{GOT7xYOU} ตกลงคือพรมลิขิตใช่ไหม

นิ่มฉันเบิกตากว้างเมื่อได้ยินเขาพูดแบบนั้น) ฉัน..ก็รักพี่นะค่ะ (ฉันไม่รู้ว่าปากฉันพูดไปตอนไหน มันคงจะทำตามหัวใจล่ะมั้ง แต่มันหลุดออกไปแล้ว)
ยูคยอม: ระ รักหรอ (เค้าเบิกตากว้าง คงไม่คิดว่าฉันจะพูดกับเค้าแบบนี้)
ร่างสูงค่อยๆก้มลงมาให้ตัวเท่ากับฉัน มันใกล้...ใกล้ซะจนลมหายใจเราสองคนกระทบกัน เราสองคนสบตากันเพื่อระบายความในใจอยู่นาน ก่อนที่ยูคยอมจะประกบริมฝีปากเรียวบางของเค้าเข้ากับปากของฉัน ทำไมร่างกายมันรุ้มเร้าแบบนี้นะ  มือของเค้าประคองศีรษะฉันไว้ ค่อยๆระดมจูบเพิ่มขึ้นทีละนิดๆ จนตอนนี้ลิ้นของเขาแทรกเข้ามาอยู่ในโพลงปากของฉันก่อนจะลิ้มรสหวานภายในปากจนหมด จูบของเค้าค่อยๆเพิ่มระดับความเร้าร้อนขึ้น
นิ่ม: อะอื้อ อื้ม (ฉันเผลอครางออกมาเพราะหายใจไม่ออก)
เขาผละปากออกให้ฉันได้หายใจ เขาจูบฉันจนหอบเลยก็ว่าได้ มือของเขากอดกระชับรอบเอวบางของฉันให้ตัวติดกันมากกว่านี้ มันรู้สึกดีแปลกๆ ทำไมกันนะ ?
เขาผละปากออกให้ฉันได้หายใจ เขาจูบฉันจนหอบเลยก็ว่าได้ มือของเขากอดกระชับรอบเอวบางของฉันให้ตัวติดกันมากกว่านี้ มันรู้สึกดีแปลกๆ ทำไมกันนะ ฉันลืมเรื่องที่เค้าเป็นใครมาจากไหน ตอนนี้ ที่นี้มีแค่เราสองคน
ขอบคุณนะ ขอบคุณที่รักนิ่ม
นุ่นpart
นุ่น: เฮียมีอะไรจะบอกนุ่นหรอ?
แจ็คสัน: เอาง่ายๆไม่รวบรัดเลยเนาะ (-ผมกอดกระชับเอวนุ่นให้มาชิดกับตัวของผม อยู่ๆใจผมมันก็สั่น ทำไมกัน..)
นุ่น: อ๊ะ ..เฮียปล่อยนุ่นนะ (ฉันหลบตาลงเพราะไม่กล้ามองหน้าเค้า)
แจ็คสัน: เฮียชอบนุ่นมากนะ ชอบตั้งแต่แรกเห็น (เสียงของเค้าดูมั่นคงมาก มันมีผลต่อใจอินุ่นนะเว้ยเห้ย)
นุ่น: นุ่นก็....อื้อ อื้กอื้อๆๆๆ (ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดจบ เขาก็โน้บใบหน้าหล่อๆเข้ามาพร้อมกับประกบริมฝีปากเรียวร้อนที่ปากฉันทันที ทำไมใจมันหวิวแปลกๆ)
แจ็คสัน: ลองคบกันมั้ย? (เชี้ยย..ไม่คบก็เชี้ยแล๊ววว)
นุ่น: อื้อ (ฉันยังคงหลบสายตาเขาอยู่ ก็มันเขินนี่น่าา)
แจ็คสันจับปลายคางเรียวแหลมของฉันขึ้นมาให้ดวงตาของเราสองคนประสานกัน ไม่มีอะไรที่ลึกซึ้งไปมากกว่านี้แล้ว
อะแห่ม!
