แอบชอบเพื่อน

เราแอบชอบเพื่อนคนนึง เราอยู่ห้องเดียวกันตั้งเเต่ม.1ถึง ม.3 เราเป็นเด็กหลังห้องคือจะนั่งเรียนข้างหลังสุดของห้อง เราเลยสนิทกับเพื่อนผช.ที่เกเร เเต่เพื่อนผญ.ก็มีนะ เราเเอบชอบเพื่อนคนนึงเพื่อนคนนี้ก็อยู่ในกลุ่มเด็กหลังห้องเหมือนกับเรา เราสองคนค่อนข้างสนิทกันมีไรก็คุยกันได้เเทบทุกเรื่องมันเป็นคนนิสัยดีมากให้เกียติผญ. มันไม่ค่อยเเกล้งเรามีเเต่เราเเกล้งมันทั้งตบหัวเเตะต่อยด่ามันมันก็ไม่เคยโกรธเรา(เเต่เป็นบางครั้งที่โกรธ) หลายครั้งที่ทะเลาะกันเเต่ก็กลับมาเล่นด้วยกันได้เหมือนเดิม เพื่อนในห้องชอบหาว่าเราเป็นแฟนกันเพราะเราชอบเล่นด้วยกันชอบนั่งด้วยกันอยู่บ่อยๆ บางทีเราก็อยากให้เป็นเเบบนี้เพื่อนพูด จริงๆมันก็มีเเฟนอยู่เเล้วเป็นรุ่นพี่ม.4ที่อยู่รร.เดียวกันเวลามันทะเลาะกับเขามันก็มาปรึกษาเราอยู่ตลอดเราก็กัดฟันให้คำปรึกษามันไปทั้งๆที่ไม่ได้อยากจะคุยกับมันด้วยซ้ำมันไม่รู้หรอกว่าเรารู้สึกยังไงกับมัน เรารู้สึกกับเพื่อนคนนี้ที่มากกว่าคำว่าเพื่อนชอบมานานมากก็นะต้องเจอหน้ากันทุกวันเล่นด้วยกันทุกวันจะให้เลิกชอบได้ยังไงหละ เราชอบมันตั้งเเต่ม.1จนตอนนี้ จบม.3เเล้ว เราต้องย้ายมาเรียนตจว. เเต่เราก็ยังคุยเเชทด้วยกันทุกวัน(คุยกันเเบบเพื่อนนะ) เพราะเราสนิทกันมากจนเราไม่กล้าจะบอกความลับของเราให้มันฟังเรากลัวว่าความสัมพันธ์ของคำว่าเพื่อนจะเปลี่ยนไป