เคยไม๊คะ ที่เรารักใครซักคนหนึ่งมากๆ เรารักกันคะ แต่ด้วยเหตุผลหนึ่งที่ทำให้เราไม่สามารถเดินทางต่อด้วยกันได้..ทั้งๆที่เรายังรักกัน(ขอไม่พูดถึงเหตุผลนะคะ เพราะบางคนเข้าใจบางคนไม่เข้าใจ)
เป็นความรักที่ต้องเสียสละแล้วให้คนที่เรารักเดินในทางที่เขาเลือกเดิน ยินดีกับเขา รู้สึกเหมือนว่าเป็นความรักที่ต้องยอม แม้จะเจ็บแค่ไหนก็ตาม
ต่างคนต่างเจ็บทั้งคู่ แต่เราเข้าใจเหตุผลของเขา มันยังดีที่เราต้องจากกันโดยที่เค้าไม่ได้จากเราไปมีคนอื่น เราคิดว่าเราสุขใจกว่าที่เขาทิ้งเราไปมีคนอื่น
แต่กว่าจะผ่านไปแต่ละวัน มันช่างยากเย็นเหลือเกินคะ แผลสดมันเจ็บเหลือเกินคะ .. แต่เราเริ่มต้นจากยอมรับความจริง ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้เราไม่อยากยอมรับ
อะไรทั้งนั้น เราต่อต้าน เราไม่ยินดี แต่พอถึงเวลา เราเจ็บนะ แต่เรากลับยินดีกับเค้า เราได้แต่พูดว่า ถ้าเลือกเดินทางนั้นแล้วขอให้เดินไปให้ถึงฝั่ง แต่ถ้าไม่ไหวก็กลับมานะ เราเจ็บปวดเหลือเกิน เจ็บกว่าการไปมีคนอื่นคือ ยังรักแต่รักกันไม่ได้... กำลังใจเป็นสิ่งสำคัญ ใครเคยเจอหรือผ่านมาแล้ว ช่วยให้กำลังใจเราหน่อยคะ เราอ่อนแอเหลือเกิน ... รักเราสวยงามคะเพราะเราจากกันทั้งๆที่เรายังรักกัน..แต่ก็เจ็บปวดที่สุดพอๆกับรัก
จากกันทั้งๆที่ยังรัก
เป็นความรักที่ต้องเสียสละแล้วให้คนที่เรารักเดินในทางที่เขาเลือกเดิน ยินดีกับเขา รู้สึกเหมือนว่าเป็นความรักที่ต้องยอม แม้จะเจ็บแค่ไหนก็ตาม
ต่างคนต่างเจ็บทั้งคู่ แต่เราเข้าใจเหตุผลของเขา มันยังดีที่เราต้องจากกันโดยที่เค้าไม่ได้จากเราไปมีคนอื่น เราคิดว่าเราสุขใจกว่าที่เขาทิ้งเราไปมีคนอื่น
แต่กว่าจะผ่านไปแต่ละวัน มันช่างยากเย็นเหลือเกินคะ แผลสดมันเจ็บเหลือเกินคะ .. แต่เราเริ่มต้นจากยอมรับความจริง ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้เราไม่อยากยอมรับ
อะไรทั้งนั้น เราต่อต้าน เราไม่ยินดี แต่พอถึงเวลา เราเจ็บนะ แต่เรากลับยินดีกับเค้า เราได้แต่พูดว่า ถ้าเลือกเดินทางนั้นแล้วขอให้เดินไปให้ถึงฝั่ง แต่ถ้าไม่ไหวก็กลับมานะ เราเจ็บปวดเหลือเกิน เจ็บกว่าการไปมีคนอื่นคือ ยังรักแต่รักกันไม่ได้... กำลังใจเป็นสิ่งสำคัญ ใครเคยเจอหรือผ่านมาแล้ว ช่วยให้กำลังใจเราหน่อยคะ เราอ่อนแอเหลือเกิน ... รักเราสวยงามคะเพราะเราจากกันทั้งๆที่เรายังรักกัน..แต่ก็เจ็บปวดที่สุดพอๆกับรัก