ผมเป็นผู้ชายครับ อายุ 16 ปี เป็นเชิงชายเชิงเกย์
เมื่อปี 56 ผมเข้าม.1 ผมก็มีบ้างที่ถูกเพื่อนด่า เพื่อนว่า ตอนนั้นผมยังไม่ได้เล่นเฟสเลย ยังไม่มีโทรศัพท์เป็นของตัวเองเลย
พอกำลังขึ้นม.2 ได้มีโทรศัพท์เป็นของตัวเองแล้ว ก็เริ่มเล่นเฟส ตอนนั้นเคยมีเรื่องกับผู้หญิงคนนึงในห้องเพราะเขาชอบแกล้งแหย่ผมบ่อยครั้งพอผมหมดความอดทนผมเลยต่อยหลังและถีบเขาและเขาก็ต่อยหน้าผม2ที แล้วก็ถอยกัน ตอนนั้นผมไม่ต่อยแบบดึงผมทุบหัวนะ เพราะผมไม่เคยตบต่อยตีใคร พอวันต่อมาเขาก็มาคืนดีกับผมเป็นเพื่อนกันเหมือนกันเดิม ไม่คิดไม่แค้นอะไร เฉยๆแต่ก็ได้เป็นเพื่อนกันเล่นด้วยกันเหมือนตามปกติ แต่เพื่อนในห้องคนอื่นก็เคยมีบ้างที่ด่ากันแต่ไม่ได้กระทบกระทั่งอะไรกันมากนัก บางคนชอบตบหัวผม บางคนชอบหยิกผม แต่นานๆทีจะได้เจอ แต่ก็มีบ้างที่เกือบจะตีกันแต่ก็เงียบกันไป
พอขึ้นม.3 ผมก็เก็บเรื่องที่ไม่ดีต่างๆนานามาคิดแล้วก็ระบายลงเฟสโพสต์ด่ารุนแรงวันนึงผมโพสต์ด่านี่เป็น20กว่าโพสต์อ่ะ พอเขาเห็นบ้างเขาก็มีแต่มาด่า มาตบหัว แต่เขาก็ไม่ได้เอาจริงเอาจังอะไรกับผมมาก แล้วก็เฉยๆไป บางคนเห็นผมโพสต์อคติสังคมแต่คนในห้องก็ไม่โกรธ ไม่ถือสา เงียบกันไป
ตอนม.3 ผมผิดใจกับเพื่อนผมบ่อยมาก ทะเลาะกัน แต่ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตไรนัก แล้วก็เฉยๆแล้วก็กลับมาคืนดีกัน เล่นด้วยกันเหมือนเดิม
ผมเคยนะโพสต์ว่าเพื่อนผมพอเขาเห็นเขาก็ถามเฉยๆว่าโพสต์ว่ากูเหรอ ผมก็บอกว่าอือ แต่เขาก็เฉยๆไม่ได้จริงจังไม่เอาเรื่องไม่ถือสา เฉยๆอ่ะ
พอม.4ขึ้น คือช่วงเวลาที่ผมย่ำแย่มาก
ผมได้เจอเพื่อน 2 คน มาจากต่างจังหวัดอยู่ในย้ายมาอยู่ในหมู่บ้านเดียวกัน
อีกคนอยู่ห้อง 1 อีกคนอยู่ห้องเดียวกับผม
ตอนนั้นผมแชทกลุ่มถามคนในห้องอย่างนู้นอย่างนี้เพราะผมไม่ค่อยมีความมั่นใจในตัวเองเลยจนเพื่อนในห้องเริ่มรำคาญ บางคนเริ่มไม่ชอบ บางคนก็เฉยๆ แต่พอคุยกันไปคุยกันมาบางคนก็เริ่มด่ากันบ้าง แต่ก็เฉยๆไป
ตอนนั้นผมทะเลาะกับเพื่อนคนนึงที่อยู่ห้อง 1 จนผมสติหลุดโพสต์ด่าคนในสังคมจนเพื่อนในห้องมาเม้นด่าแล้วผมก็ลบโพสต์ไป
พอผมไปรร.บางคนก็มาพูดใส่หูผมในสังคมแบบ "เออ เราเป็นคนชั้นต่ำนะ อย่าเข้าใกล้คนชั้นสูงสิ" เขาพูดใส่หูผม แต่ตอนนั้นผมก็เฉยๆนะ เพื่อนในกลุ่มบางคนก็เริ่มไม่ชอบผมที่ผมไปโพสต์ดูถูกอคติสังคมจนถึงวันนึงก็มีคนยุให้ผมกับเพื่อนที่อยู่ห้อง 1 ทะเลาะกันจนเกือบจะตบตีกันในวันนั้น แต่ต่อมาก็กลับมาคืนดีกัน
