มีเรื่องอยากจะปรึกษาเล็กน้อยอ่ะคับ
ต้องบอกก่อนเลยว่า ผมเองพึ่งจะเรียนจบม.6 มาไม่กี่เดือน ก่อนหน้านี้วันๆก็เอาแต่ตั้งหน้าตั้งตาเรียนอย่างเดียว เพื่อนผมบางคนเขามีแฟนกันผมก็ไม่ได้สนใจไรหรอกครับ ก็คิดแค่ว่า "เออ คนมันจะมี มันก็มีอ่ะแหละ" แล้วก็ไม่เคยคิดสนใจที่จะมีแฟนเลยด้วย เพราะว่าเมื่อก่อนผมรักอิสระมากกกกกก 5555
แต่เรื่องทั้งหมดก็เริ่มขึ้นเมื่อช่วงปลายปีที่แล้ว มีรุ่นน้องคนนึง(แฟนของเพื่อนผมอ่ะแหละ) ทักแชทในเฟสมาหาผม บอกว่า
น้อง : พี่ขา
ผม : ครับ
น้อง : พี่มีคนที่คุยอยู่ป่าวคะ
ผม : อ่อ ก็ไม่มีหรอกครับ
น้อง : คืองี้ มีเพื่อนหนูแอบมองๆพี่อยู่อ่ะ
ผมนี่ถึงขั้นสะดุ้งเลย คือ... มีคนสนใจไอ้คนที่วันๆเอาแต่เรียน ไม่ค่อยสนความเป็นไปรอบข้าง เคอะๆเขินๆ ขี้อายสุดขีดแบบผมเนี่ยนะ!!!! ในหัวมีแต่เพียงความสับสนอยู่หลายวันเลย แต่หลังจากนั้นไม่กี่วัน ผมก็เริ่มคุยกับน้องคนนั้น
ระหว่างที่เริ่มทำความรู้จักกับน้อง ผมก็เริ่มหาข้อมูลเกี่ยวกับน้องเขาไปเรื่อยๆ จนได้รู้ว่า น้องเขาพึ่งเลิกกับแฟนมา แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรหรอก แฟนเก่าก็ส่วนแฟนเก่า เลิกกันไปแล้วก็จบ
พอคุยกันไปประมาณเดือนนึง น้องเขาก็บอกผมว่า "เดี๋ยววันที่พี่จบ ม.6 หนูมีไรบางอย่างจะบอก" ไอ้เราก็สงสัยสิครับ ว่ามันคืออะไร
จนวันที่ผมจบ น้องก็เดินมาหาผม ผมก็ชิงถามก่อนเลย
ผม : มีอะไรจะสารภาพ ว่ามา
น้อง : พี่พอเดาได้มั้ยล่ะ หนูว่าพี่รู้นะ
ในใจเราก็นึก ตรูจะไปรู้ได้ไงฟระ แต่ด้วยประสบการณ์การให้คำปรึกษาที่เรามีติดตัวเล็กๆน้อยๆ เลยถามน้องเขากลับไป
ผม : เรื่องแฟนเก่าใช่มั้ย?