หืออ ไอ้ยุคไอ่มักเน่นรก มันขัดผมจริงๆเลย หัวเสียมากครับคุ๊ณ
ยูคยอม: หวานจังเลยนะครับเฮีย! 5555
ดูมันสิดู๊ๆดูๆ แล้วนั่นมือปลาหมึกของมันกำลังโอบไหล่นิ่มอยู่ หรือว่า.... ไม่ได้นะเว้ยย  แกยังไม่พ้นสัญญาของค่ายเลยนะยูคยอม ถ้าประธานรู้เข้ามีหวังแกตายแน่ ขอให้แกอยู่รอดปลอดภัยด้วยเถอะไอ่น้องชาย
-หลังจากที่ฉันพี่ยูคยอม แล้วก็คู่ไอ่นุ่นร่ำลากันเสร็จก็แยกย้ายกันกลับบ้านไปพักผ่อน
จากนั้น2ปี
แม่: นิ่ม! แม่มีเรื่องจะคุยด้วย..
ฉันพอจะเดาออกแล้วล่ะว่าแม่กำลังจะพูดเรื่องอะไร
นิ่ม: นิ่มไม่หมั้นได้ไหมแม่? (ฉันกำลังจะร้องไห้แล้วนะ)
แม่: ทำเพื่อแม่ เพื่อครอบครัวนะนิ่ม นิ่มก็รู้นิลูกว่าครอบครัวนู้นเค้ามีบุญคุณกับเราแค่ไหน
นิ่ม: แม่แต่นิ่มรักพี่ยูคยอมไปแล้ว ฮึกฮื้อๆ ฮื้อๆๆๆๆ ต่อมน้ำตาแตกเลยค่ะ จะให้อีนิ่มไปหมั้นกับคนที่ไม่ได้รักหรอ เหอะ ไม่มีทางอ่ะ
.......นิ่ม! ตื่นๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!!!!!
นิ่ม: อะไรว่ะ เสียงดังห่านไร ฉันบ่นพำพึมพร้อมกับพยุงตัวเองลุกขึ้นนั่ง
นุ่น: เออ...คือ...คือว่า..แกได้ติดต่อกับพี่ยูคยอมอยู่ป่ะว่ะ
นิ่ม: ช่วงหลายเดือนมานี่ก็ไม่อ่ะ พี่เค้าบอกว่าไม่ว่าง เลยไม่อยากกวนอ่ะ...
นุ่น: แต่เฮียบบอกว่า..ช่วงนี้GOT7 ไม่มีตารางงานเลยนะ มันอยู่ในช่วงพักผ่อน เฮียเค้าชวนพี่ยูคยอมกลับไทยแล้ว แต่พี่เค้าไม่สนใจ แถมยัง...เออ...
ทำไมมันลนแปลกๆว่ะ หรือว่าจะมีเรื่อง..
นิ่ม: อะไรว่ะ รีบๆพูดดิ!!
นุ่น: เค้าพาผู้หญิงขึ้นห้องว่ะ.....
(ใจสลายมากค่ะเมื่อได้ยินคำนี้ มันเหมือนโดนรถสิบล้อทับหัวใจ โลกแตกสลาย หูดับ และอาการแทรกซ้อนอีกมากมาย ทำไมกัน ทำไมเค้าต้องทำแบบนี้กับฉันด้วย นี่เห็นฉันเป็นตัวอะไรหรอ อยู่ต่อไปไม่ไหวแล้ว....ฉันวิ่งออกมาจากบ้าน วิ่งให้ไกลที่สุด น้ำตาตอนนี้มันเหมือนท่อประปาแตก มันไม่ยอมหยุด ฉันวิ่งมาจนถึงสวนสาธารณะของหมู่บ้าน)
นุ่น: (-นิ่มแม่มหายไปไหนว่ะทำไมไม่ยอมฟังเหตุผลก่อนน่า อ๊ะ! นั่นไง นั่นพี่จองกุกป่ะวะ ....แอบดูอยู่ตรงนี้ละกัน)
นิ่ม: คิดอยู่แล้วเชียวว่ามันต้องมีอะไร กูไม่น่ารักมึ- เลย....พอกันที เราจะหายไปจากชีวิตเธอเอง ฮึกฮื้อ ฮือๆๆ
ร้องไห้พอรึยังเตี้ย (เสียงคุ้นหูดังจากข้างหลัง)
นิ่ม: พี่..จองกุก (ฉันวิ่งเข้าไปกอดเค้าทันที ฉันทิ้งน้ำหนักตัวลงบนหน้าอกแกร่ง สองมือหนาของเค้าค่อยๆกอดฉันตอบ)
นิ่ม...เค้าทำร้ายนิ่ม...