แต่คนในกลุ่มบางคนกลับมาว่าผมว่า ไม่อยากให้เขามานั่งกินข้าวหรอก อยากให้ไปไกลๆ แต่ผมก็เฉยๆ
ผมเป็นคนหัวเราะง่าย เรื่องไหนไม่น่าขำก็ชอบขำ เพราะผมเป็นคนเส้นตื้น จนเพื่อนในกลุ่มอีกคนบอกว่า "เองถ้าเรื่องไหนไม่น่าขำอย่าขำ ม้นน่าหมั่นใส้" ผมคิดอยู่ว่าทำไมเพื่อนกันเอง ทำไมถึงรับไม่ได้กับตัวตนของเพื่อนล่ะ
จนวันนึงผมไปโพสต์เล่นๆแท็กถึงเพื่อนผมที่อยู่ห้อง 1 จนเขาไม่พอใจ ปาของใส่ผม แล้วเขาก็ไม่พูดกับผมอีกเลย ตอนนั้นผมโพสต์ว่าใครก็มีแต่คนเอาเรื่องเอาจริงเอาจัง
(จนผมพึ่งคิดได้ว่า ตอนผมพึ่งขึ้นม.4ใหม่ๆผมน่าจะย้ายห้องไปเรียนห้อง 3 กับเพื่อนเก่าในห้องเดียวกันตอนเรียนอยู่ม.ต้นแล้ว
คถ.มาก😢😢😢😢ถึงจะได้ทะเลาะกันบ่อย
ด่ากันบ่อย แต่ก็ไม่มีเลยที่จะใช้ความรุนแรงตัดสินปัญหากัน ถึงผมจะโพสต์ว่าโพสต์ด่าเขาแต่ก็ไม่มีใครถือสาอะไรเลย ทุกคนเฉยๆ แต่บางคนก็ด่า มาตบหัว แล้วก็เฉยๆกันแค่นั้น
ถึงตอนม.ต้นจะผิดใจกับเพื่อนกันบ่อยแต่ไม่มีใครเลยที่จะตัดสินปัญหาด้วยการใช้ความรุนแรงกัน)
เมื่อเริ่มไม่คุยกันแล้วก็เริ่มมีเรื่องที่เกือบจะตบตีกัน เขาท้าตบผม ผมไม่สู้ใคร ผมไม่สู้คน
ทำไมนะ ทำไมเขาไม่นึกถึงว่าเราเป็นเพื่อนกัน
ทำไมเขาถึงแค้นผมนักหนา
ผมกับเขาขึ้นรถรับส่งคันเดียวกัน มีเรื่องเกือบกันแทบทุกวัน ชีวิตไม่มีสุขเลย ไม่รู้ว่าเขาจะเอาจริงเอาจังอะไรนักหนา
ผมโชคร้ายมากที่ผมได้เจอกับคนแบบนี้
จนเมื่อวันที่ 19 ก.ย. 2559 เวลา 15.00 น.
เขามาด่าผม มาดึงหัวผม แต่ผมไม่สู้เขา
ที่ผมไม่สู้เขาเพราะผมเห็นว่าเขาเคยเป็นเพื่อนผม ผมตบเพื่อนไม่ลงหรอก
(ไม่รู้ว่าเขาคบเพื่อนเขาเคยมีหัวใจให้เพื่อนหรือเปล่า ทำไมถึงทำได้ลง)
หลังจากนั้นผมก็เครียดแค้นเขามาตลอด
จากที่ว่าอยากกลับไปเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมแต่ตอนนี้พยายามหาทางแก้แค้นไปแล้ว
จนทุกวันนี้ผมยังแค้นอยู่ แต่ผมก็นิ่งๆเฉยๆเจอหน้าเฉยๆ เขาถามผมก็ตอบ คือที่ผมไม่อยากแก้แค้นคือผมอยากต่างคนต่างอยู่
ขอแค้นดีกว่าไม่ขอแก้
คิดว่าสักวันนึงเดี๋ยวเขาก็หายออกไปเองแหละ
ทนๆเอาหน่อย
ผมบอกเลยนะ ผมคบกับเพื่อนคนไหน ผมมีหัวใจให้ทั้งนั้น ไม่เคยคิด ทรยศ หักหลัง หรือนกสองหัวกับเพื่อนเลย
แต่ผมอยากจะถามว่าทำไมสังคมคนใน
ห้องตอนม.ต้นกับตอนม.ปลาย ทำไมถึงต่างกันโดยสิ้นเชิง