น้อง : เห็นมั้ยล่ะ ว่าพี่รู้
ผม : แล้วยังไง ลืมไม่ลงหรอ
น้อง : ไม่รู้สิ คือ ตอนคบกันมันก็ไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่
ผม : ก็เลยบอกเลิก
น้อง : ค่ะพี่
ผม : มันกลับมาง้อ ขอโอกาส ไรงี้อ่ะหรอ
น้อง : ประมาณนั้นอ่ะ
ผม : ละเราก็คุยกะมันมาเรื่อยเลยอ่ะดิ นานรึยังเนี่ย
น้อง : ก็ตั้งแต่ก่อนวันที่หนูพูดกะพี่ว่า วันจบหนูมีไรจะบอก ซักพักอ่ะ
โห... นี่แสดงว่า แอบคุยกันอยู่ตลอดเลยนะเนี่ย ถ้าเป็นคนอื่น อาจจะโกรธ เดินหนี เลิกคุยกับน้องเขาไปเลยก็ได้ แต่ด้วยความที่ เราเป็นคนใจเย็นและใจดีมาก(คงเกินไป) ก็เลยพูดต่อว่า
ผม : ถ้าเป็นยังงั้น เราก็ต้องเลือกนะ ทำแบบนี้มันเหมือนกั้กคนคุยเอาไว้สองคนอ่ะ ไม่มีใครชอบ ไม่มีใครรับได้หรอก
น้อง : ค่ะพี่
ผม : เข้าใจก็ดีแล้ว เลือกซะ อีกคนจะได้ไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ถ้าเราเลือก อย่างน้อย เราก็รักษาไว้ได้คนนึง ถ้าโชคดีก็สอง แต่ถ้าปล่อยไว้ เราจะเก็บใครไว้ไม่ได้เลยนะ
น้อง : โอเคค่ะพี่
ประเด็นจบ วันเวลาก็ผ่านไปเรื่อยๆ เรื่องแฟนเก่าก็เหมือนจะจบลงพร้อมกับวันนั้น คิดว่าตัวเองเป็นคนคุยหนึ่งเดียวมาตลอด แต่ว่า เมื่อเดือนที่แล้ว ผมเปิดเฟสไปเจอโพสของน้องเขา เป็นรูปแชทไลน์ที่ตัดมาข้อความเดียว คือ "มาข้างนอกหน่อย" ส่งมาโดยคนที่ผมทราบดีว่า คือแฟนเก่าของน้องเขา ผมก็เลยแคปโพสนั้น ไปถามน้องเขาในไลน์ ขอคำอธิบายจากน้อง ก็ได้คำตอบมาว่า แค่คุยเคลียร์กันเฉยๆ อยากกลับไปเป็นเพื่อนกันตามปกติ มองหน้ากันติด ตอนแรกก็เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง แต่พอผ่านไปซักพักนึง ผมไม่เชื่อเลย เพราะนึกขึ้นได้ว่า แชทไลน์นั้น ยังเป็นรูปคู่กันอยู่เลย(ถึงจะตัดมาแค่ข้อความเดียว แต่ก็เห็นมากพอที่จะเดาได้)
และ สิ่งที่ย้ำความไม่เชื่อของผมคือ หลังจากผมถามได้ไม่นาน โพสนั้นก็ถูกลบออกไป คือ... ถ้าไม่มีไรจริงๆ จะลบเพื่อ? ผมก็เลยถามน้องเขาอีก แต่คราวนี้ ไม่มีสัญญาณตอบรับที่ตรงประเด็นกลับมา แถมเปลี่ยนเรื่องคุยไปเลย ก็ชัดเจนครับ แต่ผมก็ไม่มีสิทธิ์ไปงอนอะไรมาก เพราะผมกับน้องเขายังไม่ได้เป็นแฟนกัน
สรุปก็คือ ทุกอย่างที่ผมเคยคิด ผิดหมด จริงๆ ผมเป็นแค่ "ตัวสำรอง" ที่น้องเขากั้กไว้ เผื่อสองคนนั้นไปกันไม่ได้ ก็เท่านั้นเอง...
จากวันที่ผมจับได้ ก็เกือบเดือนแล้ว ถึงผมจะยังคุยกับน้องเขาเหมือนเดิม แต่ก็ไม่ได้มากเหมือนเมื่อก่อนแล้ว บางวันไม่คุยกันเลย เคยโทรหากันบ่อยๆ ก็ห่างไป
ผมไม่รู้ว่าผมควรทำยังไงต่อไปหลังจากนี้ แต่ที่ผมคิดอยู่ ณ ตอนที่เขียนกระทู้นี้ คือ ผมจะเดินถอยออกมา ปลอบใจตัวเองว่า "มีคนอีกเยอะ ไม่ต้องรีบตัดสินใจ อย่าให้คนๆเดียวทำให้เราเสียความสุขที่เคยมี แล้วก้าวต่อไปข้างหน้า ถือซะว่านี่เป็นประสบการณ์ที่ดี ถึงครั้งแรกจะไม่สวยซะเท่าไหร่ รีบเก็บใจที่เทไปผิดคนคืนมา ก่อนจะสายไป"
ผมคิดถูกแล้วใช่มั้ยครับ?
