คือผมอายุ 29 ตอนนี้ เรียนจบคณะครุศาตร์ ภาษาอังกฤษ ปัจุบันไม่มีงานประจำอ่านหนังสืออยู่บ้าน มีแค่งานสอนพิเศษเสาร์อาทิตย์ เดือนก็แค่ 8000 บาทได้ อยู่กับแม่ จบมาปีกครึ่งแล้ว ผมเคยเกเรมากตอนอยู่ ม รังสิต ตอนนั้นไม่ได้เรียนครูครับ เรียนอังกฤษ แต่เป็น ศิลปศาตร์ เรียนได้ 3 ปีตอนนั้นเที่ยว กินเหล้าอยู่กับแฟน จนเกรดไทร์ออกมา อยู่บ้านธรรมดาซัก 1 ปี จากนั้นหันมาเริ่มเรียครู 5 ปีจนจบอย่างที่บอก ปกตัวยี้ต้องทำงานไปไหนต่อไหนแล้ว
พอดีช่วงที่ผมจบใหม่ๆครู ผมเป็นไทรอยด์ตอนแรกว่าจะสมัครอัตราจ้างเลย แต่ก็รักษาตัวกินยาไปก่อน อ่านหนังสืออยู่บ้าน ด้วย เวลาว่างก็ดูหนัง ผมเป็นคนักภาพยนตร์มาก ตอนแรกผมอยากเรียนนิเทศภาพยนตร์ แต่ทางบ้านไม่หนับหนุนมองว่า ไร้สาระ ตกงาน แคบ ผมก็ไม่ไร แต่ดีที่ผมชอบภาษาอังกฤษและการสอนเด็กด้วย การเรียนครูจึงไม่ใช่เรื่องที่ฝืนใจแต่ถามว่าชอบทีุ่สดคืออะไร ตอบว่า การเขียนวิจารณืภาพยนตร์ ต่อครับ ผมสอบครั้งแรกไปสอบไม่ติด ไปพลาดวิชาภาค ก เยอะยอมรับดูหนังสือน้อยบวกกับครั้งรกไม่รู้แนววว ไม่ได้ไปติว เกรงเองอะไรเองหมด คลิปก็ไม่ดู มาอีกครั้ง ผมเริ่มสอนพิเศษเสา อาทิตย์ พอมีกำลังใจอยู่บ้างเพราะได้เงิน เงินก็เก็บบ้างเที่ยวบ้าง ดูหนังบ้าง ซื้อของช่วยแม่เข้าบ้านบ้าง และก็อ่านสือหนักขึ้น ดูคลิปติว ความหวังผมเริ่มมา ตอนนั้นทุกอย่งในชีวิตดูจะขึ้นไปหมด บวกกับได้เงินจากการรับจ้าแปลซับหนัง ผสมกับสอนพิเศษ แต่ก็ยังโดนแม่มีแซวว่าๆเรื่องหนังเอาไว้ก่อน โพสหนังในเฟสแกยังติว่า จะหมกมุ่นอะไรนักหนา ผมอดไม่ได้จริงๆครับ เหมือนกับชีวิตผมเลย ปกติผมดูหนังทุกวันวันละ 1 เรื่องแล้วต้องเอามาเขียนในเฟส แม่ก็เ็นเพื่อนเขาเห็นก็มีติง ต่แกเบาขึ้นเพราะผมก็อ่านสือหนักด้วย พอผลสอบครั้งที่ 2 ออกมา ผมมั่นใจมาก ปรากฏไม่ติดครับ ผมก็เครียดตัวผมไม่ไร แต่ที่บ้านพ่อกับแม่ค่อนข้างผิดหวัง บอกว่าครั้งต่อไปให้ดูหนักขึ้นอีก ผมเริ่มกดดันอะไรวะ กูทำขาดน้ครั้งที่ 2 ไม่มีดวงให้ผมติดบ้างเลยเหรอ ติวก้ไปติว อ่านผมก็อ่านวันวะ 7 ชม เช้า 2 บ่าย 2 ค่ำ 3 นอกนั้นพักผ่อนยาวๆดูหนัง ออกไปกินเหล้าบ้าง ทำแบบนี้ประมาณ 8 เดือนแต่ผมก็ไม่เคยทิ้งหนังสือ มันน่าจะมีอะไรปลบใจให้ผมบ้าง ผมคิดในใจ แล้วตอนนี้ก็ไปสมัตครอัตรจ้างในช่วงหลังสงการนต์มา สอง รร แต่ยังไม่เรียกซักที เริ่มท้อ ต้องกลับมาสอนพิเศษ เล็กๆ บวกกับอ่านหนังสือ วนอยู่แบบนี้ พอบอกจะออกไปทำงานเกี่ยวกับบริษัท หรือเอกสาร แม่บอกไม่มั่นคง ให้เล็งตรงนี้ไปก่อน คือผมไม่มีโอกาสตัดสินใจใหย่ๆเลยเหรอ นึกอยากออกไปตั้งตัวเหมือนกันครับ แล้วก็ชอบเอาผมไปเปรียบเียบกับ เพื่อนหรือญาติน้องๆที่สอบราชการติด บอกว่าเขาหมกมุ่นกว่า เลยสอบติด ค้าก้าวหน้า แต่ถ้าคิดแบบ ติสๆแบบผมชีวิตก็จะอยู่แค่นี้ มองว่างานสอนพิเศษ หรือทำอน่างอื่นที่ไม่ใช่ราชการ นั้น กระจอกก เคยมีความคิดถึงขั้นอยากทำงานไร
