ปรึกษาเรื่องพ่อแม่

คือจอนนี้เราอยู่ต่างประเทศกับแม่กับพ่อเลี้ยงแล้วเราจะทะเลาะกันบ่อยมากเวลาเราจะซื้อของอะไร เวลาเราอยากได้เราจะเก็บเงินจากค่าขนมจะมีบางครั้งที่เกินถึงจะให้พ่อกับแม่ช่วยออก คือเรารู้ว่าเงินเดือนพ่อสามสี่หมหมื่นมันไม่ได้เวลาเราจะซื้ออะไรเราก็ไม่ค่อยตื้อ แต่คือบางทีเราจะซื้อหมวกใช่ไหมเราก็เจอหมวกที่ชอบในคอลินตังเราก็พอ แต่พ่อเราก็พูดว่ามันเนื้อผ้าไม่ดีอย่างงู้อย่างงี้ คือเราโครตไม่ชอบหมวกราคา300กว่าบาทจะให้มันดีขนาดไหนเราก็มีตังค์อยู้สามร้อยกว่าบาทจพไปเอาหมวกเนื้อผ้าดีๆที่ไหน? พอเจอกางเกงที่ถูกใจตัวละสองร้อยกว่าบาทก็บ่นอีกว่าไม่สวยมันเอาไว้ใส่อยู่บ้าน แล้วก็มาพูดว่าไม่เห็นในไนกี้เหรอเคยเอาให้ดูเดี๋ยวค่อยซื้ออันนั้นก็ได้ คำว่าเดี๋ยวค่อยซื้อก็คือไม่ซื้ออ่ะทำไมต้องมาพูดเหมือนมีเงินด้วยถ้าจะซื้อก็ซื้อเลยดิ ทำไมต้องมาว่าเราตอนเราซื้อของถูกด้วยอ่ะ ไม่มีตังเราก็ใช้ของถูก พอจะซื้อของถูกก็บอกผ้าไม่ดีไว้ที่หลังนี่คือเราต้องเก็บเงินให้ได้พันสองพันเหรอถึงจะซื้อเสื้อผ้าได้ ค่าข้าวไปโรงเรียนก็ให้อาทิตย์ละสามร้อยกินเข้าทุกวันก็หมดเเล้ว(ข้าวโรงเรียนที่นี่แพงมาก) ตังขะซื้อปากกาซักแทงยังซื้อไม่ได้ เราก็บตังคือไม่ได้กินข้าวที่โรงเรียนเลย พอบอกว่าปีหน้าเราจะไปหางานพิเศษทำก็บอกว่ามันไม่ดีครอบครัวเราไม่ได้ลำบาก คือต้องการอะไรจากเรา มีอยู่ครั้งหนึ่งไปงานหนังสือเราก็อยากได้หนังสือนิยายก็ซื้อแต่หนังสือเรียนให้ คือเขาอยากให้เราเป็นหมอทั้งๆที่เราเพิ่งมาได้สองปี อีกสองปีเราก็ต้องสอบเข้า ภาษาเราก็ยังได้ไม่เยอะจะสอบเข้ามหาลัยได้เปล่าก็ยังไม่รู้ มาตอนแรกๆเชาก็บอกว่าไม่ค้องกลัวเดี๋ยวก็ไปเป็นเชฟได้คือเชฟเป็นอาชีพที่เราอยากเป็นมากคอนนั้นมีความสุขจริงๆที่พ่อกับแม่พูดแบบนั้นแต่พอเรามาผลการเรียนเราดันดีขึ้นมา(ได้ที่สี่ขงห้อง) เท่านั้นแหละอยากให้เราเป็นหมอพอบอกคงมำไม่ได้ก็ตะคอกใส่เราพอพูดถึงเรื่องเชฟก็พูดว่าคิดว่ามันง่ายเหรอหมอมันมั่นคงกว่าเงินเดือนก็เยอะ ที่พูดแบบนี้ก็แค่จะหวังเงินจากเราเหรอ? เขาไม่เข้าใจด้วยซ่ำว่าเราต้องเครียกแค่ไหนกลัวแค่ไหนจะมีงานทำหรือเปล่าก็ไม่รู้ เราไม่อยากคิดว่าำอกับแม่เป็นคนเห็นแก่ตัวเลย เราไม่รู้จะเริ่มพูดกับพวกเขายังไง ตอนนี้เครียดมากๆ