เราเชื่อว่าทุกคนคงมีเหตุผลส่วนตัว แล้วเราเองก็มีเหตุผลของเราคือ เราไม่รู้ว่าเราจะบอกเค้ายังไงว่าเรานั้นไม่ได้รู้สึกกับเค้า เราสองคนรักกันตอนนี้ไม่ได้ เพราะทางครอบครัวเราเหมือนจะไม่ชอบเค้า เราเลยได้แต่บอกเค้าว่าเราไม่อยากปัญหา กับพ่อแม่ ส่วนทางครอบคนัวเค้า เราก็รู้สึกว่าเราเกรงทุกครั้งที่ได้เจอเรากล้าคุยกล้าทัก อาจเป็นเพราะเราเป็นเรา ซึ่งเราเป็นคนที่ไม่ได้เรียบร้อยอะไรมาก ด้วยความที่พ่อเค้าเป็นครูเราเลยละอายกับการกระทำของตัว เราคิดเรื่องนี้มากนานมาก เราพยายามที่จะสู้ แต่ครั้งล่าสุดเราเจอพ่อเค้าที่รร.เรารู้สึกแปลกๆรู้สึกว่าพ่อเค้าเปลี่ยนเหมือนเมินๆเรา มันเลยทำให้เราต้องนั่งคิดแล้วตัดสินใจ แล้ววันนี้เราเลยบอกเค้าไปว่าเราสองคนต้องรู้จักตัวเอง ดูแลตัวเอง สร้างเนื้อสร้างตัว ตัวเองก่อนแล้วค่อยมาคุยกัน เราบอกเค้าไปแบบนี้มันเหมือนจะเลิกแต่ก็เลิกนั้นแหละ แต่พอเราบอกเลิกเค้าไปทำไมเรารู้สึกหน่วงๆมันบอกไม่ถูกเลย มันเศร้าน่ะแล้วเสียใจมากด้วย เสียใจไม่ต่างเหมือนคนถูกบอกเลิกนั้นแหละ แต่นั้นแหละเราแค่ต้องการให้เราสองคนอยู่คนเดียว เพื่อมีอนาคตที่ดี แล้วถ้าเราสองคนคู่กันจริงเราเองก็เชื่อน่ะว่าเราสองคนจะกลับมารักกัน
เราเป็นฝ่ายบอกเลิกเค้า ทั้งที่เค้ายังรักเราอยู่ เราใจร้ายเกินไปมั้ย??