ทำไมนะผมต้องมาเจอคนแบบนี้😢
เมื่อปี 56 ผมเข้าม.1 ผมก็มีบ้างที่ถูกเพื่อนด่า เพื่อนว่า ตอนนั้นผมยังไม่ได้เล่นเฟสเลย ยังไม่มีโทรศัพท์เป็นของตัวเองเลย
พอกำลังขึ้นม.2 ได้มีโทรศัพท์เป็นของตัวเองแล้ว ก็เริ่มเล่นเฟส ตอนนั้นเคยมีเรื่องกับผู้หญิงคนนึงในห้องเพราะเขาชอบแกล้งแหย่ผมบ่อยครั้งพอผมหมดความอดทนผมเลยต่อยหลังและถีบเขาและเขาก็ต่อยหน้าผม2ที แล้วก็ถอยกัน ตอนนั้นผมไม่ต่อยแบบดึงผมทุบหัวนะ เพราะผมไม่เคยตบต่อยตีใคร พอวันต่อมาเขาก็มาคืนดีกับผมเป็นเพื่อนกันเหมือนกันเดิม ไม่คิดไม่แค้นอะไร เฉยๆแต่ก็ได้เป็นเพื่อนกันเล่นด้วยกันเหมือนตามปกติ แต่เพื่อนในห้องคนอื่นก็เคยมีบ้างที่ด่ากันแต่ไม่ได้กระทบกระทั่งอะไรกันมากนัก บางคนชอบตบหัวผม บางคนชอบหยิกผม แต่นานๆทีจะได้เจอ แต่ก็มีบ้างที่เกือบจะตีกันแต่ก็เงียบกันไป
พอขึ้นม.3 ผมก็เก็บเรื่องที่ไม่ดีต่างๆนานามาคิดแล้วก็ระบายลงเฟสโพสต์ด่ารุนแรงวันนึงผมโพสต์ด่านี่เป็น20กว่าโพสต์อ่ะ พอเขาเห็นบ้างเขาก็มีแต่มาด่า มาตบหัว แต่เขาก็ไม่ได้เอาจริงเอาจังอะไรกับผมมาก แล้วก็เฉยๆไป บางคนเห็นผมโพสต์อคติสังคมแต่คนในห้องก็ไม่โกรธ ไม่ถือสา เงียบกันไป
ตอนม.3 ผมผิดใจกับเพื่อนผมบ่อยมาก ทะเลาะกัน แต่ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตไรนัก แล้วก็เฉยๆแล้วก็กลับมาคืนดีกัน เล่นด้วยกันเหมือนเดิม
ผมเคยนะโพสต์ว่าเพื่อนผมพอเขาเห็นเขาก็ถามเฉยๆว่าโพสต์ว่ากูเหรอ ผมก็บอกว่าอือ แต่เขาก็เฉยๆไม่ได้จริงจังไม่เอาเรื่องไม่ถือสา เฉยๆอ่ะ
พอม.4ขึ้น คือช่วงเวลาที่ผมย่ำแย่มาก
ผมได้เจอเพื่อน 2 คน มาจากต่างจังหวัดอยู่ในย้ายมาอยู่ในหมู่บ้านเดียวกัน
อีกคนอยู่ห้อง 1 อีกคนอยู่ห้องเดียวกับผม
ตอนนั้นผมแชทกลุ่มถามคนในห้องอย่างนู้นอย่างนี้เพราะผมไม่ค่อยมีความมั่นใจในตัวเองเลยจนเพื่อนในห้องเริ่มรำคาญ บางคนเริ่มไม่ชอบ บางคนก็เฉยๆ แต่พอคุยกันไปคุยกันมาบางคนก็เริ่มด่ากันบ้าง แต่ก็เฉยๆไป
ตอนนั้นผมทะเลาะกับเพื่อนคนนึงที่อยู่ห้อง 1 จนผมสติหลุดโพสต์ด่าคนในสังคมจนเพื่อนในห้องมาเม้นด่าแล้วผมก็ลบโพสต์ไป
พอผมไปรร.บางคนก็มาพูดใส่หูผมในสังคมแบบ "เออ เราเป็นคนชั้นต่ำนะ อย่าเข้าใกล้คนชั้นสูงสิ" เขาพูดใส่หูผม แต่ตอนนั้นผมก็เฉยๆนะ เพื่อนในกลุ่มบางคนก็เริ่มไม่ชอบผมที่ผมไปโพสต์ดูถูกอคติสังคมจนถึงวันนึงก็มีคนยุให้ผมกับเพื่อนที่อยู่ห้อง 1 ทะเลาะกันจนเกือบจะตบตีกันในวันนั้น แต่ต่อมาก็กลับมาคืนดีกัน