ผมคิดถูกแล้วใช่มั้ยครับ กับการเดินออกจากตำแหน่ง "ตัวสำรอง"
ต้องบอกก่อนเลยว่า ผมเองพึ่งจะเรียนจบม.6 มาไม่กี่เดือน ก่อนหน้านี้วันๆก็เอาแต่ตั้งหน้าตั้งตาเรียนอย่างเดียว เพื่อนผมบางคนเขามีแฟนกันผมก็ไม่ได้สนใจไรหรอกครับ ก็คิดแค่ว่า "เออ คนมันจะมี มันก็มีอ่ะแหละ" แล้วก็ไม่เคยคิดสนใจที่จะมีแฟนเลยด้วย เพราะว่าเมื่อก่อนผมรักอิสระมากกกกกก 5555
แต่เรื่องทั้งหมดก็เริ่มขึ้นเมื่อช่วงปลายปีที่แล้ว มีรุ่นน้องคนนึง(แฟนของเพื่อนผมอ่ะแหละ) ทักแชทในเฟสมาหาผม บอกว่า
น้อง : พี่ขา
ผม : ครับ
น้อง : พี่มีคนที่คุยอยู่ป่าวคะ
ผม : อ่อ ก็ไม่มีหรอกครับ
น้อง : คืองี้ มีเพื่อนหนูแอบมองๆพี่อยู่อ่ะ
ผมนี่ถึงขั้นสะดุ้งเลย คือ... มีคนสนใจไอ้คนที่วันๆเอาแต่เรียน ไม่ค่อยสนความเป็นไปรอบข้าง เคอะๆเขินๆ ขี้อายสุดขีดแบบผมเนี่ยนะ!!!! ในหัวมีแต่เพียงความสับสนอยู่หลายวันเลย แต่หลังจากนั้นไม่กี่วัน ผมก็เริ่มคุยกับน้องคนนั้น
ระหว่างที่เริ่มทำความรู้จักกับน้อง ผมก็เริ่มหาข้อมูลเกี่ยวกับน้องเขาไปเรื่อยๆ จนได้รู้ว่า น้องเขาพึ่งเลิกกับแฟนมา แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรหรอก แฟนเก่าก็ส่วนแฟนเก่า เลิกกันไปแล้วก็จบ
พอคุยกันไปประมาณเดือนนึง น้องเขาก็บอกผมว่า "เดี๋ยววันที่พี่จบ ม.6 หนูมีไรบางอย่างจะบอก" ไอ้เราก็สงสัยสิครับ ว่ามันคืออะไร
จนวันที่ผมจบ น้องก็เดินมาหาผม ผมก็ชิงถามก่อนเลย
ผม : มีอะไรจะสารภาพ ว่ามา
น้อง : พี่พอเดาได้มั้ยล่ะ หนูว่าพี่รู้นะ
ในใจเราก็นึก ตรูจะไปรู้ได้ไงฟระ แต่ด้วยประสบการณ์การให้คำปรึกษาที่เรามีติดตัวเล็กๆน้อยๆ เลยถามน้องเขากลับไป
ผม : เรื่องแฟนเก่าใช่มั้ย?