ห็ได้ ที่ไม่ใช่ครู เงินเดือน ปวส ก็เอาแต่สบายใจ ไม่ต้องมาวังวนกับหนังสือหรือราชการ
ทำไมคนเราต้องยึดติดกับข้าราชการครูอย่างเดียวครับ ไม่เข้าใจ โดยเฉพาะผู้ใหญ่
พอดีช่วงที่ผมจบใหม่ๆครู ผมเป็นไทรอยด์ตอนแรกว่าจะสมัครอัตราจ้างเลย แต่ก็รักษาตัวกินยาไปก่อน อ่านหนังสืออยู่บ้าน ด้วย เวลาว่างก็ดูหนัง ผมเป็นคนักภาพยนตร์มาก ตอนแรกผมอยากเรียนนิเทศภาพยนตร์ แต่ทางบ้านไม่หนับหนุนมองว่า ไร้สาระ ตกงาน แคบ ผมก็ไม่ไร แต่ดีที่ผมชอบภาษาอังกฤษและการสอนเด็กด้วย การเรียนครูจึงไม่ใช่เรื่องที่ฝืนใจแต่ถามว่าชอบทีุ่สดคืออะไร ตอบว่า การเขียนวิจารณืภาพยนตร์ ต่อครับ ผมสอบครั้งแรกไปสอบไม่ติด ไปพลาดวิชาภาค ก เยอะยอมรับดูหนังสือน้อยบวกกับครั้งรกไม่รู้แนววว ไม่ได้ไปติว เกรงเองอะไรเองหมด คลิปก็ไม่ดู มาอีกครั้ง ผมเริ่มสอนพิเศษเสา อาทิตย์ พอมีกำลังใจอยู่บ้างเพราะได้เงิน เงินก็เก็บบ้างเที่ยวบ้าง ดูหนังบ้าง ซื้อของช่วยแม่เข้าบ้านบ้าง และก็อ่านสือหนักขึ้น ดูคลิปติว ความหวังผมเริ่มมา ตอนนั้นทุกอย่งในชีวิตดูจะขึ้นไปหมด บวกกับได้เงินจากการรับจ้าแปลซับหนัง ผสมกับสอนพิเศษ แต่ก็ยังโดนแม่มีแซวว่าๆเรื่องหนังเอาไว้ก่อน โพสหนังในเฟสแกยังติว่า จะหมกมุ่นอะไรนักหนา ผมอดไม่ได้จริงๆครับ เหมือนกับชีวิตผมเลย ปกติผมดูหนังทุกวันวันละ 1 เรื่องแล้วต้องเอามาเขียนในเฟส แม่ก็เ็นเพื่อนเขาเห็นก็มีติง ต่แกเบาขึ้นเพราะผมก็อ่านสือหนักด้วย พอผลสอบครั้งที่ 2 ออกมา ผมมั่นใจมาก ปรากฏไม่ติดครับ ผมก็เครียดตัวผมไม่ไร แต่ที่บ้านพ่อกับแม่ค่อนข้างผิดหวัง บอกว่าครั้งต่อไปให้ดูหนักขึ้นอีก ผมเริ่มกดดันอะไรวะ กูทำขาดน้ครั้งที่ 2 ไม่มีดวงให้ผมติดบ้างเลยเหรอ ติวก้ไปติว อ่านผมก็อ่านวันวะ 7 ชม เช้า 2 บ่าย 2 ค่ำ 3 นอกนั้นพักผ่อนยาวๆดูหนัง ออกไปกินเหล้าบ้าง ทำแบบนี้ประมาณ 8 เดือนแต่ผมก็ไม่เคยทิ้งหนังสือ มันน่าจะมีอะไรปลบใจให้ผมบ้าง ผมคิดในใจ แล้วตอนนี้ก็ไปสมัตครอัตรจ้างในช่วงหลังสงการนต์มา สอง รร แต่ยังไม่เรียกซักที เริ่มท้อ ต้องกลับมาสอนพิเศษ เล็กๆ บวกกับอ่านหนังสือ วนอยู่แบบนี้ พอบอกจะออกไปทำงานเกี่ยวกับบริษัท หรือเอกสาร แม่บอกไม่มั่นคง ให้เล็งตรงนี้ไปก่อน คือผมไม่มีโอกาสตัดสินใจใหย่ๆเลยเหรอ นึกอยากออกไปตั้งตัวเหมือนกันครับ แล้วก็ชอบเอาผมไปเปรียบเียบกับ เพื่อนหรือญาติน้องๆที่สอบราชการติด บอกว่าเขาหมกมุ่นกว่า เลยสอบติด ค้าก้าวหน้า แต่ถ้าคิดแบบ ติสๆแบบผมชีวิตก็จะอยู่แค่นี้ มองว่างานสอนพิเศษ หรือทำอน่างอื่นที่ไม่ใช่ราชการ นั้น กระจอกก เคยมีความคิดถึงขั้นอยากทำงานไร