่
ที่ผ่านมา ผมพยายามบอกเธอมาตลอด ให้พยายามช่วยเหลือพ่อแม่เธอบ้าง แต่ไม่สำเร็จ เธอก็บอกว่าช่วยมาเยอะแล้ว ให้พี่น้องคนอื่นช่วยบ้าง (แต่เราก็รู้ว่ามีเราคนเดียวที่ช่วยได้) ตอนนี้ พอเธอรู้สึกไม่มั่นใจผม ทำให้เราทะเลาะกันบ่อยขึ้น จนล่าสุด เธอขอหย่าครับ
ผมไม่ได้ต้องการหย่า เพราะข้อดีเธอก็เยอะ เธอทุ่มเทให้ครอบครัวเรามากๆ เป็นแม่และภรรยาที่ดี แต่เริ่มรู้สึกว่า อาจจะต้องปล่อยเธอไป เพราะเธอเองก็เริ่มไม่มั่นใจในตัวผม ทำให้ไม่มีความสุขที่อยู่กับผม และเธอเองยังสวยดูแลตัวเองดี น่าจะหาคนใหม่ได้ ส่วนผมก็รู้สึกว่าเธอทำไม่ถูกกับพ่อแม่ ขี้เหนียวเกินไป และพาลคิดว่า อีกหน่อยหากผมเป็นอะไรขึ้นมา เธอจะดูแลไหม ขนาดพ่อแม่เธอเอง เธอยังไม่ยอมช่วยเลย ที่ผ่านมาเธอดูแลผม เพราะผมเป็นคนหลักในการดำเนินธุรกิจ
ตัวผมเอง หากว่าหย่าแล้ว ประเมินแล้วอยู่คนเดียวไม่ได้แน่ๆ แต่อายุก็เริ่มเยอะ จะเริ่มต้นใหม่ก็ยังไม่รู้ว่าจะไปคุยกับใคร เพราะใช้ชีวิตแบบทุ่มเทให้ครอบครัวมาตลอดชีวิต ลูกก็โตหมดแล้ว ผมก็ไม่รู้ว่าจะไปเริ่มต้นชีวิตยังไง แต่เธอดูเหมือนว่าไม่อยากอยู่กับผมแล้ว
ผมควรจะยอมหย่ากับเธอไหมครับ