จองกุก: นิ่มคงรักเค้ามากซินะหื่ม?
นิ่ม: อึ อื้ม (ไม่รู้ว่าอะไรเจาะปากมาพูดเหมือนกัน ความรู้สึกตอนนี้มันได้ตายลงพร้อมๆกับหัวใจฉันแล้ว)
จองกุก: พี่ก็รักนิ่มมาก พอๆกับที่นิ่มรักเค้านั่นแหละ.....(พี่จองกุกหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะพูดต่อ) พี่จะทำให้นิ่มรักพี่ให้ได้)
นิ่ม: (เมื่อไหร่ ...เขารักฉันตั้งแต่เมื่อไหร่ สายตาเค้าดูไม่โกหกเลยซักนิด หรือว่าเราจะลองเปิดใจให้เค้าดีนะ) พี่จองกุก....นิ่มอยากกลับบ้าน.....
จองกุก part
ผมไม่ยอมปล่อยให้ไอ่นั่นมันมาทำร้ายคนที่ผมรักแน่นอน ผมจะปกป้องเธอเอง
นิ่ม: นิ่มเข้าบ้านก่อนนะค่ะ....(-เค้าเขินผมหรอ ทำไมหน้าแดงล่ะ)
จองกุก: อื้ม..เข้าบ้านดีๆนะ(ทันทีที่พูดจบผมก็เดินออกมา แต่เหมือนจะเจอไอ่ตัวแสบอีกแล้ว)
จองกุก: ห่าน! ตกใจหมดไอ่นุ่น
นุ่น: ขอบใจที่เป็นห่วงไอ่นิ่มนะ นุ่นเชื่อใจพี่นะเว้ย
จองกุก: เออ..เข้าบ้านไปได้แล้วไป๊!
นุ่นpart
ย้อนไปก่อนเกิดเหตุ
นุ่น: ฮัลโหลเฮีย..
แจ็คสัน: หมวย หมวยรู้ไหมว่าตอนนี้ทางบริษัทพี่รู้เรื่องยูคยอมแล้วนะ
นุ่น: ห้ะ! แล้วพี่ยูคยอมเป็นไงมั้งอ่ะ
แจ็คสัน: ไอ่ยูคมันก็เมาเละเลยอ่ะดิ ตอนแรกมันก็ไม่ยอมหรอกที่จะต้องเลิกกับนิ่ม แต่ถ้าประธานเค้าไม่ขู่ว่าจะยุบGOT7 มันก็เลยต้องเลือกที่จะให้วงเราอยู่ต่อ มันเลยขอให้เฮียมาบอกให้หมวยช่วย
นุ่น: แล้วจะให้หมวยช่วยไงอ่ะ
แจ็คสัน: หมวยไปบอกนิ่มว่ายูคมันนอกใจนิ่มแล้วพาสาวเข้าห้อง รอมันพ้นสัญญาเมื่อไหร่เฮียจะพามันไปหานิ่ม
-รีบๆกลับมาก่อนที่ไอ่นิ่มจะหมั้นแล้วกัน-
นุ่น: หมวยกว่านิ่มมันไม่โอเคอ่ะเฮีย แต่ถ้าทำให้ทางนั้นเค้าโอเคก็น่าจะได้มั้ง นิ่มมันคงไม่เสียใจขนาดนั้น
แจ็คสัน: รออีกแค่เดือนเดียวนะหมวย..
.END นุ่นpart.
ติ๊ง ตอง...
นุ่น: เอ้า..มาแล้วหรอเฮีย
แจ็คสัน: อา..คิดถึงจังเลยย (ไม่วายที่นางจะวิ่งเข้ามากอด)
คือบับ...พ่อแม่ไม่อยู่บ้านแงะ โอ้ยยสวรรค์เข้าข้างอะไรเบอร์นี้ค่ะคุ๊ณณณณ
นุ่น: เข้าไปรอข้างในดีกว่าค่ะ อ้อ ยูคยอมโอปป้าค่ะ นิ่มอยู่บนห้องนะ ตรงไปเลี้ยวขวา
(หวังว่าพี่เค้าจะทำให้นิ่มเข้าใจนะ)
นิ่มpart
ฉันเลิกเสียใจเรื่องเค้าไปแล้วล่ะ มันคงเป็นไปไม่ได้จริงๆ น่าอิจฉาไอ่นุ่นนะพี่แจ็คสันจะกลับมาหาด้วย เห้อ....
