เรา อายุ27 แฟนเรา 47 เราไม่อยากเสียเค้าไปต้องเอาใจ หรือต้องทำยังไง

ได้ยินมานานแล้ว แต่คงไม่ใช่ทุกคน แล้วก็จะมีประเภทที่แสดงออกกับไม่แสดงออก คือเข้าใจแหละว่าต่อให้อายุไล่เลี่ยกันก็ขี้หึงหวงขี้น้อยใจได้เป็นปกติ แต่หมายถึงว่าถ้าอายุอ่อนกว่าเยอะ ๆ เหมือนจะรู้สึกมากกว่าปก

ก็คือ แฟนเราน่ะค่ะ เขาเอาแต่ใจมาก เป็นคนขี้หึง ขี้หวง ขี้งอล มากกกกๆ งอลเราโกรธเราทุกวัน แค่มีคนแอดเรามาในเฟส เขาก็งอล เรางอลเขา เขาก็งอลเรา คือเราต้องยอมเขาทุกอย่างอะ แล้วเราก็ต้องตามง้อตลอดๆเวลางอล

สวัสดีค่ะ เราควรจัดการความรู้สึกตัวเองยังไงดีคะ แฟนเราเขาจะมีกินเลี้ยงงานเกษียณสิ้นเดือนนี้ แฟนเราทำงานในสถานที่ราชการ แต่แฟนเราไม่ได้ชวนหรือบอกให้เราไปด้วย เพราะแฟนเราบอกส่วนมากทุกครั้งก็ไม่ค่อยมีใคร

เราคบกับแฟนตั้งแต่เรียน ม.ต้น แรกๆก็วาดฝันไว้หลายๆอย่าง ครอบครัวเราเข้ากันดีไม่มีปัญหา แฟนเราก็ดีมากๆๆ แต่เราเบื่อนิสัยตัวเอง เราหึงหวงแฟนมาก แต่เราเลือกที่จะไม่พูดหรือทำให้ไม่สะบายใจ เมื่อก่อนนานแล้ว

เมื่อต้นเดือนที่ผ่านมา สามีเราได้พาน้องมาสมัครงานที่ทำงานเดียวกัน วันนึง เป็นวันจันทร์ ขอออกไปช่วยน้องเก็บ แต่เราติดต่อไม่ได้เลย เป็น 20 สาย สักพักเค้าโทรกลับมาและบอกว่าช่วยน้องเก็บของโทรศัพท์อยุ่ในรถ

เราย้ายมาอยู่บ้านแฟนได้สามเดือนแล้ว แต่เรามีนิสัยหลายๆอย่างที่คิดว่าเข้ากับครอบครัวของแฟนไม่ได้ คือเราเป็นคนเอาแต่ใจขี้งกหวงของ หรือเรียกง่ายๆว่าเห็นแก่ตัว เราทั้งสองยังเรียนอยู่ทั้งคู่โดยเราจะโทรขอเง

เราอยากรู้ว่าเราผิดไหมที่หึงแฟนมาก เราอยู่กับแฟนตลอดเวลา แต่แคร์เราไม่ได้นอนด้วยกัน เรารู้สึกผูกพันธ์กับแฟนมาก เค้าทำอะไรกับใคร เรากหึงไปหมด เค้าไม่ได้ทำไรผิดเราก็งอล เราไม่เคยเข้าใจเค้าเลยหรือเรารักเ

คือเราเป็นคนที่หวงแฟนมากกก ไม่อยากให้แฟนไปใกล้ผู้หญิงคนไหนเลย หวงมากจนขนาดไม่อยากให้แฟนออกจากบ้าน เวลาที่เขาไปกินเลี้ยงกับเพื่อนหรือไปนอนบ้านเพื่อนก็รู้สึกไม่สบายใจบางทีเราก็ร้องไห้ตอนโทรไปหาเขาเลยก็ม

ไม่รู้ว่าคมากไปเกินไปหรือเปล่า หรือ เอาแต่ใจตัวเองไปมั้ย ?? เรื่องที่ 1 เมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมาที่เป็นวันหยุดยาวเพื่อนร่วมงานของแฟนที่เป็นผู้หญิงเขาได้ชวนแฟนเราไปเที่ยวตจว.คืออุดร เรากับแฟนของเราและเพ