เป็นเพราะตัวเราเองแหละ

#ขอระบาย
เราไม่เคยคิดหรอกนะว่าจะมาถึงจุดๆนึงที่คิดว่าเราจะไม่สามารถพึ่งใครได้(ยอมรับเลยว่าเราโครตเห็นแก่ตัวอะ)คือเหมือนเป็นแบบนี้ตั้งแต่ม.1อะจนถึงม.2ก็ไม่ค่อยตั้งใจเรียนการบ้านก็ลอกเพื่อน  เวลาไม่เข้าใจอะไรก็พึ่งแต่เพื่อนจนตอนนี้คนที่เราพึ่งพาเขาหนีขึ้นไปอยู่ห้อง1จนเหลือเพื่อนที่พอใช้ได้แต่ก็ไม่มีคุณภาพมาอยู่ห้องเดียวกัน  บทเรียนนี้ทำให้เห็นได้ว่าเราไม่สามารถพึ่งพาใครได้ตลอดเวลา  ทุกๆคนต้องพึ่งพาตนเอง ซึ่งเราคิดว่ามันถึงเวลาแล้วล่ะที่เราจะเปลี่ยนตัวเองเราจะพึ่งตัวเอง เราจะก้าวไปข้างหน้าด้วยตัวเองโดยมีครอบครัวและเพื่อนที่รักให้กำลังใจ เราก็แอบเสียใจนิดๆนะว่าแบบเรายังเรียนไม่ดีพอหรอ  แต่ถึงยังไงผลมันก็ออกมาแล้วก็ให้มันผ่านไปส่วนทุกวันนี้ก็ได้แค่ต้องยอมรับความเป็นจริง  ว่าเรายังมีเพื่อน แต่สงสัยติดนิสัยขาดคนพึ่งพาไม่ได้ แต่ถึงยังไงม.3ครั้งนี้จะฮึบสู้เริ่มต้นใหม่คว้าเกรด4.00  มาให้ภาคภูมิใจ
อะไรที่ผ่านมาแล้วก็ให้แล้วไป  ส่วนอะไรที่ยังไม่เกิดก็ให้ปรับปรุงเปลี่ยนตัวเองส่ะใหม่  เพื่อผลลัพธิ์ที่ต้องการ
แม่บอกว่าอยากให้ลูกเรียนเภสัชซึ่งมันต้องเก่งมากๆเลยนะ  เรายังคิดว่าเราจะทำได้รึป่าวว่ะ แต่ถึงยังไงเราก็จะทำให้ได้ ไม่ใช่ว่าเราจะเรียนตามที่ครอบครัวต้องการนะแต่เราก็อยากเรียนเข้าคณะนี้อยู่เหมือนกัน  ทุกครั้งตอนขึ้นม.1ก็คิดว่าค่อยไปเริ่มสปีดตอนม.2ละกันพอจบม.2ก็รู้แล้วว่าเห้ยยยช้ามากไม่ได้ล่ะคนอื่นเค้าไปถึงไหนกันล่ะนี่ยังอยู่ที่เดิมอยู่เลยจนตอนนี้ ผลออกมาขึ้นม.3อยู่ห้องเดิม  ส่วนเพื่อนบางคนขึ้นไปห้อง1เราก็แอบคิดนะเห้ยยยยทุกอย่างมันเกิดขึ้นจากตัวเราทั้งงั้นอะ  ตอนนี้ก็คิดหนักละว่าไม่ได้การละนี่ก็ม.3แล้วจะจมปักอยู่แบบเดิมๆไม่ได้ เลยอยากจะเปลี่ยนตัวเองบ้าง  เพราะอนาคตคือสิ่งสำคัญถ้าไม่เริ่มทำตอนนี้แล้วจะต้องมาเสียใจในวันข้างหน้าก็สายไปแล้ว  
ตอนนี้ก็แค่ตั้งใจใหม่มันยังไม่สายมากนัก  สู้เพื่อตัวเอง สู้เพื่อครอบครัว
#เราจะคว้าเกรด4.00มาให้ได้
- ขอบคุณค่ะ -