ก๊อกๆ!
อ๊ะ! นุ่นหรอ (ฉันลุกไปเปิดประตูห้องทันที แต่กลับเจอคนที่ไม่อยากเจอที่สุด)
นิ่ม: (ฉันอึ้งกับสิ่งที่เห็นตรงน่า นี่ฉันไม่ได้ฝันไปใช่ไหม) ยูค ..ยอมโอปป้า...
ยูคยอมดันฉันเข้ามาในห้องแล้วล็อคประตู  ฉันมองการกระทำของเขาแล้วก้าวถอยหลังตามที่เขาก้าวเข้ามาเรื่อยๆ
นิ่ม: ม มาทำไมค่ะ
ยูคยอม: นิ่ม..โอปป้าขอโทษ (ร่างสูงค่อยๆโอบกอดฉัน)
จะกลับมาทำให้กูเจ็บเพื่ออะไรว่ะยูค...
นิ่ม: ปล่อย..(ฉันพยายามกลั้นน้ำตาไว้ แต่มันก็ไหลออกมาอยู่ดี) มองให้ปล่อย!
ยูคยอม: นิ่มขอโทษที่ต้องทำแบบนั้น ทางบริษัทพี่รู้ว่าเราคบกัน แต่ตอนนี้พี่พ้นสัญญาแล้วนะนิ่ม
เขาโกหกฉันหรอ ฉันควรจะเชื่อเค้าดีไหม..
นิ่ม: เลิกพูดเถอะ นิ่มไม่อยากทำให้คุณเดือดร้อน
ยูคยอม: พี่พูดจริงๆ ตอนนั้นพี่ให้นุ่นเป็นคนบอกนิ่มเองแหล่ะ พี่ไม่อยากให้เราเดือดร้อนนะ (-ยัยเด็กนี่ ทำไมต้องร้องไห้ด้วย มันทำให้ใจผมอ่อนแอนะ)
นิ่ม: จริงหรอ? (ฉันไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงเชื่อทุกคำพูดของเขา คงเป็นเพราะฉันรักเขามาก) นิ่ม...มีคู่หมั้นแล้ว
ยูคยอม-เธอบอกว่าเธอมีคู่หมั้นหรอ...แต่ก็ยังไม่ได้แต่งหนิ ทำไมมันรู้สึกเจ็บแบบนี้) พี่จะไปคุยกับครอบครัวเธอเอง
นิ่ม: (ฉันมองแววตาคมของเขา พร้อมเขย่งเท้าขึ้นกดริมฝีปากบางกับเขา) นิ่มขอบคุณที่ไม่ทิ้งนิ่มนะค่ะ...
ยูคยอม: อื้ม (-เด็กนี่มันชักจะยั่วผมมากไปแล้วนะ ผมไม่รีรออะไรแล้ว ทนมาหลายเดือนแล้ว...ก็อารมณ์ผู้ชายอ่ะนะ)
นิ่ม: อ๊ะ..พี่ยูคยอมจะทำอะไรอ่ะ (บ้าจริง นี่จะฉันหรอ ที่ฉันเขียนแคปชั่นในทวิตว่าอย่างนั้นอย่างนี้ฉันก็ไม่คิดว่าจะมาโดนพี่ยูคยอมทำแบบนี้จริงๆนี่หน่า เอ้า! ไหนๆก็ไหนๆแล้ว เป็นไงเป็นกัน)
นุ่นpart
แจ็คสัน: เออ...นุ่น...เฮีย แบบว่า เออเฮียแบบ
นุ่น: อะไรหรอค่ะเฮีย เฮียน่าแดงทำไ- อื้อๆ
ยังไม่ทันให้กูได้พูดจบอีกเช่นเคย มาจะทำอะไรก็ยอมแล้วค่ะคุณหลวง ....เดาเอาเองว่าาทำอะไร อะจึ้ยยยย ฟินนนนน



จบแล้วค้าาา เห้ออสุดท้ายทั้งสองคู่นี้ก็ครองรักกันแบบมีความสุขซักที
เจอกันใหม่นะค้า บ๊ายบ่ายยย
ส่วนเรื่องที่สองคุ่นี้เค้าจะทำอะไรนั้น ก็มโนกันเอาเองนะค่ะ อุ้บส์!