แต่คนในกลุ่มบางคนกลับมาว่าผมว่า ไม่อยากให้เขามานั่งกินข้าวหรอก อยากให้ไปไกลๆ แต่ผมก็เฉยๆ
ผมเป็นคนหัวเราะง่าย เรื่องไหนไม่น่าขำก็ชอบขำ เพราะผมเป็นคนเส้นตื้น จนเพื่อนในกลุ่มอีกคนบอกว่า "เองถ้าเรื่องไหนไม่น่าขำอย่าขำ ม้นน่าหมั่นใส้" ผมคิดอยู่ว่าทำไมเพื่อนกันเอง ทำไมถึงรับไม่ได้กับตัวตนของเพื่อนล่ะ
จนวันนึงผมไปโพสต์เล่นๆแท็กถึงเพื่อนผมที่อยู่ห้อง 1 จนเขาไม่พอใจ ปาของใส่ผม แล้วเขาก็ไม่พูดกับผมอีกเลย ตอนนั้นผมโพสต์ว่าใครก็มีแต่คนเอาเรื่องเอาจริงเอาจัง
(จนผมพึ่งคิดได้ว่า ตอนผมพึ่งขึ้นม.4ใหม่ๆผมน่าจะย้ายห้องไปเรียนห้อง 3 กับเพื่อนเก่าในห้องเดียวกันตอนเรียนอยู่ม.ต้นแล้ว
คถ.มาก😢😢😢😢ถึงจะได้ทะเลาะกันบ่อย
ด่ากันบ่อย แต่ก็ไม่มีเลยที่จะใช้ความรุนแรงตัดสินปัญหากัน ถึงผมจะโพสต์ว่าโพสต์ด่าเขาแต่ก็ไม่มีใครถือสาอะไรเลย ทุกคนเฉยๆ แต่บางคนก็ด่า มาตบหัว แล้วก็เฉยๆกันแค่นั้น
ถึงตอนม.ต้นจะผิดใจกับเพื่อนกันบ่อยแต่ไม่มีใครเลยที่จะตัดสินปัญหาด้วยการใช้ความรุนแรงกัน)
เมื่อเริ่มไม่คุยกันแล้วก็เริ่มมีเรื่องที่เกือบจะตบตีกัน เขาท้าตบผม ผมไม่สู้ใคร ผมไม่สู้คน
ทำไมนะ ทำไมเขาไม่นึกถึงว่าเราเป็นเพื่อนกัน
ทำไมเขาถึงแค้นผมนักหนา
ผมกับเขาขึ้นรถรับส่งคันเดียวกัน มีเรื่องเกือบกันแทบทุกวัน ชีวิตไม่มีสุขเลย ไม่รู้ว่าเขาจะเอาจริงเอาจังอะไรนักหนา
ผมโชคร้ายมากที่ผมได้เจอกับคนแบบนี้
จนเมื่อวันที่ 19 ก.ย. 2559 เวลา 15.00 น.
เขามาด่าผม มาดึงหัวผม แต่ผมไม่สู้เขา
ที่ผมไม่สู้เขาเพราะผมเห็นว่าเขาเคยเป็นเพื่อนผม ผมตบเพื่อนไม่ลงหรอก
(ไม่รู้ว่าเขาคบเพื่อนเขาเคยมีหัวใจให้เพื่อนหรือเปล่า ทำไมถึงทำได้ลง)
หลังจากนั้นผมก็เครียดแค้นเขามาตลอด
จากที่ว่าอยากกลับไปเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมแต่ตอนนี้พยายามหาทางแก้แค้นไปแล้ว
จนทุกวันนี้ผมยังแค้นอยู่ แต่ผมก็นิ่งๆเฉยๆเจอหน้าเฉยๆ เขาถามผมก็ตอบ คือที่ผมไม่อยากแก้แค้นคือผมอยากต่างคนต่างอยู่
ขอแค้นดีกว่าไม่ขอแก้
คิดว่าสักวันนึงเดี๋ยวเขาก็หายออกไปเองแหละ
ทนๆเอาหน่อย
ผมบอกเลยนะ ผมคบกับเพื่อนคนไหน ผมมีหัวใจให้ทั้งนั้น ไม่เคยคิด ทรยศ หักหลัง หรือนกสองหัวกับเพื่อนเลย
แต่ผมอยากจะถามว่าทำไมสังคมคนใน
ห้องตอนม.ต้นกับตอนม.ปลาย ทำไมถึงต่างกันโดยสิ้นเชิง