น้อง : เห็นมั้ยล่ะ ว่าพี่รู้
ผม : แล้วยังไง ลืมไม่ลงหรอ
น้อง : ไม่รู้สิ คือ ตอนคบกันมันก็ไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่
ผม : ก็เลยบอกเลิก
น้อง : ค่ะพี่
ผม : มันกลับมาง้อ ขอโอกาส ไรงี้อ่ะหรอ
น้อง : ประมาณนั้นอ่ะ
ผม : ละเราก็คุยกะมันมาเรื่อยเลยอ่ะดิ นานรึยังเนี่ย
น้อง : ก็ตั้งแต่ก่อนวันที่หนูพูดกะพี่ว่า วันจบหนูมีไรจะบอก ซักพักอ่ะ
โห... นี่แสดงว่า แอบคุยกันอยู่ตลอดเลยนะเนี่ย ถ้าเป็นคนอื่น อาจจะโกรธ เดินหนี เลิกคุยกับน้องเขาไปเลยก็ได้ แต่ด้วยความที่ เราเป็นคนใจเย็นและใจดีมาก(คงเกินไป) ก็เลยพูดต่อว่า
ผม : ถ้าเป็นยังงั้น เราก็ต้องเลือกนะ ทำแบบนี้มันเหมือนกั้กคนคุยเอาไว้สองคนอ่ะ ไม่มีใครชอบ ไม่มีใครรับได้หรอก
น้อง : ค่ะพี่
ผม : เข้าใจก็ดีแล้ว เลือกซะ อีกคนจะได้ไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ถ้าเราเลือก อย่างน้อย เราก็รักษาไว้ได้คนนึง ถ้าโชคดีก็สอง แต่ถ้าปล่อยไว้ เราจะเก็บใครไว้ไม่ได้เลยนะ
น้อง : โอเคค่ะพี่
ประเด็นจบ วันเวลาก็ผ่านไปเรื่อยๆ เรื่องแฟนเก่าก็เหมือนจะจบลงพร้อมกับวันนั้น คิดว่าตัวเองเป็นคนคุยหนึ่งเดียวมาตลอด แต่ว่า เมื่อเดือนที่แล้ว ผมเปิดเฟสไปเจอโพสของน้องเขา เป็นรูปแชทไลน์ที่ตัดมาข้อความเดียว คือ "มาข้างนอกหน่อย" ส่งมาโดยคนที่ผมทราบดีว่า คือแฟนเก่าของน้องเขา ผมก็เลยแคปโพสนั้น ไปถามน้องเขาในไลน์ ขอคำอธิบายจากน้อง ก็ได้คำตอบมาว่า แค่คุยเคลียร์กันเฉยๆ อยากกลับไปเป็นเพื่อนกันตามปกติ มองหน้ากันติด ตอนแรกก็เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง แต่พอผ่านไปซักพักนึง ผมไม่เชื่อเลย เพราะนึกขึ้นได้ว่า แชทไลน์นั้น ยังเป็นรูปคู่กันอยู่เลย(ถึงจะตัดมาแค่ข้อความเดียว แต่ก็เห็นมากพอที่จะเดาได้)
และ สิ่งที่ย้ำความไม่เชื่อของผมคือ หลังจากผมถามได้ไม่นาน โพสนั้นก็ถูกลบออกไป คือ... ถ้าไม่มีไรจริงๆ จะลบเพื่อ? ผมก็เลยถามน้องเขาอีก แต่คราวนี้ ไม่มีสัญญาณตอบรับที่ตรงประเด็นกลับมา แถมเปลี่ยนเรื่องคุยไปเลย ก็ชัดเจนครับ แต่ผมก็ไม่มีสิทธิ์ไปงอนอะไรมาก เพราะผมกับน้องเขายังไม่ได้เป็นแฟนกัน
สรุปก็คือ ทุกอย่างที่ผมเคยคิด ผิดหมด จริงๆ ผมเป็นแค่ "ตัวสำรอง" ที่น้องเขากั้กไว้ เผื่อสองคนนั้นไปกันไม่ได้ ก็เท่านั้นเอง...
จากวันที่ผมจับได้ ก็เกือบเดือนแล้ว ถึงผมจะยังคุยกับน้องเขาเหมือนเดิม แต่ก็ไม่ได้มากเหมือนเมื่อก่อนแล้ว บางวันไม่คุยกันเลย เคยโทรหากันบ่อยๆ ก็ห่างไป
ผมไม่รู้ว่าผมควรทำยังไงต่อไปหลังจากนี้ แต่ที่ผมคิดอยู่ ณ ตอนที่เขียนกระทู้นี้ คือ ผมจะเดินถอยออกมา ปลอบใจตัวเองว่า "มีคนอีกเยอะ ไม่ต้องรีบตัดสินใจ อย่าให้คนๆเดียวทำให้เราเสียความสุขที่เคยมี แล้วก้าวต่อไปข้างหน้า ถือซะว่านี่เป็นประสบการณ์ที่ดี ถึงครั้งแรกจะไม่สวยซะเท่าไหร่ รีบเก็บใจที่เทไปผิดคนคืนมา ก่อนจะสายไป"
ผมคิดถูกแล้วใช่มั้ยครับ?